Vimentin

Vimentin είναι ένα ενδιάμεσο νήμα που αποτελείται από πρωτεΐνες και ενισχύει τον κυτταρικό σκελετό. Βρίσκεται επίσης στο πλάσμα ορισμένων κυττάρων, όπως κύτταρα λείου μυός και ενδοθηλιακά κύτταρα. Δεδομένου ότι οι όγκοι των μαλακών ιστών παράγουν περισσότερη βιμεντίνη, το φάρμακο το χρησιμοποιεί επίσης ως δείκτη για νέες αναπτύξεις.

Τι είναι το Vimentin;

Το Vimentin είναι ένα από τα ενδιάμεσα νήματα (Filamenta intermedialia) που εμφανίζεται στον κυτταροσκελετό και υπάρχει επίσης στο πλάσμα ορισμένων κυττάρων. Τα ενδιάμεσα νήματα είναι μικρές δομές που συμβάλλουν στη σταθερότητα των κυττάρων.

Υπάρχουν και άλλοι τύποι από αυτούς εκτός από τη βιμετίνη. Μπορούν να ομαδοποιηθούν σε πέντε τύπους - η βιμεντίνη ανήκει στον τύπο III, στον οποίο ανήκουν επίσης η desmin, η περιφερίνη και η πρωτεΐνη νήματος glial (GFAP). Το Vimentin φαίνεται να έχει υψηλή λειτουργική ομοιότητα με το desmin ειδικότερα. Είναι πιθανό ότι το desmin μπορεί να αναλάβει το ρόλο του desmin στις πρώιμες φάσεις ανάπτυξης εάν ο οργανισμός δεν σχηματίζει αυτήν την πρωτεϊνική δομή λόγω γενετικού ελαττώματος. Σε ποιο βαθμό αυτά τα αποτελέσματα, τα οποία οι ερευνητές έλαβαν σε πειράματα σε ζώα, μπορούν να μεταφερθούν σε ανθρώπους, δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί οριστικά.

Τα ποντίκια που δεν έχουν το γονίδιο της βιμεντίνης εμφανίζουν μόνο μικρές φυσιολογικές ανωμαλίες, για παράδειγμα με τη μορφή λανθασμένης ευθυγράμμισης των μυϊκών ινών. Συνολικά, υπάρχει ακόμη πολλή έρευνα για το βιομόριο. Το Vimentin δεν βρίσκεται μόνο στο ανθρώπινο σώμα, αλλά και σε όλα τα άλλα σπονδυλωτά.

Ανατομία & δομή

Ένα μόνο σωματίδιο βιμετίνης αποτελείται από 465 αμινοξέα. Στην πρωτογενή δομή του, τα αμινοξέα συνδέονται μεταξύ τους ως μακρά αλυσίδα, με πεπτιδικούς δεσμούς που δρουν ως σύνδεσμος μεταξύ δύο δομικών στοιχείων.

Η ακολουθία εξαρτάται από τις προδιαγραφές που καθορίζονται στο DNA. Τα γονίδια που κωδικοποιούν τη βιμεντίνη βρίσκονται στο δέκατο χρωμόσωμα στον άνθρωπο. Στο ανθρώπινο σώμα, ωστόσο, το Vimentin δεν υπάρχει στην τελική του μορφή ως μονοδιάστατη αλυσίδα. Επομένως, το μακρομόριο αναδιπλώνεται και σταδιακά παίρνει μια χωρική δομή. Το σχήμα εξαρτάται από τις φυσικές ιδιότητες των αμινοξέων που χρησιμοποιούνται, τα οποία διαφέρουν μόνο το ένα από το άλλο σε σχέση με την υπολειμματική τους ομάδα και διαφορετικά ακολουθούν την ίδια δομή.

Στη δευτερεύουσα δομή, η αλυσίδα αμινοξέων διπλώνεται και στερεοποιείται με τη βοήθεια δεσμών υδρογόνου, όπου τα ένζυμα μπορούν να υποστηρίξουν τη διαδικασία. Η βιμεντίνη παίρνει τη μορφή α-έλικα, η οποία σταθεροποιείται στην τριτογενή της δομή με πρόσθετους δεσμούς μεταξύ των υπολειμμάτων των αμινοξέων. Ένα τεντωμένο τμήμα παραμένει στα άκρα της κεφαλής και της ουράς του σωματιδίου. Μόνο στο τέλειο χωρικό της σχήμα, η πρωτεϊνική δομή έχει τις χαρακτηριστικές της ιδιότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν επίσης συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις με άλλα μόρια. Το Vimentin είναι ένα διμερές επειδή ένα τελικό μόριο αποτελείται από δύο παρόμοιες υπομονάδες.

Λειτουργία & εργασίες

Τα ενδιάμεσα νήματα όπως η βιμεντίνη ενισχύουν τον κυτταρικό σκελετό και το σχήμα του κυττάρου στο σύνολό του και με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στη σταθερότητα του κυττάρου. Ο κυτταρικός σκελετός ή ο κυτταροσκελετός είναι μια προσαρμόσιμη δομή και μπορεί να επεκταθεί, να αναδιαρθρωθεί ή να διαλυθεί σε ορισμένες περιοχές του κυττάρου όπως απαιτείται. Αυτή η ευελιξία επιτρέπει στον κυτταρικό σκελετό να υποστηρίζει κινήσεις ολόκληρου του κυττάρου.

Επιπλέον, η δομή χρησιμεύει ως διαδρομή μεταφοράς. Όπως και το ενδοπλασματικό δίκτυο, ο κυτταρικός σκελετός συμβάλλει έτσι στην κατανομή ουσιών εντός του κυττάρου. Εκτός από τα ενδιάμεσα νήματα, ο κυτταρικός σκελετός έχει δύο άλλα σημαντικά συστατικά από τα οποία εξαρτάται ως δομικό υλικό. Αυτά από τη μία πλευρά είναι τα σωληνοειδή Τ-σωληνάρια και από την άλλη τα νήματα ακτίνης.

Η βιμεντίνη μπορεί επίσης να βρεθεί στο πλάσμα ορισμένων κυττάρων. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τα κύτταρα λείου μυός. Ο λείος μυς περιβάλλει τα όργανα και εμφανίζεται ως συσταλτική μονάδα στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Η βιμετίνη, μαζί με το desmin, σταθεροποιεί τα ινίδια των μυϊκών ινών, τα οποία αποτελούνται κυρίως από ακτίνη και μυοσίνη - αυτά βρίσκονται επίσης στους ραβδωτούς μύες.

Τα ενδοθηλιακά κύτταρα είναι ένα άλλο παράδειγμα φορέων βιμετίνης. Περιβάλλουν το εσωτερικό των κοίλων οργάνων του λεμφικού συστήματος και των αιμοφόρων αγγείων. Και οι δύο τύποι κυττάρων προκύπτουν από το μεσεγχύμα, δηλαδή από τον εμβρυϊκό συνδετικό ιστό. Μια άλλη λειτουργία της βιμεντίνης είναι η προστασία του κυτταρικού πυρήνα, του ενδοπλασμικού δικτύου και των μιτοχονδρίων από μηχανική υπερφόρτωση.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες

Η ιατρική χρησιμοποιεί τη βιμεντίνη ως δείκτη για τον εντοπισμό ορισμένων όγκων που παράγουν περισσότερη βιμεντίνη από άλλους ιστούς. Τα αυξημένα επίπεδα μπορούν να δείξουν νέα ανάπτυξη του μαλακού ιστού, η οποία περιλαμβάνει μυϊκό, συνδετικό και λιπώδη ιστό.

Σαρκώματα μπορεί να εμφανιστούν σε αυτές τις περιοχές. Αυτά είναι κακοήθη νεοπλάσματα που αναπτύσσονται από μεσεγχυματικά κύτταρα και όχι μόνο αντιπροσωπεύουν σαρκώματα μαλακών ιστών, αλλά μπορούν επίσης να επηρεάσουν τα οστά ή τους χόνδρους. Τα σαρκώματα μπορούν να χωριστούν σε πολλές υπο-μορφές: εάν αναπτύσσεται από λείους μυς, για παράδειγμα, είναι ένα λειομυοσάρκωμα, το οποίο μπορεί να εξαπλωθεί κυρίως μέσω του αίματος στο σώμα. Αντιθέτως, το ινοσάρκωμα προκύπτει από συνδετικό ιστό και σπάνια εμφανίζεται, ενώ το λιποσάρκωμα προέρχεται από λιπώδη ιστό.

Το ένα πέμπτο όλων των κακοήθων όγκων μαλακού ιστού είναι λιποσάρκωμα. Εμφανίζονται ιδιαίτερα συχνά στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ του οπίσθιου κοιλιακού τοιχώματος και ενός μέρους της «κοιλιακής μεμβράνης (το περιτοναϊκό parietale), καθώς και στην πλάτη και το μηρό.

Κατ 'αρχήν, η χειρουργική αφαίρεση, η ακτινοθεραπεία και / ή η χημειοθεραπεία είναι πιθανές θεραπευτικές επιλογές, οι οποίες στοχεύουν στην καταστροφή του όγκου. Ωστόσο, ανάλογα με την τοποθεσία, μεμονωμένοι κίνδυνοι και τύπος νεοπλάσματος, δεν αναφέρονται όλες οι επιλογές θεραπείας σε κάθε περίπτωση. Ακόμη και με επιτυχημένη θεραπεία, οι γιατροί προτείνουν τακτικές εξετάσεις παρακολούθησης για να εντοπίσουν νέα κρούσματα σε πρώιμο στάδιο.