Συνδυαστική θεραπεία

ο Συνδυαστική θεραπεία είναι το αντίθετο της μονοθεραπείας και περιγράφει μια θεραπευτική οδό που ταυτόχρονα περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές θεραπευτικές κατευθύνσεις ή δραστικά συστατικά προκειμένου να είναι σε θέση να δράσει ταυτόχρονα με διάφορους παράγοντες μιας νόσου.

Η συνδυαστική θεραπεία παίζει ρόλο ειδικά για τη θεραπεία ασθενών με HIV, οπότε μιλάμε για μια πολύ δραστική, αντιρετροϊκή θεραπεία που σταματά τον πολλαπλασιασμό του ιού έτσι ώστε η πρόοδος της νόσου να προλαμβάνεται ή τουλάχιστον να καθυστερεί και έτσι η ζωή του Ο ασθενής μπορεί να επεκταθεί. Οι συνδυαστικές θεραπείες συνδέονται γενικά με πολύ υψηλότερο ποσοστό παρενεργειών από τη μονοθεραπεία, σύμφωνα με την οποία τα μεμονωμένα δραστικά συστατικά πρέπει να ελέγχονται εκ των προτέρων για τις αλληλεπιδράσεις τους και τη γενική συμβατότητά τους.

Τι είναι η συνδυαστική θεραπεία;

Στην ιατρική, η συνδυαστική θεραπεία είναι μια μορφή θεραπείας που ακολουθεί ταυτόχρονα περισσότερες από μία θεραπευτικές αρχές. Τα περισσότερα από αυτά είναι φαρμακευτικές αγωγές που στοχεύουν περισσότερα από ένα μόνο δραστικό συστατικό. Αυτός ο τύπος χορήγησης φαρμάκων μπορεί να περιλαμβάνει δύο διαφορετικά φάρμακα ή ένα παρασκεύασμα συνδυασμού που περιέχει περισσότερα από ένα δραστικά συστατικά.

Το αντίθετο μιας τέτοιας μορφής θεραπείας ονομάζεται μονοθεραπεία και περιορίζεται σε ένα δραστικό συστατικό. Οι συνδυαστικές θεραπείες μπορούν να διαφοροποιηθούν σε διάφορες υπο-μορφές. Τα πιο γνωστά είναι η τριπλή και τετραπλή θεραπεία. Ενώ τρία φάρμακα χρησιμοποιούνται σε τριπλή θεραπεία, η τετραπλή θεραπεία περιέχει ταυτόχρονα τέσσερις δραστικές ουσίες. Για την πρώτη ομάδα, η εξάλειψη του Helicobacter pylori είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα για την πληρέστερη εξάλειψη του βακτηρίου Helicobacter.

Επιπρόσθετα, η μακροχρόνια θεραπεία HIV είναι μερικές φορές τριπλή και μερικές φορές ακόμη και τετραπλή. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα οποιασδήποτε συνδυαστικής θεραπείας είναι η ταυτόχρονη δράση σε διαφορετικές παραμέτρους της νόσου. Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο μειονέκτημα σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία είναι οι συνήθως υψηλές παρενέργειες της θεραπείας.

Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι

Με μια συνδυαστική θεραπεία πολλοί παράγοντες μιας ασθένειας μπορούν να επηρεαστούν θετικά ταυτόχρονα. Ποια φάρμακα μπορούν να συνδυαστούν κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου μέτρου αποφασίζεται από την αντίστοιχη ασθένεια, αλλά οι αλληλεπιδράσεις και οι παρενέργειες των μεμονωμένων φαρμάκων είναι επίσης σημαντικές εδώ.

Η συνδυαστική θεραπεία παίζει ιδιαίτερα ρόλο στην τρέχουσα ιατρική στη θεραπεία ασθενών με HIV. Η πιο αποτελεσματική μορφή θεραπείας για την καταπολέμηση του ιού HIV είναι επί του παρόντος μια εξαιρετικά ενεργή αντιρετροϊκή θεραπεία που χρησιμοποιεί τουλάχιστον τρία διαφορετικά φάρμακα. Και τα τρία φάρμακα περιέχουν αντιρετροϊκά, δηλ. Παράγοντες αποκλεισμού ιών. Συνήθως χρησιμοποιούνται δύο αναστολείς αντίστροφης μεταγραφάσης νουκλεοσιδίων και συνδυάζονται με έναν αναστολέα αντίστροφης μεταγραφάσης νουκλεοσιδίου ή αναστολείς πρωτεάσης.

Συχνά η αποτελεσματικότητα του τελευταίου αυξάνεται επίσης μέσω ενίσχυσης. Αυτός ο συνδυασμός μπορεί να περιορίσει τον πολλαπλασιασμό του ιού σε τέτοιο βαθμό που ο ιός HIV δεν μπορεί πλέον να ανιχνευθεί άμεσα και η ζωή του ασθενούς μπορεί να παραταθεί μέσω μόνιμης, αν όχι πάντοτε πλήρους, αποκατάστασης ανοσολογικών λειτουργιών. Πολλά από τα τυπικά συμπτώματα του HIV μειώνονται κατά τη διάρκεια της θεραπείας και ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος εξέλιξης της νόσου.

Παρόμοια με αυτήν τη συνδυαστική θεραπεία, τρία διαφορετικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για την εξάλειψη του Helicobacter pyori. Συνήθως η αμοξικιλλίνη συνδυάζεται με αναστολείς της κλαριθρομυκίνης και της αντλίας πρωτονίων κατά τη διάρκεια αυτού του μέτρου, αλλά ο συνδυασμός αναστολέων της αμοξικιλλίνης, της μετρονιδαζόλης και της αντλίας πρωτονίων είναι επίσης πιθανός. Ένας τρίτος τρόπος είναι η ταυτόχρονη χορήγηση αναστολέων αντλίας μετρονιδαζόλης, κλαριθρομυκίνης και πρωτονίων. Εκτός από αυτές τις συνδυαστικές θεραπείες, συνδυασμένες θεραπείες χρησιμοποιούνται συχνά για επιληψία, διαταραχές της αρτηριακής πίεσης ή διαβήτη τύπου II, για παράδειγμα.

Οι συνδυαστικές θεραπείες μπορούν επίσης να αποδειχθούν χρήσιμες για ασθένειες όπως ηπατίτιδα C, ADHD, καρδιακές αρρυθμίες και σύνθετοι όγκοι. Κατά κανόνα, ισχύει η ακόλουθη αρχή: όσο πιο περίπλοκη και ποικίλη είναι η ασθένεια, τόσο πιο λογική είναι μια μορφή θεραπείας με πολλά δραστικά συστατικά, δεδομένου ότι οι σύνθετες ασθένειες περιέχουν συνήθως πολλούς διαφορετικούς παράγοντες που συνήθως δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν επαρκώς με ένα μόνο δραστικό συστατικό.

Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι

Οποιαδήποτε συνδυαστική θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται μόνο με προσεκτική εξέταση των αλληλεπιδράσεων φαρμάκων. Επιπλέον, υπάρχουν συχνά σημαντικά υψηλότερες παρενέργειες για συνδυασμένες θεραπείες από ό, τι για τη μονοθεραπεία. Επομένως, ο θεράπων ιατρός και ο ασθενής πρέπει πρώτα να καθορίσουν τη σχέση μεταξύ οφέλους και κινδύνου για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Με τριπλή θεραπεία για άτομα με HIV, για παράδειγμα, τα οφέλη είναι συνήθως σημαντικά υψηλότερα από τους κινδύνους. Οι περισσότεροι ασθενείς ανέχονται τη μέθοδο θεραπείας που υπήρχε από το 1996 εξαιρετικά καλά εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, με αυτή τη θεραπεία μπορεί να εμφανιστούν παρενέργειες όπως φούσκωμα, έμετος ή διάρροια. Μπορεί επίσης να συμβεί ελαφρά αύξηση των τιμών του ήπατος, καθώς ορισμένα από τα φάρμακα έχουν τοξικές τοξικές ιδιότητες, οι οποίες, ωστόσο, προκαλούν μόνο πραγματική ηπατική βλάβη σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις.

Οι νεφρικές δυσλειτουργίες είναι επίσης πιθανές και μπορεί να εμφανιστούν νευροπάθειες, διαταραχές του ύπνου και εφιάλτες κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Οι αλλεργίες και οι διαταραχές κατανομής λίπους είναι από τις πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες. Φυσικά, ο κατάλογος αυτών των ανεπιθύμητων ενεργειών δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε συνδυαστικές θεραπείες για άλλες ασθένειες που περιλαμβάνουν εντελώς διαφορετικά δραστικά συστατικά και συνεπώς επιδράσεις στο σώμα.

Επομένως, ο κατάλογος προορίζεται μόνο να χρησιμεύσει ως απεικόνιση των γενικά αυξημένων παρενεργειών σε συνδυασμένες θεραπείες. Ειδικά όταν χρησιμοποιείται συνδυαστική θεραπεία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οι ασθενείς αναπτύσσουν συχνά αντίσταση σε ένα από τα δραστικά συστατικά που χρησιμοποιούνται. Για το λόγο αυτό, η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και για κάθε συνδυασμό θεραπευτικής προσέγγισης, άλλα δραστικά συστατικά που μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους χωρίς κίνδυνο.