Τσιμπούρι

Άτομα που απολαμβάνουν να βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους ή να έχουν ένα κατοικίδιο που περπατούν πολύ μπορούν να πάρουν ένα Τσιμπούρι να πάρω. Τα τσιμπήματα είναι επώδυνα και μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα υγείας και μακροχρόνια συμπτώματα.

Τι είναι το τσιμπούρι;

ΕΝΑ Τσιμπούρι πραγματοποιείται με κρότωνες, οι οποίοι είναι επίσης γνωστοί συνηθισμένοι ως κρότωνες ξύλου. Με τα κατάλληλα εργαλεία δαγκώματος, τα οποία είναι εξαιρετικά σκληρά και ανθεκτικά, τα τσιμπούρια μπορούν να διεισδύσουν στο μαλακό δέρμα και να τοποθετήσουν ένα δάγκωμα στις πληγείσες περιοχές. Μέσω αυτού του δαγκώματος, τα τσιμπούρια φτάνουν σε μικρά, αιμοφόρα αγγεία, από τα οποία πιπιλίζουν το αίμα μέσω ειδικής προβοσκίδας.

Τα τσιμπούρια είναι έντομα και είναι κυρίως στο σπίτι στο δάσος και στο λιβάδι. Μοιάζουν με αράχνες και είναι γνωστά ως εκτοπαρασίτες. Όχι μόνο το αίμα των ανθρώπων, αλλά και των ζώων περιαγωγής, τα τσιμπούρια μπορούν να πιπιλίσουν το αίμα μέσω του τσιμπήματος του τσιμπούρι και έτσι να τρέφονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Συγκεκριμένα, μικροσκοπικά τσιμπούρια που δεν είναι μεγαλύτερα από το κεφάλι ενός πείρου ρυθμίζουν το δάγκωμα του τσιμπούρι. Τα μεγάλα και πρησμένα τσιμπούρια είναι ήδη εμποτισμένα με αίμα και πέφτουν μόνα τους. Δεδομένου ότι τα τσιμπούρια είναι πολύ δύσκολο να δουν και είναι εμφανή, τα τσιμπούρια δαγκώνουν σε κάποια μάλλον ευαίσθητα, εξαιρετικά ζεστά μέρη του σώματος αρχικά δεν παρατηρούνται.

αιτίες

Οι αιτίες για ένα Τσιμπούρι είναι αρκετά διαφορετικά. Ωστόσο, το ίδιο το δάγκωμα τσιμπούρι αποτελεί αιτιώδη αιτία για πολλές ασθένειες. Εκτός από τη νόσο του Lyme και τον λεγόμενο πυρετό τσιμπήματος, οι αλλεργικές αντιδράσεις και οι επώδυνες φλεγμονές του δέρματος είναι το αποτέλεσμα του τσιμπήματος.

Ο αιτιολογικός παράγοντας του πυρετού τσιμπήματος είναι ένα βακτήριο γνωστό ως Rickettsia rickettsii. Αντίθετα, τα εισβάλλοντας βακτήρια Borrelliosis, τα οποία ανήκουν στην κατηγορία των σπιροχαιτών, προκαλούν τα τυπικά συμπτώματα. Το όνομα spirochete επιλέγεται επειδή τα βακτήρια έχουν ελικοειδή εμφάνιση. Αυτοί οι μικροοργανισμοί, με τη σειρά τους, χρησιμοποιούν το τσιμπούρι ως ξενιστή και εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα μέσω του σάλιο τους.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Ένα τσιμπήμα τσιμπούρι μπορεί πάντα να αναγνωριστεί με σαφήνεια όταν το ζώο εξακολουθεί να κάθεται στο δέρμα. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, μια διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο μέσω των συμπτωμάτων που προκύπτουν. Τα συμπτώματα μπορούν να χωριστούν σε τρία στάδια. Όχι κάθε δάγκωμα τσιμπούρι οδηγεί σε ασθένεια. Σε έρευνες, τα μολυσμένα άτομα παρέμειναν χωρίς συμπτώματα.

Οι τέσσερις πρώτες εισπνοές μετά από τσιμπήματα τσιμπουριών χαρακτηρίζονται από τοπική λοίμωξη και γρίπη. Υπάρχει μόνιμο κοκκίνισμα γύρω από την παρακέντηση. Αυτό επεκτείνει την ακτίνα του και εξασθενεί όλο και περισσότερο στο κέντρο. Επιπλέον, οι πάσχοντες αναπτύσσουν πυρετό μετά από λίγες ημέρες. Η κόπωση, ο πόνος στις αρθρώσεις και ακόμη και τα προβλήματα του εντέρου είναι επίσης δυνατά. Σε αυτό το πλαίσιο, οι γιατροί μιλούν για τη γρίπη της νόσου του Lyme. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνει κρυολόγημα ή βήχα.

Μετά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, το παθογόνο εξαπλώνεται όλο και περισσότερο στο σώμα. Μπορεί να προσβάλει το νευρικό σύστημα, την καρδιά και το δέρμα. Τα συμπτώματα της γρίπης όπως ο πυρετός και ο πονοκέφαλος επανέρχονται. Οι ξαφνικές και ανεξέλεγκτες ιδρώτες χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή.

Μια καλή 16 εβδομάδες μετά τη μόλυνση, η ασθένεια γίνεται χρόνια. Αυτό σημαίνει: Τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται. Οι περίοδοι χωρίς συμπτώματα εναλλάσσονται με περιόδους γρίπης και άλλων σημείων. Παράλυση και αισθητηριακές διαταραχές, αίσθημα παλμών και υψηλή αρτηριακή πίεση καθώς και οζίδια του δέρματος.

Επιπλοκές

Ένα δάγκωμα τσιμπούρι δεν οδηγεί απαραίτητα σε σοβαρά παράπονα. Επιπλοκές μπορεί να προκύψουν εάν το τσιμπούρι μολυνθεί με ασθένεια Lyme και μεταφέρει τα βακτήρια στον άνθρωπο. Στη συνέχεια, μπορεί να εμφανιστούν διάφορα παράπονα, όπως πονοκέφαλος, πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις, πυρετός και επιπεφυκίτιδα.

Εάν δεν αντιμετωπιστεί, συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη μπορεί να εμφανιστούν μετά από μερικούς μήνες και το νευρικό σύστημα τελικά αρρωσταίνει. Αυτή η νευροβορλίωση σχετίζεται με φλεγμονή των ριζών των μηνιγγικών νεύρων και συμπτώματα όπως παράλυση και νευρολογικά ελλείμματα. Επιπλέον, η καρδιά μπορεί να επηρεαστεί και έρχεται σε φλεγμονή του καρδιακού μυός και του περικαρδίου, η οποία σχετίζεται με καρδιακές αρρυθμίες.

Οι πιο σοβαρές επιπλοκές εμφανίζονται με τσιμπήματα στο στάδιο III της νόσου του Lyme. Σε αυτό το στάδιο, μετά από μήνες ή χρόνια, εμφανίζονται χρόνιες φλεγμονές των αρθρώσεων, αλλαγές στο δέρμα και μόνιμη βλάβη των νεύρων έως την παράλυση. Ως αποτέλεσμα, η νόσος του Lyme είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα ή τουλάχιστον με σοβαρή βλάβη στην υγεία που απαιτεί δια βίου θεραπεία.

Εκτός από τις τυπικές παρενέργειες και αλληλεπιδράσεις, η ίδια η θεραπεία δεν συνεπάγεται σημαντικούς κινδύνους. Ωστόσο, η φλεβική χορήγηση του φαρμάκου μπορεί να οδηγήσει σε λοιμώξεις και σπάνια τραυματισμούς ή στο σχηματισμό θρόμβων αίματος.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Σε περίπτωση δαγκώματος, τα μέτρα αυτοβοήθειας αρκούν σε πολλές περιπτώσεις. Επομένως, μια επίσκεψη γιατρού δεν είναι πάντα απαραίτητη. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να ενημερώνεται επαρκώς για το πώς μπορεί να αφαιρεθεί εντελώς το τσιμπούρι από τον οργανισμό. Εάν τηρούνται αυστηρά όλες οι απαιτήσεις, μπορεί να αναμένεται πλήρης απαλλαγή από τα συμπτώματα μετά από μερικές ημέρες. Εάν το τσιμπούρι δεν αφαιρεθεί εντελώς για διάφορους λόγους, πρέπει να ζητήσετε την υποστήριξη και τη βοήθεια ενός γιατρού.

Είναι ανησυχητικό όταν το κεφάλι του τσιμπούρι βρίσκεται ακόμα στο τραύμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πλήρης αφαίρεση του εντόμου πρέπει να ξεκινήσει από γιατρό. Εάν εμφανιστούν διάφορες ανωμαλίες στην υγεία μετά από δάγκωμα τσιμπούρι, θα πρέπει να ζητηθεί η γνώμη του γιατρού το συντομότερο δυνατό. Σε περίπτωση ανωμαλιών στην επούλωση τραυμάτων, εσωτερική αδυναμία, πυρετό ή άλλα διάχυτα παράπονα για την υγεία, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.

Εάν η γενική ευεξία επιδεινωθεί σε σημαντικό βαθμό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, πρέπει να ειδοποιηθεί μια υπηρεσία έκτακτης ανάγκης. Απαιτείται δράση σε περίπτωση διαταραχών του καρδιακού ρυθμού, κόπωσης ή ανωμαλιών στο μυϊκό σύστημα. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα παράλυσης, πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό. Οι πονοκέφαλοι, οι αισθητηριακές διαταραχές ή οι ανωμαλίες στη μνήμη πρέπει να εξετάζονται και να αντιμετωπίζονται το συντομότερο δυνατό. Εάν παρατηρηθούν νευρολογικές αστοχίες, απαιτείται εντατική ιατρική περίθαλψη για τον ενδιαφερόμενο.

Θεραπεία & Θεραπεία

Διάφοροι τύποι θεραπείας είναι σχετικοί με τη νόσο του Lyme, η οποία μετά από μία Τσιμπούρι μπορεί να συμβεί. Εκτός από την εκτενή διάγνωση, συνιστάται στοματική θεραπεία με αντιβιοτικά φάρμακα, η οποία μπορεί να χορηγηθεί στα αρχικά στάδια και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Εάν η νόσος του Lyme αναγνωριστεί μόνο σε μεταγενέστερο στάδιο, ειδικά θεραπευτικά αντιβιοτικά όπως η κεφτριαξόνη και η ουσία υδροχλωροκικίνη είναι επίσης διαθέσιμα ως θεραπεία. Δεδομένου ότι η μπορρελίωση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί λόγω της μορφής της, είναι αμφίβολο εάν η ασθένεια που εμφανίζεται μετά από ένα τσιμπήμα τσιμπούρι μπορεί να αντιμετωπιστεί στο τρίτο στάδιο. Εκτός από τα αντιφλεγμονώδη και ανακουφιστικά φάρμακα, συνταγογραφούνται επίσης και άλλες συμπτωματικές ουσίες.

πρόληψη

Ενας Τσιμπούρι σίγουρα μπορεί να προληφθεί. Εκτός από την αποτελεσματική χρήση σπρέι και κρέμας στα τσιμπούρια, τα ρούχα που είναι όσο το δυνατόν πιο φωτεινά και τα κλειστά μανίκια και παντελόνια είναι από τα πιο σημαντικά προστατευτικά μέτρα.

Συνιστάται επίσης να ελέγχετε ο ένας τον άλλον για την παρουσία κροτώνων αφού περάσετε χρόνο σε εξωτερικούς χώρους. Ένα δάγκωμα τσιμπουριού πρέπει να φοβηθεί ιδιαίτερα στις πτυχές του δέρματος, στις κοιλότητες των γόνατων, στις μασχάλες και σε άλλες περιοχές μαλακού δέρματος εάν δεν παρέχεται προστασία.

Η παραμονή σε περιοχές που έχουν μολυνθεί έντονα από τσιμπούρια (κυρίως λιβάδια) μπορεί επίσης να αποφευχθεί κατά την υψηλή περίοδο.Τα έντονα αρωματικά αιθέρια έλαια όπως η λεβάντα, το δεντρολίβανο ή το λάδι δέντρων τσαγιού, καθώς και κλειστά και ανθεκτικά παπούτσια βοηθούν επίσης στην καταπολέμηση των τσιμπήματα.

Μετέπειτα φροντίδα

Αφού περάσετε χρόνο στην υπέροχη ύπαιθρο, ειδικά σε περιοχές με μεγάλο αριθμό κροτώνων, συνιστάται να ψάξετε το σώμα σας μετά στο σπίτι. Σε περίπτωση δαγκώματος τσιμπούρι, ο οικογενειακός σας γιατρός θα πρέπει να συμβουλευτεί εάν είναι δυνατόν. Μπορεί επαγγελματικά να αφαιρέσει το έντομο και έτσι να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών.

Ακόμα κι αν το τσιμπούρι έχει ήδη πέσει, ένας γιατρός μπορεί να αφαιρέσει προσεκτικά τα υπολείμματα του ζώου και να καθαρίσει και να απολυμάνει την πληγή. Η πληγή πρέπει να καλύπτεται με γύψο · η τακτική ψύξη προάγει την επούλωση. Το ξύσιμο της πληγής θα πρέπει να αποφεύγεται εάν είναι δυνατόν. Εάν εμφανιστεί ασυνήθιστη ερυθρότητα ή υπερβολικός κνησμός, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Ακόμα κι αν ένα δάγκωμα τσιμπούρι συνήθως θεραπεύεται μετά από μία έως δύο εβδομάδες, η περιοχή πρέπει να παρακολουθείται. Οι δευτερογενείς ασθένειες μπορεί να διαρκέσουν μήνες ή και χρόνια. Είναι επομένως σημαντικό για όσους επηρεάζονται να αναγνωρίσουν πιθανά σημάδια μόλυνσης με νόσο του Lyme εγκαίρως.

Τα σωματικά παράπονα όπως οι επίμονοι πονοκέφαλοι και οι πόνοι στο σώμα πρέπει συνεπώς να διευκρινιστούν από γιατρό. Ακόμα κι αν ένα δάγκωμα από τσιμπούρι είναι συνήθως μη προβληματικό, προληπτικά μέτρα όπως ανθεκτικά, κλειστά υποδήματα και έντονα αρωματικά αιθέρια έλαια από λεβάντα ή δεντρολίβανο μπορούν να αποτρέψουν τον σχετικό κίνδυνο για την υγεία.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Εάν παρατηρηθεί δάγκωμα τσιμπούρι, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον οικογενειακό γιατρό. Το παράσιτο πρέπει να αφαιρεθεί επαγγελματικά για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών. Εάν το τσιμπούρι έχει ήδη πέσει, ενδείκνυται επίσης επίσκεψη στο γιατρό. Τα υπολείμματα του ζώου πρέπει να αφαιρεθούν. Η πληγή πρέπει να απολυμανθεί και να ψυχθεί.

Μετά από ένα δάγκωμα τσιμπούρι, είναι σημαντικό να παρατηρήσετε το σημείο του δαγκώματος. Ερυθρότητα, κνησμός και άλλα ασυνήθιστα συμπτώματα πρέπει να αναφέρονται στον γιατρό. Είναι σημαντικό να αποφύγετε το ξύσιμο της πληγής. Επιπλέον, η περιοχή δαγκώματος πρέπει να καλύπτεται με γύψο και να ψύχεται τακτικά για να προάγει τη διαδικασία επούλωσης. Το δάγκωμα θα πρέπει να έχει υποχωρήσει τελείως μετά από μία έως δύο εβδομάδες το αργότερο. Η πληγείσα περιοχή πρέπει να συνεχίσει να παρατηρείται, καθώς μπορεί να εμφανιστούν δευτερογενείς ασθένειες μετά από μήνες ή χρόνια. Εκτός από τα εξωτερικά σημάδια, ασθένειες όπως η νόσος του Lyme επίσης γίνονται αισθητές μέσω σωματικών καταγγελιών όπως πόνος στα άκρα ή πονοκέφαλος.

Ένα μεμονωμένο τσιμπούρι συνήθως δεν είναι πρόβλημα. Ωστόσο, κάθε δάγκωμα πρέπει να εξετάζεται από γιατρό και να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος δαγκώματος. Σε περίπτωση δαγκώματος, είναι σημαντικό να λάβετε ιατρική βοήθεια και να ελέγξετε το σώμα για περαιτέρω τσιμπήματα. Τα προληπτικά μέτρα αποτρέπουν το τσιμπήμα και τον σχετικό κίνδυνο για την υγεία.