Πιπαμπερόν

Πιπαμπερόν είναι ένα αντιψυχωσικό από την ομάδα των βουτυροφαινόνων. Έχει κατασταλτικό αποτέλεσμα και είναι ένα από τα νευροληπτικά χαμηλής ισχύος (αντιψυχωσικά).

Τι είναι το pipamperon;

Το Pipamperon χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του άγχους, των διαταραχών του ύπνου και της μεταβολής της διάθεσης.

Το Pipamperon ονομάζεται επίσης Διπιπερόνη ή Φλοροπιπαμίδη καθορισμένο. Είναι ένα φάρμακο από την κατηγορία των αντιψυχωσικών. Ακριβώς όπως η αλοπεριδόλη ή η βενπεριδόλη, το pipamperon ανήκει στις βουτυροφαινόνες. Οι βουτυροφαινόνες είναι φάρμακα που προέρχονται από την 1-φαινυλβουτάνη-1-όνη. Προτιμώνται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας σε ψυχιατρικές εγκαταστάσεις.

Το Pipamperon είναι ένα από τα νευροληπτικά ισχυρά στα νεφρά. Σε σύγκριση με τα εξαιρετικά ισχυρά φάρμακα από την ομάδα των αντιψυχωσικών, η επίδραση της πιπαμπερόνης είναι μάλλον ήπια. Η ανοχή είναι ανάλογη, έτσι ώστε το φάρμακο να χρησιμοποιείται επίσης στην ψυχιατρική παιδιών και εφήβων.

Φαρμακολογική επίδραση

Διάφορες ουσίες αγγελιοφόρου χρησιμεύουν για τη μετάδοση σημάτων στο σώμα. Οι αγγελιοφόρες ουσίες του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Μια ανισορροπία στους νευροδιαβιβαστές μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική ασθένεια. Οι νευροδιαβιβαστές ντοπαμίνη και σεροτονίνη εμπλέκονται ιδιαίτερα συχνά.

Το Pipamperon αποκλείει κυρίως τις επιδράσεις της ντοπαμίνης. Συνδέεται με τους υποδοχείς D2 και D4 και έτσι εμποδίζει τη ντοπαμίνη να συνδέεται με αυτούς τους υποδοχείς. Το Pipamperon έχει επομένως ένα αντιπιπαμινεργικό αποτέλεσμα. Σε ψυχοτρόπο επίπεδο, η ντοπαμίνη αυξάνει την ώθηση και παρακινεί. Ωστόσο, τα υπερβολικά υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης υποπτεύονται ότι προκαλούν σχιζοφρένεια.

Το Pipamperon δεν αποκλείει μόνο τη ντοπαμίνη αλλά και τους υποδοχείς σεροτονίνης. Αυτό σημαίνει ότι έχει ένα αντιψυχωτικό, χαλαρωτικό και κατασταλτικό αποτέλεσμα. Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί ένα φαινόμενο που προάγει τον ύπνο.

Σε αντίθεση με άλλα νευροληπτικά, το pipamperon είναι σχεδόν αντιχολινεργικό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αναστέλλει τον νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη. Οι υποδοχείς ισταμίνης 1 επίσης δεν επηρεάζονται.

Ο χρόνος ημιζωής της πιπαπερόνης στο αίμα είναι 16 έως 22 ώρες. Το φάρμακο διασπάται ξανά μέσω Ν-αποαλκυλίωσης και οξείδωσης.

Ιατρική εφαρμογή & χρήση

Το Pipamperon χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του άγχους, των διαταραχών του ύπνου και της μεταβολής της διάθεσης. Θα πρέπει να έχει ρυθμιστικό αποτέλεσμα στην ισορροπία των νευροδιαβιβαστών και να προάγει τον ύπνο. Ο Pipamperon λέγεται επίσης ότι μειώνει τις καταστάσεις ενθουσιασμού και επιθετικότητας.

Το φάρμακο συνταγογραφείται κυρίως ως ελαφρύ ύπνο. Ωστόσο, σε ηλικιωμένους και σε άτομα με ψυχική ασθένεια, το pipamperon χρησιμοποιείται επίσης ως ηρεμιστικό. Το Pipamperon χρησιμοποιείται κυρίως σε παιδιά για τη μείωση της επιθετικότητας. Στην Ελβετία, το φάρμακο έχει επίσης εγκριθεί για τη θεραπεία χρόνιων ψυχώσεων.

Η δοσολογία προσαρμόζεται πάντα ξεχωριστά από τον ειδικό. Το φάρμακο είναι έτοιμο για καλύτερη ανεκτικότητα. Μπορεί να ληφθεί ανεξάρτητα από τα γεύματα.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για την ηρεμία και την ενίσχυση των νεύρων

Κίνδυνοι και παρενέργειες

Σε σύγκριση με άλλα νευροληπτικά, το Pipamperon είναι σχετικά καλά ανεκτό. Δεν υπάρχουν αντιχολινεργικές παρενέργειες, αλλά υψηλότερες δόσεις μπορεί να οδηγήσουν σε εξωπυραμιδικές κινητικές διαταραχές. Οι διαταραχές της κίνησης εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο. Χαρακτηριστικές είναι οι κράμπες στο λαιμό και το λεγόμενο «σύνδρομο κουνελιού». Η ακούσια μούμια του ασθενούς θυμίζει το μούμισμα ενός κουνελιού. Μπορεί επίσης να συμβεί αναταραχές καθισμάτων, συσπάσεις, μορφασμούς και ακούσιες κινήσεις των άκρων.

Το νευροληπτικό κακοήθη σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Εκδηλώνεται μέσω της ακινησίας, της ακραίας μυϊκής δυσκαμψίας, της υπερθερμίας με άφθονη εφίδρωση, σφιγκτήρα της γνάθου, σίτιση, σύγχυση και μειωμένη συνείδηση ​​έως κώμα. Το κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο μπορεί να είναι θανατηφόρο και συνεπώς είναι μια φοβερή επιπλοκή της νευροληπτικής θεραπείας.

Τις περισσότερες φορές, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν απώλεια όρεξης, ναυτία ή έμετο ενώ το παίρνουν. Η επίδραση στο ενδοκρινικό σύστημα μπορεί να οδηγήσει σε υπερπρολακτιναιμία. Το αποτέλεσμα είναι η διεύρυνση του μαστού και οι διαταραχές της εμμήνου ρύσεως.

Στο καρδιαγγειακό επίπεδο, ο καρδιακός ρυθμός μπορεί να επιταχυνθεί και η αρτηριακή πίεση πολύ χαμηλή. Οι καρδιακές αρρυθμίες εμφανίζονται πολύ σπάνια. Επειδή το Pipamperon μπορεί να επιμηκύνει το διάστημα QT, δεν πρέπει να συνδυάζεται με άλλες δραστικές ουσίες που προκαλούν επίσης επιμήκυνση του διαστήματος QT. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, διουρητικά.

Τα κεντρικά καταθλιπτικά φάρμακα όπως τα υπνωτικά, τα αντικαταθλιπτικά, τα οπιοειδή ή το αλκοόλ μπορούν να εντείνουν την ηρεμιστική δράση του Pipamperon. Εάν το Pipamperon χορηγείται σε συνδυασμό με αντιυπερτασικά φάρμακα, η αρτηριακή πίεση μπορεί να μειωθεί απότομα.

Δεν συνιστάται επίσης ο συνδυασμός πιπαμπερόνης με ανταγωνιστές της ντοπαμίνης όπως η λισουρίδη, η βρωμοκριπτίνη ή η λεβοντόπα. Επιπλέον, το Pipamperon δεν πρέπει να χορηγείται με φάρμακα που μειώνουν το όριο της κατάσχεσης του εγκεφάλου. Διαφορετικά θα μπορούσαν να εμφανιστούν επιληπτικές κρίσεις.