Δάκρυ του οπίσθιου συνδέσμου

ΕΝΑ Ρήξη του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου είναι τραυματισμός ατυχήματος. Εμφανίζεται σχετικά σπάνια και συχνά αναγνωρίζεται αργά. Η ακριβής διάγνωση είναι επομένως σημαντική για την αποφυγή επακόλουθων βλαβών.

Τι είναι το δάκρυ του οπίσθιου συνδέσμου;

Ένα δάκρυ οπίσθιου σταυρωτού συνδέσμου μερικές φορές εκδηλώνεται ως ξεχωριστό σπάσιμο ή σχίσιμο. Οι ασθενείς αισθάνονται συχνά ένα αίσθημα μετατόπισης στο γόνατο, συνοδευόμενο από μια ασυνήθιστη αίσθηση πίεσης.
© toricheks - stock.adobe.com

Ο οπίσθιος σταυρωτός σύνδεσμος είναι ο παχύτερος και πιο σημαντικός σύνδεσμος στην άρθρωση του γόνατος. Διασφαλίζει ότι το κάτω πόδι δεν γλιστρά πίσω από το οστό του μηρού στη βάση της άρθρωσης του γόνατος.

Ένα δάκρυ οπίσθιου σταυροειδούς συνδέσμου είναι πολύ λιγότερο κοινό από ένα σχίσιμο του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου λόγω της θέσης και του πάχους του συνδέσμου. Επειδή απαιτείται μεγάλη δύναμη για αυτόν τον τραυματισμό, σπάνια εμφανίζεται ρήξη του οπίσθιου συνδέσμου.

Συνήθως συνοδεύεται από περαιτέρω τραυματισμούς στο γόνατο, οπότε μπορεί εύκολα να παραβλεφθεί και να αφεθεί χωρίς θεραπεία. Σε αυτήν την περίπτωση, ο αρχικά οξύς τραυματισμός μπορεί να λάβει μια χρόνια μορφή. Αυτό μπορεί να προκαλέσει επακόλουθη ζημιά.

αιτίες

Τα δάκρυα στον οπίσθιο σταυρωτό σύνδεσμο συμβαίνουν όταν ξεπεραστεί η μεγαλύτερη δυνατή επιμήκυνση του συνδέσμου. Αυτό συμβαίνει συχνά με το λεγόμενο γρήγορο τραύμα, που σημαίνει τραυματισμούς στους οποίους μια ξαφνική ισχυρή δύναμη δρα στο γόνατο.

Αυτό μπορεί να συμβεί σε ατυχήματα μοτοσικλετών, ποδηλάτων ή αυτοκινήτων. Είναι γνωστό από τα τροχαία ατυχήματα ότι όταν το γόνατο χτυπήσει το ταμπλό, το κάτω πόδι ωθείται προς τα πίσω, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σχίσιμο στον οπίσθιο βασικό σύνδεσμο. Ωστόσο, αυτή είναι μια ολοένα και πιο σπάνια αιτία τραυματισμού.

Πολύ συχνότερο είναι το δάκρυ του οπίσθιου συνδέσμου μετά από έναν αθλητικό τραυματισμό, όπως η πτώση στο λυγισμένο γόνατο ή ένα τραύμα πρόσκρουσης από έναν αντίπαλο, όπως είναι πιο συχνό στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, για παράδειγμα. Αυτό συχνά οδηγεί σε περαιτέρω τραυματισμούς στο γόνατο στην κάψουλα των αρθρώσεων ή σε άλλους συνδέσμους.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Ένα δάκρυ οπίσθιου σταυρωτού συνδέσμου μερικές φορές εκδηλώνεται ως ξεχωριστό σπάσιμο ή σχίσιμο. Οι ασθενείς αισθάνονται συχνά ένα αίσθημα μετατόπισης στο γόνατο, συνοδευόμενο από μια ασυνήθιστη αίσθηση πίεσης. Αυτό ακολουθείται από έντονο πόνο, ο οποίος ωστόσο υποχωρεί μετά από λίγα λεπτά. Στην περαιτέρω πορεία, ο πόνος εμφανίζεται κυρίως όταν φορτώνεται το προσβεβλημένο πόδι.

Τα συμπτώματα είναι συνήθως μεγαλύτερα όταν ανεβαίνετε σκάλες ή καταλήψεις, γι 'αυτό όσοι επηρεάζονται συνήθως υιοθετούν την τυπική, ελαφρώς λυγισμένη θέση με τα γόνατά τους. Το γόνατο πρήζεται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμένη κινητικότητα. Ο τραυματισμός στα αιμοφόρα αγγεία προκαλεί μώλωπες στην περιοχή της άρθρωσης, η οποία, ωστόσο, υποχωρεί γρήγορα.

Τις πρώτες μέρες μετά τον τραυματισμό, το γόνατο αισθάνεται ασταθές και δεν μπορεί πλέον να μετακινηθεί όπως πριν. Ένα σχίσιμο του σταυρού συνδέσμου δεν γίνεται αντιληπτό αμέσως αμέσως από εκείνους που επηρεάζονται. Μερικές φορές ο τραυματισμός εκδηλώνεται μόνο μέσω της αύξησης της αβεβαιότητας βάδισης και του τραβήγματος στο γόνατο. Επιπλέον, το γόνατο λυγίζει ακόμη και όταν το φορτίο είναι χαμηλό. Σε γενικές γραμμές, ένα οπίσθιο σχίσιμο του οπίσθιου συνδέσμου προκαλεί γενικευμένο πόνο στο γόνατο που, ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού, μπορεί να εκτείνεται στα άνω και κάτω πόδια ή ακόμη και στο πόδι.

Διάγνωση & πορεία

Σχηματική αναπαράσταση των υγιών σταυρωτών συνδέσμων και των διαφόρων μορφών δακρυϊκού συνδέσμου. Κάντε κλικ για μεγέθυνση.

Δεδομένου ότι μια ρήξη του οπίσθιου σταυρωτού συνδέσμου είναι σχετικά σπάνια και συνήθως συνδέεται με πολλούς συνοδευτικούς τραυματισμούς λόγω της απαιτούμενης δύναμης για αυτό, είναι εύκολα παραβλέψιμο.

Για το λόγο αυτό, μια ιδιαίτερα ενδελεχής διάγνωση είναι σημαντική για τραυματισμούς στα γόνατα. Το προσβεβλημένο γόνατο είναι συνήθως πρησμένο και ιδιαίτερα επώδυνο. Μώλωπες μπορεί να είναι ορατές. Μια περιγραφή της πορείας του ατυχήματος δίνει τις πρώτες ενδείξεις για την έκταση και τον τύπο της βλάβης στο γόνατο και είναι απαραίτητη η προσεκτική εξέταση της άρθρωσης του γόνατος με ειδικές εξετάσεις. Θα πρέπει να ελεγχθούν οι ταυτόχρονοι τραυματισμοί στον εσωτερικό και εξωτερικό σύνδεσμο, συμπεριλαμβανομένων τραυματισμών σταυρωτού συνδέσμου και δακρύων στους εσωτερικούς ή εξωτερικούς συνδέσμους.

Το λεγόμενο πίσω συρτάρι ελέγχεται, ενώ το κάτω πόδι ωθείται πίσω στο μηρό. Οι εξετάσεις ακτίνων Χ και η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI) αποτελούν επίσης μέρος της διάγνωσης. Προκειμένου να μετρηθεί η έκταση της κίνησης του συρταριού στο κάτω μέρος του ποδιού, λειτουργικές εικόνες ακτίνων Χ, οι λεγόμενες συγκρατημένες εικόνες με τη βοήθεια μιας συσκευής που παρέχεται για το σκοπό αυτό, μπορούν να είναι χρήσιμες.

Ωστόσο, ακόμη και με μαγνητική τομογραφία, μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί ένα σχίσιμο στον οπίσθιο σταυρωτό σύνδεσμο, επειδή ο σύνδεσμος τροφοδοτείται σχετικά καλά με αίμα. Ένας τραυματισμένος σύνδεσμος μπορεί επίσης να επουλωθεί από μόνος του, αλλά συνήθως συνήθως παρατείνεται. Η προκύπτουσα αστάθεια του γόνατος μπορεί να γίνει χρόνια με αυτόν τον τρόπο. Η βλάβη του χόνδρου εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της λανθασμένης ακολουθίας κινήσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο μέσα σε λίγα χρόνια.

Επιπλοκές

Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις η διάγνωση αυτού του τραυματισμού καθυστερεί, και για αυτό συχνά δεν είναι δυνατή η πλήρης επούλωση. Το σχίσιμο του σταυρού συνδέσμου προκαλεί συχνά σοβαρό πόνο στα γόνατα. Αυτοί οι πόνοι δεν εξαπλώνονται σπάνια σε άλλες περιοχές του σώματος και μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε προβλήματα ύπνου με τη μορφή πόνου ανάπαυσης τη νύχτα.

Το γόνατο είναι συχνά πρησμένο και επηρεάζεται από μώλωπες. Συχνά το γόνατο είναι επίσης ασταθές, έτσι ώστε ο ασθενής να μην μπορεί πλέον να εκτελεί εύκολα βαριά σωματική εργασία ή αθλήματα. Η ποιότητα ζωής του θιγόμενου ατόμου μειώνεται σημαντικά από το σχίσιμο του συνδέσμου. Οι αβεβαιότητες στο βάδισμα συνεχίζουν να εμφανίζονται και ο ενδιαφερόμενος παίρνει συχνά μια ήπια θέση, η οποία, ωστόσο, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.

Ο πόνος και οι περιορισμοί μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε ψυχολογικά παράπονα και πιθανώς σε κατάθλιψη. Η αντιμετώπιση αυτού του παραπόνου πραγματοποιείται συνήθως μέσω θεραπείας ή με τη βοήθεια χειρουργικής επέμβασης. Δεν υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένες επιπλοκές.

Ωστόσο, μια θετική πορεία της νόσου δεν είναι πάντα δυνατή, έτσι ώστε το άτομο που επηρεάζεται μπορεί να υποφέρει από περιορισμούς καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μπορεί τότε να μην είναι πλέον δυνατή η διεξαγωγή συγκεκριμένων αθλημάτων. Δεν υπάρχει μειωμένο προσδόκιμο ζωής.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν υπάρχουν ξαφνικές δυσφορίες, θόρυβος από ρωγμές και προβλήματα κατά τη μετακίνηση, το πόδι πρέπει να είναι ακινητοποιημένο. Τα παράπονα εμφανίζονται στην περιοχή του γόνατος και μπορούν να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων καθώς και με καθημερινές κινήσεις. Χρειάζεται γιατρός σε περίπτωση ρήξης του σταυρού συνδέσμου, αλλά το άτομο που επηρεάζεται μπορεί να λάβει μερικά υποστηρικτικά μέτρα στο χώρο του ξενοδοχείου που έχουν θετική επίδραση στην περαιτέρω πορεία.

Εάν είναι δυνατόν, το πόδι δεν πρέπει να φορτώνεται πλέον και πρέπει να ψύχεται μέχρι την ιατρική εξέταση. Σε περίπτωση διόγκωσης ή αποχρωματισμού του δέρματος, απαιτείται ιατρική διευκρίνιση των συμπτωμάτων. Τα ρούχα στο γόνατο πρέπει να αφαιρεθούν έτσι ώστε να μην υπάρχουν σφίξιμο ή προβλήματα με την κυκλοφορία του αίματος. Εάν υπάρχει πόνος, ασταθές βάδισμα ή απώλεια δύναμης στο πόδι, υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σε μια ευφορική διάθεση, αυτοί που επηρεάζονται συχνά παρατηρούν καθυστερημένα ότι ένας σύνδεσμος έχει διαρρεύσει. Παρατηρείτε ένα ασταθές αίσθημα κατά τη διάρκεια των φυσιολογικών κινήσεων και θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να το ελέγξετε.

Σε περίπτωση ξαφνικών μώλωπες, αισθητηριακών διαταραχών ή ανωμαλιών όταν αγγίζονται, απαιτείται επίσκεψη γιατρού. Εάν το γόνατο σφίγγει ή εάν η άρθρωση του γόνατος είναι ιδιαίτερα ασταθής, απαιτείται ιατρός. Τα άτομα με νόσο του γόνατος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά για να μην αφήσουν χρόνο να περάσει πριν από τη θεραπεία.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Ένα δάκρυ του οπίσθιου σταυρωτού συνδέσμου είναι ένας σχετικά σοβαρός τραυματισμός, αλλά συνήθως θεραπεύεται καλά με συντηρητικά μέτρα. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας μη χειρουργικής θεραπείας, το γόνατο ακινητοποιείται πρώτα σε ειδικό νάρθηκα ή σταθεροποιείται με νάρθηκα που επιτρέπει περιορισμένη κίνηση.

Αυτό εμποδίζει το κάτω πόδι να γλιστρήσει πίσω στον μηρό σε κατάσταση ηρεμίας ή όταν κινείται. Αυτό το νάρθηκα φοριέται συνήθως για περίπου έξι εβδομάδες. Οι υποστηρικτικοί μύες, ειδικά στους μηρούς, ενισχύονται μέσω ασκήσεων φυσικοθεραπείας. Εάν επηρεάζονται και οι υπόλοιποι σύνδεσμοι, συνιστάται χειρουργική επέμβαση. Παρόμοια με το συνηθέστερο σχίσιμο του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, ο κατεστραμμένος οπίσθιος σύνδεσμος του σταυρού αντικαθίσταται επίσης από τη μεταμόσχευση ενδογενούς τένοντα. Ωστόσο, η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη από ό, τι με ένα πρόσθιο σχίσιμο πρόσθιου συνδέσμου.

Η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται κυρίως από το πόσο προσεκτικά γίνεται η παρακολούθηση για να αποφευχθούν επακόλουθες βλάβες όπως περιορισμένη κινητικότητα ή οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ένας σκληρότερος νάρθηκας πρέπει να φορεθεί για περίπου έξι εβδομάδες, ακολουθούμενος από νάρθηκα που επιτρέπει αρχικές κινήσεις. Συνιστάται η συνοδευτική λεμφική παροχέτευση · η ακριβής συντονισμένη φυσιοθεραπεία είναι απολύτως απαραίτητη.

Μετά από μια μακρά περίοδο ανάπαυσης για ανάκαμψη, οι ασκήσεις κίνησης πραγματοποιούνται παθητικά μόνο τις πρώτες εβδομάδες, αργότερα προστίθενται οι πρώτες ασκήσεις φόρτωσης, οι οποίες αυξάνονται πολύ αργά. Εάν η θεραπεία είναι επιτυχής, ο τραυματισμός θεωρείται ότι έχει επουλωθεί μετά από περίπου μισό χρόνο. Μετά από περίπου ένα χρόνο, το πόδι μπορεί να φορτωθεί ξανά. Ο βαθμός στον οποίο ορισμένα αθλήματα μπορούν στη συνέχεια να διεξαχθούν ή να προταθούν πρέπει να αποφασιστεί κατά περίπτωση.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η δυσκολία του σχισίματος του οπίσθιου συνδέσμου βρίσκεται στη σωστή και ταχεία διάγνωση. Συχνά παραβλέπεται το δάκρυ ή ο υπάρχων τραυματισμός δεν έχει διαγνωστεί σωστά. Αυτό οδηγεί σε καθυστέρηση στην κατάλληλη θεραπεία και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές ή προβλήματα με την επούλωση. Εάν η ρωγμή τεκμηριωθεί σε πλήρη και εμπεριστατωμένη διάγνωση λίγο μετά το ατύχημα ή την πτώση, μπορεί να επιτευχθεί πλήρης ανάρρωση με τη βέλτιστη ιατρική περίθαλψη.

Κανονικά, ο ασθενής παίρνει μια καλή πρόγνωση, δεδομένου ότι το δάκρυ του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου επουλώνεται πλήρως εάν ληφθούν υπόψη μερικές οδηγίες. Η διαδικασία επούλωσης διαρκεί αρκετές εβδομάδες ή μήνες και σχετίζεται με την ακινητοποίηση της άρθρωσης του γόνατος. Όσο πιο γρήγορα συμβεί αυτό και όσο λιγότερο άγχος υπάρχει στην άρθρωση, τόσο μικρότερη είναι η διαδρομή θεραπείας. Ο περιορισμός της κίνησης του γόνατος είναι απαραίτητος. Μερικοί ασθενείς χρειάζονται χειρουργική επέμβαση. Εάν αυτό συνεχιστεί χωρίς περαιτέρω επιπλοκές, ο ασθενής μπορεί επίσης να αποβληθεί από τη θεραπεία μετά από μερικούς μήνες ως χωρίς συμπτώματα.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι στοχευμένες μονάδες άσκησης και άσκησης θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μετά τη χρήση νάρθηκα για στερέωση. Ο στόχος σας είναι να ξαναχτίσετε τους υπάρχοντες μυς το συντομότερο δυνατό. Εάν στερηθεί ιατρική περίθαλψη, η κινητικότητα μπορεί να μειωθεί για τη ζωή.

πρόληψη

Η ρήξη του οπίσθιου σταυρωτού συνδέσμου μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την αποφυγή αθλημάτων υψηλού κινδύνου όπως το αμερικανικό ποδόσφαιρο ή το χόκεϊ. Η ενδυνάμωση των μυών και η τακτική προπόνηση δύναμης ανακουφίζουν την άρθρωση του γόνατος και μπορούν περαιτέρω να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ενός οπίσθιου σχισίματος.

Μετέπειτα φροντίδα

Ήδη από τη συντηρητική θεραπεία ή πριν από τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής πρέπει να ξεκινήσει ανεξάρτητα με ασκήσεις για να σφίξει το μυ του μηρού. Ο θεράπων ιατρός ή ο φυσιοθεραπευτής θα καθοδηγήσει τον ασθενή ανάλογα και θα περάσει λεπτομερώς τις ασκήσεις. Σε περίπτωση τραυματισμού του οπίσθιου συνδέσμου, ωστόσο, η παρακολούθηση πρέπει να προσεγγιστεί πολύ μετρίως και προσεκτικά σε σύγκριση με άλλους τραυματισμούς του συνδέσμου.

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής λαμβάνει το λεγόμενο νάρθηκα PTS. Αυτό συνήθως παραμένει στον ασθενή για έξι εβδομάδες. Με το νάρθηκα PTS, ένα μαξιλάρι στα κάτω πόδια εξασφαλίζει ότι ωθείται προς τα εμπρός. Αυτό προστατεύει την αντικατάσταση του οπίσθιου συνδέσμου. Τις πρώτες έξι εβδομάδες, οι ασκήσεις εκτελούνται μόνο πολύ παθητικά και σε επιρρεπή θέση.

Το πληγείμενο πόδι δεν μπορεί να υποβληθεί σε φορτίο εδώ. Πρώτον, οι ασκήσεις εκτελούνται με μέγιστο βάρος δέκα κιλών. Μετά από δύο εβδομάδες, το βάρος φορτίου μπορεί να αυξηθεί στα είκοσι κιλά. Η περίοδος άσκησης πρέπει επίσης να είναι περίπου δύο εβδομάδες. Μετά από αυτό, είναι δυνατόν να φορτώσετε με το μισό σωματικό σας βάρος (υπό επίβλεψη).

Και εδώ, το βάρος πρέπει να διατηρείται σταθερό για τουλάχιστον δύο εβδομάδες και να μην αυξάνεται περαιτέρω. Από την 6η μετεγχειρητική εβδομάδα εισάγεται ένας ειδικός οπίσθιος νάρθηκας σταυρωτού συνδέσμου. Το πόδι μπορεί τώρα να λυγίσει κατά περίπου 90 μοίρες και να φορτωθεί ολόκληρο το σωματικό βάρος.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Οι αθλητές θα πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα για τουλάχιστον έξι μήνες μετά το δάκρυ του οπίσθιου συνδέσμου. Οι δραστηριότητες που ασκούν μεγάλη πίεση στο γόνατο θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Αμέσως μετά τη διαδικασία, υποδεικνύεται ψύξη και προστασία. Η ολοκληρωμένη μετεπεξεργασία εξασφαλίζει ότι το πρήξιμο μειώνεται γρήγορα και ο πόνος εξαφανίζεται.

Επιπλέον, το τέντωμα είναι σημαντικό. Ο σύνδεσμος κινείται και τεντώνεται παθητικά χρησιμοποιώντας μηχανοκίνητη ράγα. Ένα στήριγμα στο γόνατο είναι χρήσιμο τις πρώτες έξι εβδομάδες μετά από μια επέμβαση, διότι επιτρέπει στο πόδι να τεντώνεται χωρίς υπερβολική επέκταση της προσβεβλημένης άρθρωσης. Στη συντροφιά ενός φυσιοθεραπευτή, οι μύες του μηρού πρέπει να ενισχυθούν. Ιδιαίτερα τις πρώτες εβδομάδες, είναι σημαντικό να συγκρίνετε τακτικά την ένταση και το εύρος των ασκήσεων και των εφαρμογών με την τρέχουσα κατάσταση του γόνατος. Στο σπίτι, ο ασθενής μπορεί να κάνει καταλήψεις ή ασκήσεις στο εργορόμετρο.

Ο υπεύθυνος γιατρός μπορεί να απαντήσει καλύτερα σε ποια μέτρα επιτρέπονται. Μετά το διάλειμμα των έξι μηνών, θα πρέπει να ξεκινήσετε να ασκείστε πάλι πολύ αργά. Το θύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα ειδικό στήριγμα για την προστασία του οπίσθιου συνδέσμου από περαιτέρω τραυματισμό.