ο Παραθυρεοειδές αναλαμβάνει μια ουσιαστική λειτουργία στο ανθρώπινο σώμα μέσω της συμμετοχής του στη ρύθμιση της ισορροπίας ασβεστίου και φωσφορικών. Είναι επομένως ακόμη πιο σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να θεραπεύσουμε συμπτώματα που υποδηλώνουν ασθένειες εγκαίρως.
Τι είναι το παραθυρεοειδές;
ο Παραθυρεοειδείς αδένες, το οποίο είναι επίσης γνωστό ως Παραθυρεοειδής αδένας έχουν μεγάλη σημασία για ορισμένες λειτουργίες του σώματος και βρίσκονται ακριβώς πίσω από τον θυρεοειδή αδένα.
Επειδή απελευθερώνουν ορμόνες απευθείας στο αίμα, ονομάζονται επίσης ενδοκρινείς αδένες. Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι κυρίως υπεύθυνοι για το σχηματισμό της παραθυρεοειδούς ορμόνης, η οποία ρυθμίζει την ισορροπία ασβεστίου και φωσφορικών στο σώμα. Ως αποτέλεσμα, ο παραθυρεοειδής αναλαμβάνει σημαντικά καθήκοντα του ανθρώπινου οργανισμού, τα οποία μπορούν να περιοριστούν σε ασθένειες όπως ο υπερδραστηριός αδένας.
Για τον έλεγχο της σωστής λειτουργίας των παραθυρεοειδών αδένων, τα επίπεδα ασβεστίου, φωσφορικών και παραθυρεοειδών ορμονών στο αίμα μετρώνται κατά τη διάρκεια ιατρικών ελέγχων. Η κατάσταση και η λειτουργικότητα των παραθυρεοειδών αδένων μπορούν επίσης να εξεταστούν με υπερήχους, τομογραφία υπολογιστή, τομογραφία μαγνητικού συντονισμού ή σπινθηρογραφία παραθυρεοειδούς.
Ανατομία & δομή
ο Παραθυρεοειδές αποτελείται από τέσσερις μεμονωμένους μικρούς αδένες, οι οποίοι είναι επίσης γνωστοί ως επιθηλιακά σώματα και βρίσκονται ακριβώς πίσω από τον θυρεοειδή αδένα στην περιοχή του λαιμού.
Κανονικά υπάρχουν δύο αδένες στα δεξιά και δύο στα αριστερά, οπότε γίνεται επίσης διάκριση μεταξύ των άνω και κάτω παραθυρεοειδών αδένων ανάλογα με την τοποθεσία. Συνολικά, οι άνθρωποι έχουν τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, αλλά το μέγεθος και το σχήμα τους μπορεί να διαφέρουν από σώμα σε σώμα.
Υποτίθεται, ωστόσο, ότι οι παραθυρεοειδείς αδένες συνήθως ζυγίζουν μεταξύ 30 και 70 mg και έχουν μέγεθος περίπου 5 x 3 x 1 mm. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι περίπου το 10% των ανθρώπων έχουν περισσότερους από τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, ενώ άλλοι σπάνια έχουν τρία ή λιγότερα στο σώμα τους.
Λειτουργίες & εργασίες
Είναι μεγάλης σημασίας Παραθυρεοειδές κυρίως λόγω των ειδικών καθηκόντων τους στον ανθρώπινο οργανισμό. Μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες της είναι η παραγωγή της λεγόμενης παραθυρεοειδούς ορμόνης, η οποία ρυθμίζει την ισορροπία ασβεστίου και φωσφορικών στο σώμα.
Πρώτα απ 'όλα, η παραθυρεοειδής ορμόνη επηρεάζει το σχηματισμό βιταμίνης D3 στα νεφρά, γεγονός που αυξάνει την απορρόφηση ασβεστίου από το έντερο. Αυτό οδηγεί σε μειωμένη απέκκριση ασβεστίου και αυξημένη φωσφορική στο σώμα. Εάν το επίπεδο ασβεστίου πέσει, το επίπεδο παραθυρεοειδούς ορμόνης αυξάνεται, ενώ εάν το επίπεδο ασβεστίου αυξάνεται, η απελευθέρωση ορμονών μειώνεται μέσα σε λίγα λεπτά.
Στα οστά, με τη σειρά του, η παραθυρεοειδής ορμόνη διασπά τη δομική ουσία και συνεπώς ταυτόχρονη απελευθέρωση φωσφορικού και ασβεστίου.Εκτός από την οικοδόμηση των οστών, η ρύθμιση αυτών των δύο ουσιών παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην αγωγή της νευρικής ώθησης, στη συστολή των μυών, στην πήξη του αίματος και στον μεταβολισμό των κυττάρων.
Είναι ακόμη πιο σημαντικό το επίπεδο ασβεστίου να διατηρείται σε τυπικό εύρος 2,2 έως 2,6 mol / l, καθώς ακόμη και μικρές αποκλίσεις μπορούν να οδηγήσουν σε ασθένειες.
Ασθένειες και παθήσεις
Λόγω αυτών των λειτουργιών, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αντιμετωπίζονται ασθένειες του Παραθυρεοειδές να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει εγκαίρως. Η πρωτογενής υπερλειτουργία ειδικότερα είναι μια συχνά εμφανιζόμενη ασθένεια, η οποία αναφέρεται επίσης ως πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, ή το pHPT για σύντομο χρονικό διάστημα, και περιγράφει υπερβολική παραγωγή παραθυρεοειδών ορμονών.
Αυτή η περίσσεια οδηγεί σε αυξημένο επίπεδο ασβεστίου, το οποίο μπορεί να εκδηλωθεί σε πόνο στα οστά ή σε σπασμένα οστά. Ο σοβαρός κνησμός, που προκαλείται από εναποθέσεις κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου στο δέρμα, είναι σύμπτωμα του pHPT. Η επιπεφυκίτιδα ή η σκλήρυνση των αρτηριών μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, ο οποίος στις περισσότερες περιπτώσεις προκαλείται από καλοήθη διεύρυνση ενός παραθυρεοειδούς αδένα, το λεγόμενο παραθυρεοειδικό αδένωμα.
Επιπλέον, εκτός από τον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, υπάρχει επίσης ένας δευτερεύων υπερδραστικός παραθυρεοειδής αδένας, η αιτία του οποίου είναι ένας διαταραγμένος μεταβολισμός της βιταμίνης D. Λόγω του μειωμένου επιπέδου βιταμίνης D στα νεφρά, χαμηλά επίπεδα ασβεστίου και αυξημένα επίπεδα φωσφορικών μπορούν να βρεθούν στο σώμα.
Ως αποτέλεσμα, οι παραθυρεοειδείς αδένες παράγουν συνεχώς παραθυρεοειδείς ορμόνες, οι οποίες αυξάνουν τα επίπεδα PTH. Η ασθένεια στη συνέχεια εκδηλώνεται κυρίως ως πέτρες στα νεφρά, πόνος στα οστά ή έλκη στομάχου και επηρεάζει κυρίως τους ασθενείς με αιμοκάθαρση. Σε σοβαρές περιπτώσεις υπερδραστικών παραθυρεοειδών αδένων, εμφανίζονται κατάθλιψη ή διαταραχές συγκέντρωσης, συνείδηση, κίνητρα και καρδιακή αρρυθμία.
