Γονιοειδής μυς

Απο Γονιοειδής μυς ανήκει στους υπεραϋοειδείς μύες που συνεργάζονται για να ανοίξουν το σαγόνι και να βοηθήσουν στην κατάποση.

Το υπογλωσσικό νεύρο είναι υπεύθυνο για τη νευρική παροχή του γονιδιοειδούς μυός. Αντίστοιχα, η υπογλωσσική παράλυση βλάπτει τη λειτουργία του μυός και οδηγεί σε διαταραχές κατάποσης, οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια πολλών νευρολογικών, μυϊκών και άλλων ασθενειών.

Τι είναι ο γονιδιοειδής μυς;

Ένας από τους υπερϋδροειδείς μύες στην περιοχή της ανθρώπινης γνάθου είναι ο γονιδιοειδής μυς, επίσης γνωστός ως Υγιεινός μυς του πηγουνιού είναι γνωστό. Η ομάδα των υπερϋδροειδών μυών περιλαμβάνει τους γονιδιοειδείς μυς, τον διγαστρικό μυ, τον μυ μυλοϋοειδούς και τον στυλοϋδροειδή μυ.

Αυτοί οι τέσσερις μύες συνεργάζονται για να καταπιούν και να ανοίγουν το σαγόνι. Ο μυϊκός μυς του πηγουνιού είναι ένας από τους σκελετικούς μύες που μπορεί να επηρεαστεί σκόπιμα. Συμμετέχει επίσης σε διάφορα αντανακλαστικά, για παράδειγμα στην αυτόματη κατάποση και σπάσιμο. Το κέντρο εμετού στο στέλεχος του εγκεφάλου αντιδρά σε δυνητικά τοξικές ουσίες και μπορεί να προκαλέσει τη διαδικασία εκκένωσης. Για να γίνει αυτό, συντονίζει την αλληλεπίδραση διαφόρων νεύρων, μυών και αδένων.

Η θέση του γονιδιοειδούς μυός είναι ένα χαρακτηριστικό που διακρίνει τους σύγχρονους ανθρώπους (Homo sapiens) από τους Neanderthals: ο τελευταίος είχε οριζόντιο πηγούνι και υοειδές μυ, ενώ ο γονιδιοειδής μυς στο Homo sapiens είναι ελαφρώς κεκλιμένος. Ίσως αυτή η διαφορά επηρεάζει την ικανότητα αρθρώσεως.

Ανατομία & δομή

Ο γονιδιοειδής μυς προκύπτει από την ψυχική σπονδυλική στήλη, η οποία σχηματίζει μια προεξοχή στο οστό της κάτω γνάθου (os mandibulare) και μπορεί να βρεθεί εκεί στην εσωτερική επιφάνεια (facies interna). Η εισαγωγή του μυός πραγματοποιείται στο υοειδές οστό (os hyoideum).

Σε λεπτή κατασκευή, ο μυός geniohyoideus αποτελείται από ραβδωτό μυϊκό ιστό, το όνομα του οποίου επιστρέφει στην εύκολα αναγνωρίσιμη δομή ινών. Οι μεμονωμένες επιμήκεις μυϊκές ίνες καθεμία περιβάλλεται από ένα στρώμα συνδετικού ιστού. στο εσωτερικό είναι τα νήματα που μοιάζουν με μυϊκά. Το σαρκοπλασματικό δίκτυο, που αντιστοιχεί στο ενδοπλασματικό δίκτυο άλλων κυττάρων, τυλίγεται γύρω από αυτά. Τα μυοϊνίδια μπορούν να χωριστούν σε εγκάρσιες τομές γνωστές ως σαρκομερή. Η σαρκομερή οριοθετείται από έναν δίσκο Z και στις δύο πλευρές και χρησιμεύει ως συγκράτηση μικροσκοπικών νημάτων.

Σύμφωνα με την αρχή του φερμουάρ, τα νήματα από ακτίνη και τροπομυοσίνη αφενός και μυοσίνη αφετέρου διατάσσονται εναλλάξ έτσι ώστε να μπορούν να γλιστρούν το ένα στο άλλο όταν συστέλλεται ο μυς. Ο γονιδιοειδής μυς λαμβάνει τέτοια νευρωνικά σήματα μέσω του υδρογλωσσικού νεύρου, το οποίο συνδέεται με τον νωτιαίο μυελό μέσω του νωτιαίου τμήματος C1 και επίσης ενυδατώνει τους άλλους υπεραϋοειδείς μύες.

Λειτουργία & εργασίες

Η λειτουργία του γονιδιοειδούς μυός είναι να βοηθήσει στο άνοιγμα της γνάθου και στην κατάποση, τραβώντας τη γλώσσα προς τα εμπρός. Συμμετέχει επίσης στις πλευρικές κινήσεις της γνάθου και, μαζί με τους άλλους υπεραϋοειδείς μύες, σχηματίζει τους μυς του δαπέδου του στόματος. Οι κινητικές ίνες του υπογλωσσικού νεύρου μεταδίδουν σήματα στο γονιδιοειδές μυ, απελευθερώνοντας νευροδιαβιβαστές στη διασταύρωση μεταξύ των νευρικών ινών και του μυϊκού κυττάρου.

Αυτές οι ουσίες αγγελιοφόρου συνδέονται αντιστρεπτά σε υποδοχείς που βρίσκονται στο εξωτερικό της μεμβράνης των μυϊκών κυττάρων. Ένας ενεργοποιημένος υποδοχέας ανοίγει κανάλια ιόντων μέσω των οποίων ρέουν φορτισμένα σωματίδια στο κύτταρο και δημιουργούν ηλεκτρικό δυναμικό τελικής πλάκας στον μυ. Αυτό εξαπλώνεται στον ιστό του γονιδιοειδούς μυός και διεγείρει το σαρκοπλασματικό δίκτυο για την απελευθέρωση ιόντων ασβεστίου.

Τα ιόντα συνδέονται με τα νήματα ακτίνης / τροπομυοσίνης των λεπτών μυοϊνών, τα οποία είναι δεμένα στις μυϊκές ίνες και με αυτόν τον τρόπο αλλάζουν τη χωρική τους δομή. Ως αποτέλεσμα, τα νήματα μυοσίνης με τα «κεφάλια» τους βρίσκουν ένα κράτημα στον κλώνο ακτίνης / τροπομυοσίνης. Τα νήματα μυοσίνης ωθούνται περισσότερο μεταξύ των συμπληρωματικών ινών και έτσι μειώνουν ενεργά το σαρκομερές και τελικά ολόκληρο τον μυ. Η συστολή του γονιδιοειδούς μυός τραβά τη γλώσσα προς τα εμπρός.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες

Μια βλάβη στο υπογλωσσικό νεύρο μπορεί να βλάψει τη λειτουργία του γονιδιοειδούς μυός εάν οι νευρικές ίνες δεν μεταδίδουν πλέον νευρικά σήματα στον μυ. Συνήθως, η υπογλώσσια παράλυση επηρεάζει όχι μόνο το γονιδιοειδές μυ, αλλά και τους άλλους μυς της γλώσσας.

Το νεύρο συχνά βλάπτεται μόνο στο μισό του προσώπου, με αποτέλεσμα την παράλυση της γλώσσας από τη μία πλευρά. Σε λειτουργικό επίπεδο, αυτή η παράλυση συχνά οδηγεί σε διαταραχές κατάποσης (δυσφαγία) και κινητικά προβλήματα κατά την ομιλία. Η θέση της γλώσσας συχνά αποκλίνει από την κανονική της θέση στο στόμα. Η επίμονη υπογλυκαιμική παράλυση οδηγεί σταδιακά στην ατροφία των προσβεβλημένων μυών, γεγονός που οδηγεί στην εύκολα αναγνωρίσιμη ασυμμετρία, η οποία είναι ιδιαίτερα αισθητή όταν η γλώσσα κολλάει έξω.

Υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες υπογλυκαιμικής παράλυσης, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο ή εγκεφαλικό έμφραγμα. Στη Γερμανία, 160-240 από κάθε 100.000 άτομα πάσχουν από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο είναι η πιο κοινή μορφή εγκεφαλικού εμφράγματος και οφείλεται στην ανεπαρκή παροχή αίματος στον εγκέφαλο. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή που επηρεάζεται. Η υπογλώσσια παράλυση μπορεί επίσης να είναι μόνιμη βλάβη εάν ο νευρικός ιστός έχει υποστεί μόνιμη βλάβη.

Μπορεί επίσης να εμφανιστούν διαταραχές κατάποσης, ιδιαίτερα στην προχωρημένη πορεία της νόσου του Alzheimer. Η νευροεκφυλιστική ασθένεια εμφανίζεται στην αρχή σε διαταραχές της βραχυπρόθεσμης μνήμης και οδηγεί σε αυξανόμενα συμπτώματα όπως αγνωσία, απραξία, διαταραχές γλώσσας και ομιλίας, απάθεια και τελικά σε συγκράτηση του κρεβατιού και πολλές κινητικές διαταραχές. Εκτός από τις δυσπλασίες και τα νεοπλάσματα, οι νευρομυϊκές ασθένειες είναι άλλες πιθανές αιτίες διαταραχών κατάποσης που περιλαμβάνουν το γονιδιοειδές μυ και άλλους μυς. Οι άμεσοι τραυματισμοί του γονιδιοειδούς μυός είναι δυνατοί κατά την εισαγωγή εμφυτευμάτων και άλλων τραυματισμών και καταγμάτων στην περιοχή του προσώπου.