ψυχίατρος

Από την εισαγωγή του νόμου για τους ψυχοθεραπευτές του 1999, η εκπαίδευση, οι τομείς δραστηριότητας και οι άδειες ήταν για Ψυχοθεραπευτές ρυθμίζεται με ακρίβεια. Ενώ επαγγελματικές ομάδες όπως ψυχολόγοι, ψυχίατροι και γιατροί με πρόσθετη εκπαίδευση επιτρέπεται να κάνουν ψυχοθεραπεία, μόνο άτομα που πληρούν πολύ συγκεκριμένα κριτήρια επιτρέπεται να αυτοαποκαλούνται ψυχοθεραπευτές.

Τι είναι ψυχοθεραπευτής;

Ψυχοθεραπευτές επιτρέπεται να κάνουν θεραπευτική ψυχοθεραπεία. Είναι ένας προστατευόμενος όρος που προορίζεται για άτομα που έχουν ολοκληρώσει πανεπιστημιακό πτυχίο στην ιατρική, την ψυχολογία ή την ψυχιατρική και που έχουν ολοκληρώσει αρκετά χρόνια πρόσθετης εκπαίδευσης.

Στο τέλος της εκπαίδευσής τους και αφού περάσουν όλες τις εξετάσεις, οι υποψήφιοι ψυχοθεραπευτές λαμβάνουν την κρατική τους έγκριση. Εάν θέλετε να εργαστείτε ως ψυχοθεραπευτής για παιδιά και νέους, μπορείτε επίσης να σπουδάσετε κοινωνική εργασία, παιδαγωγική ή μουσική θεραπεία. Η πρόσθετη εκπαίδευση επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο.

Οι Naturopaths με κατάλληλη επιπρόσθετη εκπαίδευση επιτρέπεται επίσης να ασκούν ψυχοθεραπεία, αλλά πρέπει να αυτοαποκαλούνται «Naturopaths for Psychotherapy» · δεν δικαιούνται τον χαρακτηρισμό «Ψυχοθεραπευτής».

Θεραπείες

Ψυχοθεραπευτές εργάζονται σε κλινικές, νοσοκομεία, τη δική τους πρακτική, διάφορα κέντρα συμβουλών, διδασκαλία και έρευνα. Η ψυχοθεραπεία χρησιμοποιείται γενικά για ψυχικές ασθένειες. Εναλλακτικοί όροι είναι οι ψυχικές διαταραχές ή οι ψυχικές ασθένειες.

Για να χαρακτηριστεί ως ψυχοθεραπεία, πρέπει να υπάρχουν συμπτώματα "με αξία ασθένειας", για παράδειγμα κατάθλιψη, διαταραχές άγχους, διατροφικές διαταραχές, σχιζοφρένεια ή προβλήματα εθισμού. Οι ψυχοθεραπευτές είναι σε ζήτηση όταν το σοβαρό ψυχολογικό και ψυχοσωματικό στρες προκαλείται από προβλήματα γάμου, εργασίας, διαταραγμένων σχέσεων γονέα-παιδιού ή μη επεξεργασμένες τραυματικές εμπειρίες.

Συχνά η μετάβαση ανάμεσα σε μια ψυχική ασθένεια όπως μια καταθλιπτική διάθεση και τα «φυσιολογικά» συναισθήματα όπως η βαθιά θλίψη είναι ρευστή. Ένα κριτήριο για τον προσδιορισμό μιας ψυχικής ασθένειας είναι ότι τα συμπτώματα επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή συνεχίζουν να επιστρέφουν.

Εάν δεν υπάρχουν παράπονα με αξία ασθένειας, η δραστηριότητα του ψυχοθεραπευτή δεν υπολογίζεται ως θεραπεία, αλλά μόνο ως συμβουλή. Οι εταιρείες ασφάλισης υγείας καλύπτουν μόνο το κόστος της ψυχοθεραπείας που σχετίζεται με ασθένειες.

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

ψυχοθεραπεία μπορεί να γίνει σε ατομικές ή ομαδικές συνεδρίες. Ο ψυχοθεραπευτής χρησιμοποιεί πέντε έως οκτώ συνεδρίες για να διευκρινίσει την κλινική εικόνα. Εκτεταμένες συνεντεύξεις ασθενών και ψυχολογικές εξετάσεις χρησιμοποιούνται κυρίως για τη διάγνωση. Τα μέλη της οικογένειας και οι σύζυγοι μπορούν επίσης να πάρουν συνέντευξη.

Επιπλέον, πρέπει να υποβληθεί ιατρική έκθεση, η οποία αποκλείει μια σωματική ασθένεια και δείχνει ακριβώς ποια φάρμακα παίρνει ο ασθενής. Αυτό ακολουθείται από βραχυπρόθεσμη θεραπεία με έως και 25 ώρες θεραπείας ή μακροχρόνια θεραπεία. Η τελευταία μπορεί να έχει μέγιστη διάρκεια 45 έως 240 ωρών, ανάλογα με την ασθένεια και τον τύπο της θεραπείας που χρησιμοποιείται.

Οι εταιρείες ασφάλισης υγείας υποστηρίζουν τρεις κοινές μορφές ψυχοθεραπείας: Η συμπεριφορική θεραπεία στοχεύει να "βοηθήσει τους ανθρώπους να βοηθήσουν τον εαυτό τους". Ο ασθενής πρέπει να μάθει μεθόδους για να μπορεί να ζει καλύτερα με ορισμένες καταστάσεις ή μια γενική διαταραχή στο μέλλον. Για παράδειγμα, αναλύονται ερεθίσματα που προκαλούν ορισμένες αντιδράσεις και εκπαιδεύονται νέες συμπεριφορές.

ο Ψυχοθεραπεία με βάση την ψυχολογία βάθους επικεντρώνεται περισσότερο στην έρευνα για τις αιτίες. Ο θεραπευτής προσπαθεί να συνδέσει τις τρέχουσες διαταραχές με τραυματικές παιδικές εμπειρίες ή ασυνείδητες διαταραχές. Η εύρεση των αιτίων θα ανακουφίσει τα συμπτώματα.

Η τρίτη σημαντική μορφή θεραπείας είναι αυτή αναλυτική ψυχοθεραπεία. Είναι μια μακροχρόνια θεραπεία που είναι απεριόριστη στο χρόνο και ασχολείται κυρίως με την παιδική ηλικία και την εφηβεία του ασθενούς. Οι αμυντικοί μηχανισμοί και η διαχείριση του φόβου αποτελούν σημαντικό επίκεντρο.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Σε τι πρέπει να προσέξει ο ασθενής;

Κατά την επιλογή του Ψυχοθεραπευτές Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν η χορήγηση φαρμάκων είναι επιθυμητή ή απαραίτητη. Ένας ιατρικός ψυχοθεραπευτής, δηλαδή ένας απόφοιτος ιατρικής, επιτρέπεται να κάνει ψυχοθεραπεία και να συνταγογραφήσει φάρμακα.

Ένας ψυχολογικός ψυχοθεραπευτής δεν επιτρέπεται να συνταγογραφεί φάρμακα, αλλά θα συστήσει επίσης μια επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο και θα συνεργαστεί στενά μαζί του εάν θεωρεί χρήσιμη τη χορήγηση φαρμάκων εκτός από την ψυχοθεραπεία.

Επιπλέον, τίθεται το ερώτημα εάν είναι επιθυμητή η συνεργασία με έναν ψυχοθεραπευτή ή έναν εναλλακτικό επαγγελματία ψυχοθεραπείας. Οι ψυχοθεραπευτές είναι γενικά καλά εκπαιδευμένοι λόγω αυστηρών κανονισμών · μερικές φορές υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην εκπαίδευση μεταξύ εναλλακτικών επαγγελματιών. Ωστόσο, μπορούν να ειδικευτούν σε ορισμένες θεραπευτικές διαδικασίες.

Άλλες σημαντικές ερωτήσεις είναι: Ποια μέθοδος θεραπείας φαίνεται να είναι η πιο ελκυστική και πιο χρήσιμη; Επιθυμείται ατομική ή ομαδική θεραπεία; Για ποιες θεραπείες πληρώνει η εταιρεία ασφάλισης υγείας; Οι ιατρικοί ψυχοθεραπευτές έχουν γενικά έναν πιο επιστημονικό-βιολογικό τρόπο εργασίας, οι ψυχοθεραπευτές συνήθως εργάζονται περισσότερο στην ψυχή. Τελικά, ένα πράγμα πάνω απ 'όλα πρέπει να είναι σωστό: η χημεία και η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ασθενούς και θεραπευτή.