Βρεφική εγκεφαλική παράλυση

ο Βρεφική εγκεφαλική παράλυση (ICP) είναι η εγκεφαλική βλάβη που μπορεί να συμβεί τόσο πριν από τη γέννηση όσο και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας γέννησης και μετά. Τα συμπτώματα είναι πολλαπλά, δεν είναι δυνατή η θεραπεία. Ωστόσο, τα συμπτώματα μπορούν να μετριαστούν χρησιμοποιώντας διάφορες θεραπείες σε πρώιμο στάδιο.

Τι είναι η βρεφική εγκεφαλική παράλυση;

ο βρεφική εγκεφαλική παράλυση είναι μια διαταραχή στάσης και κίνησης που προκαλείται από εγκεφαλική βλάβη στην πρώιμη παιδική ηλικία. Η βλάβη μπορεί να προκληθεί πριν από τη γέννηση, αλλά και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας γέννησης και τον πρώτο χρόνο μετά τη γέννηση.

Το Infantil σημαίνει «σχετικά με το παιδί, σαν παιδιά», το εγκεφαλικό προέρχεται από τον λατινικό όρο εγκεφαλικό για «εγκέφαλο» και το parese είναι ο ιατρικός όρος για «παράλυση». Οι διαταραχές της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης είναι πολύ διαφορετικές, ανάλογα με την περιοχή στον εγκέφαλο που έχει υποστεί βλάβη. Η υπερβολική μυϊκή ένταση και ο κακός συντονισμός των κινήσεων είναι τυπικά.

Συχνά εμφανίζονται επιληπτικές κρίσεις, μερικές φορές υπάρχει μειωμένη νοημοσύνη και ανώμαλη συμπεριφορά. Η βρεφική εγκεφαλική παράλυση είναι σπάνια, επηρεάζεται μόνο περίπου το 0,5% των νεογέννητων. Η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα στα αγόρια παρά στα κορίτσια. Τα πρόωρα μωρά έχουν αυξημένο κίνδυνο βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης.

αιτίες

ο βρεφική εγκεφαλική παράλυση μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες, αλλά δεν γνωρίζουμε πάντα τις ακριβείς διαδικασίες που οδήγησαν στην εγκεφαλική βλάβη. Οι προγεννητικές (προγεννητικές) αιτίες της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης περιλαμβάνουν δηλητηρίαση από αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ ή φαρμακευτικής αγωγής από τη μητέρα, μολυσματικές ασθένειες όπως τοξοπλάσμωση ή ερυθρά, ασυμβατότητα ομάδων αίματος μεταξύ μητέρας και παιδιού, ανεπαρκή παροχή του πλακούντα ή μεταβολικές διαταραχές.

Περιγεννητικά (κατά τη διάρκεια της γέννησης), η βρεφική εγκεφαλική παράλυση μπορεί να προκληθεί από έλλειψη οξυγόνου, για παράδειγμα όταν ο ομφάλιος λώρος τρυπιέται. Αλλά και οι εγκεφαλικές αιμορραγίες, που μπορεί να εμφανιστούν σε δύσκολες γεννήσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε βρεφική εγκεφαλική παράλυση.

Η απόσπαση του πλακούντα είναι επίσης μια πιθανή αιτία της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης. Μετά τη γέννηση (μετά τον τοκετό), λοιμώξεις ή εγκεφαλικό τραύμα (βλάβη στον εγκέφαλο) μπορεί να προκαλέσουν την ασθένεια.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Στη βρεφική εγκεφαλική παράλυση (ICP), εμφανίζονται διάφορες ιδιομορφίες κίνησης και στάσης. Οι αδύναμοι μύες και οι αργές κινητικές δεξιότητες είναι χαρακτηριστικά της νόσου. Ανάλογα με τη θέση της εγκεφαλικής βλάβης, ενδέχεται να προκύψουν περαιτέρω συμπτώματα και παράπονα.

Κυρίως υπάρχουν ακούσιες κινήσεις, διαταραχές συντονισμού και επιληπτικές κρίσεις. Επιπλέον, τα προσβεβλημένα παιδιά πάσχουν από μειωμένη νοημοσύνη, με αποτέλεσμα μαθησιακές δυσκολίες και ψυχολογικά παράπονα. Οι ασθενείς συχνά παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς, για παράδειγμα επιθετικότητα ή ισχυρούς φόβους.

Ως αποτέλεσμα των ατομικών διαταραχών κίνησης, μπορεί να προκληθεί μόνιμη βλάβη στους μύες, τα οστά και τις αρθρώσεις. Σε σοβαρές περιπτώσεις, τα οστά και οι αρθρώσεις παραμορφώνονται, γεγονός που συνήθως οδηγεί σε περαιτέρω προβλήματα υγείας. Ένα πόδι ίππου, δηλαδή ένα πόδι με τα δάχτυλα των ποδιών προς τα πάνω, είναι τυπικό για το ICP. Ο έντονα μικρός τένοντας του Αχιλλέα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο και ασυνήθιστο βάδισμα.

Μια καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης είναι επίσης χαρακτηριστική της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν δυσλειτουργίες του ισχίου και μείωση του άκρου. Τέλος, η ασθένεια προκαλεί σπαστικά σύνδρομα. Οι μύες είναι μόνιμα τεταμένοι, με αποτέλεσμα κράμπες και πόνο.

Εκτός από την παράλυση των μυών, οι αρθρώσεις μπορεί να σφίξουν. Τα συμπτώματα της παράλυσης εμφανίζονται κυρίως στα πόδια και στα πόδια. Τα συμπτώματα ICP μπορεί να ποικίλλουν ευρέως και οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μια μικτή μορφή των συμπτωμάτων που αναφέρονται.

Διάγνωση & πορεία

Τα πιο κοινά συμπτώματα του βρεφική εγκεφαλική παράλυση είναι διαταραχές στάσης και κίνησης. Αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα και πολύ διαφορετικά συμπτώματα με την ασθένεια, ανάλογα με το ποιες περιοχές του εγκεφάλου επηρεάζονται από τη βλάβη.

Οι γιατροί μιλούν για διάφορα σύνδρομα βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης, δηλαδή για πολλά συμπτώματα που εμφανίζονται μαζί. Το πιο συνηθισμένο είναι το σπαστικό σύνδρομο, στο οποίο αυξάνεται η ένταση των μυών, αναπτύσσονται κράμπες και μπορεί να συμβεί παράλυση.

Στο υποτονικό σύνδρομο της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης, κυρίως η παρεγκεφαλίδα έχει υποστεί βλάβη. Αυτό οδηγεί σε πολύ μικρή ένταση των μυών με υπερβολικές αρθρώσεις. τα παιδιά συχνά έχουν διανοητική αναπηρία και μερικές φορές εμφανίζονται επιληπτικές κρίσεις. Στο συγγενές σύνδρομο αταξίας της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης, τα παιδιά δυσκολεύονται να ελέγξουν και να συντονίσουν τις κινήσεις τους. Έχουν προβλήματα με την ισορροπία τους, την παράλυση και η ανάπτυξη της κίνησής τους επιβραδύνεται.

Τέλος, το δυσκινητικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από την αλλαγή της έντασης των μυών, την σπαστική παράλυση και τις λεγόμενες αθήσεις (ανεξέλεγκτες βίαιες κινήσεις των άκρων) Δεδομένου ότι οι διαταραχές της κίνησης και της στάσης του σώματος μπορούν επίσης να προκληθούν από άλλες αιτίες, ο γιατρός πρέπει να εξετάσει προσεκτικά το προσβεβλημένο παιδί και να καταρτίσει μια λεπτομερή ανάμνηση. Μόνο μέσω των αποτελεσμάτων όλων των εξετάσεων και της προσεκτικής παρατήρησης του παιδιού μπορεί να κάνει με βεβαιότητα τη διάγνωση της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης.

Επιπλοκές

Αυτή η ασθένεια προκαλεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Κατά κανόνα, δεν είναι δυνατή η αιτιώδης αντιμετώπιση αυτών των συμπτωμάτων, έτσι ώστε να διατίθεται μόνο συμπτωματική θεραπεία για όσους πάσχουν. Οι ασθενείς υποφέρουν από σοβαρές διαταραχές στην κίνηση και τη συγκέντρωση. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν διαταραχές ισορροπίας, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά την καθημερινή ζωή του ενδιαφερόμενου.

Η μυϊκή κίνηση του ασθενούς είναι επίσης περιορισμένη και εμφανίζονται σπασμοί ή επιληπτικές κρίσεις. Αυτά μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε θάνατο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς πάσχουν επίσης από παράλυση ή σπαστικότητα. Τα παιδιά ειδικότερα μπορούν να γίνουν θύματα εκφοβισμού ή πειράγματος. Η γενική ανάπτυξη του παιδιού διαταράσσεται σαφώς και περιορίζεται από την ασθένεια.

Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να χρειαστεί τη βοήθεια άλλων ατόμων στην ενηλικίωση. Μπορεί επίσης να συμβούν οπτικές διαταραχές. Η ευφυΐα του ασθενούς μειώνεται επίσης στις περισσότερες περιπτώσεις. Η θεραπεία στοχεύει κυρίως στη μείωση των συμπτωμάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, οι γονείς ή οι συγγενείς χρειάζονται επίσης ψυχολογική θεραπεία.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Η βρεφική εγκεφαλική παράλυση συνήθως διαγιγνώσκεται αμέσως μετά τη γέννηση και αντιμετωπίζεται στο νοσοκομείο. Τα προσβεβλημένα παιδιά υποφέρουν από διάφορες καταγγελίες και πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να αντιμετωπίζονται από γιατρό. Για το λόγο αυτό, το παιδί πρέπει να μεταφέρεται σε έναν ειδικό αρκετές φορές την εβδομάδα, ο οποίος μπορεί να διευκρινίσει την τρέχουσα κατάσταση της υγείας και να προσαρμόσει το φάρμακο εάν είναι απαραίτητο. Εάν προκύψουν σοβαρές επιπλοκές, πρέπει να καλέσετε τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.

Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων μυϊκών κράμπες, σπαστικών προσβολών ή συμπτωμάτων παράλυσης, απαιτείται άμεση ιατρική βοήθεια λόγω του κινδύνου ατυχημάτων και πτώσεων. Εκτός από τον οικογενειακό γιατρό, πρέπει να κληθούν διάφοροι γιατροί. Η βλάβη στη στάση του σώματος απαιτεί φυσιοθεραπεία και εργασιακή θεραπεία, ενώ οι διαταραχές του λόγου πρέπει να αντιμετωπίζονται από έναν λογοθεραπευτή. Οι νευρολόγοι και οι παθολόγοι είναι υπεύθυνοι για παράπονα όπως επιληψία, αναπτυξιακές διαταραχές και παθολογικά αντανακλαστικά. Οι γονείς των παιδιών που έχουν προσβληθεί πρέπει πρώτα να μιλήσουν στον οικογενειακό γιατρό ή στον παιδίατρο και μαζί με αυτούς να αποφασίσουν εάν και ποιοι ειδικοί πρέπει να συμπεριληφθούν στη θεραπεία.

Θεραπεία & Θεραπεία

ο βρεφική εγκεφαλική παράλυση απαιτεί εκτεταμένη θεραπεία με θεραπείες από διαφορετικές περιοχές. Η επιτυχία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρώιμη έναρξη των θεραπειών. Η βρεφική εγκεφαλική παράλυση δεν μπορεί να θεραπευτεί, αλλά στο προσβεβλημένο παιδί μπορεί να δοθεί η καλύτερη δυνατή υποστήριξη στην ανάπτυξη και τις ικανότητές του.

Κατά κανόνα, καταρτίζεται ένα σχέδιο θεραπείας, το οποίο στη συνέχεια ακολουθείται. Τα παιδιά υποστηρίζονται από τη λογοθεραπεία, τη φυσιοθεραπεία και την εργασιακή θεραπεία. Αυτό βελτιώνει την κινητικότητά τους, την ικανότητά τους να μιλούν και να αντιμετωπίζουν την καθημερινή τους ζωή. Επιπλέον, τα νευροληπτικά (ηρεμιστικά νεύρα) και τα αντισπαστικά (κατά της κράμπας των μυών) μπορούν να υποστηρίξουν τη θεραπεία.

Λειτουργικά νάρθηκα, βοηθήματα πεζοπορίας και άλλα βοηθήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη καλύτερης κινητικότητας. Στην περίπτωση σοβαρών βραχέων τενόντων, υπερβολικών δυσλειτουργιών στις αρθρώσεις ή εάν η σπονδυλική στήλη είναι πολύ στραβά, πραγματοποιούνται επίσης χειρουργικές επεμβάσεις σε βρεφική εγκεφαλική παράλυση. Οι τένοντες επιμηκύνονται. Διακοπή νεύρων για χαλάρωση των σφιχτών μυών. Τα οστά αναδιατάσσονται για να επαναφέρουν τις αρθρώσεις στην ανατομικά σωστή θέση ή ασταθείς (χαλαρές) αρθρώσεις που σφίγγονται.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η ασθένεια έχει δυσμενή πρόγνωση. Παρά όλες τις προσπάθειες και τις διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, υπάρχει ανεπανόρθωτη βλάβη στον εγκέφαλο. Αυτά δεν επιτρέπουν την ανάρρωση ή την πλήρη ελευθερία από συμπτώματα με τις τρέχουσες ιατρικές δυνατότητες. Η αξιολόγηση της προοπτικής ανακούφισης των συμπτωμάτων γίνεται ξεχωριστά αμέσως μετά τη γέννηση ή στην περαιτέρω ανάπτυξη του παιδιού. Μόνο τότε μπορεί να προβλεφθεί η έκταση των εγκεφαλικών τραυματισμών.

Ο στόχος της θεραπείας είναι να μειώσει τις υπάρχουσες βλάβες και να βελτιώσει τη γενική ποιότητα ζωής. Οι δυνατότητες κίνησης εκπαιδεύονται και η γνωστική απόδοση πρέπει να βελτιστοποιείται σε μεμονωμένες ασκήσεις. Η κοινωνική ένταξη του ατόμου στο περιβάλλον παρακολουθείται, καθώς συχνά εμφανίζονται προβλήματα συμπεριφοράς που προκαλούν διαπροσωπικές διαταραχές.

Παρά το εκτεταμένο και πολυεπίπεδο πρόγραμμα θεραπείας, ο ασθενής εξαρτάται σε πολλές περιπτώσεις από την καθημερινή βοήθεια και υποστήριξη των συγγενών ή μιας ομάδας φροντίδας. Η παραμονή σε νοσοκομείο είναι απαραίτητη σε ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις. Οι γλωσσικές δεξιότητες και η νοημοσύνη δεν αντιστοιχούν στις ικανότητες ενός υγιούς ατόμου. Αυτό καθιστά δύσκολο να διαμορφωθεί ένας ανεξάρτητος τρόπος ζωής. Χρησιμοποιούνται διάφορες δοκιμές για την αξιολόγηση των διαθέσιμων επιλογών. Στη συνέχεια, οι μορφές θεραπείας θα ξεκινήσουν το συντομότερο δυνατό. Όσο πιο γρήγορα μπορεί να ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο καλύτερες είναι οι προοπτικές για βελτιωμένη ποιότητα ζωής και ανακούφιση των συμπτωμάτων.

πρόληψη

Κάποιος μπορεί κατά βρεφική εγκεφαλική παράλυση όχι προληπτικό, αλλά με τακτικές εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι παθολογικές διεργασίες μπορούν να ανιχνευθούν νωρίς και πιθανώς να αντιμετωπιστούν. Εάν ένα παιδί έχει βρεφική εγκεφαλική παράλυση, δεν είναι δυνατή η θεραπεία, αλλά τα συμπτώματα και οι αναπηρίες μπορούν να ανακουφιστούν με την έναρξη της θεραπείας νωρίς.

Μετέπειτα φροντίδα

Η βρεφική εγκεφαλική παράλυση είναι μια αναπηρία που εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά. Στη Γερμανία, επηρεάζονται 195.000 παιδιά, πράγμα που σημαίνει, αντιστρόφως, ότι ένα στα 500 παιδιά εμφανίζει εγκεφαλική παράλυση. Ο όρος αποτελείται από τις λέξεις "cerebrum" (Λατινικά για "εγκέφαλος") και "paresis" (Λατινικά για "παράλυση").

Ωστόσο, δεν πρόκειται για παράλυση του εγκεφάλου, αλλά για βλάβη σε αυτόν, που οδηγεί σε φυσική παράλυση. Η ακριβής αιτία δεν μπορεί να προσδιοριστεί σε περίπου τις μισές περιπτώσεις, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ότι η έλλειψη οξυγόνου είναι η πιο κοινή αιτία της βρεφικής εγκεφαλικής παράλυσης.

Αναπηρίες ή βλάβες μπορεί να προκύψουν σε τρία διαφορετικά στάδια: πριν από τη γέννηση (προγεννητική), κατά τη γέννηση (περιγεννητική) και μετά τη γέννηση (μετά τον τοκετό). Η αναπηρία μπορεί να έχει αντίκτυπο με πολλούς τρόπους. Εάν το σώμα είναι παράλυτο από τη μία πλευρά, μιλάει για ημιπληγία συμπεριλαμβανομένης της σπαστικής ημιπάρεσης.

Εάν επηρεάζονται μόνο τα κάτω άκρα, μιλάμε για παραπληγία, συμπεριλαμβανομένης της σπαστικής παραπαραγωγής. Εάν και τα τέσσερα άκρα είναι παράλυτα, διαγιγνώσκεται τετραπληγία συμπεριλαμβανομένης της σπαστικής τετραπάρεσης. Συχνά υπάρχει αυξημένος μυϊκός τόνος σε σχέση με ακούσιες λανθασμένες κινήσεις, τις λεγόμενες αθητώσεις.

Μόλις ένας οργανισμός εμφανίσει βρεφική εγκεφαλική παράλυση, δεν μπορεί πλέον να εξαλειφθεί. Για το λόγο αυτό, οι ομάδες κινδύνου πρέπει να αντιμετωπίζονται προληπτικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Για παράδειγμα, εάν μια μέλλουσα μητέρα καταναλώνει πολύ αλκοόλ ή διάφορες ουσίες, είναι σημαντικό για τους επαγγελματίες να διασφαλίζουν την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη και να ενεργούν προληπτικά, για παράδειγμα παρέχοντας πληροφορίες.

Ωστόσο, εάν συμβεί βρεφική εγκεφαλική παράλυση, η ισορροπία μεταξύ κοινωνικής πρόνοιας (δελτίο ταυτότητας για σοβαρά άτομα με ειδικές ανάγκες, θεραπείες (φάρμακα), βοηθήματα (συσκευές), ανάγκες φροντίδας, οικονομική υποστήριξη) και ψυχοκοινωνική βοήθεια (αποδοχή της νόσου ή αναπηρία, επιπτώσεις στην κοινωνική κατάσταση, Επιδράσεις στο οικογενειακό σύστημα, ενδυνάμωση).

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Η κορυφαία προτεραιότητα είναι η διατήρηση της κινητικότητας. Αυτό αποφεύγει τον πόνο και τις συσπάσεις (περιορισμένη κίνηση των αρθρώσεων). Εάν τα προσβεβλημένα άκρα μπορούν να κινούνται αυθαίρετα, αυτή η κινητικότητα πρέπει επίσης να ενθαρρύνεται.

Είναι επομένως σημαντικό να πραγματοποιείτε καθημερινές δραστηριότητες, όπως ντύσιμο, πλύσιμο και φαγητό όσο πιο ανεξάρτητα γίνεται. Συχνά αυτό είναι δυνατό μόνο με βοηθήματα ή μικρές αλλαγές. Ένα παράδειγμα: ένα άτομο που επηρεάζεται μπορεί να τραβήξει το παντελόνι του, αλλά δεν μπορεί να κλείσει το κουμπί του παντελονιού. Παντελόνια με ελαστική ζώνη μέσης, από την άλλη πλευρά, είναι εύκολο να φορεθούν. Ή: Ένα πιρούνι με παχιά λαβή μπορεί να συγκρατηθεί πολύ πιο ασφαλώς και να μεταφερθεί στο στόμα από ένα κανονικό πιρούνι με περιορισμένη χειροκίνητη επιδεξιότητα.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο για τη διατήρηση της κινητικότητας είναι το τέντωμα. Υπερτονικοί μύες, δηλ. Οι μύες με αυξημένη ένταση τεντώνονται για να αποφευχθούν περιορισμοί και περιορισμοί στις αρθρώσεις. Για παράδειγμα, το υγιές χέρι μπορεί να εκτείνεται και να λυγίζει τα δάχτυλα του προσβεβλημένου χεριού. Οι κινήσεις κατά την αυτο-κινητοποίηση θα πρέπει να είναι πολύ αργές και ομοιόμορφες, έτσι ώστε η ένταση των μυών να μπορεί να μειωθεί. Το μπάνιο σε μια ευχάριστη θερμοκρασία ή σε μια αιώρα μπορεί επίσης να βοηθήσει στη χαλάρωση των μυών.