Ρυθμιστικές διαταραχές

Περίπου ένα στα δέκα μωρά κλαίει υπερβολικά και βίαια κατά τους πρώτους τρεις μήνες της ζωής του. Γνωρίζει το βρέφος Ρυθμιστική διαταραχή Σε κάθε περίπτωση απαιτείται πολλή νευρική δύναμη, επιμονή και εσωτερική ηρεμία των γονέων. Ένας ξεπερασμένος όρος για αυτή τη διαταραχή είναι Κολικός τριών μηνών.

Τι είναι οι ρυθμιστικές διαταραχές;

Τα βρέφη που κλαίνε πολύ ασυνήθιστα και είναι δύσκολο να ηρεμήσουν αναφέρονται ως «μωρά που κλαίνε». Ο σημερινός ιατρικός όρος για δύσκολη συμπεριφορά είναι Ρυθμιστικές διαταραχές.

Η έκφραση Κολικός τριών μηνών θεωρείται ξεπερασμένο. Αρχικά θεωρήθηκε ότι ο αέρας στην κοιλιά των βρεφών προκάλεσε κοιλιακό άλγος και αέριο και ότι το υπερβολικό κλάμα ήταν μια έκφραση αδιαθεσίας. Είναι πλέον γνωστό, ωστόσο, ότι ο αέρας στο στομάχι είναι αποτέλεσμα κραυγής, κατά τη διάρκεια του οποίου το βρέφος καταπίνει πολύ αέρα.

Ένα βρέφος θεωρείται ένα μωρό που κλαίει εάν κλαίει ασυνήθιστα πολύ για τουλάχιστον τρεις ημέρες την εβδομάδα για περισσότερες από τρεις ώρες σε τουλάχιστον τρεις ημέρες και είναι δύσκολο να ηρεμήσει. Αυτή η κατάσταση πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον τρεις εβδομάδες για να θεωρηθεί ρυθμιστική διαταραχή.

αιτίες

Το υπερβολικό κλάμα είναι το αποτέλεσμα καθυστερημένης συμπεριφοράς του βρέφους. Τα μωρά πρέπει να μάθουν να ρυθμίζουν σωστά τη συμπεριφορά τους στην αντίστοιχη, συχνά διαδραστική κατάσταση, για παράδειγμα κατά τη σίτιση, τον ύπνο, την επιθυμία για προσοχή ή την αυτοπεποίθηση.

Τα μωρά με παχνί έχουν μεγάλη δυσκολία να εκτιμήσουν σωστά διαφορετικές καταστάσεις και να αντιδράσουν κατάλληλα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς δεν «φταίνε» για τη ρυθμιστική διαταραχή του μωρού και μπορούν να ασκήσουν ελάχιστη επιρροή σε αυτό: το βρέφος πρέπει τελικά να μάθει να ρυθμίζεται.

Ωστόσο, δεδομένου ότι τα μωρά εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους γονείς τους και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ανάγκες όπως η τροφή ανεξάρτητα, συχνά εμφανίζονται ρυθμιστικές διαταραχές σε σχέση με διαταραχές της σχέσης μητέρας-παιδιού. Οι λόγοι για αυτό μπορεί να είναι, για παράδειγμα, ένας υψηλός παράγοντας άγχους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη γέννηση, συγκρούσεις μεταξύ των γονέων ή της οικογένειας προέλευσης καθώς και των ψυχικών ασθενειών ενός ή και των δύο γονέων.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Το κύριο σύμπτωμα των ρυθμιστικών διαταραχών είναι το υπερβολικό κλάμα. Υπερβολική ένταση κραυγής εμφανίζεται όταν ξεπερνάται σημαντικά η μέση διάρκεια κραυγής ανά ημέρα. Σε ένα βρέφος αυτό είναι περίπου μία έως δύο ώρες μέσα στις πρώτες έξι εβδομάδες της ζωής. Από την έκτη έως τη δωδέκατη εβδομάδα της ζωής αυξάνεται σε δύο έως τρεις ώρες.

Μετά από αυτό, συνήθως πέφτει ξανά σε υγιή παιδιά. Τα συμπτώματα εμφανίζονται με ρυθμιστικές διαταραχές τουλάχιστον τρεις ημέρες την εβδομάδα. Σε πολλές περιπτώσεις, πολλές επιθέσεις κραυγής συμβαίνουν καθημερινά. Τα συμπτώματα συνήθως διαρκούν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες. Μπορούν επίσης να επανέλθουν σε εκρήξεις.

Στην περίπτωση ρυθμιστικών διαταραχών, είναι αξιοσημείωτο ότι τα προσβεβλημένα βρέφη διαφορετικά εμφανίζονται εντελώς υγιή. Η κραυγή εμφανίζεται συνήθως με τρόπο επίθεσης νωρίς το βράδυ ή μετά τα γεύματα. Τα προσβεβλημένα μωρά ξαφνικά έχουν σοβαρό κοιλιακό άλγος και, σε πολλές περιπτώσεις, αέριο. Συχνά, έχουν φουσκωμένο στομάχι και καμπούρα.

Το δέρμα σας μπορεί να γίνει κόκκινο. Οι μύες εμφανίζονται συχνά τεταμένοι. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν ευερεθιστότητα και τρόμο. Μπορεί επίσης να έχετε δυσκολία στην κατάποση ή στο πιπίλισμα. Τα περισσότερα βρέφη με ρυθμιστικές διαταραχές αντιμετωπίζουν επίσης προβλήματα ύπνου και ύπνου. Η αποτυχία ευημερίας συμβαίνει σε μερικές περιπτώσεις.

Διάγνωση & πορεία

Κύριο σύμπτωμα του Ρυθμιστικές διαταραχές είναι η υπερβολική, προφανώς αβάσιμη κραυγή και η έλλειψη αντίδρασης σε κατάλληλα καταπραϋντικά μέτρα.

Το βρέφος μπορεί να ήταν μόνο ικανοποιημένο και ήρεμο και την επόμενη στιγμή μπορεί να ξεσπάσει σε κραυγή. Οι επιθέσεις συμβαίνουν κυρίως το βράδυ. Το μωρό έχει σοβαρά προβλήματα ύπνου και σπάνια κοιμάται για περισσότερο από 30 λεπτά κάθε φορά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το παιδί ξυπνά συχνά τη νύχτα. Ένα γενικό αίσθημα νευρικότητας και ευερεθιστότητας είναι χαρακτηριστικό των βρεφικών κρεβατιών. Τα συνακόλουθα συμπτώματα κατά τη διάρκεια των κραυγών μπορεί να είναι έντονο κόκκινο χρώμα του δέρματος και έντονοι μύες. Λόγω της κατάποσης του αέρα όταν ουρλιάζετε, το στομάχι σας μπορεί να είναι λίγο φουσκωμένο.

Για να μπορέσουμε να κάνουμε τη διάγνωση, πρέπει πρώτα να αποκλειστούν οι σωματικές ασθένειες ή οι βλάβες στον εγκέφαλο. Η κακοποίηση παιδιών θεωρείται επίσης ως διάγνωση αποκλεισμού για μια ρυθμιστική διαταραχή. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ μητέρας και παιδιού. Λαμβάνονται υπόψη οι εμπειρίες από την παιδική ηλικία των γονέων, η ποιότητα της σχέσης μεταξύ των γονέων και άλλων ψυχοκοινωνικών προβλημάτων των γονέων.

Μια λεπτομερής ανανέωση και πιθανώς τα ημερολόγια θα βοηθήσουν στον εντοπισμό και τη βελτίωση δύσκολων καταστάσεων στην καθημερινή ρουτίνα. Επιπλέον, πραγματοποιείται εξέταση για να προσδιοριστεί εάν το βρέφος μπορεί να καθυστερήσει στην ανάπτυξη.

Επιπλοκές

Περιστασιακά ο κολικός τριών μηνών επηρεάζει την ψυχική κατάσταση των γονέων. Το άγχος και η έλλειψη ύπνου μπορούν να οδηγήσουν σε επιθετική στάση απέναντι στο παιδί και τον σύντροφο, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε επιχειρήματα και παραμέληση των καλύτερων συμφερόντων του παιδιού. Μερικές φορές οι απελπισμένοι γονείς κουνώνουν το παιδί, το οποίο μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε σοβαρή βλάβη στην υγεία και ακόμη και θάνατο του παιδιού.

Εάν υπάρχουν ήδη ψυχικές ασθένειες, οι ρυθμιστικές διαταραχές μπορούν να τις εντείνουν και, στη χειρότερη περίπτωση, να οδηγήσουν σε κατάθλιψη. Για το ίδιο το μωρό, οι ρυθμιστικές διαταραχές είναι μη προβληματικές. Ωστόσο, εάν υπάρχουν άλλες ασθένειες, ο κολικός των τριών μηνών μπορεί να τις επιδεινώσει. Σε παιδιά με γαστρεντερικές παθήσεις ή διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος, ο ξαφνικός κοιλιακός πόνος και το σχετικό στρες μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές όπως διαταραχές του κυκλοφορικού ή διάρροια και δυσκοιλιότητα.

Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν σημαντικές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Περιστασιακά, ο παιδίατρος θα συνταγογραφήσει ελαφριά ηρεμιστικά, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν προσωρινή σωματική δυσφορία. Επιπλοκές μπορεί επίσης να προκύψουν εάν ο κολικός τριών μηνών συγχέεται με άλλη ασθένεια. Εάν αυτό αναγνωριστεί πολύ αργά λόγω εσφαλμένης διάγνωσης, είναι πιθανό να υπάρξουν φυσικές καταγγελίες και μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Οι κανονιστικές διαταραχές πρέπει να συζητηθούν με έναν γιατρό. Κατά κανόνα, αυτές οι διαταραχές δεν εξαφανίζονται από μόνες τους, επομένως η ιατρική θεραπεία είναι σίγουρα απαραίτητη. Μόνο μέσω έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας των ρυθμιστικών διαταραχών μπορούν να αποφευχθούν περαιτέρω επιπλοκές. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εάν ο ενδιαφερόμενος ουρλιάζει πολύ συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε μέρα και δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τον ίδιο τον θυμό του.

Τα παιδιά και οι έφηβοι ειδικότερα μπορεί να επηρεαστούν από αυτές τις ρυθμιστικές διαταραχές. Συχνά, οι ξένοι πρέπει επίσης να ενημερώσουν τους ανθρώπους για αυτές τις διαταραχές και να τους πείσουν να υποβληθούν σε εξέταση ή θεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ρυθμιστικές διαταραχές μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε σοβαρό αέριο ή κοιλιακό άλγος. Εάν αυτά τα παράπονα εμφανιστούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό. Πρώτα απ 'όλα, μπορείτε να επισκεφθείτε τον ιατρό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό οδηγεί επίσης σε θετική πορεία της νόσου και όχι σε μειωμένο προσδόκιμο ζωής για το άτομο που πάσχει.

Θεραπεία & Θεραπεία

Για τη θεραπεία Ρυθμιστικές διαταραχές Πρώτα απ 'όλα, οι γονείς πραγματοποιούν καταπραϋντικά μέτρα, όπως επαφή με το σώμα, μασάζ μωρού και χαλαρωτικά λουτρά, μετακινώντας το μωρό σε διαφορετική θέση, επαναλαμβάνοντας προσεκτικά θορύβους ή κινήσεις, διασφαλίζοντας ομοιόμορφους και ήρεμους θορύβους στο βάθος και εισάγοντας τελετές ύπνου.

Το βρέφος θα πρέπει να μεταφέρεται από τους γονείς πιο συχνά σε ήρεμη κατάσταση · μελέτες έχουν δείξει ότι αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από το να μεταφέρεται ως ηρεμιστικό μέτρο σε περίπτωση κραυγής επίθεσης. Συνολικά, οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να παραμείνουν ήρεμοι, πιθανώς να αναζητήσουν σοβαρή βοήθεια και να διασφαλίσουν μια τακτική και ήρεμη καθημερινή ρουτίνα.

Επιπλέον, διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς να κατανοήσουν καλύτερα τις ανάγκες του παιδιού τους και να μπορούν να ανταποκρίνονται κατάλληλα. Οι κοινές μέθοδοι είναι, για παράδειγμα, ανάλυση σχέσεων με ανατροφοδότηση βίντεο ή ψυχοθεραπεία γονέα-παιδιού.

πρόληψη

Περίπου Ρυθμιστικές διαταραχές Μια ισορροπημένη αλληλεπίδραση μεταξύ γονέα και παιδιού είναι σημαντική για την πρόληψη. Τα μέτρα που αναφέρονται παραπάνω, όπως μια τακτική καθημερινή ρουτίνα, ήσυχοι θόρυβοι στο φόντο, ελάχιστος ταραχώδης ρυθμός και υπερδιέγερση στο βρέφος, καθώς και ένας ερωτικός δεσμός, είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες για την πρόληψη μιας ρυθμιστικής διαταραχής. Σε περίπτωση προβλημάτων και αβεβαιοτήτων, θα πρέπει να αναζητηθεί επαγγελματική βοήθεια το συντομότερο δυνατό.

Μετέπειτα φροντίδα

Η οξεία θεραπεία και η παρακολούθηση των ρυθμιστικών διαταραχών της πρώιμης παιδικής ηλικίας συγχωνεύονται, καθώς συνήθως υπάρχουν πολλές πτυχές της ανάπτυξης της πρώιμης παιδικής ηλικίας που προκαλούν δυσκολίες στο βρέφος. Δεν θα θεραπεύονται ταυτόχρονα όλα τα συμπτώματα της ρυθμιστικής διαταραχής, ούτε όλα θα τακτοποιούνται ταυτόχρονα. Είναι σημαντικό να παρακολουθείτε στενά το παιδί και τα συμπτώματα που εμφανίζονται.

Οι ρυθμιστικές διαταραχές δεν είναι ασυνήθιστες στα νεογνά και δεν απαιτούν πάντα περαιτέρω παρακολούθηση, καθώς σταδιακά υποχωρούν με την αύξηση της ηλικίας. Σε περίπτωση σοβαρών ρυθμιστικών διαταραχών στην πρώιμη παιδική ηλικία, ένας παιδίατρος θα αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα ανάλογα και θα συμβουλεύει και θα εκπαιδεύσει τους γονείς σχετικά με την τροφή και την υποστηρικτική συμπεριφορά.

Συνήθως δεν αναμένεται περαιτέρω παρακολούθηση σε ένα υγιές παιδί. Ο παιδίατρος θα έχει αντίστοιχη εστίαση στη ρυθμιστική διαταραχή κατά τη διάρκεια ραντεβού ελέγχου ή κατά τη διάρκεια των εξετάσεων U. Επιπλέον, η περαιτέρω ανάπτυξη του παιδιού παρακολουθείται στενά, προκειμένου να αποκλειστούν τυχόν ασθένειες που θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει τη ρυθμιστική διαταραχή ή να τα αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν νωρίτερα. Δεν απαιτείται περαιτέρω παρακολούθηση για την ίδια τη ρυθμιστική διαταραχή εάν το παιδί είναι υγιές και τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει εντελώς.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Οι ρυθμιστικές διαταραχές θεωρούνται προσωρινό φαινόμενο. Ως μέρος της αυτοβοήθειας, οι γονείς και οι συγγενείς ενός νεογέννητου παιδιού μπορούν να δοκιμάσουν διάφορες μεθόδους σε συνεργασία με γιατρούς, αλλά και έμπειρους γονείς, προκειμένου να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Τελικά, με τη δοκιμή διαφορετικών προσεγγίσεων, διαπιστώνονται μεμονωμένοι τρόποι που ηρεμούν τους νέους.

Το μωρό πρέπει να τοποθετείται σε διαφορετικές φυσικές θέσεις, ώστε να γίνονται αντιληπτές οι αλλαγές. Η επαφή με το σώμα, η ζεστασιά και η στοργή βοηθούν στις περισσότερες περιπτώσεις. Επιπλέον, τα θερμαινόμενα λουτρά ή οι χαλαρωτικοί θόρυβοι στο παρασκήνιο μπορούν να βοηθήσουν το μωρό να βρει εσωτερική ηρεμία.

Είναι συχνά απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι οι γονείς ή τα άτομα που φροντίζουν το βρέφος βιώνουν επαρκή ανακούφιση. Χρειάζεστε επαρκή ύπνο και διαλείμματα για τη φροντίδα του νεογέννητου έτσι ώστε να μπορούν να αναγεννηθούν. Είναι σημαντικό να ελαχιστοποιηθούν τυχόν άγχος τόσο στους απογόνους όσο και στους γονείς. Πρέπει να αποφεύγετε δυνατούς θορύβους, καταστάσεις σύγκρουσης ή θόρυβο. Η επαρκής άσκηση στον καθαρό αέρα, η υγιεινή διατροφή και η αποτυχία εξάπλωσης ανησυχίας βοηθούν στη βελτίωση της συνολικής κατάστασης.

Οι παιχνιδιάρικες δραστηριότητες, η ενθάρρυνση και η διατήρηση της κυριαρχίας συνιστώνται κατά τη διάρκεια των ουρλιαχτών επιθέσεων των νέων. Ένας άλλος επόπτης θα πρέπει να ζητηθεί βοήθεια σε υπερβολικές καταστάσεις.