Αρθρωση του αστραγάλου

Στο οποίο Αρθρωση του αστραγάλου, επίσης ως αστράγαλος είναι γνωστή, είναι μια σημαντική άρθρωση που συνδέει το πόδι και το μοσχάρι. ο Αρθρωση του αστραγάλου είναι στην πραγματικότητα ένας ευχάριστος "σύντροφος": Συνήθως λειτουργεί καλά για μια ζωή, δύσκολα παρατηρείται και ανησυχεί μόνο τον ιδιοκτήτη του εάν τραυματιστείτε από αυτό. Στη συνέχεια, μια ιδιαιτερότητα γίνεται σαφής: "Η άρθρωση του αστραγάλου ως τέτοια, για παράδειγμα, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα - υπάρχουν δύο σε κάθε πλευρά ....

Τι είναι ο αστράγαλος;

Σχηματική αναπαράσταση της ανατομίας και δομή της άρθρωσης του αστραγάλου. Κάντε κλικ για μεγέθυνση.

ο Αρθρωση του αστραγάλου συνδέει το κάτω πόδι και το πόδι και είναι επίσης συνεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη τις γειτονικές οστικές δομές, όπως αστράγαλος καθορισμένο.

Η άρθρωση του αστραγάλου χωρίζεται σε άνω και κάτω άρθρωση στον αστράγαλο, η οποία επιτρέπει μόνο την πλήρη κινητικότητα του ποδιού και συνεπώς ένα όρθιο βάδισμα όταν δουλεύουν μαζί.

Απο αστράγαλος σχηματίζεται από πολλά οστά. Αποτελείται από έναν άνω και κάτω σύνδεσμο αστραγάλου και επιτρέπει στο πόδι να κινείται. Είναι η άρθρωση που εκτίθεται στο μεγαλύτερο άγχος στην καθημερινή ζωή - ο αστράγαλος πρέπει να φέρει περίπου επτά φορές το σωματικό βάρος ακόμη και όταν περπατάτε.

Ανατομία & δομή

Η ανατομία του Αρθρωση του αστραγάλου αποτελείται πρώτα απ 'όλα λίγα οστά: από το κάτω πόδι, σχηματίστε το πόδι (Οστό της κνήμης) και στο εξωτερικό του ινώδους (Περόνη της κνήμης) ένα είδος πιρούνι αστραγάλου ή λαβίδας, στη μέση του οποίου κυλά οTrochlea tali), μια καμπύλη προς τα πάνω, ευρεία αρθρική επιφάνεια. Ανήκει στον αστράγαλο, ο οποίος με τη σειρά του είναι το πρώτο και ανώτερο ταρσικό οστό. Αυτή η άρθρωση είναι επομένως η άνω άρθρωση του αστραγάλου. Μεταξύ του ταύρου (Αστράγαλος) και τα οστά της φτέρνας (Καλκάνιος) υπάρχει μια άλλη επιφάνεια αρμού, η κάτω άρθρωση του αστραγάλου, η οποία μπορεί να χωριστεί σε μια μπροστινή και μια πίσω μερική άρθρωση σε τρεις επιφάνειες αρθρώσεων. Το calcaneus είναι το οστό που σχηματίζει την «φτέρνα» που μπορεί να γίνει αισθητή από το εξωτερικό.

Ισχυροί σύνδεσμοι μεταξύ του αστραγάλου και της κνήμης (εσωτερικός αστράγαλος) ή του αστραγάλου και της ίνας (εξωτερικός αστράγαλος) ασφαλίζουν την κίνηση των μεντεσέδων του άνω αστραγάλου. Επιπλέον, ορισμένα τραβήγματα συνδέσμου παραλείπουν επίσης την κάτω άρθρωση του αστραγάλου τραβώντας περαιτέρω προς τα κάτω προς το οστό της φτέρνας ή προς τα εμπρός προς το σκαφοειδή οστό. Ο κάτω αστράγαλος έχει επίσης μερικούς πολύ στενούς συνδέσμους για να το ασφαλίσει. Ωστόσο, είναι πολύ λιγότερο επιρρεπές σε τραυματισμό από ό, τι το παραπάνω, καθώς η κύρια δράση μοχλού στα ατυχήματα συνήθως επικεντρώνεται στο πιρούνι του αστραγάλου.

Οι μύες δεν κάνουν πάρα πολύ για να ασφαλίσουν τον αστράγαλο, αλλά είναι φυσικά σημαντικοί για την κινητικότητα. Μια μεγάλη ταλάντευση των τενόντων των οπίσθιων κάτω μυών των ποδιών τραβά το πίσω μέρος του εσωτερικού αστραγάλου πάνω από μια τροχαλία προς τη σόλα του ποδιού για να εισαχθεί σε διάφορες δομές οστών και μαλακών ιστών. Ο ισχυρός τένοντας του Αχιλλέα προσκολλάται στο οστό της φτέρνας και επομένως είναι κυρίως υπεύθυνος για την κάμψη του ποδιού. Οι μύες του μπροστινού κάτω ποδιού τραβούν πολύ μπροστά από τον εξωτερικό αστράγαλο προς την πλευρά του ποδιού. Τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και οι νευρικοί σωλήνες τρέχουν μαζί με τους τένοντες.

Λειτουργίες & εργασίες

Η λειτουργία του Αρθρωση του αστραγάλου είναι πρωτίστως η ενεργοποίηση του κατακόρυφου βήματος, το ελατηριωτό βήμα, η ικανότητα να βρίσκετε το δρόμο σας σε ανώμαλο έδαφος και οι γρήγοροι ελιγμοί στροφής και στροφής κατά τη μετακίνηση. Η άνω άρθρωση του αστραγάλου είναι πρωτίστως ένας αρθρωτός σύνδεσμος, ο άξονας του οποίου διασχίζει τη διχάλα του αστραγάλου και το οστό του αστραγάλου. Η κάμψη του ποδιού τραβώντας τον τένοντα του Αχιλλέα είναι δυνατή σε μεγαλύτερο βαθμό από την επέκταση του ποδιού προς το πίσω μέρος του ποδιού (περίπου 50 ή 30 μοίρες από την ουδέτερη θέση ενώ στέκεται).

Περαιτέρω, η οστική επαφή μεταξύ του πιρουνιού αστραγάλου και του κυλίνδρου αστραγάλου καθίσταται κάπως χαλαρότερη κατά την κάμψη, έτσι ώστε να είναι δυνατές μικρές πλευρικές κινήσεις του ποδιού προς το κάτω πόδι. Αυτό είναι σημαντικό για ορειβασία, για παράδειγμα: έχετε ένα ασφαλές βήμα προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω. Επομένως, τα διάστρεμμα εμφανίζονται κυρίως όταν κατεβαίνετε (αν και η κόπωση και η κακή ορατότητα παίζουν επίσης ρόλο εδώ).

Η κινητικότητα της άρθρωσης του κάτω αστραγάλου είναι κάπως πιο περίπλοκη: η δομή της είναι σχεδόν ένας σύνδεσμος με σφαίρα και υποδοχή, αλλά τα οστά και οι σύνδεσμοι μειώνουν τους άξονες σε μια κύρια κίνηση, η οποία τρέχει λοξά και επιτρέπει στο πόδι να περιστρέφεται προς τα μέσα κατά 60 μοίρες και προς τα έξω κατά 30 μοίρες .

Ασθένειες και παθήσεις

Ο αστράγαλος επηρεάζεται σπάνια από τραυματισμούς και ασθένειες. Πολύ πιο συχνές από την οστεοαρθρίτιδα, αρθρίτιδα και ουρική αρθρίτιδα είναι τραυματισμοί που προκαλούνται από εξωτερική βία. Εδώ συμβαίνουν κυρίως τα δάκρυα του συνδέσμου. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τον εσωτερικό σύνδεσμο ή τους υποσυνδέσμους του εξωτερικού αστραγάλου.

Ο πιο συχνά τραυματισμένος σύνδεσμος στο ανθρώπινο σώμα είναι αυτός Talofibular πρόσθιο σύνδεσμο, το πιο σημαντικό των εξωτερικών ζωνών. Τις περισσότερες φορές, τα δάκρυα του συνδέσμου εμφανίζονται ως αποτέλεσμα τραυματισμών στον αστράγαλο, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα με αντίπαλους ή απλώς σε ανώμαλο γρασίδι. Οι επεμβάσεις συνήθως δεν είναι απαραίτητες για τα δάκρυα του συνδέσμου. Τα σχισμένα μέρη θεραπεύονται μόνα τους όταν ακινητοποιούνται για εβδομάδες, αλλά παραμένουν επιρρεπή σε επαναλαμβανόμενες ρωγμές για τη ζωή.

Τα σπασμένα κόκαλα είναι λιγότερο κοινά, αλλά και πιθανά, τόσο ως σοβαροί αθλητικοί τραυματισμοί (σκι, ποδόσφαιρο κ.λπ.) όσο και σε τροχαία ατυχήματα. Κατά κανόνα, μια επέμβαση πρέπει να αποκαταστήσει τη συνέχεια των οστών εισάγοντας μεταλλικά μέρη έτσι ώστε τα θραύσματα να μπορούν να επουλωθούν καθαρά.