Έμπολα

Έμπολα ή αυτό Πυρετός του Έμπολα είναι μια μολυσματική ασθένεια που προκαλεί υψηλό πυρετό και μπορεί να οδηγήσει σε εσωτερική αιμορραγία. Η μόλυνση προκαλείται από τον ιό του Έμπολα και μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο.

Τι είναι ο Έμπολα;

Ο Έμπολα τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά στην Κεντρική Αφρική τη δεκαετία του 1970. Στην περίπτωση της αιμορραγικής μορφής του Έμπολα, το ποσοστό θνησιμότητας είναι ιδιαίτερα υψηλό: τρεις στους τέσσερις ασθενείς πεθαίνουν από εσωτερική αιμορραγία.

Η τροπική ασθένεια πήρε το όνομά της από το αφρικανικό ποτάμι με το ίδιο όνομα στο οποίο εμφανίστηκε η ασθένεια. Η εμφάνιση του Έμπολα περιορίζεται στην Κεντρική Αφρική. Ωστόσο, υπήρξαν επίσης μεμονωμένα κρούσματα Ebola εκτός της Αφρικής, τα οποία μπορούν να εντοπιστούν σε προηγούμενη παραμονή των ενδιαφερομένων στις αντίστοιχες περιοχές της Αφρικής.

Ο Έμπολα εμφανίζεται ξανά και ξανά σε τοπικές επιδημίες στις οποίες υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες μολυσμένα άτομα, περίπου τα μισά από τα οποία επιβιώνουν από την ασθένεια.

Σχηματική αναπαράσταση της μόλυνσης με τον ιό Έμπολα στην Αφρική. Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.

αιτίες

Η αιτία της νόσου του Έμπολα ανήκει στην ομάδα ιών που προκαλούν αιμορραγικό πυρετό, συμπεριλαμβανομένου του περιλαμβάνουν επίσης τους ιούς του κίτρινου πυρετού και του δάγκειου πυρετού. Η ομάδα του ιού Ebola περιλαμβάνει επίσης τον ιό Marburg, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το θάνατο αρκετών επιστημόνων στο Marbug το 1967, οι οποίοι είχαν μολυνθεί με τον ιό που μοιάζει με Έμπολα στο εργαστήριο αφρικανικών πιθήκων.

Θεωρείται επομένως ότι κυρίως οι πίθηκοι, αλλά και τα τρωκτικά, τα νυχτερίδες και τα έντομα είναι φορείς του επικίνδυνου ιού Έμπολα. Οι ιοί μπορούν επίσης να μεταδοθούν στον άνθρωπο τρώγοντας άρρωστα ζώα. Η μετάδοση από άτομο σε άτομο πραγματοποιείται μέσω σωματικών υγρών όπως αίμα, εκκρίσεις σώματος ή απλές μολύνσεις επιχρίσματος και σταγονιδίων.

Έχει παρατηρηθεί ότι μόνο οι ασθενείς στην οξεία φάση της νόσου είναι μεταδοτικοί. Οι ασθενείς δεν μεταδίδουν τον ιό του Έμπολα κατά την περίοδο επώασης πριν από την έναρξη της νόσου και μετά την ανάρρωση.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Σχηματική αναπαράσταση τυπικών συμπτωμάτων πυρετού Έμπολα σε ανθρώπους.

Εάν έχετε μολυνθεί με Έμπολα, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από δύο έως 21 ημέρες. Τα κύρια συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν πονοκέφαλο και πόνο στο σώμα, καθώς και ναυτία και [[έμετος] 9. Οι ασθενείς εμφανίζουν αυξανόμενη [[απώλεια όρεξης] 9, η οποία σχετικά γρήγορα οδηγεί σε [[απώλεια βάρους]

Συνήθως συνοδεύεται από υψηλό πυρετό, ο οποίος εκδηλώνεται ως ρίγη, ιδρώτας και άλλα τυπικά συμπτώματα. Ένα εξωτερικό σημάδι είναι το τυπικό εξάνθημα που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην περιοχή του λαιμού και μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την πλάτη, το στήθος και τα χέρια. Κατά τη διάρκεια της λοίμωξης από τον Έμπολα, τα νεφρά και το ήπαρ μπορεί να δυσλειτουργούν.

Λίγες μέρες μετά την έναρξη της νόσου, εμφανίζεται σοβαρή εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία, η οποία επηρεάζει ιδιαίτερα τους βλεννογόνους. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν στο γαστρεντερικό σωλήνα, τα μάτια και άλλα όργανα και συνήθως συνοδεύονται από αυξανόμενο αίσθημα ασθένειας. Στα μεταγενέστερα στάδια, τα μεμονωμένα όργανα αποτυγχάνουν.

Η φυσική παρακμή αρχίζει συνήθως στο ήπαρ και στα νεφρά και καταλήγει στον εγκέφαλο και την καρδιά. Επιπλέον, μπορεί να συμβεί φλεγμονή του εγκεφάλου. Εάν η πορεία είναι σοβαρή, εμφανίζονται σημάδια σηπτικού σοκ. Αυτά σχετίζονται με σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα και τον κίνδυνο δευτερογενών λοιμώξεων.

Διάγνωση & πορεία

Ο χρόνος μεταξύ μόλυνσης και εκδήλωσης του Έμπολα μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 5 και 20 ημερών. Ξαφνικά υψηλός πυρετός, ρίγη, σοβαρός πονοκέφαλος, πονόλαιμος και πόνοι στο σώμα είναι τα πρώτα συμπτώματα του Έμπολα. Τα συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη συχνά δεν υποδηλώνουν αμέσως τον Έμπολα.

Αργότερα, εμφανίζονται κράμπες στο στομάχι, έμετος και διάρροια. Η σοβαρή αιμορραγική μορφή οδηγεί σε διαταραχές πήξης του αίματος και κατά συνέπεια σε εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία. Οι πάσχοντες από Έμπολα αιμορραγούν ορατά από όλες τις βλεννογόνες μεμβράνες, όπως τα μάτια, το στόμα και στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Τότε υπάρχει η επικίνδυνη εσωτερική αιμορραγία, ειδικά στο στομάχι και στο εντερικό σωλήνα.

Η απώλεια αίματος οδηγεί σε σοκ, κατάρρευση του κυκλοφορικού συστήματος και πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων, από την οποία ο ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις πεθαίνει.

Όταν διαγνωστεί ο Έμπολα, ο ιός βρίσκεται στα δείγματα αίματος, ούρων, σάλιο ή ιστού του ασθενούς. Συνήθως η εδαφική προέλευση του ασθενούς ή ένα προηγούμενο ταξίδι στις σχετικές περιοχές της Αφρικής δίνει μια αρχική ένδειξη της παρουσίας του Έμπολα.

Υπάρχει κίνδυνος για τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία;

Η εκθετική πορεία του συνολικού αριθμού των αναφερόμενων ασθενειών (κόκκινο) και θανάτων (μαύρο) από το ξέσπασμα της επιδημίας του πυρετού του Έμπολα το 2014 έως την 1η Οκτωβρίου 2014.

Γενικά, δεν μπορείτε να απαντήσετε στην ερώτηση με ναι ή όχι. Θεωρητικά, υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος οι ταξιδιώτες και οι πρόσφυγες από την Αφρική να εισαγάγουν επίσης τον Έμπολα στην Κεντρική Ευρώπη.

Ο ειδικός του ιού του Αμβούργου Jonas Schmidt-Chanasit από το Ινστιτούτο Τροπικής Ιατρικής του Bernhard Nocht δήλωσε σχετικά: "Λόγω της διεθνούς εναέριας κυκλοφορίας, είναι πιθανό να εισαχθεί μια τέτοια περίπτωση στη Γερμανία. Αλλά δεν θα υπάρξει ποτέ ξέσπασμα τέτοιου είδους στη Δυτική Αφρική. Το σύστημα υγείας μας και οι πολιτιστικές μας απαιτήσεις είναι εντελώς διαφορετικές."

Μια διαδικασία ασφάλειας είναι η λεγόμενη "διαλογή εξόδου" ήδη στις χώρες κινδύνου. Οι επιβάτες που θέλουν να πετάξουν στην Ευρώπη εξετάζονται για επιδημίες, πυρετό του Έμπολα και άλλα συμπτώματα. Εάν υπάρχει υποψία ότι ο ταξιδιώτης έχει μολυνθεί, θα απορριφθεί μια πτήση μετάβασης.

Εκτός από τις Brussels Airlines, προς το παρόν δεν υπάρχουν αεροπορικές εταιρείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πετούν προς τις χώρες Έμπολα Λιβερία, Γουινέα και Σιέρρα Λεόνε. Αυτό ελαχιστοποιεί επίσης τον άμεσο κίνδυνο για τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία (από τον Οκτώβριο του 2014). Ωστόσο, όλο και περισσότεροι πρόσφυγες από την Αφρική φτάνουν στην Ευρώπη μέσω της ξηράς ή της Μεσογείου. Εδώ ο κίνδυνος εισαγωγής της νόσου είναι μεγαλύτερος και πιο απρόβλεπτος.

Στη Γερμανία υπάρχουν ορισμένα νοσοκομεία και κλινικές με ειδικούς θαλάμους απομόνωσης για ασθενείς με εξαιρετικά μεταδοτικές ασθένειες όπως ο Έμπολα. Για παράδειγμα στο Αμβούργο, το Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη στον Μάιν, το Ντίσελντορφ, τη Λειψία, τη Στουτγκάρδη, το Würzburg και το Μόναχο.

Στο χειρότερο σενάριο, οι μεγαλύτερες πόλεις αρχικά θα κινδύνευαν, καθώς τα αεροδρόμια τους τις έκαναν κόμβους για ταξιδιώτες και πρόσφυγες από την Αφρική. Η μόλυνση μέσω σταγονιδίων και επιχρισμάτων μπορεί επίσης να είναι δυνατή σε υπόγεια και προαστιακά τρένα. Οι αραιοκατοικημένες περιοχές όπως το Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, το Βαυαρικό Δάσος, το Hunsrück, το Eifel, το Emsland και οι Υψηλές Άλπεις θα είχαν εξαιρετικά χαμηλό κίνδυνο εξάπλωσης του Έμπολα.

Σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει λοίμωξη αλυσίδας στη Γερμανία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τη βοήθεια του νόμου περί προστασίας των λοιμώξεων (IfSG) και να απομονώσει και να θεραπεύσει βίαια τα μολυσμένα άτομα για να τα προστατεύσει από τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Λόγω της σύγχρονης ιατρικής κατάρτισης των γιατρών και της εξαιρετικής ιατρικής υποδομής στην Ευρώπη, υπάρχει, σε αντίθεση με πολλές φτωχές χώρες της Αφρικής, πολύ χαμηλός κίνδυνος μαζικής επιδημίας με τον ιό του Έμπολα. Ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Jim Yong Kim το έθεσε πρόσφατα πολύ ριζικά: «Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από τον Έμπολα στην Αφρική επειδή δυστυχώς γεννήθηκαν σε λάθος μέρος στον κόσμο».

Συμπέρασμα: Ακόμα κι αν ορισμένοι άνθρωποι στη Γερμανία πρέπει να προσβληθούν από τον ιό του Έμπολα, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι καλές.

Επιπλοκές

Ο Έμπολα είναι συνήθως μια πολύ σοβαρή ιογενής μολυσματική ασθένεια. Ο ιός του Έμπολα που προκαλεί την ασθένεια είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους ιούς που είναι γνωστοί μέχρι σήμερα. Η ασθένεια αρχίζει συνήθως αβλαβή με συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη.

Οι ασθενείς συχνά παραπονιούνται για πονοκεφάλους και πόνους στο σώμα. Οι πρώτες επιπλοκές με τη μορφή υψηλού πυρετού, ναυτίας και εμέτου εμφανίζονται πολύ σύντομα. Δερματικά εξανθήματα και επιπεφυκίτιδα παρατηρούνται επίσης τακτικά. Συχνά υπάρχει επίσης διαταραχή της λειτουργίας των νεφρών και του ήπατος.

Οι εξετάσεις αίματος δείχνουν τακτικά χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων και λευκών αιμοσφαιρίων σε εκείνους που επηρεάζονται. Μετά από μερικές ημέρες, εκτός από τα άλλα συμπτώματα, εμφανίζεται σοβαρή εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία, η οποία επηρεάζει κυρίως τους βλεννογόνους. Τα μάτια και η γαστρεντερική οδός επηρεάζονται κυρίως, αλλά και άλλα όργανα μπορούν επίσης να προσβληθούν.

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, διάφορα όργανα συχνά αποτυγχάνουν, ιδιαίτερα τα νεφρά, το ήπαρ, ο σπλήνας και οι πνεύμονες. Μια άλλη επιπλοκή είναι μια φλεγμονή του εγκεφάλου. Επιπλέον, συχνά εμφανίζονται δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος ή των πνευμόνων. Σε περίπτωση σοβαρής νόσου, ένα είδος σηπτικού σοκ εμφανίζεται επίσης τακτικά. Οι ασθενείς σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά πεθαίνουν από καρδιακή ανεπάρκεια.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν παρατηρηθούν συμπτώματα όπως πυρετός, ρίγη, πονοκέφαλος, πονόλαιμος, μυϊκός πόνος και απώλεια όρεξης, μπορεί να είναι ο Έμπολα. Όποιος βιώνει αυτά τα συμπτώματα μία έως τρεις εβδομάδες μετά το ταξίδι σε μια περιοχή κινδύνου μπορεί να έχει μολυνθεί και θα πρέπει να συμβουλευτεί έναν γιατρό. Μια ιατρική διευκρίνιση είναι επίσης απαραίτητη εάν τα συμπτώματα που αναφέρονται δεν υποχωρούν μετά από δύο έως τρεις ημέρες το αργότερο. Σε περίπτωση εσωτερικής και εξωτερικής αιμορραγίας, πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως την πλησιέστερη κλινική. Ομοίως, εάν εμφανιστούν παρενέργειες όπως κράμπες στο στομάχι ή διάρροια.

Εάν μια μόλυνση από Έμπολα αφεθεί χωρίς θεραπεία, αναπόφευκτα οδηγεί σε σοκ και τελικά σε κατάρρευση του κυκλοφορικού ή καρδιακή ανεπάρκεια. Εάν δεν έχει κληθεί γιατρός μέχρι τότε, οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης πρέπει να ειδοποιούνται αμέσως. Εν τω μεταξύ, οι πρώτοι βοηθοί θα πρέπει να παρέχουν πρώτες βοήθειες και να ενημερώνουν τον γιατρό έκτακτης ανάγκης για τα συμπτώματα όταν φτάνουν. Βασικά, ωστόσο, ο Έμπολα θα πρέπει να αποσαφηνιστεί και να αντιμετωπιστεί μόλις εμφανιστεί για πρώτη φορά. Όποιος έχει συγκεκριμένη υποψία πρέπει να το συζητήσει αμέσως με τον οικογενειακό γιατρό και, εάν είναι απαραίτητο, να πάει απευθείας σε θεραπεία εσωτερικού ασθενή.

Γιατροί και θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τον Έμπολα. Αντιμετωπίζονται μόνο τα συμπτώματα της νόσου, ειδικά οι αιμορραγικές διαταραχές που σχετίζονται με την αιμορραγική μορφή του Έμπολα, προκειμένου να σταματήσει η εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία.

Η θεραπεία εντός ασθενούς στο θάλαμο απομόνωσης είναι επίσης ένα σημαντικό μέτρο για την πρόληψη της περαιτέρω εξάπλωσης του ιού, καθώς οι συνθήκες υγιεινής στα περισσότερα αφρικανικά νοσοκομεία είναι κακές, συχνά εμφανίζονται τοπικές επιδημίες που μοιάζουν με επιδημία.

Το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας των πασχόντων από Έμπολα στην Αφρική οφείλεται κυρίως στην καθυστερημένη διάγνωση και την έναρξη της θεραπείας καθώς και στις ανεπαρκείς επιλογές θεραπείας.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πρόγνωση μόλυνσης με παθογόνο Έμπολα είναι γενικά πολύ κακή. Το ποσοστό θνησιμότητας κυμαίνεται μεταξύ 30 και 90 τοις εκατό. Η θνησιμότητα εξαρτάται από τον τύπο του παθογόνου. Οι πιθανότητες επιβίωσης και ανάρρωσης βελτιώνονται επίσης κάπως με άμεση ιατρική βοήθεια έκτακτης ανάγκης.

Ωστόσο, δεν υπάρχει αιτιώδης θεραπεία. Το σώμα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ίδιο τον ιό. Ωστόσο, αυτό μπορεί να υποστηριχθεί με συμπτωματική θεραπεία. Αυτή η επεξεργασία συνίσταται στη σταθεροποίηση της ισορροπίας νερού και ηλεκτρολυτών στον οργανισμό. Με αυτόν τον τρόπο, οι θανατηφόρες πορείες που προκαλούνται από την αφυδάτωση μπορούν να μειωθούν.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον οργανισμό, ωστόσο, είναι η εκτεταμένη αιμορραγία στα εσωτερικά όργανα. Ανάλογα με την ένταση της αιμορραγίας, η ανεπάρκεια πολλαπλών οργάνων είναι πολύ συχνή. Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία που να μπορεί να σταματήσει την αιμορραγία κατά τη διάρκεια της οξείας φάσης της λοίμωξης. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα καταφέρει να καταπολεμήσει το παθογόνο πριν από την ανεπάρκεια οργάνων, υπάρχει μια καλή πιθανότητα πλήρους θεραπείας.

Δεν ήταν ακόμη δυνατό να διευκρινιστεί οριστικά εάν θα αναπτυχθεί τότε ανοσία έναντι του παθογόνου. Ωστόσο, θεωρείται ότι υπάρχει ανοσία στο αντίστοιχο παθογόνο για τουλάχιστον μερικά χρόνια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος μόλυνσης είναι κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων, οι ασθενείς συνήθως δεν είναι πλέον μεταδοτικοί. Ωστόσο, ο ιός βρίσκεται στο σπέρμα μήνες μετά τη μόλυνση, έτσι ώστε να μπορεί να μεταδοθεί πολύ μετά την ασθένεια σε περίπτωση σεξουαλικής επαφής.

πρόληψη

Δεν υπάρχει ακόμη αποτελεσματική μέθοδος όπως φάρμακα ή εμβολιασμοί για την πρόληψη του Έμπολα. Τα πρώτα πειραματικά εμβόλια Ebola πρόκειται να δοκιμαστούν στην Αφρική το 2015. Οι επιστήμονες, ωστόσο, εργάζονται σκληρά για να εντοπίσουν τον κύριο φορέα του ιού του Έμπολα. Μόνο τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί αποτελεσματική πρόληψη με στοχευμένα μέτρα, αποφεύγοντας την επαφή με αυτόν τον συγκεκριμένο φορέα.

Περίπου 2500 περιπτώσεις Ebola έχουν μετρηθεί από το 1976, εκ των οποίων περίπου οι μισοί από τους ασθενείς επέζησαν από την ασθένεια. Δεδομένου ότι οι κύριες περιοχές διανομής στο Κεντρικό Αφρικανικό Κονγκό, η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ουγκάντα ​​και η Γκαμπόν δεν είναι τουριστικοί προορισμοί, δεν θα αναμενόταν διανομή εκτός της Αφρικής έως το καλοκαίρι του 2014.

Ωστόσο, σε σχέση με την επιδημία πυρετού του Έμπολα το 2014, δύο μολυσμένοι Αμερικανοί μεταφέρθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και υποβλήθηκαν σε περαιτέρω θεραπεία. Ένας Ισπανός μεταφέρθηκε επίσης στην Ισπανία για στενότερη εξέταση και θεραπεία. Στις 19 Αυγούστου 2014, μια γυναίκα στο Βερολίνο που υποψιάστηκε ότι είχε Έμπολα σε καραντίνα στο θάλαμο απομόνωσης του Βερολίνου Charité. Αντί για τον Έμπολα, ωστόσο, η γυναίκα υπέφερε από ελονοσία, όπως αποδείχθηκε την επόμενη μέρα.

Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας συνέστησε επομένως να μην ταξιδέψει στη Δυτική Αφρική από την 1η Αυγούστου 2014. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κήρυξε επίσης την επιδημία του Έμπολα ως διεθνή έκτακτη ανάγκη.

Μετέπειτα φροντίδα

Τα μέτρα ή οι επιλογές για τη μετέπειτα φροντίδα είναι σοβαρά περιορισμένα στις περισσότερες περιπτώσεις του Έμπολα. Η ασθένεια πρέπει πρώτα απ 'όλα να αντιμετωπιστεί από γιατρό το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να αποφευχθεί ο θάνατος του ενδιαφερόμενου. Η αυτοθεραπεία δεν μπορεί να συμβεί και τα συμπτώματα της νόσου εντείνονται πάρα πολύ εάν δεν υπάρχει θεραπεία.

Για το λόγο αυτό, ο Έμπολα επικεντρώνεται στην έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία της νόσου, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περαιτέρω επιπλοκές. Το θιγόμενο άτομο πρέπει σε κάθε περίπτωση να απομονωθεί και να μην έρθει σε επαφή με άλλα άτομα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για την πρόληψη περαιτέρω μόλυνσης. Η θεραπεία γίνεται συνήθως λαμβάνοντας φάρμακα.

Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η σωστή δοσολογία και η τακτική πρόσληψη προκειμένου να ανακουφιστεί η εσωτερική αιμορραγία και άλλα παράπονα. Ακόμη και μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων, θα πρέπει να πραγματοποιούνται ιατρικές εξετάσεις των εσωτερικών οργάνων για τον εντοπισμό και τη θεραπεία της βλάβης. Το προσδόκιμο ζωής αυτών που πλήττονται μειώνεται σημαντικά από τον Έμπολα εάν η ασθένεια αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί αργά. Συνήθως δεν απαιτούνται περαιτέρω μέτρα παρακολούθησης.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Ο Έμπολα είναι μια έντονα απειλητική για τη ζωή μολυσματική ασθένεια. Λόγω της σοβαρότητας της νόσου και του κινδύνου μόλυνσης, οι ασθενείς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπαθήσουν να ελέγξουν οι ίδιοι τη θεραπεία.

Τα άτομα που πάσχουν από Έμπολα πρέπει να ζητήσουν ιατρική βοήθεια αμέσως μετά τα πρώτα συμπτώματα. Για αυτόν τον λόγο, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου επιλογές για τους ασθενείς να βοηθήσουν τον εαυτό τους με την ασθένεια. Η εστίαση είναι στις οδηγίες του γιατρού, ειδικά όσον αφορά την πρόσληψη φαρμακευτικών δραστικών συστατικών.

Πιθανώς το μόνο μέτρο για όσους έχουν πληγεί είναι να σταματήσουν τη σωματική δραστηριότητα όσο το δυνατόν περισσότερο για να δώσουν στο σώμα ανάπαυση και όχι να αυξήσουν το αίσθημα σωματικής αδυναμίας. Η αποφυγή της κίνησης είναι σχεδόν το μόνο μέτρο που μπορούν να επηρεάσουν οι ασθενείς. Όλες οι άλλες αποφάσεις θεραπείας λαμβάνονται από τους υπεύθυνους γιατρούς.

Προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος μόλυνσης για άλλα άτομα, οι ασθενείς τηρούν αυστηρά τα μέτρα καραντίνας και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθούν να αψηφούν τις αντίστοιχες οδηγίες. Διαφορετικά, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή άλλων ανθρώπων. Επιπλέον, οι ασθενείς λαμβάνουν όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως αντικατάσταση υγρών για συμπτώματα διάρροιας ή φάρμακα για εσωτερική αιμορραγία. Συνήθως λαμβάνουν προσαρμοσμένα γεύματα ή εγχύσεις.