Χημειοληψία

ο Χημειοληψία είναι μια ποιότητα αντίληψης της αίσθησης της όσφρησης και της γεύσης και καταγράφει χημικές ουσίες στον αέρα μέσω χημειοϋποδοχέων. Οι χημειοαισθητήρες μετρούν, για παράδειγμα, τη μερική πίεση του οξυγόνου και ξεκινούν την αναπνοή για την αποφυγή υποξίας. Η χημειοαντίληψη είναι μειωμένη σε ασθενείς με MCS (ελάχιστο επίπεδο συνείδησης).

Τι είναι η χημειοαντίληψη;

Μαζί με την παρεμβολή, η εξωστρέφεια σχηματίζει το σύνολο του ανθρώπινου αντιληπτικού συστήματος. Στην ιατρική, η εξωσωματική αντίληψη είναι η αντίληψη των εξωτερικών ερεθισμάτων. Τα συστήματα αντίληψης για αυτόν τον τύπο αντίληψης είναι η αίσθηση της όρασης, η αίσθηση της ακοής, η αίσθηση της αφής και η αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης.

Η αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης συνδέεται στενά και επικαλύπτεται εν μέρει κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας. Διαφορετικές αντιληπτικές ιδιότητες παίζουν ρόλο στην αίσθηση της οσμής και της γεύσης. Η χημειοαντίληψη είναι μερικές φορές η πιο σημαντική ποιότητα αντίληψης σε αυτόν τον τομέα. Πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία που δεσμεύει χημικά σήματα από το περιβάλλον σε χημειοϋποδοχείς με την έννοια της οσμής και της γεύσης. Για παράδειγμα, η παρουσία ενός συγκεκριμένου μορίου μπορεί να ξεκινήσει τη σύνδεση.

Οι χημειοϋποδοχείς μετατρέπουν τα ερεθίσματα σε δυναμικό δράσης και τα καθιστούν προσβάσιμα στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι χημειοϋποδοχείς βρίσκονται τόσο στους βλεννογόνους της μύτης όσο και στον στοματικό βλεννογόνο. Ειδικεύονται στην αντίληψη των αερομεταφερόμενων ή των υγρών διαλυμένων χημικών ουσιών και, τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, ρυθμίζουν την αναπνοή.

Οι άνθρωποι έχουν περίπου 320 διαφορετικούς χημειοϋποδοχείς. Τα ζώα με έντονη αίσθηση οσμής έχουν χημειοϋποδοχείς για περισσότερα από 1000 διαφορετικά χημικά μόρια.

Λειτουργία & εργασία

Οι χημειοϋποδοχείς προστατεύουν τους ανθρώπους από χημικές ουσίες στον αέρα και στα υγρά. Συμμετέχουν επίσης στη ρύθμιση της αναπνοής, στη ρύθμιση του αγγειακού τόνου και στη ρύθμιση της ισορροπίας οξέος-βάσης.

Η ιατρική διαφοροποιεί τη χημειοαντίληψη στην αντίληψη από τους κεντρικούς χημειοϋποδοχείς και τις αισθητηριακές εντυπώσεις από τους περιφερειακούς χημειοϋποδοχείς. Οι κεντρικοί χημειοϋποδοχείς βρίσκονται στο κυκλοφορικό κέντρο του εγκεφαλικού στελέχους (Formatio reticularis) και μετρούν την τιμή του pH και τη μερική πίεση του CO2 του νερού του εγκεφάλου. Οι περιφερειακοί χημειοϋποδοχείς εντοπίζονται στην γλομέρα καρότα και στην γλομέρα αορτική. Το πεδίο ευθύνης σας είναι η ευαισθησία στα πρωτόνια της τιμής του pH, στο κάλιο, στη μερική πίεση του 02 και στη μερική πίεση του CO2.

Όλοι οι περιφερειακοί χημειοϋποδοχείς παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλή ευαισθησία στο οξυγόνο. Όταν η μερική πίεση O2 πέσει κάτω από το λεγόμενο όριο O2 των 110 mm Hg, διεγείρουν τα προσβεβλημένα νεύρα του αναπνευστικού κέντρου και ρυθμίζουν τη ζωτική αναπνοή για την πρόληψη της υποξίας.

Οι περιφερειακοί χημειοϋποδοχείς αποτελούν μέρος των κυττάρων του glomus και αντιπροσωπεύουν συστάδες αγγείων που τροφοδοτούνται με αίμα μέσω των πλευρικών κλάδων των γειτονικών αρτηριών. Αυτή η ροή του αίματος τα καθιστά ένα από τα όργανα με την καλύτερη παροχή αίματος. Σε σχέση με τους περιφερειακούς χημειοϋποδοχείς, γίνεται διάκριση μεταξύ των κυττάρων τύπου I και τύπου II. Αυτά τα κύτταρα εντοπίζονται διμερώς στην ακολουθία διαίρεσης της κοινής καρωτιδικής αρτηρίας και στην αορτή του glomus aorticum. Από αυτήν την περιοχή εκτείνονται μέχρι την αρτηρία subclavia dexter. Οι πληροφορίες σχετικά με την υποξία ταξιδεύουν ως παρορμήσεις στο νεύρο του κόλπου και φτάνουν στο αναπνευστικό κέντρο μέσω του γλωσσοφαρυγγικού νεύρου. Στο αναπνευστικό κέντρο, η αναπνοή ξεκινά με βάση αυτές τις πληροφορίες.

Εκτός από τη ζώνη ενεργοποίησης των χημειοϋποδοχέων στο πάτωμα της τέταρτης κοιλίας εντός της περιοχής μετά το οίδημα, οι χημειοαισθητήρες βρίσκονται στην βλεννογόνο μεμβράνη του γαστρεντερικού σωλήνα. Αυτοί οι αισθητήρες παίζουν σημαντικό ρόλο στον αντανακλαστικό εμετό. Οι αισθητήρες είναι ευαίσθητοι σε ουσίες όπως βακτηριακές τοξίνες, εμετίνη, πολύ συμπυκνωμένο αλατούχο διάλυμα και θειικό χαλκό. Παρόλο που οι χημειοαισθητήρες είναι κυρίως υπεύθυνοι για την παρεμπόδιση με την έννοια της χημικής μέτρησης υγρών και αερίων στο σώμα κάποιου, προστατεύουν επίσης τους ανθρώπους με την έννοια της εξωσκόπησης από την κατανάλωση ορισμένων ουσιών από το εξωτερικό.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Η πολλαπλή χημική δυσανεξία καταλαμβάνει μια ιδιαίτερη θέση μεταξύ των ασθενειών που σχετίζονται με τη χημειοαντίληψη. Αυτό είναι ένα σύμπτωμα με έντονη δυσανεξία σε πτητικές χημικές ουσίες, όπως αρώματα, καπνός τσιγάρων, διαλύτες ή καυσαέρια. Για πολύ καιρό συζητήθηκε εάν η ασθένεια πρέπει να ταξινομηθεί ως ψυχοσωματική ή τοξικολογία. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, είναι μια πολυπαραγοντική διαταραχή με πτυχές και των δύο τομέων.

Οι πάσχοντες από MCS επηρεάζονται ιδιαίτερα από κόπωση, εξάντληση, δυσκολία συγκέντρωσης, πονοκεφάλους και κάψιμο των ματιών. Επιπλέον, συχνά μαστίζονται από απώλεια μνήμης, δύσπνοια, ζάλη ή προβλήματα με το μυοσκελετικό σύστημα. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν παράπονα του γαστρεντερικού συστήματος και δερματολογικά προβλήματα.

Έχουν προβληθεί αρκετές θεωρίες σχετικά με τις ύποπτες αιτίες της νόσου. Μία από αυτές τις θεωρίες αναφέρει ότι η δυσανεξία οφείλεται σε εργασιακές ή περιβαλλοντικές σχέσεις και πιθανώς υπόκειται σε γενετική εμπλοκή. Δηλητηρίαση, ελαττωματικές λειτουργίες των νεύρων και ορμονών ή αναπνευστικά προβλήματα και η μείωση του ορίου νευρικής ενεργοποίησης λέγεται ότι παίζουν αιτιώδη ρόλο. Εκτός από τους διαλύτες, οι χημικοί παράγοντες ενεργοποίησης περιλαμβάνουν φυτοφάρμακα, μέταλλα και προϊόντα καύσης.

Άλλες θεωρίες υποθέτουν μια αρχική έκθεση σε νευροτοξικούς ρύπους, η οποία σχετίζεται με τα μη ειδικά συμπτώματα της νευροτοξικής δηλητηρίασης. Μετά από αυτήν την πρώτη έκθεση, τα αποτελέσματα είναι αναστρέψιμα, αλλά στο πλαίσιο πρόσθετων στρες ή σε ευαίσθητα άτομα, η αρχική έκθεση μπορεί να μετατραπεί σε χρόνια μορφή.

Μια τρίτη θεωρία αξιολογεί τη μισαλλοδοξία ως καθαρά ψυχιατρική διαταραχή και τη συνδέει με την κατάθλιψη, τις νευρώσεις ή τη χημειοφοβία.

Εκτός από αυτήν την ασθένεια, τα παράπονα ή ακόμη και η αποτυχία της χημειοαντίληψης παίζουν ρόλο κυρίως σε σχέση με τις αγώγιμες νευρικές οδούς και τις περιοχές επεξεργασίας του εγκεφάλου. Στην περίπτωση βλαβών στις εμπλεκόμενες περιοχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, μπορεί να εμφανιστεί σοβαρή δυσλειτουργία, η οποία μεταξύ άλλων επηρεάζει την αναπνοή και την ισορροπία οξέος-βάσης. Ως μέρος του αυτόνομου νευρικού συστήματος, το αναπνευστικό κέντρο είναι λιγότερο ευάλωτο σε νευρολογικές ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας από ό, τι σε εγκεφαλικά επεισόδια, ισχαιμία ή συναφή φαινόμενα.