Χονδρική οστεοποίηση

ο χονδρική οστεοποίηση αναφέρεται στον σχηματισμό οστών από ιστό χόνδρου. Εκτός από την οσμωτική οστεοποίηση, αντιπροσωπεύει μία από τις δύο βασικές μορφές σχηματισμού οστού. Μια γνωστή διαταραχή της χονδρικής οστεοποίησης είναι η αχονδροπλασία (κοντό ανάστημα).

Τι είναι η χοντρική οστεοποίηση;

Σε αντίθεση με την desmal οστεοποίηση, η χοντρική οστεοποίηση περιγράφει έμμεσο σχηματισμό οστού. Ενώ σε desmal οστεοποίηση ο εμβρυϊκός συνδετικός ιστός μετατρέπεται σε οστική ουσία, στη χονδρική οστεοποίηση ο σχηματισμός οστών λαμβάνει χώρα μέσω ενός αρχικά δημιουργημένου σκελετού χόνδρου. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο ιστός του χόνδρου διασπάται παράλληλα με τη δομή των οστών.

Επιπλέον, γίνεται διάκριση μεταξύ περιχονδρικής και ενδονδονικής οστεοποίησης. Η περιχονική οστεοποίηση, για παράδειγμα, χαρακτηρίζει μια οστεοποίηση στην διάφυση (άξονας) του οστού που οδηγεί από το εξωτερικό προς το εσωτερικό. Στην ενδονική οστεοποίηση, η οστεοποίηση εμφανίζεται από μέσα. Συνήθως λαμβάνει χώρα στις επιφύσιες πλάκες και είναι υπεύθυνη για τη διαμήκη ανάπτυξη των οστών, αρκεί οι επιφύσιες πλάκες να είναι ακόμα ανοιχτές.

Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της οστεοποίησης, οι πλάκες της επιφύσεως κλείνουν. Στη συνέχεια, η διαμήκης ανάπτυξη των οστών σταματά. Αυτή η κατάσταση σηματοδοτεί το τέλος της διαδικασίας ανθρώπινης ανάπτυξης. Τώρα υπάρχει μόνο αύξηση του πάχους των οστών κατά τη διάφυση λόγω της περιχονδονικής οστεοποίησης.

Λειτουργία & εργασία

Η χονδρική οστεοποίηση είναι σχεδόν υπεύθυνη για τη δομή ολόκληρου του σκελετού των οστών. Μόνο τα οστά της οροφής του κρανίου, το κρανίο του προσώπου και το λαιμό συσσωρεύονται μέσω desmal ossification.

Στη χονδρική οστεοποίηση, ο ανθρώπινος σκελετός αρχικά δημιουργείται ως σκελετός χόνδρου κατά την εμβρυογένεση. Επομένως, αυτά τα οστά ονομάζονται επίσης οστά αντικατάστασης. Κατά τη διάρκεια της περαιτέρω ανάπτυξης, αυτός ο ιστός χόνδρου οστεοποιείται. Η οστεοποίηση ολοκληρώνεται μόνο με το τέλος της διαδικασίας ανθρώπινης ανάπτυξης. Με την πλήρη μετατροπή ιστού χόνδρου σε ιστό οστού στις επιφύσεις, κλείνουν επίσης οι τελευταίες πλάκες επιφύλιας. Η διαμήκης ανάπτυξη των οστών και έτσι ολόκληρη η ανθρώπινη ανάπτυξη τελειώνει.

Η χονδρική οστεοποίηση μπορεί να χωριστεί σε δύο υπο-μορφές. Όπως ήδη αναφέρθηκε, γίνεται διάκριση μεταξύ περιχονδρικής και ενδονδονικής οστεοποίησης. Η περιτοναϊκή οστεοποίηση συνήθως λαμβάνει χώρα στον άξονα των οστών (διάφυση). Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, οστεοβλάστες σχηματίζονται στο εξωτερικό δέρμα του οστού, οι οποίοι προσκολλώνται σε ένα δακτύλιο γύρω από το μοντέλο του χόνδρου. Αυτό δημιουργεί μια περιχειρίδα οστών γύρω από τον χόνδρο. Η οστεοποίηση μετακινείται από έξω προς τα μέσα. Μέσα, ο χόνδρος ιστός διασπάται από χονδροκλάστες, ενώ ταυτόχρονα περαιτέρω οστικός ιστός δημιουργείται από οστεοβλάστες. Ο ιστός του χόνδρου οστεοποιείται και το οστό πυκνώνει ταυτόχρονα.

Η ενδονική οστεοποίηση ξεκινά μέσα στον ιστό του χόνδρου. Για το σκοπό αυτό, τα αιμοφόρα αγγεία αναπτύσσονται στον ιστό του χόνδρου, ο οποίος συνοδεύεται από μεσεγχυματικά κύτταρα. Αυτά τα μεσεγχυματικά κύτταρα επίσης διαφοροποιούνται σε χονδροκλάστες και οστεοβλάστες. Οι χονδροκλάστες διασπώνουν συνεχώς τα κύτταρα χόνδρου, ενώ οι οστεοβλάστες συσσωρεύουν κύτταρα οστών. Η οστεοποίηση του ενδονίου συμβαίνει κυρίως στις επιφύσεις. Εφ 'όσον οι επιφύσεις αποτελούνται από ιστό χόνδρου, οι πλάκες επιφύλιας είναι ανοιχτές. Λόγω της ανάπτυξης των οστών από το εσωτερικό, ωστόσο, τα οστά κύτταρα επεκτείνονται κατά τη διαμήκη κατεύθυνση επειδή οι αρθρώσεις δεν επιτρέπουν καμία ανάπτυξη σε πλάτος ή μέγεθος. Η ανάπτυξη σε μήκος των οστών είναι επομένως το αποτέλεσμα της αποφυγής ανάπτυξης. Μόνο όταν οι επιφύσεις είναι οστεοποιημένες κλείνουν και οι επιφύσεις. Στη συνέχεια, η ανάπτυξη σε μήκος τελικά σταματά.

Η ανάπτυξη των οστών πραγματοποιείται μόνο μετά από κατάγματα ή τραυματισμούς των οστών. Ωστόσο, τα οστά κύτταρα σχηματίζονται και διασπώνται ξανά για μια ζωή.

Στη χονδρική οστεοποίηση, όπως και στην desmal οστεοποίηση, τα οστικά κύτταρα προκύπτουν από το μεσεγχύμα. Ωστόσο, με τη χονδρική μορφή σχηματισμού οστών, δημιουργείται πρώτα ένας σκελετός χόνδρου, ο οποίος ήδη πληροί τις πιο σημαντικές βασικές λειτουργίες ενός σκελετού οστού. Ο πραγματικός σχηματισμός των οστών λαμβάνει χώρα εδώ ως ένα δεύτερο βήμα, με τον ιστό χόνδρου στη συνέχεια να αναδιαμορφώνεται σε ιστό οστού. Τα κύτταρα του χόνδρου καταρρέουν και τα οστικά κύτταρα συσσωρεύονται ταυτόχρονα.

Ασθένειες και παθήσεις

Στο πλαίσιο της χονδρικής οστεοποίησης, μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές που έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη των οστών. Μια τυπική διαταραχή ανάπτυξης είναι η λεγόμενη αχονδροπλασία. Στην αχονδροπλασία, οι πλάκες επιφύλιας κλείνουν πρόωρα. Τα οστά σταματούν να μεγαλώνουν σε μήκος. Ωστόσο, η ανάπτυξη του πάχους των οστών δεν σταματά. Ταυτόχρονα, η desmal οστεοποίηση συνεχίζεται έτσι ώστε το κεφάλι να συνεχίζει να μεγαλώνει κανονικά. Τα οστά των πλευρών και οι σπόνδυλοι επίσης δεν επηρεάζονται από το κλείσιμο των επιφυσιακών πλακών. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαφορετικής ανάπτυξης, υπάρχουν μετατοπίσεις στις αναλογίες του σώματος: ο κορμός και το κεφάλι μεγαλώνουν κανονικά, με την αύξηση του μήκους των άκρων να φτάνει σε πρόωρη ακινησία. Αυτή η διαταραχή ανάπτυξης είναι γενετική. Ωστόσο, δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.

Μια άλλη διαταραχή της χονδρικής οστεοποίησης εκδηλώνεται σε υπερβολικό σχηματισμό οστού. Αυτή η κλινική εικόνα είναι επίσης γνωστή ως ετεροτοπική οστεοποίηση. Ο όρος εκφράζει ότι ο σχηματισμός οστών λαμβάνει χώρα σε διαφορετική τοποθεσία από το συνηθισμένο. Αυτό οδηγεί σε οστεοποίηση σε μέρη όπου πρέπει να υπάρχει μόνο συνδετικός ιστός. Αυτή η ετεροτοπική οστεοποίηση προκαλείται συχνά από ατυχήματα και τραυματισμούς. Η βλάβη των ιστών ζωντανεύει το σώμα για να παράγει ουσίες αγγελιοφόρου που μπορούν να προκαλέσουν τη μετατροπή των προδρόμων κυττάρων των οστών μέσω του χόνδρου σε οστά. Συνήθως αυτός ο πρόσθετος σχηματισμός οστών δεν οδηγεί σε περαιτέρω καταγγελίες.

Μια γενετική ασθένεια που οδηγεί σε προοδευτική απολίπανση είναι το Fibrodysplasia ossificans progressiva. Εδώ, ολόκληρος ο συνδετικός και υποστηρικτικός ιστός του σώματος μετατρέπεται σταδιακά σε οστά.