Uroflowmetry

Με ουροδυναμικό Uroflowmetry ο ασθενής αδειάζει την κύστη του σε χοάνη. Μια συνδεδεμένη συσκευή καθορίζει την ποσότητα των ούρων που απελευθερώνονται ανά μονάδα χρόνου και έτσι επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τυχόν διαταραχές μιμούρησης που μπορεί να υπάρχουν. Η διαδικασία πραγματοποιείται σε εξωτερικούς ασθενείς και δεν σχετίζεται με κινδύνους ή παρενέργειες.

Τι είναι η ουροφλομετρία;

Οι διαταραχές εκκένωσης της ουροδόχου κύστης είναι διαταραχές ούρησης και, ως ομάδα ασθενειών, περιλαμβάνουν μια ποικιλία ασθενειών με συμπτώματα αγωγής μετά, πριν ή κατά τη διάρκεια της ούρησης.

Η ουρολογία ασχολείται με τις διαταραχές του μιμητισμού και περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ειδικών διαγνωστικών μεθόδων για την έρευνα των αιτίων της διαταραχής της ούρησης. Μια υποομάδα διαδικασιών ουρολογικής εξέτασης είναι η ομάδα διαδικασιών ουροδυναμικής εξέτασης Η ουροφλομετρία ανήκει σε αυτήν την ομάδα μεθόδων. Με αυτήν τη μέθοδο, προσδιορίζεται η ποσότητα των ούρων που απελευθερώνονται ανά μονάδα χρόνου. Οι διαταραχές του ούρου συχνά εκδηλώνονται σε αυτήν την εξέταση ως μειωμένες τιμές.

Σπάνια, οι αυξημένες τιμές πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο υποδηλώνουν μια διαταραχή κατάχρησης. Για να πραγματοποιήσει μια ουροφλομετρία, ένας ασθενής με ώθηση να ουρήσει αδειάζεται σε μια χοάνη. Μια μονάδα αισθητήρα στη χοάνη καταγράφει την ποσότητα των ούρων που απελευθερώνονται ανά μονάδα χρόνου. Ο ρυθμός ροής των ούρων θα πρέπει ιδανικά να είναι περίπου 20 χιλιοστόλιτρα ανά δευτερόλεπτο. Οι μειωμένες τιμές εμφανίζονται όταν η ροή των ούρων από την ουροδόχο κύστη εμποδίζεται ή σχετίζεται με αδυναμία του μυός της ουροδόχου κύστης.

Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι

Η ουροδόχος κύστη του ασθενούς είναι ιδανικά γεμάτη για να εκτελέσει ουροφλομετρία. Πρέπει να υπάρχει επαρκής ώθηση για ούρηση κατά τη στιγμή της εξέτασης. Ο ασθενής αποσύρεται και κατευθύνει τη ροή των ούρων του σε μια χοάνη που παρέχεται από τον ουρολόγο.

Η διοχέτευση συνδέεται με μια συσκευή εξέτασης που μεταφέρει μια μονάδα ευαίσθητων αισθητήρων. Για το λόγο αυτό, όταν ο ασθενής κατευθύνει τη ροή ούρων στη χοάνη, η συσκευή μπορεί να προσδιορίσει την ποσότητα ούρων ανά μονάδα χρόνου. Συνολικά, αυτός ο προσδιορισμός χρησιμοποιείται από τη συσκευή για τον υπολογισμό διαφορετικών τιμών. Εκτός από τον ρυθμό ροής ούρων Q, οι πιο σημαντικές από αυτές τις τιμές είναι ο χρόνος ροής ούρων t, η μέγιστη ροή ούρων Qmax και η μέση ροή ούρων Qave. Ο όγκος ψευδαίσθησης V και η διάρκεια ή ο χρόνος ούρησης καταγράφονται επίσης από τη συσκευή.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ουροφλομετρία ακολουθείται από υπερηχογραφική εξέταση. Αυτή η απεικόνιση χρησιμοποιώντας μια συσκευή υπερήχων ανιχνεύει τα υπολείμματα ούρων που έχουν παραμείνει στην ουροδόχο κύστη. Για την αξιολόγηση της urflowmetry, ο ουρολόγος χρησιμοποιεί τις τυπικές τιμές και τα εύρη αναφοράς τους. Το εύρος αναφοράς για την τιμή της μέγιστης ροής ούρων για έναν ενήλικα ασθενή είναι μεταξύ 15 και 50 ml ανά δευτερόλεπτο. Εάν η μέγιστη ροή ούρων είναι κάτω από δέκα χιλιοστόλιτρα ανά δευτερόλεπτο, η απόφραξη της ουρήθρας είναι συνήθως η αιτία της διαταραχής ούρησης.

Από την άλλη πλευρά, εάν οι τιμές κυμαίνονται από δέκα έως 15 χιλιοστόλιτρα ανά δευτερόλεπτο, αυτή είναι μια γκρίζα περιοχή. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ουρολόγος πρέπει να συμβουλεύεται περαιτέρω διερευνητικές διαδικασίες για τη διάγνωση. Διάφορα φαινόμενα και συμπτώματα είναι ενδείξεις για την ουροφλομετρία. Για παράδειγμα, η ουροφλομετρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποσαφήνιση συμπτωμάτων, όπως μια υποκειμενικά αντιληπτή εξασθένιση του μιμητισμού. Εάν ο ασθενής έχει ιστορικό παρατεταμένης κατάθλιψης, ενδείκνυται επίσης η διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για συμπτώματα όπως διαλείπουσα κατάθλιψη που σταματούν απροσδόκητα από καιρό σε καιρό.

Μια διαταραγμένη αρχή της ούρησης, επιτακτική ανάγκη ούρησης ή επαναλαμβανόμενη λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος μπορεί επίσης να αποτελεί ένδειξη για την εξέταση. Η ουροφλομετρία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αποσαφήνιση αυτών των συμπτωμάτων εάν οι ασθενείς εμφανίσουν ούρηση με μικρές ποσότητες ούρων σε σημαντικά αυξημένη συχνότητα ή εάν έχουν ασυνήθιστα συχνή ούρηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι

Η ουροφλομετρία είναι μια εξαιρετικά ήπια μέθοδος εξέτασης που δεν θεωρείται δυσάρεστη από τον ασθενή. Δεν εμφανίζονται κίνδυνοι και παρενέργειες. Ο ασθενής επωφελείται επίσης από το σύντομο χρονικό διάστημα που απαιτείται για τη διαδικασία.

Δεν απαιτείται είσοδος σε νοσοκομείο σε νοσοκομείο για την εκτέλεση ουροφλομετρίας. Κανονικά η εξέταση πραγματοποιείται σε εξωτερικούς ασθενείς σε ουρολόγο. Ο ασθενής λαμβάνει τα αποτελέσματα την ίδια ημέρα. Δεδομένου ότι η εξέταση δεν επιβαρύνει περισσότερο τον ασθενή και τον οργανισμό του, η ουροφλομετρία θα πρέπει, για παράδειγμα, να υπερισχύει της διαγνωστικής απεικόνισης για τη διάγνωση μιας διαταραχής κατά του ψευδαισθήματος. Τα διαγνωστικά απεικόνισης συνδέονται συνήθως με την έκθεση σε ακτινοβολία και τους σχετικούς κινδύνους και παρενέργειες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται επίσης μέσα αντίθεσης, τα οποία μπορούν να κάνουν τον ασθενή να αισθανθεί πονοκεφάλους ή παρόμοια παράπονα και να τονίσει τον οργανισμό του.

Τέτοιοι κίνδυνοι και παρενέργειες γλιτώνουν τον ασθενή με ουροφλομετρία. Σε αυτό το πλαίσιο, η διαγνωστική μέθοδος είναι ιδανική για διαγνωστική προανίχνευση. Η διαγνωστική μέθοδος πρέπει να συνδυαστεί με πρόσθετες διαδικασίες μόνο υπό ορισμένες συνθήκες και μετά από ορισμένα ευρήματα ουροφλομετρίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μέθοδος δεν μπορεί να προσδιορίσει επαρκώς εάν υπάρχει διαταραχή κατάθλιψης. Για αυτόν τον λόγο, μετά από μια μη φυσιολογική ουροφλομετρία, συνήθως πραγματοποιούνται πρόσθετες διαδικασίες για διαγνωστική διευκρίνιση.

Εάν η ουροφλομετρία είναι φυσιολογική, ο ουρολόγος θα παραγγείλει πρόσθετα διαγνωστικά βήματα μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Η ουροφλομετρία δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα υπό ορισμένες περιστάσεις. Προϋπόθεση για ουσιαστικά αποτελέσματα είναι η υπάρχουσα ώθηση για ούρηση. Επιπλέον, η ουροδόχος κύστη πρέπει να γεμίσει καλά. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα μπορεί να δοθεί μόνο εάν η ποσότητα των ούρων που απελευθερώνονται υπερβαίνει τα 150 χιλιοστόλιτρα.