Λεπτίνη

Λεπτίνη περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1994 από τον επιστήμονα Jeffrey Friedman. Η λέξη λεπτίνη, που προέρχεται από τα ελληνικά, κυριολεκτικά σημαίνει «λεπτή». Η λεπτίνη, η οποία αποδίδεται στις πρωτεορμόνες, είναι υπεύθυνη για τη ρύθμιση της όρεξης.

Τι είναι το Leptin;

Οι πρωτεοορμόνες είναι εκείνες οι ορμόνες που είναι δομημένες όπως οι πρωτεΐνες και ωστόσο αναλαμβάνουν τυπικά καθήκοντα ορμονών - όπως λειτουργίες αγγελιοφόρων και ρυθμιστικοί μηχανισμοί.

Η λεπτίνη είναι μια τυπική πρωτεΐνη με ορμονική λειτουργία. Η λεπτίνη σχηματίζεται και απελευθερώνεται κυρίως σε λιπώδη κύτταρα (λιποκύτταρα).

Η λεπτίνη παράγεται επίσης σε πολύ μικρότερες ποσότητες στο μυελό των οστών, στον πλακούντα και στον γαστρικό βλεννογόνο. Η λεπτίνη έχει κατασταλτικό αποτέλεσμα στην όρεξη στο ανθρώπινο σώμα και ως εκ τούτου συμμετέχει ενεργά στη ρύθμιση της ποσότητας τροφής που καταναλώνεται.

Παραγωγή, κατασκευή & εκπαίδευση

Η λεπτίνη είναι μια λιποδιαλυτή πρωτεϊνική ένωση που παράγεται στα λιπώδη κύτταρα του ανθρώπινου σώματος. Ο πλακούντας, ο νωτιαίος μυελός και οι σκελετικοί μύες παράγουν επίσης λεπτίνη σε πολύ μικρές ποσότητες.

Τα νευροπεπτίδια που απελευθερώνονται μέσω του υποθαλάμου, τα οποία διεγείρουν την όρεξη και ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να τρώνε, αναστέλλονται από τη λεπτίνη. Το πιο σημαντικό καθήκον της λεπτίνης είναι συνεπώς να δρα ως υποδοχέας νευροπεπτιδίων. Η λεπτίνη χρησιμεύει επίσης ως υποδοχέας για POMC (Proopiomelanocortin) και KART (αντίγραφο που ρυθμίζεται από κοκαΐνη και αμφεταμίνη).

Εδώ, ωστόσο, η λεπτίνη λειτουργεί σχεδόν με τον αντίθετο τρόπο: το POMC και το CART έχουν κατασταλτικό αποτέλεσμα στην όρεξη, αλλά πρέπει πρώτα να ενεργοποιηθούν με λεπτίνη.

Μόλις μειωθούν τα αποθέματα λίπους στα λιποκύτταρα, το επίπεδο λεπτίνης στο αίμα μειώνεται. Η χαμηλή συγκέντρωση με τη σειρά της εξασφαλίζει ότι η όρεξη διεγείρεται. ΗΠΑ ως εκ τούτου, το άτομο βιώνει ένα αίσθημα πείνας.

Λειτουργία, εφέ & ιδιότητες

Η λεπτίνη είναι μια ενδογενής ορμόνη που παράγεται κυρίως στα λιπώδη κύτταρα. Αναστέλλοντας αφενός τα νευροπεπτίδια που διεγείρουν την όρεξη και ενεργοποιώντας τους πομπούς που καταστέλλουν την όρεξη, όπως POMC και KART, η λεπτίνη έχει άμεση επίδραση στην ποσότητα τροφής που τρώνε οι άνθρωποι.

Η ποσότητα της λεπτίνης στο αίμα εξαρτάται άμεσα από την ποσότητα των αποθέσεων λίπους. Όταν τα λιποκύτταρα του σώματος είναι γεμάτα, τα λιποκύτταρα παράγουν λεπτίνη, η οποία περιορίζει την όρεξη. Εάν μειωθεί η αναλογία λίπους στα λιποκύτταρα, σταματούν να παράγουν λεπτίνη. Η όρεξη προκύπτει.

Η περιγραφόμενη διακύμανση του ποσοστού λίπους δεν είναι εξωτερικά αντιληπτή από τον άνθρωπο, δηλ. οι παχύσαρκοι άνθρωποι δεν είναι πάντα πεινασμένοι παρά οι αδύναμοι άνθρωποι συνεχώς πεινούν. Δεν έχει ακόμη αποδειχθεί επαρκώς εάν η λεπτίνη αναλαμβάνει άλλες εργασίες.

Ασθένειες, ασθένειες και διαταραχές

Η λεπτίνη μπορεί να προκαλέσει υψηλή αρτηριακή πίεση και αύξηση του καρδιακού ρυθμού διεγείροντας το νευρικό σύστημα. Ωστόσο, αυτό είναι μάλλον ασυνήθιστο και ως εκ τούτου δεν είναι κλινική εικόνα που αξίζει να αντιμετωπιστεί. Τα συμπτώματα επίσης συνήθως υποχωρούν γρήγορα.

Λίγο μετά την ανακάλυψη της λεπτίνης, οι επιστήμονες μπόρεσαν να εντοπίσουν τη λειτουργία της ορμόνης, δηλαδή τη ρύθμιση της όρεξης. Για χρόνια η βιομηχανία διατροφής και η ιατρική έρευνα προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις επιπτώσεις της λεπτίνης που καταστέλλουν την όρεξη.

Έχει υποτεθεί ότι τα παχύσαρκα άτομα πάσχουν από ανεπάρκεια λεπτίνης και ως εκ τούτου έχουν συνεχή όρεξη, η οποία τελικά οδηγεί σε τεράστια παχυσαρκία. Έκτοτε, έγιναν προσπάθειες για την τεχνητή παροχή αυτής της υποτιθέμενης ανεπάρκειας με τη μορφή ενός δισκίου που περιέχει λεπτίνη. Εκτεταμένες δοκιμές έδειξαν, ωστόσο, ότι οι παχύσαρκοι άνθρωποι δεν πάσχουν από ανεπάρκεια λεπτίνης · μάλλον, πολλοί παχύσαρκοι είχαν ακόμη πολύ υψηλό επίπεδο λεπτίνης (παράδοξο λεπτίνης).

Στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι τα παχύσαρκα άτομα σε πολλές περιπτώσεις δεν πάσχουν από ανεπάρκεια λεπτίνης, αλλά από αντοχή στη λεπτίνη. Η λεπτίνη του ίδιου του σώματος δεν μπορεί να αναστείλει τα νευροπεπτίδια που διεγείρουν την όρεξη και ταυτόχρονα δεν μπορεί να ενεργοποιήσει τους πομπούς καταστολής της όρεξης POMC και CART. Οι ασθενείς που πάσχουν από αντοχή στη λεπτίνη είναι επομένως πολύ συχνά παχύσαρκοι και μπορούν μόνο να επιτύχουν και να διατηρήσουν ένα υγιές σωματικό βάρος με τεράστια θέληση και πειθαρχία.

Ωστόσο, η τελευταία έρευνα δίνει αιτία ελπίδας. Μια ερευνητική ομάδα από τη Βοστώνη μπόρεσε να δείξει ποιες περιοχές στον εγκέφαλο ή στον υποθάλαμο είναι υπεύθυνες για την αντίσταση στη λεπτίνη. Ήταν σε θέση - τουλάχιστον σε πειράματα σε ζώα - να διεγείρουν τον υποθάλαμο για να σχηματίσουν συνοδούς. Οι σαπερόνες είναι πρωτεΐνες που υποστηρίζουν τις ορμόνες στο έργο τους. Μια αντοχή στη λεπτίνη θα μπορούσε επομένως να ανυψωθεί τουλάχιστον εν μέρει, έτσι ώστε ίσως στο εγγύς μέλλον να βρεθεί μια θεραπεία για την παχυσαρκία, η οποία προέρχεται από την αντίσταση στη λεπτίνη.

Μια ενδιαφέρουσα γραμμή έρευνας προσπαθεί να δημιουργήσει μια σχέση μεταξύ των διατροφικών διαταραχών και της λεπτίνης. Φαίνεται ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να ελέγχουν την όρεξή τους πιο πειθαρχημένοι από άλλους. Οι ασθενείς που πάσχουν από ανορεξία φαίνεται να είναι σε θέση να απενεργοποιήσουν την όρεξή τους εντελώς. Το εάν υπάρχει σχέση μεταξύ τέτοιων ασθενειών και διαταραγμένης ισορροπίας λεπτίνης δεν έχει ακόμη απαντηθεί ικανοποιητικά.