ο Αρθρόλυση χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της πλήρους κινητικότητας σε περίπτωση περιορισμένης κινητικότητας μεγάλων αρθρώσεων. Η διαδικασία συνήθως εκτελείται στο γόνατο ή στον ώμο.
Τι είναι η διαδικασία;
Αρθρόλυση, επίσης γνωστή ως λειτουργική κοινή κινητοποίηση, θα πρέπει να αποκαταστήσει πλήρως την πλήρη κινητικότητα των μεγαλύτερων αρθρώσεων. Ορισμένες ορθοπεδικές χειρουργικές τεχνικές απαιτούνται για αυτό, οι οποίες γενικά δεν απαιτούν το λεγόμενο άνοιγμα ευρείας άρθρωσης.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με έναν ελάχιστα επεμβατικό τρόπο. Αυτή η χειρουργική τεχνική έχει πολλά πλεονεκτήματα για τους ασθενείς. Εάν η διαδικασία είναι επιτυχής και δεν αναμένονται περαιτέρω επιπλοκές, ο ασθενής μπορεί να αποβληθεί την ημέρα της ελάχιστα επεμβατικής διαδικασίας.
Η αρθρόλυση δεν πρέπει απαραίτητα να πραγματοποιείται υπό νοσηλεία, αλλά μπορεί επίσης να πραγματοποιείται σε εξωτερικούς ασθενείς. Οι διαταραχές της κίνησης των αρθρώσεων μπορεί να έχουν πολλές αιτίες, αλλά όλες μπορούν να αντιμετωπιστούν με κινητοποίηση των αρθρώσεων. Οι ορισμοί των ιατρικών οδηγιών για αυτόν τον τύπο επέμβασης ορίζουν ότι ένας χειρουργός θα πρέπει να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν λιγότερη δύναμη για να επαναφέρει μια άρθρωση στη σωστή αρχική της θέση και να τη διορθώσει. Συχνά, ωστόσο, μια συγκεκριμένη χρήση βίας δεν μπορεί να αποφευχθεί σε περίπτωση άκαμπτων περιορισμών κίνησης, για παράδειγμα αρθρώσεων γόνατος.
Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι
Οι διαταραχές κίνησης των μεγάλων αρθρώσεων μπορεί να είναι οξείες ή χρόνιες. Η πιο κοινή ένδειξη για αρθρόλυση της άρθρωσης του γόνατος αφορά ηλικιωμένους στους οποίους η κινητικότητα μιας άρθρωσης επηρεάζεται από προσκολλήσεις. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ουλές προσκολλήσεις του συνδετικού ιστού μιας άρθρωσης οδηγούν σε έναν ισχυρότερο περιορισμό της κίνησης, έτσι ώστε μετά από ένα ορισμένο χρονικό σημείο ακινησίας, υπάρχει η ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.
Άλλες κοινές αιτίες περιορισμένης κινητικότητας των αρθρώσεων είναι η συρρίκνωση της κάψουλας των αρθρώσεων στο πλαίσιο εκφυλιστικών αλλαγών στην ηλικία ή την οστεοπόρωση. Στην περίπτωση της οστεοπόρωσης, της απώλειας οστού, ο χειρουργός χρειάζεται ένα ιδιαίτερο ένστικτο για να διασφαλίσει ότι η κυρίως πολύ μαλακή οστική δομή δεν θα υποστεί περαιτέρω ζημιά κατά την αρθρόλυση. Μια άλλη κλινική εικόνα που εμφανίζεται ιδιαίτερα σε προχωρημένη ηλικία είναι η οστεοαρθρίτιδα, η οποία μπορεί επίσης να επηρεάσει τις μεγάλες αρθρώσεις του σώματος.
Ωστόσο, έως έναν ορισμένο ήπιο βαθμό οστεοαρθρίτιδας, πολλοί ασθενείς δεν εμφανίζουν συμπτώματα, αλλά στην επόμενη πορεία μπορούν να αναπτυχθούν τα λεγόμενα οστεοφύτα. Πρόκειται για επεκτάσεις οστών, περιττά μέρη οστών χωρίς λειτουργία, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα να μετακινείται εκτεταμένα μια μεγάλη άρθρωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα οστεοφύτα είναι επίσης μια τυπική ένδειξη για την ελάχιστα επεμβατική κινητοποίηση των αρθρώσεων.
Ωστόσο, η διαδικασία μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί υπό γενική αναισθησία. Πριν από κάθε αρθρόλυση, πρέπει να εξαντληθούν όλα τα συντηρητικά μέτρα για την κοινή κινητοποίηση. Ωστόσο, από την έρευνα είναι γνωστό ότι αυτό δεν συμβαίνει σε όλους τους ασθενείς. Ένας λόγος για αυτό είναι ότι η ταλαιπωρία πολλών ασθενών λόγω χρόνιου πόνου είναι τόσο υψηλή που παροτρύνουν τον θεράποντα ιατρό τους να πραγματοποιήσει αυτή τη θεραπεία. Οι ουλές αλλαγές ή τα συντομευμένα μέρη της κάψουλας ενός αρμού αφαιρούνται ή διαχωρίζονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Η εκτεταμένη αρθρόλυση χρησιμοποιείται πάντοτε στην ιατρική γλώσσα όταν αφαιρούνται τα οστεοφύτα εκτός από άλλους παράγοντες που περιορίζουν την κίνηση. Η βελτίωση ή η πλήρης αποκατάσταση της κινητικότητας ενός αρμού ελέγχεται κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και διορθώνεται ξανά εάν είναι απαραίτητο. Μετά από μια τέτοια παρέμβαση, οι νεοσύστατες δομές θεωρούνται αρχικά ασταθείς και ευάλωτες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μετεγχειρητική παρακολούθηση παρακολούθησης έχει τεράστια σημασία. Η αποκατάσταση στοχεύει στη μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση και μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες.
Η θεραπεία θεωρείται επιτυχής μόνο όταν ένας αρμός είναι πλήρως ανθεκτικός. Ωστόσο, αυτή η απεριόριστη ανθεκτικότητα δεν μπορεί να αποκατασταθεί πλήρως σε πολλούς, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ
➔ Φάρμακα για τον πόνο στην πλάτηΚίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι
Εάν η διαδικασία είναι ελάχιστα επεμβατική με τοπική αναισθησία, ο ασθενής θα ενημερωθεί με ακρίβεια πώς πρέπει να κινείται η άρθρωση κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Επειδή το υπερβολικό τέντωμα ή η κάμψη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας θα μπορούσε να καταστρέψει την επιτυχία μιας λειτουργίας.
Η χρήση βίας κατά τη διάρκεια της επέμβασης, η οποία σύμφωνα με τις οδηγίες θα πρέπει να αποφεύγεται όσο το δυνατόν περισσότερο, είναι αναπόφευκτη σε περίπτωση χρόνιας έντασης ή υπερβολικά τεντωμένων τμημάτων των αρθρώσεων ή των τενόντων. Εβδομάδες έως μήνες μετά την αρθρόλυση, μια άρθρωση μπορεί να υποβληθεί μόνο σε ελάχιστο στρες. Αυτό συχνά σημαίνει ότι οι τόσο σημαντικοί μύες σταθεροποίησης των αρθρώσεων ατροφούν όλο και περισσότερο. Η προκύπτουσα αστάθεια των αρθρώσεων μπορεί να κάνει μια νέα επέμβαση απαραίτητη, για παράδειγμα εάν υπάρχει μόνο μία λάθος κίνηση. Μόνο στοχευμένη φυσιοθεραπεία μπορεί να εξουδετερώσει την υπερβολική διάσπαση των μυών μετά την αρθρόλυση.
Επιπλέον, πολλοί ασθενείς παραπονιούνται για μέτριο έως σοβαρό πόνο μετά από μια τέτοια κινητοποίηση των αρθρώσεων, η οποία μπορεί να προκληθεί από την εσωτερική χειρουργική ουλή. Μετά τη διαδικασία, η κατάλληλη θεραπεία για τον πόνο είναι επομένως στάνταρ, η οποία πρέπει να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μην γίνει χρόνια. Ο όρος αρθρόλυση εισήχθη στην ιατρική ορολογία το 1944 από τον Γερμανό χειρουργό Hackenbroch. Από τότε, η διαδικασία βελτιώθηκε περαιτέρω και βελτιστοποιήθηκε.
Η αρθρόλυση συχνά συγχέεται με τη λεγόμενη αρθροπλαστική από τους λαούς. Ωστόσο, ενώ η αρθροπλαστική αφορά την τεχνητή αντικατάσταση τμημάτων ή ολόκληρης άρθρωσης, η αρθρόλυση σε όλες τις παραλλαγές της λειτουργεί πάντα για τη διατήρηση των αρθρώσεων. Η αρθρόλυση πραγματοποιείται από ειδικά εκπαιδευμένους χειρουργούς ή ορθοπεδικούς.
