Corynebacterium diphtheriae

ο Corynebacterium diphtheriae είναι ένα βακτήριο θετικό σε gram ράβδο που ανήκει στο γένος Corynebacteria. Προκαλεί τη νόσο διφθερίτιδα.

Τι είναι το Corynebacterium Diphtheriae;

Τα corynebacteria ανήκουν στα βακτήρια θετικών κατά gram ράβδων. Τα θετικά κατά Gram βακτήρια μπορούν να χρωματιστούν μπλε με τη χρώση Gram. Σε αντίθεση με τα αρνητικά κατά gram βακτήρια, έχουν μόνο ένα παχύ στρώμα πεπτιδογλυκάνης κατασκευασμένο από μουρεΐνη και δεν έχουν επιπλέον εξωτερικό τοίχωμα κυττάρων. Τα Corynebacteria είναι ακίνητα και δεν μπορούν να σχηματίσουν σπόρια. Τα βακτηρίδια ράβδου έχουν το σχήμα ενός κλαμπ λόγω των διογκωμένων κυττάρων τους.

Έχουν την ικανότητα να αναπτυχθούν τόσο σε αναερόβιες όσο και σε αερόβιες συνθήκες. Το Corynebacterium diphtheriae έχει διάμετρο 0,5 μικρόμετρα. Έχει μήκος μεταξύ δύο και τεσσάρων μικρομέτρων. Η ομαδοποιημένη διάταξη, που μοιάζει με V, είναι χαρακτηριστικό αυτού του βακτηριακού στελέχους.

Μπορούν να διακριθούν συνολικά τέσσερις διαφορετικοί βιοτύποι. Οι τύποι gravis, belfanti, mitis και intermedius διαφέρουν ως προς τις αντιδράσεις ζύμωσης σακχάρου, την αιμολυτική δραστηριότητα και ως προς τον σχηματισμό αποικισμού τους.

Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες

Λοιμώξεις με το Corynebacterium diphtheriae εμφανίζονται παγκοσμίως. Οι περισσότερες ασθένειες παρατηρούνται στα εύκρατα κλίματα. Οι λοιμώξεις είναι πιο συχνές το φθινόπωρο και το χειμώνα. Τα τελευταία 50 με 70 χρόνια, παρατηρήθηκε απότομη μείωση των λοιμώξεων με Corynebacterium diphtheriae στις δυτικές βιομηχανικές χώρες. Ωστόσο, η διφθερίτιδα εξακολουθεί να είναι ενδημική σε άλλα μέρη του κόσμου. Ενδημικές περιοχές περιλαμβάνουν το Αφγανιστάν, την Ινδονησία, την Ινδία, την Αϊτή, ορισμένες αφρικανικές χώρες και τη Ρωσία. Η τελευταία μεγάλη γερμανική επιδημία με Corynebacterium diphtheriae ήταν μεταξύ 1942 και 1945. Από το 1984 έχουν καταγραφεί μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις μόλυνσης.

Για το Corynebacterium diphtheriae, οι άνθρωποι είναι η μόνη σχετική δεξαμενή. Η μετάδοση συμβαίνει όταν ο λαιμός μολύνεται από λοίμωξη σταγονιδίων. Αυτή η παραλλαγή μετάδοσης είναι επίσης γνωστή ως επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Στη δερφθερίτιδα του δέρματος, η μόλυνση εμφανίζεται μέσω άμεσης επαφής. Οι ασυμπτωματικοί φορείς, οι λεγόμενοι εκκριτές, μεταδίδουν το παθογόνο λιγότερο συχνά από τους ανθρώπους που είναι πραγματικά άρρωστοι. Από τα 100 άτομα που εκτίθενται στο παθογόνο, περίπου 10 έως 20 αρρωσταίνουν. Αυτό αντιστοιχεί σε δείκτη μετάδοσης 0,1 έως 0,2.

Ο μεταδοτικός δείκτης περιγράφει το ποσοστό του μη ανοσοποιητικού πληθυσμού στον οποίο εμφανίζεται μια μόλυνση μετά από επαφή με το αντίστοιχο παθογόνο που προκαλεί την ασθένεια. Η μόλυνση μέσω επαφής με μολυσμένο υλικό είναι θεωρητικά δυνατή, αλλά σπάνια συμβαίνει. Λοιμώξεις μπορούν επίσης να εμφανιστούν στο εργαστήριο για επαγγελματικούς λόγους. Η τελευταία αναφερθείσα εργαστηριακή λοίμωξη με Corynebacterium diphtheriae, ωστόσο, εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1990.

Ο χρόνος επώασης για μόλυνση με Corynebacterium diphtheriae είναι δύο έως πέντε ημέρες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο μετά από οκτώ ημέρες. Η μετάδοση διαρκεί όσο μπορεί να ανιχνευθεί το παθογόνο. Χωρίς θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς μεταδίδονται για περίπου δύο εβδομάδες. Μια λοίμωξη εμφανίζεται σπάνια μετά από περισσότερες από τέσσερις εβδομάδες. Όταν αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, η ασθένεια είναι μεταδοτική μόνο για δύο έως τέσσερις ημέρες.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Το Corynebacterium diphtheriae μπορεί να προκαλέσει διφθερίτιδα μόνο εάν μπορεί να παράγει τοξίνες διφθερίτιδας. Η εξωτοξίνη παράγεται μόνο όταν το βακτήριο μολυνθεί από βακτηριοφάγο. Οι βακτηριοφάγοι είναι τύποι ιών που ειδικεύονται στη μόλυνση βακτηρίων.

Λοιμώξεις με Corynebacterium diphtheriae σε εύκρατα κλίματα επηρεάζουν κυρίως την αναπνευστική οδό. Η πρωτογενής λοίμωξη λαμβάνει χώρα κυρίως στην περιοχή των αμυγδαλών και του λαιμού. Ωστόσο, μπορεί επίσης να υπάρχει μια πρωτογενής λοίμωξη του λάρυγγα, της μύτης, του αγωγού ή των βρόγχων.

Η διφθερίτιδα ξεκινά συνήθως με πονόλαιμο και δυσκολία στην κατάποση. Τα συμπτώματα συνοδεύονται από πυρετό έως 39 ° C. Αργότερα, οι ασθενείς υποφέρουν από βραχνάδα και πρήξιμο των λεμφαδένων. Μια γκρι-λευκή επίστρωση σχηματίζεται στις αμυγδαλές και στο λαιμό. Η επικάλυψη μπορεί επίσης να φαίνεται καφέ και ονομάζεται ψευδομεμβράνη. Αυτή η ψευδομεμβράνη διασχίζει συχνά τις αμυγδαλές και εξαπλώνεται στην περιοχή του ουρανίσκου και στον ωχρό.

Όταν προσπαθείτε να σηκώσετε τη μεμβράνη με μια ξύλινη σπάτουλα, συμβαίνει αιμορραγία από το σημείο. Αυτή η στυπτική αιμορραγία είναι ένα σημαντικό διαγνωστικό κριτήριο για τη διαφοροποίηση της διφθερίτιδας από άλλες ασθένειες της αναπνευστικής οδού. Μια γλυκιά μυρωδιά είναι επίσης χαρακτηριστική για τη διφθερίτιδα. Μπορεί να δει από απόσταση. Υπάρχει ογκώδες οίδημα στην περιοχή του λαιμού. Δημιουργούν τη χαρακτηριστική εικόνα του λαιμού του Καίσαρα. Το οίδημα μπορεί να είναι τόσο σοβαρό ώστε να εμποδίζονται οι αεραγωγοί.

Επιθέσεις ασφυξίας μπορεί να συμβούν ιδίως με τη διφθερίτιδα του λάρυγγα, τη λεγόμενη πραγματική ομάδα. Άλλα συμπτώματα της λαρυγγικής διφθερίτιδας περιλαμβάνουν βήχα και βραχνάδα. Η ρινική διφθερίτιδα είναι πολύ λιγότερο αισθητή. Συχνά υπάρχει μόνο μια ελαφρώς αιματηρή απόρριψη από το ένα ή και τα δύο ρουθούνια.

Οι πιο σημαντικές επιπλοκές της διφθερίτιδας είναι επιθέσεις ασφυξίας, φλεγμονή του καρδιακού μυός και φλεγμονή των νεύρων. Τέτοια πολυνευριτίδια μπορεί να εμφανιστούν εβδομάδες μετά την πραγματική ασθένεια. Λιγότερο συχνές επιπλοκές είναι νεφρική ανεπάρκεια, εγκεφαλικό έμφραγμα, εγκεφαλίτιδα ή πνευμονική εμβολή.

Η διφθερίτιδα του δέρματος ή του τραύματος εμφανίζεται κυρίως σε τροπικές περιοχές. Στις δυτικές χώρες, επηρεάζονται ομάδες κινδύνου όπως οι άστεγοι ή οι τοξικομανείς. Με βάση την κλινική εικόνα, μια δερματική λοίμωξη με Corynebacterium diphtheriae δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από άλλες βακτηριακές δερματικές λοιμώξεις.

Πέντε έως δέκα τοις εκατό όλων των ασθενών με διφθερίτιδα πεθαίνουν παρά τη θεραπεία. Εάν η θεραπεία καθυστερήσει ή η ιατρική περίθαλψη είναι ανεπαρκής, η θνησιμότητα αυξάνεται έως και 25 τοις εκατό.