πενικιλλίνη είναι συχνά η πρώτη επιλογή για την καταπολέμηση ασθενειών που προκαλούνται από βακτήρια. Σκοτώνουν τα παθογόνα και τους εμποδίζουν να πολλαπλασιαστούν εάν δεν υπάρχει αντίσταση.
Τι είναι η πενικιλίνη;
Το 1928 ήταν πενικιλλίνη ανακαλύφθηκε από τον Alexander Fleming. Είναι το πρώτο αντιβιοτικό της σύγχρονης εποχής. Η πενικιλίνη λαμβάνεται από μανιτάρια Penicillium.
Η πενικιλίνη είναι ένας τύπος αντιβιοτικού που εγχέεται ή χορηγείται από το στόμα. Χρησιμοποιείται κατά των βακτηριακών λοιμώξεων και εμποδίζει τα βακτήρια να σχηματίσουν ένα προστατευτικό εξωτερικό περίβλημα.
Το φάρμακο πρέπει να λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα για να πάρει το πλήρες αποτέλεσμα. Καθώς όλο και περισσότερα βακτήρια γίνονται ανθεκτικά στην πενικιλίνη, νέα συνθετικά αντιβιοτικά πρέπει να αναπτυχθούν ξανά και ξανά.
Εφαρμογή & χρήση
πενικιλλίνη χορηγείται για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων. Η βενζυλοπενικιλίνη χρησιμοποιείται πάντα ως ένεση επειδή αυτή η πενικιλλίνη δεν είναι ανθεκτική στα οξέα. Αν και αυτό το φάρμακο μπορεί εύκολα να διαλυθεί από τα βακτήρια, είναι δημοφιλές στους γιατρούς επειδή είναι καλά ανεκτό. Οι πιο συνηθισμένοι τομείς εφαρμογής είναι λοιμώξεις με πνευμονιόκοκκους, στρεπτόκοκκους, βακτήρια διφθερίτιδας, μηνιγγίτιδοκοκκοι και σπειροχότες.
Μπορούν να χορηγηθούν στοματικές πενικιλίνες όπως φαινοξυμεθυλοπενικιλίνη και προπικιλλίνη. Είναι λιγότερο δραστικά από τη βενζυλοπενικιλίνη, αλλά ενεργούν το ίδιο.
Οι ανθεκτικοί στην πενικιλινάση παράγοντες όπως η οξακιλλίνη, η φλουκλοξακιλλίνη και η δικλοξακιλλίνη είναι πιο αποτελεσματικοί κατά της διάσπασης από βακτήρια. Ωστόσο, αυτά λειτουργούν μόνο κατά των σταφυλόκοκκων, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ήδη ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
Μια σύγχρονη παραλλαγή της πενικιλίνης είναι, για παράδειγμα, η αμοξικιλλίνη. Λαμβάνεται από το στόμα και βοηθά με αναπνευστικές λοιμώξεις, λοιμώξεις στο ουροποιητικό και χολικό σωλήνα, δηλητηρίαση αίματος, κοκκύτη και μέση ωτίτιδα.
Αλληλεπιδράσεις
Η λήψη πενικιλλίνη μπορεί να προκαλέσει αλληλεπιδράσεις με τα ναρκωτικά. Πολλά παρασκευάσματα εμποδίζουν ή μειώνουν την απορρόφηση των ορμονών στην εντερική χλωρίδα. Αυτό μπορεί να επιδεινώσει την αντισύλληψη χρησιμοποιώντας αντισυλληπτικά χάπια επειδή είναι λιγότερο αποτελεσματικό. Εάν καταναλώνεται πενικιλίνη, θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται προφυλακτικά.
Η ταυτόχρονη λήψη αντιβιοτικών που αναστέλλουν την ανάπτυξη των βακτηρίων και της φαινοξυμεθυλοπενικιλίνης, όπως οι τετρακυκλίνες και η ερυθρομυκίνη, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Αυτά τα δραστικά συστατικά είναι αποτελεσματικά μόνο σε βακτήρια ενηλίκων.
Η πενικιλίνη και η ινδομεθακίνη ή τα σαλικυλικά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μαζί. Αυτά τα κεφάλαια χρησιμοποιούνται για ρευματισμούς. Εάν ληφθούν μαζί με πενικιλλίνη, η συγκέντρωση της φαινοξυμεθυλοπενικιλίνης παρατείνεται και αυξάνεται.
Η επίμονη διάρροια, η αυξημένη ούρηση ή η ταυτόχρονη χρήση αντιβιοτικών αμινογλυκοσίδης επιδεινώνει την απορρόφηση της πενικιλίνης και έτσι μειώνει τη συγκέντρωση και την αποτελεσματικότητά της.
Λαμβάνοντας πενικιλίνη, η ανίχνευση ζάχαρης ή χολικών χρωστικών μπορεί να επιδεινωθεί.
Κίνδυνοι και παρενέργειες
Υπάρχουν διάφοροι κίνδυνοι και παρενέργειες από τη λήψη πενικιλλίνη μπορεί να συμβεί. Αυτοί δεν είναι ο κανόνας και διαφέρουν ως προς τη σοβαρότητα. Εξαρτάται επίσης από το εάν η πενικιλίνη χορηγήθηκε ως δισκίο, σύριγγα ή αλοιφή.
Αποχρωματισμός των δοντιών, φλεγμονή της γλώσσας, φλεγμονή του στοματικού βλεννογόνου, ξηροστομία, αλλαγές στη γεύση και γαστρεντερικά προβλήματα όπως έμετος, ναυτία, διάρροια, απώλεια όρεξης και μετεωρισμός.
Είναι πιθανό να αναπτυχθεί ουδετεροπενία, που σημαίνει μείωση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων. Εμφανίζεται επίσης θρομβοπενία, μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να είναι: ακοκκιοκυττάρωση, δερματικό εξάνθημα, κνίδωση, σύνδρομο Lyell, πυρετός φαρμάκου, αναιμία, αλλεργία στις πρωτεΐνες, φλεγμονή των νεφρών, πρήξιμο του προσώπου, αίσθημα παλμών, φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων, δύσπνοια, πόνος στις αρθρώσεις, αλλεργικός σοκ και σπασμοί των βρογχικών μυών.
Εάν η πενικιλίνη λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να οδηγήσει σε προσβολή από ανθεκτικούς μύκητες και βακτήρια γύρω από το παχύ έντερο. Οι συνέπειες είναι η διάρροια και η εντερική φλεγμονή. Η χρήση πενικιλίνης πρέπει στη συνέχεια να σταματήσει αμέσως και να αντικατασταθεί με άλλο αντιβιοτικό. Η βανκομυκίνη μπορεί να είναι κατάλληλη.
Η μακροχρόνια και επαναλαμβανόμενη χρήση πενικιλλίνης μπορεί να οδηγήσει σε λεγόμενες υπερμολύνσεις με βακτήρια ή μύκητες που είναι ήδη ανθεκτικοί. Επίσης οδηγεί σε λοιμώξεις στο στόμα ή σε κολπικές λοιμώξεις.
Εάν εμφανιστούν αλλεργικές αντιδράσεις όπως κνίδωση αμέσως μετά τη λήψη πενικιλλίνης, είναι πιθανώς αλλεργία στην πενικιλίνη. Στη συνέχεια, η θεραπεία πρέπει να διακοπεί αμέσως και να αντικατασταθεί με ένα κατάλληλο αντιβιοτικό.
Η πενικιλίνη πρέπει να λαμβάνεται μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μετά από διαβούλευση με τον θεράποντα ιατρό. Δεν υπάρχουν γνωστές επιβλαβείς επιδράσεις.
Η πενικιλίνη πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Το δραστικό συστατικό απορροφάται από το μωρό μέσω του μητρικού γάλακτος και μπορεί να οδηγήσει σε διάρροια και εντερική φλεγμονή. Αυτό μπορεί επίσης να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του μωρού.
