Λευκή ύλη

ο λευκή ύλη μπορεί να γίνει κατανοητό ως το αντίστοιχο των γκρίζων κυττάρων στον εγκέφαλο. Αποτελείται από οδούς αγωγιμότητας (νευρικές ίνες), το λευκό χρώμα των οποίων οφείλεται στη μυελική δομή τους.

Η λευκή ύλη είναι μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος και ονομάζεται επίσης Substantia alba αντίστοιχα σημάδι ή Μυελώδης ουσία καθορισμένο. Στο νωτιαίο μυελό βρίσκεται δίπλα στην γκρίζα ύλη. Εκεί χωρίζεται σε μπροστινό, πλευρικό και πίσω σκέλος. Στον εγκέφαλο, οι λευκές νευρικές ίνες βρίσκονται στις εσωτερικές περιοχές και περιβάλλονται από γκρίζα ύλη. Οι μυελιωμένες οδοί, δηλ. Οι μυελινωμένες επεκτάσεις νευρικών κυττάρων, δείχνουν επίσης συσσώρευση γκρίζων νευρικών κυττάρων. Αυτές είναι οι λεγόμενες περιοχές του πυρήνα του νωτιαίου μυελού και του εγκεφάλου.

Ποια είναι η λευκή ύλη;

Οι θήκες μυελίνης που είναι υπεύθυνες για τον λευκό χρωματισμό της ουσίας σχηματίζονται από τα λεγόμενα γλοιακά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτά ανήκουν επίσης στη λευκή ύλη. Από την άλλη πλευρά, τα σώματα των νευρικών κυττάρων είναι τόσο καλά όσο όχι σε αυτήν την περιοχή, εκτός από την ανάπτυξη πριν από τη γέννηση.

Κυρίως στην επιφάνεια, η λευκή ύλη βρίσκεται στις περιοχές του νωτιαίου μυελού και του εγκεφάλου. Οι νευρικές ίνες από ένα σημείο εκκίνησης που συμπίπτει και με τον ίδιο προορισμό ομαδοποιούνται σε δέσμες, σκέλη ή διαδρομές. Στον εγκέφαλο, η λευκή ύλη βρίσκεται στην κεντρική περιοχή και είναι επίσης διατεταγμένη σε κλώνους. Η πορεία των νευρικών κορδονιών συνεχίζεται πάνω από την περιοχή του στελέχους του εγκεφάλου και τους λεγόμενους παρεγκεφαλιδικούς μίσχους στο μυελό της παρεγκεφαλίδας.

Ανατομία & δομή

Ο όγκος της λευκής ύλης γεμίζει σχεδόν το ήμισυ του ανθρώπινου εγκεφάλου. Συνολικά, μπορεί να φανταστεί ως ένα περίπλοκο σύστημα αρκετών εκατομμυρίων καλωδίων σύνδεσης. Κάθε ένας από αυτούς τους κλώνους έχει έναν κλάδο νευρικών κυττάρων που αναγνωρίζει, προωθεί και μεταδίδει σήματα. Η επιστήμη μιλάει για έναν άξονα.

Συνήθως τυλίγεται στη λιπαρή μυελίνη, η οποία κάνει την ουσία λευκή. Οι δέσμες, τα σκέλη και τα μονοπάτια των νεύρων χωρίζονται ξανά και υπό ορισμένες συνθήκες επανασυνδέονται έτσι ώστε οι περιοχές του εγκεφάλου που είναι πολύ μακριά να μπορούν να συνδεθούν. Έτσι, η λευκή ύλη είναι πολύ σημαντική για όλες τις διαδικασίες στον εγκέφαλο που σχετίζονται με τη μάθηση. Εάν τα νευρικά καλώδια παρουσιάζουν διαταραχές, αυτό μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητική επίδραση στην ψυχική απόδοση του ατόμου. Οι μέθοδοι απεικόνισης που είναι δυνατές σήμερα μπορούν να κάνουν τη λευκή ύλη σαφώς ορατή και να αναφέρεται στην αιτιώδη επίδρασή της σε σχέση με πιθανές ψυχικές και ψυχολογικές διαταραχές.

Δείχνουν επίσης την επίδραση της λευκής ύλης στις ικανότητες νοημοσύνης και σκέψης. Αυτό αποδεικνύει ότι οι νευρικές ίνες καθορίζουν τη ροή πληροφοριών μεταξύ των επιμέρους περιοχών του εγκεφάλου σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το αναμενόμενο. Ένας ενεργός εγκέφαλος, που προκαλείται να είναι ενεργός, μπορεί να αυξήσει τη λευκή του ύλη. Όταν ένα άτομο μαθαίνει κάτι νέο ή, για παράδειγμα, αποκτά πολλές νέες δεξιότητες σε ένα μουσικό όργανο, η λευκή μάζα του εγκεφάλου αυξάνεται ποσοτικά. Είναι λοιπόν εκπαιδευτικό, το οποίο αρχικά θεωρήθηκε αδύνατο. Αντίθετα, καθίσταται επίσης σαφές σε ποιο βαθμό η λευκή ύλη συμβάλλει στη μείωση των ευέλικτων δεξιοτήτων σκέψης στα γηρατειά.

Λειτουργία & εργασίες

Τα τελευταία χρόνια, αποκτήθηκε επίσης νέα γνώση σχετικά με τη μυελίνη, το λιπαρό, υπόλευκο παλτό γύρω από τους αγωγούς. Αρχικά θεωρήθηκε ότι αυτό το λεγόμενο θηκάρι μυελού χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για την απομόνωση των νευρικών ινών. Αργότερα, ωστόσο, προέκυψε το ερώτημα γιατί μερικές ίνες δεν έχουν τότε επένδυση, ενώ άλλες έχουν λεπτή ή παχιά.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ήταν επίσης απολύτως δυνατό να εξηγηθεί γιατί το περίβλημα μυελίνης έχει μικροσκοπικά κενά (δακτύλιοι σύνδεσης Ranvier) σε απόσταση χιλιοστομέτρου. Έχει πλέον καταστεί σαφές ότι οι νευρικοί παλμοί σε μια τυλιγμένη (μυελινωμένη) διαδρομή αγωγής προχωρούν περίπου εκατό φορές γρηγορότερα από ότι σε ένα εκτεθειμένο. Χάρη στην "μονωτική ταινία", τα ηλεκτρικά σήματα μετακινούνται πάνω από τα δαχτυλίδια δαντέλας. Αυτό είναι αισθητό τόσο στο κεντρικό νευρικό σύστημα όσο και στα διάφορα άκρα.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες

Η δια βίου ανάπτυξη της ανθρώπινης λευκής ύλης χαρακτηρίζεται από σκαμπανεβάσματα. Στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, ο όγκος τους αυξάνεται σχετικά ομοιόμορφα. Αυξάνεται ακόμη μέχρι την ηλικία των 40 έως 50 ετών. Στη συνέχεια, ωστόσο, η λευκή ύλη μειώνεται λίγο πολύ αργά.

Κατά συνέπεια, η ψυχική απόδοση μειώνεται σταδιακά. Η ροή πληροφοριών μεταξύ των επιμέρους περιοχών του εγκεφάλου σταματά επειδή ο αριθμός των νευρικών ινών που επικαλύπτονται με μυελίνη μειώνεται. Υπάρχει έρευνα που δείχνει ότι το συνολικό μήκος των μυελινωμένων ινών σε ένα άτομο είναι περίπου 149.000 χιλιόμετρα μέχρι την ηλικία των 20, αλλά στη συνέχεια μειώνεται σε περίπου 82.000 χιλιόμετρα μέχρι την ηλικία των 80. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι ηλικιωμένοι χάνουν τις γνώσεις τους. Συνήθως παραμένει σε καλή κατάσταση έως τα γηρατειά. Ο εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να αντισταθμίζει από μόνο του ορισμένα ελλείμματα.

Ένα σημαντικό πείραμα με νεότερα και μεγαλύτερα άτομα έδειξε ότι οι αποκρίσεις στην περιοχή του κινητήρα επιβραδύνονται με την ηλικία. Ωστόσο, οι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι η στρατηγική του εγκεφάλου πίσω από αυτό το αυξημένο κατώφλι αντίδρασης ήταν να αποφύγει βιαστικές και, συνεπώς, πιθανώς λανθασμένες αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, τα παλαιότερα εξεταστικά άτομα αντέδρασαν πιο αργά από τα νεαρά, αλλά είχαν επίσης χαμηλότερο ποσοστό σφάλματος. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι ηλικιωμένοι, παρά τα ελλείμματα λευκής ύλης, είναι σε θέση να ενεργοποιήσουν ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου σε σύγκριση με τους νεότερους.