Streptococcus mutans

Απο Streptococcus mutans είναι ένα gram-θετικό, ακίνητο, προσθετικό αναερόβιο παθογόνο του γένους στρεπτόκοκκους. Αυτά είναι σφαιρικά βακτήρια που συνήθως συσσωρεύονται σε αλυσίδα. Το S. mutans εμφανίζεται ως κοινό στη στοματική κοιλότητα και είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για την ανάπτυξη τερηδόνας.

Τι είναι το Streptococcus Mutans;

Το Streptococcus mutans ανήκει στην ομάδα των θετικών κατά gram σφαιροειδών βακτηρίων που βρίσκονται φυσιολογικά στη στοματική χλωρίδα σχεδόν όλων των ανθρώπων. Αυτοί αναπτύσσονται υπό αναισθητικές αναερόβιες συνθήκες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να πολλαπλασιαστούν παρουσία οξυγόνου, αλλά και απουσία του. Οι Streptococcus mutans, όπως και οι άλλοι στρεπτόκοκκοι, αναφέρονται ως τέτοιοι επειδή ευθυγραμμίζονται σαν μια αλυσίδα (ελληνικό streptos = κολιέ). Οι στρεπτόκοκκοι είναι και οι δύο αρνητικοί στην καταλάση και στην οξειδάση.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των στρεπτόκοκκων είναι η διαφορετική συμπεριφορά αιμόλυσης σε εδάφη άγαρ αίματος. Αυτά μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες: το S. mutans εμφανίζει μια α-αιμολυτική συμπεριφορά, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να διασπάσουν εν μέρει μόνο την αιμοσφαιρίνη στο άγαρ σε ένα προϊόν που μοιάζει με μπιλιβερίνη. Το αποτέλεσμα είναι μια πρασινωπό ακραία ζώνη γύρω από την αποικία, γι 'αυτό οι S. mutans και άλλοι στρεπτόκοκκοι (όπως S. bovis ή S. mitis) αναφέρονται ως πράσινοι στρεπτόκοκκοι. Στην περίπτωση συμπεριφοράς β-αιμόλυσης, η αιμοσφαιρίνη διασπάται εντελώς σε χολερυθρίνη, ενώ η γ-αιμόλυση είναι παραπλανητικός όρος, καθώς δεν υπάρχει καθόλου αιμόλυση.

Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες

Το Streptococcus mutans ανήκει στη φυσιολογική χλωρίδα της ανθρώπινης στοματικής κοιλότητας και υπάρχει σε σχεδόν όλους. Οι γονείς είναι συνήθως υπεύθυνοι για την πρώτη επαφή με το S. mutans στο μωρό, για παράδειγμα βάζοντας το κουτάλι ή την πιπίλα του μωρού στο στόμα τους, όπου το βακτήριο μπορεί να βρεθεί σε αφθονία. Επιπλέον, πολλοί μικροοργανισμοί μεταδίδονται μέσω φιλήματος.

Ωστόσο, η παρουσία του S. mutans δεν πρέπει να εξομοιωθεί με την ανάπτυξη τερηδόνας. Τα βακτήρια πρέπει πρώτα να λάβουν τις κατάλληλες συνθήκες καταναλώνοντας πολλά ζαχαρούχα τρόφιμα και ποτά. Μόνο τότε μπορεί το βακτήριο να δημιουργήσει το όξινο περιβάλλον που προσβάλλει το σμάλτο των δοντιών. Ο αριθμός των S. mutans συσχετίζεται με τον κίνδυνο εμφάνισης τερηδόνας σε έναν ασθενή, δηλαδή όσο περισσότερα βακτήρια υπάρχουν στο σάλιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης τερηδόνας.

Οι S. mutans και άλλοι στρεπτόκοκκοι έχουν αιμολυσίνη. Αυτό τους επιτρέπει να καταστρέψουν τα ερυθροκύτταρα στο άγαρ αίματος, το οποίο οδηγεί στην τυπική α-αιμολυτική συμπεριφορά, η οποία χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι οι αποικίες σε ένα άγαρ αίματος περιβάλλονται από ένα πρασινωπό αστραφτερό φωτοστέφανο.

Επιπλέον, το S. mutans έχει άλλους παράγοντες μολυσματικότητας που σχετίζονται με το σχηματισμό τερηδόνας. Το παθογόνο μπορεί να σχηματίσει πολυμερή γλυκάνης από σακχαρόζη, ένα σάκχαρο που βρίσκεται στο χυμό, τα οποία παράγονται από γλυκοσυλοτρανσφεράσες. Αυτό επιτρέπει στο βακτήριο να προσκολληθεί στο σμάλτο των δοντιών και έτσι να αναπτύξει σταθερή προσκόλληση. Επιπλέον, οι S. mutans μπορούν να ζυμώσουν τους υδατάνθρακες στα τρόφιμα προς γαλακτικό (γαλακτικό οξύ). Το γαλακτικό οξύ σχηματίζει το όξινο περιβάλλον που προσβάλλει το σμάλτο των δοντιών και έτσι οδηγεί στην απομετάλλωση της ουσίας.

Δεδομένου ότι το S. mutans είναι ικανό να εκκρίνει οξέα, πρέπει επίσης να είναι σε θέση να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον, έτσι το παθογόνο έχει αναπτύξει μια ορισμένη αντοχή στα οξέα προκειμένου να προστατευθεί από την αποσύνθεση από το γαλακτικό οξύ.

Εκτός από την προστασία από το οξύ, το S. mutans προστατεύει επίσης από την ανθρώπινη ανοσολογική άμυνα. Αντισώματα τύπου ανοσοσφαιρίνης Α (IgA) βρίσκονται κυρίως στο σάλιο. Το S. mutans σχηματίζει τη λεγόμενη πρωτεάση IgA, η οποία απενεργοποιεί αυτά τα αντισώματα και μπορεί έτσι να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Επιπλέον, το S. mutans μπορεί να ανταγωνιστεί με άλλα βακτήρια για τροφή. Για να επιτευχθεί αυτό, το S. mutans σχηματίζει βακτηριοκίνες με τις οποίες μπορούν να προσβληθούν ξένα βακτήρια.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Το Streptococcus mutans είναι ο κύριος αιτιολογικός παράγοντας της φθοράς των δοντιών, ο οποίος είναι μία από τις πιο κοινές ασθένειες παγκοσμίως. Οι Caries από μόνες τους δεν είναι μεταδοτικές, αλλά το παθογόνο μπορεί να μεταδοθεί. Συνήθως τα δόντια περιβάλλονται από ένα βιοφίλμ γεμάτο βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων των S. mutans.Ωστόσο, εάν το δόντι εκτίθεται σε ορισμένους παράγοντες κινδύνου, αυξάνεται η πιθανότητα τα βακτήρια να ζυμώσουν τους υδατάνθρακες από τα τρόφιμα και να σχηματίσουν γαλακτικό οξύ, το οποίο προσβάλλει το δόντι και έτσι οδηγεί σε φθορά των δοντιών.

Τέτοιοι παράγοντες κινδύνου είναι, για παράδειγμα, ο αριθμός των S. mutans, η κακή οδοντική υγιεινή ή τα ζαχαρούχα τρόφιμα. Ο οδοντίατρος διαιρεί τη φθορά των δοντιών σε διαφορετικά στάδια, ανάλογα με το πόσο βαθιά έχουν εισχωρήσει τα βακτήρια στο δόντι. Εάν το δόντι έχει γέμισμα, μπορεί να χαλαρώσει και να ξεφλουδίσει. Επιπλέον, οι ασθενείς συνήθως παραπονούνται για δυσάρεστη γεύση ή κακή αναπνοή.

Εάν το παθογόνο διεισδύσει κοντά στον πολτό (πολτός δοντιών), οι τοξίνες που σχηματίζονται μπορούν να απελευθερωθούν και να προκαλέσουν φλεγμονή. Η ευαισθησία των νευρικών ινών αυξάνεται και ο ασθενής έχει αυξημένη αίσθηση κρύου ή ζεστασιάς. Επιπλέον, υπάρχει ένα έντονο αίσθημα πόνου, που μπορεί να είναι μόνιμο ή επαναλαμβανόμενο. Εάν το παθογόνο εισέλθει μέχρι τον πολτό, μπορεί να σχηματιστεί απόστημα, το δόντι μπορεί να πεθάνει και πρέπει να αφαιρεθεί.