Ιμιπραμίνη

Στο Ιμιπραμίνη είναι ένα τρικυκλικό αντικαταθλιπτικό. Το δραστικό συστατικό ανήκει στην κατηγορία των διβενζαζεπινών.

Τι είναι η ιμιπραμίνη;

Η ιμιπραμίνη είναι ένα τρικυκλικό αντικαταθλιπτικό.

Η ιμιπραμίνη είναι ένα αντικαταθλιπτικό που ήταν ένα από τα πρώτα αξιόπιστα φάρμακα του είδους του. Το φάρμακο χρησιμοποιήθηκε ως πρόδρομος για μεγάλο αριθμό άλλων δραστικών συστατικών για τη θεραπεία της κατάθλιψης.

Η ιμιπραμίνη αναπτύχθηκε από την ελβετική φαρμακευτική εταιρεία Geigy, τώρα γνωστή ως Novartis. Το ψυχοτρόπο φάρμακο, το οποίο ανήκει στα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, κυκλοφόρησε στην αγορά το 1958. Ωστόσο, η ανακάλυψή του ως αντικαταθλιπτικό έγινε τυχαία.

Το φάρμακο έπρεπε αρχικά να χορηγηθεί το 1957 από τον ψυχίατρο Roland Kuhn (1912-2005) για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Ωστόσο, όταν ο παράγοντας δοκιμάστηκε στην πράξη, η ιμιπραμίνη βρέθηκε να είναι ακατάλληλη για το σκοπό αυτό. Αντίθετα, υπήρχε θετική επίδραση στην κατάθλιψη, έτσι ώστε η ιμιπραμίνη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά αυτής της ψυχικής ασθένειας.

Φαρμακολογική επίδραση

Στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα νευρικά κύτταρα επικοινωνούν με τη βοήθεια των λεγόμενων νευροδιαβιβαστών, οι οποίοι είναι χημικοί αγγελιοφόροι. Οι νευροδιαβιβαστές απελευθερώνονται από ένα νευρικό κύτταρο. Το παρακείμενο νευρικό κύτταρο μπορεί να το αναγνωρίσει μέσω ειδικών σημείων σύνδεσης που ονομάζονται υποδοχείς και να απορροφήσει την ουσία αγγελιοφόρου, η οποία στη συνέχεια επιστρέφει στο αρχικό της κύτταρο. Ορισμένες ουσίες αγγελιοφόρων εκτελούν ειδικές εργασίες και έχουν είτε ανασταλτικό είτε συναρπαστικό αποτέλεσμα. Η ουσία messenger σεροτονίνη χρησιμεύει, για παράδειγμα, ως ορμόνη ευτυχίας.

Δεν ήταν ακόμη δυνατό να προσδιοριστεί με ακρίβεια τι προκαλεί κατάθλιψη. Μια θεωρία είναι ότι προκαλείται από την έλλειψη ειδικών ουσιών αγγελιοφόρων. Υπάρχει έλλειψη νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη ή η νορεπινεφρίνη. Εάν αυτές οι ουσίες αγγελιοφόρου παρέχονται στον ασθενή μέσω φαρμάκων, αυτό μπορεί να προκαλέσει ανακούφιση από τα καταθλιπτικά συμπτώματα.

Η ιμιπραμίνη είναι ένα από αυτά τα φάρμακα. Έχει την ικανότητα να αυξάνει τη συγκέντρωση ουσιών αγγελιοφόρων όπως η νοραδρεναλίνη και η σεροτονίνη στο σώμα. Η ουσία διασφαλίζει ότι οι νευροδιαβιβαστές απορροφώνται από το νευρικό κύτταρο. Η ιμιπραμίνη έχει επίσης θετική επίδραση σε άλλες ουσίες αγγελιοφόρων.

Η ιμιπραμίνη είναι ένα από τα αδρανείς αντικαταθλιπτικά, έτσι ώστε η κίνηση του ασθενούς ούτε να αυξάνεται ούτε να εξασθενεί. Δεν υπάρχει επίσης ηρεμιστικό αποτέλεσμα. Από την άποψη αυτή υπάρχει μια διαφορά στα αντικαταθλιπτικά του τύπου δεσιπραμίνης, τα οποία έχουν αυξητική ή ηρεμιστική δράση.

Μετά τη λήψη ιμιπραμίνης, το δραστικό συστατικό εισέρχεται στο αίμα μέσω των εντέρων. Εκτεταμένη διάσπαση της ουσίας λαμβάνει χώρα στο ήπαρ. Ο παράγοντας απεκκρίνεται μέσω των νεφρών και των ούρων. Μετά από μόνο μισή ημέρα, το σώμα περιέχει μόνο το 50 τοις εκατό της ιμιπραμίνης. Κατά τη διάρκεια της ανάλυσης, πραγματοποιείται μετατροπή σε δεσιπραμίνη, η οποία έχει ένα αποτέλεσμα αύξησης της κίνησης.

Ιατρική εφαρμογή & χρήση

Η ιμιπραμίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Ο παράγοντας είναι επίσης κατάλληλος για τη θεραπεία του πόνου που προκαλείται από ένα ψυχολογικό συστατικό. Αυτό μπορεί να είναι ήπιος, μέτριος ή σοβαρός πόνος.

Άλλες ενδείξεις για την ιμιπραμίνη περιλαμβάνουν το άγχος τη νύχτα (pavor nocturnus) και την υγρασία στο κρεβάτι σε παιδιά ηλικίας άνω των πέντε ετών. Εκτός από τους εγκεκριμένους τομείς χρήσης, το δραστικό συστατικό χορηγείται επίσης κατά των φοβιών ή του άγχους.

Συνήθως απαιτείται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για την αποτελεσματική θεραπεία της κατάθλιψης με ιμιπραμίνη. Ο γιατρός πρέπει να ελέγχει τακτικά εάν η χρήση του παρασκευάσματος είναι ακόμα χρήσιμη. Η ιμιπραμίνη λαμβάνεται με δισκία ανεξάρτητα από τα γεύματα. Η συνιστώμενη δόση έναρξης είναι 25 χιλιοστόγραμμα ιμιπραμίνης την ημέρα και αυξάνεται σταδιακά μέχρι να φτάσει τη συνήθη ποσότητα 50 έως 150 χιλιοστόγραμμα. Οι δύο αποδείξεις πραγματοποιούνται το πρωί και το βράδυ. Η δόση πρέπει να μειωθεί σταδιακά προς το τέλος της θεραπείας.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα κατά της καταθλιπτικής διάθεσης & για να ελαφρύνει τη διάθεση

Κίνδυνοι και παρενέργειες

Όπως και με τη χρήση άλλων αντικαταθλιπτικών, η χρήση της ιμιπραμίνης μπορεί να έχει ανεπιθύμητες παρενέργειες. Κάθε δέκατος ασθενής πάσχει από μπλοκαρισμένη μύτη, ζάλη ή τρόμο. Ιδρώσεις, υπνηλία, ξηροστομία, δυσκοιλιότητα, εξάψεις, αύξηση βάρους και γρήγορος καρδιακός παλμός.

Επιπλέον, δεν είναι ασυνήθιστο για την αρτηριακή πίεση να είναι πολύ χαμηλή μετά το ξύπνημα. Άλλες παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα ύπνου, δυσκολία στην ούρηση, σύγχυση, ανησυχία, κόπωση, δίψα, απώλεια όρεξης, ναυτία, έμετο, δερματικές αντιδράσεις, μη φυσιολογικές αισθήσεις ή σεξουαλική δυσλειτουργία.

Οι περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πιο σοβαρές όταν αρχίσετε να παίρνετε ιμιπραμίνη. Ωστόσο, όταν ο οργανισμός έχει συνηθίσει το φάρμακο, τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν.

Η ιμιπραμίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε περίπτωση υπερευαισθησίας στα τρικυκλικά και τετρακυκλικά αντικαταθλιπτικά. Το ίδιο ισχύει και για την ταυτόχρονη χορήγηση αναστολέων ΜΑΟ. Η ιμιπραμίνη δεν επιτρέπεται επίσης σε περίπτωση δηλητηρίασης από ψυχοτρόπα φάρμακα, υπνωτικά χάπια, παυσίπονα ή αλκοόλ. Επιπλέον, σε περίπτωση παραληρήματος, οξείας κατακράτησης ούρων, γλαυκώματος, πυλωρικής στένωσης, εντερικής απόφραξης ή διεύρυνσης του προστάτη με σχηματισμό υπολειμματικών ούρων, το δραστικό συστατικό πρέπει να αποφεύγεται.

Επιπλέον, είναι δυνατές αλληλεπιδράσεις μεταξύ ιμιπραμίνης και δραστικών συστατικών που έχουν κατασταλτική επίδραση στον εγκέφαλο. Αυτά μπορεί να είναι υπνωτικά χάπια ή ηρεμιστικά, τα οποία, όπως το αλκοόλ, αυξάνουν τις επιδράσεις της ιμιπραμίνης. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται επίσης κατά την ταυτόχρονη λήψη άλλων αντικαταθλιπτικών, κυρίως των αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης φλουβοξαμίνης και φλουοξετίνης. Αυτό αυξάνει τη συχνότητα των παρενεργειών.