Οστεοειδές οστείωμα

Κάτω από ένα Οστεοειδές οστείωμα κατανοείται μια καλοήθης αλλαγή όγκου στον σκελετό. Ο καλοήθης όγκος των οστών σπάνια προκαλεί συμπτώματα.

Τι είναι το οστεοειδές;

Σε πολλές περιπτώσεις, ένα οστεοειδές οστείωμα δεν προκαλεί συμπτώματα. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να παρουσιάσουν πόνο, ο οποίος εμφανίζεται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας.
© Olga - stock.adobe.com

Οστεοειδές οστείωμα είναι το όνομα ενός όγκου του οποίου η προέλευση βρίσκεται στους οστεοβλάστες (ειδικά οστά κύτταρα). Ο όγκος των οστών έχει διάμετρο έως δύο εκατοστά. Είναι ιδιαίτερα συχνό σε μακρά οστά. Αυτό περιλαμβάνει κυρίως τους μηρούς (μηριαίος) και τον κνήμη (κνήμη).

Όσον αφορά τη συχνότητα των καλοήθων μεταβολών των οστών, το οστεοειδές οστεοειδές κατατάσσεται τρίτο πίσω από το οστείωμα και το μη οστεοποιητικό ίνωμα. Ο όγκος των οστών εμφανίζεται κυρίως στην εφηβεία. Το άνω μέρος του μηρού επηρεάζεται ιδιαίτερα. Αλλά οι κνήμες και η σπονδυλική στήλη επηρεάζονται επίσης συχνά από τις αλλαγές.

Το ποσοστό των όγκων των οστών στα οστεοειδή οστεώματα είναι περίπου 14 τοις εκατό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, εμφανίζεται σε εφήβους άνδρες ηλικίας 10 έως 20 ετών. Μερικές φορές ο όγκος εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 10 ετών. Από την ηλικία των 30, είναι πολύ σπάνιο.

αιτίες

Το οστεοειδές οστείωμα έχει την προέλευσή του στον σκληρό εξωτερικό φλοιό του οστικού ιστού. Μέχρι στιγμής δεν ήταν δυνατό να μάθουμε τι προκαλεί τον καλοήθη όγκο των οστών. Ένα οστεοειδές κληρονομείται σε ορισμένες περιπτώσεις. Εξωτερικές φυσικές και χημικές επιδράσεις βρίσκονται στη συζήτηση για την αιτία του όγκου. Οι τραυματισμοί και η πυρηνική ακτινοβολία θεωρούνται επίσης πιθανοί παράγοντες ενεργοποίησης.

Οι καλοήθεις όγκοι των οστών εμφανίζονται συχνά όταν τα οστά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Οι αυξητικές ορμόνες θεωρούνται επίσης πιθανός παράγοντας κινδύνου. Σε όγκους οστών, το φάρμακο διαφοροποιεί μεταξύ οστεοειδών οστεοειδών, οστεοσωμάτων και οστεοβλαστωμάτων, τα οποία προέρχονται από τα οστικά κύτταρα, τα οστεοχονδρώματα, τα χονδροβλαστώματα και τα χόνδρομα που προέρχονται από τον ιστό του χόνδρου, τα οστεοκλαστώματα και τα οστά των οστών που προέρχονται από τον συνδετικό ιστό, και τα οστά αιμαγγειώματα που προέρχονται από τον αγγειακό ιστό.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Σε πολλές περιπτώσεις, ένα οστεοειδές οστείωμα δεν προκαλεί συμπτώματα. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να παρουσιάσουν πόνο, ο οποίος εμφανίζεται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας. Συνήθως μπαίνουν ξαφνικά και εμφανίζονται στο γόνατο, το ισχίο ή την πλάτη. Ωστόσο, τα συμπτώματα δεν υποδηλώνουν σαφώς ένα οστεοειδές οστείωμα.

Εμφανίζονται ανεξάρτητα από την κίνηση και προέρχονται από τα βάθη. Ο πόνος συνήθως βελτιώνεται μετά τη λήψη ακετυλοσαλικυλικού οξέος (ASA). Περιστασιακά, ο καλοήθης όγκος μπορεί ακόμη και να γίνει αισθητός, κάτι που είναι αισθητό ως τοπικό πρήξιμο.

Διάγνωση & πορεία της νόσου

Εάν ο πόνος που προκαλείται από το οστεοειδές οστεοειδές οδηγεί τον νεαρό ασθενή σε γιατρό, ο γιατρός εξετάζει πρώτα το ιατρικό ιστορικό (αναμνησία). Ο γιατρός ρωτά πότε, πόσο συχνά και πού έχει συμβεί ο πόνος. Μια φυσική εξέταση θα πραγματοποιηθεί μετά τη συνέντευξη. Περιστασιακά, ο γιατρός μπορεί να αισθανθεί τον όγκο.

Χρησιμοποιούνται μέθοδοι απεικόνισης για τη λήψη περαιτέρω πληροφοριών. Αυτό περιλαμβάνει κυρίως τη λήψη ακτινογραφιών. Στις φωτογραφίες φαίνεται συνήθως ένα πρήξιμο του φλοιού (οστικός φλοιός). Επιπλέον, υπάρχει συμπίεση συνδετικού ιστού, η οποία έχει μέγεθος λίγων εκατοστών. Στο κέντρο της συμπύκνωσης, μπορεί να παρατηρηθεί μια στρογγυλή, λαμπερή εστίαση, που ονομάζεται nidus.

Η υπολογιστική τομογραφία (CT) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της έκτασης του όγκου. Μια άλλη διαγνωστική μέθοδος είναι το σπινθηρόγραμμα οστού. Σε αυτή τη διαδικασία, ραδιενεργές ουσίες χορηγούνται στον ιστό των οστών. Αυτό επιτρέπει στον γιατρό να προσδιορίσει την αυξημένη απορρόφηση του τεχνετίου. Πραγματοποιείται βιοψία οστού (αφαίρεση ιστού) για επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Το δείγμα που λαμβάνεται στη συνέχεια εξετάζεται σε εργαστήριο με μικροσκόπιο. Ο συνδετικός ιστός που τροφοδοτείται καλά με αίμα και περιβάλλεται από σκληρωτικό οστό αποτελεί ένδειξη οστεοειδούς οστεώματος. Οι εξετάσεις αίματος είναι καταλληλότερες για τον αποκλεισμό άλλων ασθενειών επειδή το οστεοειδές οστεοειδές δεν προκαλεί αλλαγές στο αίμα.

Ένα οστεοειδές οστεοειδές ακολουθεί θετική πορεία. Αυτό σημαίνει ότι οι μεταστάσεις (θυγατρικοί όγκοι) δεν αναπτύσσονται. Εξαιρείται επίσης ο κακοήθης εκφυλισμός. Εάν ο καλοήθης όγκος των οστών αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση, συνήθως θεραπεύεται.

Επιπλοκές

Το οστεοειδές οστεοειδές δεν προκαλεί συνήθως επιπλοκές. Είναι ένας καλοήθης όγκος των οστών που δεν έχει τάση να εκφυλιστεί. Ωστόσο, η ασθένεια είναι αισθητή με πόνο, ο οποίος συνήθως εμφανίζεται τη νύχτα. Δεδομένου ότι ο πόνος γίνεται συχνά χρόνιος, είναι σημαντικό να τον θεραπεύσουμε.

Ωστόσο, εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία, μπορούν να προκαλέσουν διάφορες επιπλοκές, όπως ανασταλτική ανάπτυξη, αρθρίτιδα ή σκολίωση. Ο πόνος προκαλεί κακή στάση του σώματος μέσω συνεχούς συμπεριφοράς αποφυγής. Αυτές οι επακόλουθες ζημιές μπορούν να οδηγήσουν σε περιορισμένη κινητικότητα και επιπλέον χρόνιο πόνο. Ψυχολογικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη μπορεί φυσικά να εμφανιστούν και ως περαιτέρω συνέπειες εάν ο ασθενής αισθάνεται ότι δεν είναι πλέον σε θέση να συμμετάσχει στην καθημερινή ζωή.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό για όσους έχουν πληγεί επειδή η ασθένεια εμφανίζεται συνήθως σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και θυελλώδη φάση ανάπτυξης μεταξύ των ηλικιών 11 και 20 ετών. Προκειμένου να αποφευχθούν αυτές οι σοβαρές επιδράσεις, εάν υπάρχει οστεοειδές οστείωμα, γίνεται πρώτα μια προσπάθεια για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του πόνου με φαρμακευτική αγωγή με χορήγηση ASA. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, αυτό δεν βοηθά.

Στη συνέχεια απαιτείται χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Η αφαίρεση του nidus με τη βοήθεια τοξικών ουσιών ή θεραπείας με ραδιοσυχνότητες είναι επίσης δυνατή. Η διαδικασία επιδιόρθωσης, η οποία ήταν συνηθισμένη στο παρελθόν, δεν εκτελείται πλέον σήμερα, επειδή συχνά είχε ως αποτέλεσμα υποτροπές λόγω ατελούς αφαίρεσης.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Οστικός πόνος, περιορισμένη κινητικότητα και αισθητηριακές διαταραχές στα χέρια ή τα πόδια υποδηλώνουν ένα οστεοειδές οστείωμα Χρειάζεται ειδική βοήθεια εάν τα προειδοποιητικά σημάδια παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή γίνονται πιο δυνατά γρήγορα. Θα πρέπει επίσης να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εάν εμφανιστούν άλλα συμπτώματα. Το οστεοειδές οστείωμα είναι μια σοβαρή κατάσταση που πρέπει να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί αμέσως. Διαφορετικά, οι όγκοι μπορούν να εξαπλωθούν και να εξαπλωθούν σε άλλα όργανα εκτός των οστών ή ακόμη και να επηρεάσουν άλλα οστά. Όποιος παρατηρήσει αυξανόμενο πόνο που δεν μπορεί να εντοπιστεί σε συγκεκριμένη αιτία πρέπει να μιλήσει αμέσως με το γιατρό.

Αυτό είναι ιδιαίτερα απαραίτητο εάν ο καρκίνος έχει ήδη συμβεί στο παρελθόν. Στη συνέχεια, ο άρρωστος πρέπει να μιλήσει στον υπεύθυνο γιατρό. Το ίδιο ισχύει και για τις γενετικές προθέσεις ή την παρουσία οποιωνδήποτε παραγόντων κινδύνου, για παράδειγμα εργασία σε πυρηνικό σταθμό ή επαφή με άλλες ουσίες που προκαλούν καρκίνο. Τα προσβεβλημένα άτομα πρέπει να μιλήσουν με τον οικογενειακό τους γιατρό, έναν ογκολόγο ή έναν ορθοπεδικό χειρουργό. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου, ο όγκος πρέπει στη συνέχεια να αφαιρεθεί χειρουργικά ή χρησιμοποιώντας ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία. Η θεραπεία και η παρακολούθηση παρακολουθούνται πάντα υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση.

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία του οστεοειδούς οστεώματος δεν είναι πάντα απαραίτητη εάν δεν υπάρχουν συμπτώματα και το οστό είναι σταθερό. Επιπλέον, η διάγνωση πρέπει να διασφαλιστεί. Ο στόχος της θεραπείας είναι να αφαιρέσει τον πόνο και να σταθεροποιήσει ξανά το οστό.

Η θεραπεία ενός οστεοειδούς οστεώματος λαμβάνει χώρα χειρουργικά. Ο όγκος των οστών πρέπει να αφαιρεθεί εντελώς για να είναι απαλλαγμένος από συμπτώματα. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να σχηματιστεί ξανά αργότερα. Η διαδικασία για χειρουργική επέμβαση εξαρτάται από το μέρος του σώματος όπου βρίσκεται ο όγκος.

Εάν βρίσκεται σε μια περιοχή όπου υπάρχει μικρή φυσική καταπόνηση, ο χειρουργός θα το χειριστεί σε τετράγωνα από την πληγείσα περιοχή των οστών, ενώ ταυτόχρονα θα αφαιρέσει την άκρη. Εάν, από την άλλη πλευρά, ο όγκος βρίσκεται σε δυσμενή θέση και συνεπώς υπάρχει κίνδυνος κατάγματος των οστών, ο φλοιός απομακρύνεται πρώτα έως ότου εμφανιστεί το nidus στη χειρουργική περιοχή.

Αφαιρείται με χειρουργική κουρέτα. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος έχει το μειονέκτημα ότι ο όγκος μπορεί να μην αφαιρεθεί πλήρως. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε δύσκολες περιοχές λειτουργίας. Ένα πλεονέκτημα της μεθόδου, από την άλλη πλευρά, είναι η σταθερότητα του οστικού ιστού και ο χαμηλότερος κίνδυνος κατάγματος των οστών.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για πόνο στις αρθρώσεις

Προοπτικές και προβλέψεις

Αν και το οστεοειδές οστείωμα είναι μια μορφή καρκίνου των οστών, η πρόγνωση είναι θετική. Από τη μία πλευρά, ένας οστεοβλαστικός όγκος είναι πολύ μικρός. Μερικές φορές είναι μόνο το μέγεθος ενός κεφαλιού, μερικές φορές είναι το μέγεθος ενός κεράσι. Δεύτερον, το οστεοειδές οστείωμα είναι ένας καλοήθης νέος σχηματισμός οστών. Συνεπώς δεν εμφανίζονται μεταστάσεις.

Παρ 'όλα αυτά, το οστεοειδές οστείωμα είναι ένας από τους πρωταρχικούς τύπους όγκων. Οι νέοι κάτω των 30 ετών επηρεάζονται ιδιαίτερα. Ως ο τρίτος πιο κοινός όγκος των οστών, τα οστεοειδή οστεοειδή επηρεάζουν κυρίως τους άνδρες ασθενείς. Η πρόγνωση εξαρτάται από την έκταση και τη θέση του όγκου των οστών. Ωστόσο, τα οστεοειδή οστεοειδή είναι πολύ απίθανο να γίνουν κακοήθη. Μετά τη διάγνωση, οι άνθρωποι συχνά περιμένουν να δουν πώς αναπτύσσεται ο όγκος. Ο λόγος για αυτό είναι ότι το 30% των οστεοειδών οστεοειδών υποχωρεί αυθόρμητα.

Εάν αυτό δεν συμβαίνει, η χειρουργική αφαίρεση του μικροσκοπικού όγκου μπορεί να πρέπει να εξεταστεί μετά από ανεπιτυχή θεραπεία πόνου. Αυτό είναι χρήσιμο εάν ο όγκος προκαλεί υπερβολικό πόνο. Αυτά τείνουν να συμβαίνουν τη νύχτα. Μπορούν να γίνουν χρόνια. Για να αποφευχθεί ο χρονισμός και οι προκύπτουσες επιπλοκές, συνιστάται η απομάκρυνση του οστεοειδούς οστεώματος. Αυτό μπορεί να αποτρέψει στάσεις που σχετίζονται με τον πόνο, προβλήματα ανάπτυξης και άλλες συνέπειες του σχηματισμού όγκων.

Η προηγουμένως εκτελούμενη θεραπεία του όγκου συχνά οδήγησε σε υποτροπές όγκου. Δεν ασκείται πλέον σήμερα.

πρόληψη

Δεν είναι δυνατή η πρόληψη ενός οστεοειδούς οστεώματος. Οι υπεύθυνες αιτίες είναι ακόμη άγνωστες.

Μετέπειτα φροντίδα

Η παρακολούθηση της φροντίδας αποτελεί ουσιαστικό μέρος της θεραπείας με καρκίνο. Οι πάσχοντες καλούνται σε συνεχείς ελέγχους παρακολούθησης για την πρόληψη των συμπτωμάτων ενός νέου όγκου. Ένα οστεοειδές οστείωμα είναι ένας καλοήθης όγκος. Αυτό απαιτεί επίσης φροντίδα παρακολούθησης, όχι μόνο μετά από μια επέμβαση, αλλά και εάν δεν έχετε χειρουργική επέμβαση.

Η τελευταία διαδικασία είναι κοινή όταν δεν υπάρχουν παράπονα. Η παρατήρηση χρησιμεύει ως προληπτικό μέτρο για την αποφυγή επιπλοκών. Ο γιατρός και ο ασθενής συμφωνούν σχετικά με τη θέση και το ρυθμό της παρακολούθησης. Οι περισσότερες εξετάσεις πραγματοποιούνται σε κλινική. Τα εξαμηνιαία ραντεβού είναι συνήθως επαρκή για μια επιθεώρηση.

Οι τριμηνιαίες παρουσιάσεις είναι χρήσιμες αμέσως μετά τη θεραπεία. Τα μέτρα αποκατάστασης μπορεί να είναι χρήσιμα μετά από χειρουργική επέμβαση. Οι θεραπευτές σας συνοδεύουν στο δρόμο σας στην καθημερινή επαγγελματική και ιδιωτική ζωή. Η εξέταση παρακολούθησης αποτελείται από μια λεπτομερή συζήτηση στην οποία υποβάλλονται πιθανά παράπονα.

Οι μέθοδοι απεικόνισης όπως οι ακτίνες Χ και η αξονική τομογραφία επιτρέπουν την εξαγωγή σαφών συμπερασμάτων σχετικά με το εάν ο όγκος έχει αναπτυχθεί περαιτέρω ή έχει εμφανιστεί ξανά. Εάν έχουν προκύψει περιορισμοί κίνησης λόγω οστεοειδούς οστεώματος, η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει. Πολλοί ασθενείς λαμβάνουν φάρμακα για τον πόνο κατά καιρούς μετά τη διαδικασία, η επίδραση της οποίας μειώνεται σταδιακά.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Παρά την καλή πρόγνωση και το γεγονός ότι αυτοί οι όγκοι είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν δικά τους συμπτώματα, οι ασθενείς μπορούν να υποφέρουν από πόνο. Για παράδειγμα, εάν ο όγκος κάθεται σε μια άρθρωση ή πιέζει ένα νεύρο, η κίνηση μπορεί να μειωθεί. Για αυτόν τον λόγο και για άλλες ιατρικές εκτιμήσεις, οι θεράποντες ιατροί μπορούν στη συνέχεια να συστήσουν χειρουργική αφαίρεση του οστεοειδούς οστεώματος.

Πρέπει να τηρούνται οι συνεδρίες φυσικοθεραπείας ή / και εργαστηριακής θεραπείας που έχουν συνταγογραφηθεί μετά από μια επέμβαση, καθώς αποσκοπούν στην αποφυγή κολλημάτων των χειρουργικών περιοχών και συνεπώς περαιτέρω περιορισμένη κινητικότητα. Οι ασκήσεις που έμαθαν εκεί πρέπει επίσης να συνεχιστούν μετά τη θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για αρκετά χρόνια ιατρικής παρακολούθησης, καθώς μπορεί να υποτροπιάσει το οστεοειδές.

Οι ασθενείς με οστεοειδές οστείωμα που δεν έχουν αφαιρεθεί πρέπει να φοβούνται ότι το οστό σε αυτήν την περιοχή θα σπάσει ταχύτερα. Επομένως, πρέπει να προστατευτείτε προσεκτικά από ατυχήματα. Τα απότομα φορτία και η συμπίεση πρέπει επίσης να αποφεύγονται. Συνιστάται λιγότερα αθλήματα που είναι επιρρεπή σε ατυχήματα, όπως πεζοπορία, τζόκινγκ ή ποδηλασία αντί για ποδόσφαιρο ή άλλα ομαδικά αθλήματα.

Δεδομένου ότι η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα μεταξύ των ηλικιών έντεκα και δεκαοκτώ ετών, πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να διασφαλιστεί ότι κανένα οστό ή αρθρώσεις δεν παραμορφώνεται κατά τη φάση ανάπτυξης λόγω του οστεοειδούς οστεώματος. Σε περίπτωση αμφιβολίας, αναφέρονται στενοί ιατρικοί έλεγχοι.