Εγκεφαλικός αγγειοσπασμός

Σε ένα εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι μια ξαφνική στένωση των εγκεφαλικών αρτηριών, η οποία προκαλείται από αγγειακό σπασμό. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο. Η θεραπεία είναι συχνά δύσκολη.

Τι είναι ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός;

Απο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός χαρακτηρίζεται από αγγειακό σπασμό εγκεφαλικών αρτηριών. Μία από τις κύριες αιτίες είναι αυτό που είναι γνωστό ως υποαραχνοειδής αιμορραγία. Αλλά η δηλητηρίαση, η κατάχρηση ναρκωτικών και η κατανάλωση ναρκωτικών μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αυτόν τον αγγειακό σπασμό. Η συνέπεια του εγκεφαλικού αγγειοσπασμού μπορεί να είναι εγκεφαλικό έμφραγμα (εγκεφαλικό επεισόδιο) λόγω ανεπαρκούς παροχής οξυγόνου.

Αυτό αναφέρεται ως ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο σε αντίθεση με αιμορραγικό εγκεφαλικό έμφραγμα που προκαλείται από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός μπορεί να διαρκέσει για εβδομάδες και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Οι συνέπειες αυτού του αγγειακού σπασμού εξαρτώνται από τη δύναμή του.

Μπορεί να είναι θανατηφόρο ή να προκαλέσει σοβαρή αναπηρία. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατά πιο ακίνδυνα μαθήματα. Στην υποαραχνοειδή αιμορραγία, ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι σίγουρα μια σοβαρή επιπλοκή που επιδεινώνει την πρόγνωση για εγκεφαλική αιμορραγία.

αιτίες

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός αναπτύσσεται ως μέρος μιας υποαραχνοειδούς αιμορραγίας. Αυτό οδηγεί σε αιμορραγία από ένα αιμοφόρο αγγείο στο αραχνοειδές (δέρμα αράχνης) του εγκεφάλου στο εγκεφαλικό υγρό. Η αιμορραγία είναι συνήθως αποτέλεσμα συγγενής αγγειακής δυσπλασίας με τη μορφή ανευρύσματος.

Η αιμόλυση του αίματος παράγει ουσίες που πιθανώς προκαλούν κράμπες των εγκεφαλικών αρτηριών. Άλλες ασθένειες και δηλητηρίαση μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε αγγειακούς σπασμούς στις εγκεφαλικές αρτηρίες. Ένα παράδειγμα είναι η δηλητηρίαση με αλκαλοειδή ergot (εργοτισμός). Ουσίες όπως οι μεθαμφεταμίνες ή η κοκαΐνη ενέχουν επίσης κίνδυνο.

Ως εκ τούτου, η χρήση ναρκωτικών ή ναρκωτικών προκαλεί συχνά εγκεφαλικούς αγγειοσπασμούς. Το ίδιο ισχύει για ιατρικά μέτρα με τη θεραπεία με φάρμακα. Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο αναπτύσσεται ο αγγειακός σπασμός δεν είναι ακόμη γνωστός. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η υπόθεση ότι οι ουσίες που παράγονται κατά την αιμόλυση του αίματος μετά από υποαραχνοειδή αιμορραγία προκαλούν τη συστολή των αρτηριών.

Αυτές οι ουσίες είναι προσταγλανδίνες και σεροτονίνη. Έχουν αγγειοσυσταλτικό αποτέλεσμα. Η αυξημένη δέσμευση του ΝΟ μέσω των προϊόντων αποδόμησης της αιμόλυσης συζητείται ως ένας περαιτέρω λόγος. Το ΝΟ (μονοξείδιο του αζώτου) είναι γνωστό ως αγγειοδιασταλτικό. Η έλλειψη ΝΟ προάγει τη στένωση των αντίστοιχων αρτηριών.

Οι φλεγμονώδεις αντιδράσεις στο σημείο της αιμορραγίας θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν στον αγγειοσπασμό. Η υποαραχνοειδής αιμορραγία αντιπροσωπεύει ήδη το λεγόμενο αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι μια επιπλέον επιπλοκή που εξαρτάται από την ποσότητα του αίματος. Με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενές ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Παρόμοια συμπτώματα εμφανίζονται τόσο στην υποκείμενη ασθένεια όσο και στον πραγματικό εγκεφαλικό αγγειοσπασμό. Το κύριο σύμπτωμα είναι ένας καταστροφικός πονοκέφαλος που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια αισθήσεων. Επιπλέον, υπάρχουν παθολογικές ανησυχίες, ναυτία, έμετος, καταστάσεις σύγχυσης, ευαισθησία στο φως ή τον θόρυβο.

Σε διάστημα αρκετών εβδομάδων, υπάρχουν επανειλημμένες βίαιες επιθέσεις κεφαλαλγίας με εξαντλητικούς πονοκεφάλους, οι οποίες διακόπτονται από λιγότερο σοβαρούς πονοκεφάλους. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις αναπτύσσεται ένα δευτερογενές ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο με παράλυση και άλλα νευρολογικά ελλείμματα.

Εάν ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός εμφανίζεται ως μέρος μιας υποαραχνοειδούς αιμορραγίας, συνήθως λαμβάνει χώρα την τέταρτη ημέρα μετά την έναρξη της αιμορραγίας. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι μια επιπλοκή που επιδεινώνει τη γενική κατάσταση και την πρόγνωση του ασθενούς.

Διάγνωση & πορεία της νόσου

Η απόδειξη του εγκεφαλικού αγγειοσπασμού μπορεί να γίνει μέσω αγγειογραφίας. Η αγγειογραφία είναι μια ακτινολογική αναπαράσταση των αιμοφόρων αγγείων και των λεμφικών αγγείων. Εγχύονται μέσα αντίθεσης και λαμβάνονται ακτίνες Χ από τα αιμοφόρα αγγεία.

Η αγγειογραφία είναι ακόμη ανώτερη από τις εξετάσεις CT και MRT όσον αφορά την αγγειακή απεικόνιση, επειδή έχει πραγματοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και ως εκ τούτου έχει τελειοποιηθεί. Μετά από υποαραχνοειδή αιμορραγία, πραγματοποιούνται επίσης εξετάσεις υπερήχων εντός των πρώτων δέκα ημερών, προκειμένου να εντοπιστεί γρήγορα ένας επικείμενος εγκεφαλικός αγγειοσπασμός.

Δεν υπάρχουν παρενέργειες με αυτήν τη μέθοδο. Εάν όλα τα συμπτώματα υποδηλώνουν υποαραχνοειδή αιμορραγία, αλλά οι αξονικές τομογραφίες δεν είναι πειστικές, μπορεί να πραγματοποιηθεί οσφυϊκή παρακέντηση (αφαίρεση εγκεφαλικού υγρού). Στη συνέχεια, το ποτό ελέγχεται για αίμα.

Επιπλοκές

Ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι μια επιπλοκή που μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της εγκεφαλικής αιμορραγίας (υποαραχνοειδής αιμορραγία), δηλητηρίαση, κατάχρηση ναρκωτικών ή ορισμένα ιατρικά μέτρα. Είναι ένας αγγειακός σπασμός των αρτηριακών εγκεφαλικών αγγείων. Τα αντίστοιχα αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται και θέτουν σε κίνδυνο την παροχή αίματος στον εγκέφαλο.

Ως αποτέλεσμα, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου μπορούν να πεθάνουν. Σε αυτήν την περίπτωση, ονομάζεται εγκεφαλικό έμφραγμα ή ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ένας εγκεφαλικός αγγειοσπασμός επομένως επιδεινώνει πάντα τη γενική κατάσταση και την πρόγνωση της υποκείμενης νόσου. Υπάρχουν ασθένειες με μεγαλύτερες φάσεις στις οποίες ακόμη και αρκετοί εγκεφαλικοί αγγειοσπασμοί μπορεί να εμφανιστούν.

Αυτό ισχύει, μεταξύ άλλων, για υποαραχνοειδή αιμορραγία στον εγκέφαλο. Σε αυτήν την περίπτωση, οι σπασμοί προκαλούνται από αιμόλυση του αίματος που έχει εισέλθει στον υποαραχνοειδή χώρο. Ωστόσο, η συστολή των αρτηριών μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο κακώς. Όταν υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλικού αγγειόσπασμου, το φάρμακο νιμοδιπίνη χρησιμοποιείται συνήθως για τη χαλάρωση των αγγειακών μυών. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη αγγειακών σπασμών.

Αλλά αυτό δεν λειτουργεί πάντα. Ωστόσο, εάν ο αγγειόσπασμος έχει ήδη συμβεί, συνιστάται να περιμένετε έως ότου η κράμπας υποχωρήσει από μόνη της. Συνήθως δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί ποια πιθανή μακροπρόθεσμη ζημία θα συμβεί. Αυτό εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη δύναμη του αγγειοσπασμού, τις προσβεβλημένες περιοχές του εγκεφάλου και το μέγεθος του αντίστοιχου εγκεφαλικού εμφράγματος.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Οι ξαφνικές δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία προκαλούν ανησυχία. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εάν υπάρχουν αλλαγές στη συμπεριφορά ή την προσωπικότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ευαισθησία σε εξωτερικά ερεθίσματα όπως το φως ή ο θόρυβος είναι επίσης ένα προειδοποιητικό σήμα του οργανισμού. Απαιτούνται ιατρικές εξετάσεις για να διευκρινιστεί η αιτία. Επομένως, απαιτείται επίσκεψη γιατρού μόλις ο ενδιαφερόμενος βιώσει αλλαγές στην υγεία του. Η ανησυχία, η ναυτία, ο έμετος ή η ζάλη είναι περαιτέρω σημάδια μιας υπάρχουσας ασθένειας.

Υπάρχει ανάγκη για δράση το συντομότερο δυνατό, όταν οι καταστάσεις σύγχυσης εισέρχονται, συμβαίνει παράλυση ή συμβαίνει ασυνείδητο. Σε οξείες περιπτώσεις, μια υπηρεσία ασθενοφόρων πρέπει να ειδοποιείται και εκείνοι που είναι παρόντες πρέπει να λάβουν μέτρα πρώτων βοηθειών. Εάν δεν το κάνετε μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Οι πονοκέφαλοι, ένα αίσθημα πίεσης μέσα στο κεφάλι καθώς και οι διαταραχές της γενικής λειτουργικής δραστηριότητας του οργανισμού πρέπει να παρουσιαστούν σε γιατρό.

Σε περίπτωση αποπροσανατολισμού ή αλλαγών στη μνήμη, ο ενδιαφερόμενος χρειάζεται ιατρική βοήθεια. Ένα αίσθημα ασθένειας, γενική αδιαθεσία ή διάχυτη, ανεξήγητη καταγγελία πρέπει επίσης να εξεταστεί και να αντιμετωπιστεί από γιατρό. Εάν υπάρχει αύξηση στις υπάρχουσες ανωμαλίες στην υγεία ή εάν οι πονοκέφαλοι ειδικότερα επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, απαιτείται ιατρός. Εάν ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί να εκπληρώσει τις συνήθεις καθημερινές του υποχρεώσεις, θα πρέπει να ζητήσει ιατρική βοήθεια.

Θεραπεία & Θεραπεία

Ο προϋπάρχων εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η φαρμακευτική αγωγή με νιμοδιπίνη είναι μια επιλογή. Η αποτελεσματικότητα στην πρόληψη του αγγειόσπασμου στην υποαραχνοειδή αιμορραγία είναι καλύτερη επειδή το φάρμακο, ως ο λεγόμενος ανταγωνιστής ασβεστίου, ηρεμεί τις μυϊκές περιοχές των αρτηριών.

Η νιμοδιπίνη χορηγείται με τη μορφή δισκίων ή ενδοφλεβίως. Το δραστικό συστατικό συσσωρεύεται στον εγκέφαλο λόγω της λιποδιαλυτότητάς του. Ωστόσο, σε περίπτωση εγκεφαλικού αγγειόσπασμου, εξακολουθεί να υπάρχει η επιλογή της λεγόμενης θεραπείας τριπλής Η.

Αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει τα τρία σημεία υπερβολαιμίας, υπέρτασης και αιμοαραίωσης προκειμένου να αποφευχθεί ή να μειωθεί η συστολή των αρτηριακών αιμοφόρων αγγείων. Επιπλέον, αυξάνεται η ροή του αίματος και η αρτηριακή πίεση. Λαμβάνονται επίσης μέτρα για την αραίωση του αίματος. Ο πολύ αυστηρός έλεγχος της διαδικασίας είναι σημαντικός για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στην αναπνοή και στο κυκλοφορικό σύστημα.

πρόληψη

Σε πολλές περιπτώσεις, ο εγκεφαλικός αγγειοσπασμός είναι απρόβλεπτος, ειδικά σε σχέση με την υποαραχνοειδή αιμορραγία. Αυτά προκύπτουν με βάση συγγενείς δυσπλασίες των αρτηριακών αιμοφόρων αγγείων στον εγκέφαλο. Ωστόσο, η υποβολία και το υψηλό επίπεδο σακχάρου στο αίμα είναι πιθανοί παράγοντες κινδύνου.

Στην υποοναιμία, υπάρχει πολύ λίγο αίμα στην κυκλοφορία λόγω απώλειας αίματος ή υγρών. Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορούν να συμβάλουν στην απώλεια υγρών λόγω της αυξημένης παραγωγής ούρων. Επομένως, σε γενικές γραμμές, ένας υγιεινός τρόπος ζωής μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη, καθώς και τον κίνδυνο εγκεφαλικού αγγειόσπασμου.

Μετέπειτα φροντίδα

Η παρακολούθηση της θεραπείας για εγκεφαλικό αγγειόσπασμο εξαρτάται από την υποκείμενη κατάσταση που οδήγησε στην πάθηση. Εάν η αιμορραγία στον εγκέφαλο ήταν η αιτία του εγκεφαλικού αγγειοσπασμού, αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται με βιώσιμο και μόνιμο τρόπο. Εκτός από τη χορήγηση φαρμάκων για την αραίωση του αίματος, μπορεί επίσης να είναι απαραίτητες χειρουργικές επεμβάσεις στον εγκέφαλο.

Επιπλέον, θα πρέπει να πραγματοποιείται τακτική απεικόνιση του εγκεφάλου με μαγνητική τομογραφία ή / και CT για να αναγνωρίζονται και να αντιμετωπίζονται νέες ανωμαλίες στα αγγεία του εγκεφάλου σε πρώιμο στάδιο. Εάν έχετε υψηλή αρτηριακή πίεση, θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή για να μειωθεί ο κίνδυνος επανεμφανίσεως στον εγκέφαλο. Το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ πρέπει να σταματήσουν μόνιμα.

Εάν η δηλητηρίαση έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη εγκεφαλικού αγγειοσπασμού, αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται και στη συνέχεια να παρακολουθείται συνεχώς. Απαιτούνται τακτικοί έλεγχοι των τιμών του αίματος για αυτό, καθώς η ανανεωμένη δηλητηρίαση μπορεί να ανιχνευθεί μόνο στο αίμα. Εάν τα φάρμακα ή τα ναρκωτικά ήταν η αιτία της ανάπτυξης του εγκεφαλικού αγγειόσπασμου, δεν πρέπει να καταναλώνονται σε καμία περίπτωση.

Η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να διακόπτεται οριστικά. Ίσως χρειαστεί να αλλάξετε φάρμακα. Εάν υπάρχει εθισμός στα ναρκωτικά, η απόσυρση είναι απαραίτητη για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση εγκεφαλικού αγγειοσπασμού. Επιπλέον, χρόνιες νευρολογικές ασθένειες μπορούν να αναπτυχθούν ως αποτέλεσμα του εγκεφαλικού αγγειόσπασμου, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Στον εγκεφαλικό αγγειοσπασμό, τα μέτρα αυτοβοήθειας δεν αρκούν για την έναρξη της ανάρρωσης ή της επούλωσης. Αντίθετα, είναι απαραίτητο να συνεργαστείτε με έναν γιατρό μόλις εμφανιστεί η πρώτη διαταραχή της υγείας.

Εάν υπάρχουν γενικές λειτουργικές διαταραχές, ανωμαλίες στη γνωστική επεξεργασία ή διάχυτη αδιαθεσία, συνιστάται να συμβουλευτείτε γιατρό. Μόλις υπάρχουν διαταραχές της εγκεφαλικής δραστηριότητας, πρέπει να ενισχυθεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του θιγόμενου ατόμου, των συγγενών του και του θεράποντος ιατρού. Η επαρκής αποσαφήνιση των υπαρχόντων διαταραχών, των αιτίων τους και της περαιτέρω πορείας είναι σημαντική. Οι υπάρχουσες γνώσεις για την υγεία θα πρέπει να εμβαθυνθούν και να διευρυνθούν. Η ευθύνη για αυτό δεν φέρει μόνο τους θεράποντες γιατρούς.

Ο ασθενής και οι συγγενείς τους πρέπει επίσης να αναζητούν ανεξάρτητα ευκαιρίες για να επεκτείνουν τις βασικές ιατρικές γνώσεις τους.Σε πολλές περιπτώσεις, σημαντικές αποφάσεις σχετικά με την περαιτέρω πορεία της θεραπείας πρέπει να ληφθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι επομένως ιδιαίτερα σημαντικό να αποφύγουμε διαμάχες και διαφωνίες και να συνεργαζόμαστε ανοιχτά και συνεργάσιμα με τους ειδικούς εποπτείας.

Επιπλέον, ένας υγιεινός τρόπος ζωής είναι γενικά ευεργετικός για την περαιτέρω πορεία. Η δίαιτα πρέπει να ελέγχεται και να βελτιστοποιείται εάν είναι δυνατόν. Επιπλέον, οι προληπτικές εξετάσεις που προσφέρονται εκ των προτέρων πρέπει να διεξάγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα έγκαιρης διάγνωσης.