Στο Οστεοτομία Είναι μια χειρουργική διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη διόρθωση των παραμορφώσεων των οστών. Συχνά είναι μια κακή ευθυγράμμιση των οστών των ποδιών, των ποδιών ή της γνάθου.
Τι είναι η οστεοτομία;
Η βασική αρχή της οστεοτομίας είναι η ελεγχόμενη κοπή ενός ή περισσοτέρων οστών. Στη συνέχεια πραγματοποιείται η λειτουργική ισιώνοντας με οστεοσύνθεση. Τα προηγουμένως κομμένα οστά επανασυνδέονται, με σκοπό να μεγαλώνουν ξανά μαζί στο διορθωμένο σχήμα.
Συχνά εκτελείται οστεοτομία για τη διόρθωση του τόξου ή του χτυπήματος των γόνατων καθώς και των κακών θέσεων των γοφών. Σε αυτήν την περίπτωση, μιλάμε για οστεοτομία προσαρμογής ή διόρθωσης. Στην οδοντική χειρουργική, οι οστεοτομίες χρησιμοποιούνται συνήθως για να επανατοποθετήσουν την οσφυϊκή χώρα. Αυτές οι οστεοτομές της γνάθου χρησιμοποιούνται για σοβαρές δυσπλασίες της γνάθου. Μπορεί επίσης να απαιτείται οστεοτομία κατά την αφαίρεση των δοντιών σοφίας, καθώς τα δόντια σοφίας είναι συχνά κολλημένα στο οστό. Με την ευρύτερη έννοια, μιλάμε εδώ για οστεοτομία σαγονιών.
Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι
Μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες οστεοτομές είναι η οστεοτομία παραλλαγής παραίτησης, η οποία χρησιμοποιείται κυρίως για μη ευθυγραμμίσεις ισχίου. Εδώ, το μηρό οστό κόβεται σε ένα ορισμένο σημείο, αφαιρείται μια μικρή σφήνα οστού και τα δύο τμήματα των οστών που έχουν προκύψει βιδώνονται ξανά με μεταλλικό νάρθηκα. Εάν μια τέτοια παραμόρφωση του ισχίου δεν διορθωθεί με οστεοτομία, υπάρχει κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας λόγω εσφαλμένης φόρτωσης της άρθρωσης του ισχίου.
Εάν το κάτω πόδι αποκλίνει πολύ προς τα μέσα, κάποιος μιλάει για μια στάση του κάτω ποδιού. Αυτή η κακή ευθυγράμμιση δημιουργεί μια παραμόρφωση της άρθρωσης του γόνατος, έτσι ώστε η κακή ευθυγράμμιση μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμη αρθροπάθεια. Για την πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας, το shinbone κόβεται ακριβώς κάτω από την άρθρωση του γόνατος. Και εδώ, αφαιρείται ένα κομμάτι του οστού για να διορθωθεί η κακή ευθυγράμμιση του κάτω ποδιού. Τα δύο κομμάτια του οστού της κνήμης επανασυναρμολογούνται ξανά μέσω στερέωσης πλάκας ή σφιγκτήρων. Εάν η διαδικασία πραγματοποιηθεί νωρίς, η χρήση τεχνητής άρθρωσης γόνατος μπορεί να καθυστερήσει για αρκετά χρόνια. Αυτή η διαδικασία είναι επίσης γνωστή ως οστεοτομία της κνημιαίας κεφαλής και χρησιμοποιείται συχνά για τη διόρθωση των εντέρων.
Μια άλλη μέθοδος οστεοτομίας, η λειτουργία Maquet-Bandi, χρησιμοποιείται επίσης για προβλήματα αρθρώσεων στο γόνατο. Εδώ το σημείο πρόσδεσης του στριφώματος μετακινείται προς τα πλάγια και προς τα εμπρός και στερεώνεται εκεί με βίδες. Εάν οι ασθενείς πάσχουν από hallux valgus, δηλ. Στρεβλωμένο μεγάλο δάκτυλο, συνήθως γίνεται περιστρεφόμενη οστεοτομία του μεταταρσίου οστού. Το πρώτο μεταταρσικό οστό κόβεται χειρουργικά, η εσφαλμένη ευθυγράμμιση και το οστό στη συνέχεια στερεώνεται ξανά χρησιμοποιώντας μια διάτρητη πλάκα έτσι, ιδανικά, το μεγάλο δάκτυλο ισιώνεται ξανά μετά τη χειρουργική επέμβαση. Μια παραλλαγή της περιστρεφόμενης οστεοτομίας είναι η οστεοτομία του κασκόλ, η οποία χρησιμοποιείται επίσης για τη διόρθωση hallux valgus.
Η συνήθης διαδικασία για τη διόρθωση διαφορετικών μηκών ποδιών είναι η επέκταση της οστεοτομίας. Τα άνισα μήκη των ποδιών μπορεί να είναι συγγενή ή να προκαλούνται από ατυχήματα. Ενώ διαφορές μήκους έως δύο εκατοστών στο πόδι μπορούν να αντισταθμιστούν με κατάλληλα ορθοπεδικά υποδήματα, εάν η διαφορά είναι τέσσερα εκατοστά ή περισσότερο, το μικρότερο πόδι πρέπει συχνά να επιμηκυνθεί χειρουργικά. Η πιο συνηθισμένη διαδικασία εδώ είναι η λεγόμενη απόσπαση της προσοχής των κάλων. Ο χειρουργός κόβει το οστό για να επιμηκύνει εγκάρσια και χρησιμοποιεί έναν αποσπώμενο παράγοντα, δηλαδή έναν διασκορπιστή, στο κενό που δημιουργείται μεταξύ των δύο μερών των οστών.
Για να γίνει αυτό, μικρές καρφίτσες συνδέονται στο οστό και συνδέονται με ένα σύστημα συγκράτησης από το εξωτερικό. Αυτός ο αποσπάτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τραβήξει αργά τα θραύσματα των οστών. Μόλις επιτευχθεί η επιθυμητή επιμήκυνση, συνήθως πραγματοποιείται στερέωση πλακών, δηλαδή τα τεμάχια οστού συνδέονται με μια χαλύβδινη πλάκα. Η οστεοτομία του μηριαίου αυχένα είναι μέρος της χειρουργικής διαδικασίας για την εισαγωγή πρόσθεσης ισχίου. Αφαιρείται ολόκληρο το μηριαίο κεφάλι εδώ. Αυτό μπορεί επίσης να ενδείκνυται για λοιμώξεις της άρθρωσης του ισχίου.
Οι οστεοτομές σπάνια εκτελούνται στη σπονδυλική στήλη. Στη διαδικασία, επίσης γνωστή ως λαμιντεκτομή, αφαιρείται η σπονδυλική αψίδα ενός ή περισσότερων σπονδυλικών σωμάτων μαζί με την περιστροφική διαδικασία. Αυτό δημιουργεί χώρο για χειρισμούς στο νωτιαίο μυελό ή στους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Ακόμα κι αν οι όγκοι στο νωτιαίο κανάλι προκαλούν μεγάλη πίεση στον νωτιαίο μυελό, μια λαμιντεκτομή μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση της αντίστοιχης περιοχής.
Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι
Δεδομένου ότι η οστεοτομία είναι χειρουργική επέμβαση, οι γενικοί χειρουργικοί κίνδυνοι ισχύουν φυσικά και εδώ. Αυτά περιλαμβάνουν δυσκολία στον έλεγχο της αιμορραγίας και δευτερογενή αιμορραγία, μόλυνση του χειρουργικού τραύματος (πιθανώς ακόμη και με πολλαπλά ανθεκτικά μικρόβια) και βλάβη σε παρακείμενες δομές ιστών. Οι οστεοτομές στα πόδια οδηγούν ιδιαίτερα στην ακινησία για λίγο.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει σχηματισμό θρόμβων στις βαθιές φλέβες των ποδιών. Αυτή η λεγόμενη θρόμβωση ενέχει τον κίνδυνο πνευμονικής εμβολής. Ο θρόμβος μεταναστεύει μέσω των αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες, όπου οδηγεί σε αγγειακή απόφραξη. Στην περίπτωση πολύ μικρών αγγείων, η πνευμονική εμβολή μπορεί να είναι χωρίς συμπτώματα. Εάν ένα μεγάλο αγγείο αποκλείεται, υπάρχει οξύς κίνδυνος θανάτου.
Ένας άλλος τυπικός χειρουργικός κίνδυνος είναι η ναρκωτικοποίηση. Περίπου το ένα τρίτο όλων των ασθενών αντιδρούν στην αναισθησία με ναυτία ή έμετο. Επιπλέον, μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος και, στη χειρότερη περίπτωση, καρδιακή ανακοπή. Ο τεχνητός αερισμός κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης μπορεί επίσης να προκαλέσει δυσκολία στην κατάποση ή βραχνάδα.
Εκτός από αυτούς τους γενικούς κινδύνους, η διαδικασία οστεοτομίας έχει άλλους ειδικούς κινδύνους και επιπλοκές. Οι οστεοτομές στην περιοχή του ισχίου μπορεί να οδηγήσουν σε διαφορετικά μήκη ποδιών. Ωστόσο, αυτά συνήθως μπορούν να αντισταθμιστούν με ορθοπεδικά πέλματα. Οι στερεώσεις που χρησιμοποιούνται για σταθεροποίηση μετά την αποκοπή του οστού σπάνια σπάνε. Επιπλέον, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τη στερέωση δεν προστατεύονται από φθορά και ενδέχεται να πρέπει να αντικατασταθούν σε επόμενες εργασίες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι στερεώσεις που χρησιμοποιούνται μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε πόνο πίεσης.
.jpg)
