Εισαγωγική τενοπάθεια

Τεντωπάθειες εισαγωγής είναι οδυνηρές καταστάσεις που προκαλούνται από ερεθισμό των προσδέσεων του τένοντα κατά τη μετάβαση από τον τένοντα στο οστό. Συγκεκριμένα, οι αθλητές επηρεάζονται από την εισαγωγή τενοπαθειών.

Τι είναι το Insertional Tendopathy;

Εάν παρατηρηθεί πόνος στην πίεση, μυϊκή ένταση ή πόνος στο άγχος κατά την εισαγωγή του τένοντα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό ή ειδικό αθλητικό ιατρικό το συντομότερο δυνατόν. Απαιτείται ιατρική εξέταση εάν τα συμπτώματα επιμένουν για περισσότερο από μερικές ημέρες ή εάν αυξάνονται γρήγορα στην ένταση.
© Venus - stock.adobe.com

Οπως και Τεντωπάσεις εισαγωγής Συνοπτικά, φλεγμονή ή ερεθισμός στην περιοχή προσάρτησης τένοντα, δηλ. στη ζώνη μετάβασης από τον τένοντα στο οστό.

Ανάλογα με τα κλινικά συμπτώματα, γίνεται διάκριση μεταξύ χρόνιας και οξείας τενοντοπάθειας εισαγωγής. Ενώ οι οξείες τενοντοπάθειες εισαγωγής επικεντρώνονται στα συμπτώματα του πόνου ως αποτέλεσμα τραύματος, ο χρόνιος ερεθισμός των εισαγωγών τένοντα σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε δομικές-εκφυλιστικές αλλαγές όπως εναποθέσεις ασβεστίου, σχηματισμός οστού οστού ή οστεοποίηση στις πληγείσες περιοχές.

Ο έντονος πόνος στην περιοχή της εισαγωγής του τένοντα, ο οποίος αυξάνεται με παθητικό τέντωμα και ενεργή ένταση υπό αντίσταση, είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα της τενοντοπάθειας εισαγωγής. Γενικά, ένας τένοντας εισαγωγής μπορεί να εκδηλωθεί σε όλα τα προσδέματα τένοντα: ο τένοντας Αχιλλέας (Achillodynia), ο επιγονατιδικός τένοντας (σύνδρομο επιγονατιδικού άκρου), ο τένοντας supraspinatus (σύνδρομο supraspinatus tendon) και οι προσδέσεις τένοντα του αγκώνα (αγκώνας τένις) είναι προκαθορισμένοι.

αιτίες

Γενικά, μεταξύ ενός πρωτογενούς Εισαγωγική τενοπάθεια, η οποία προκαλείται άμεσα από υπερφόρτωση ειδικά για τον αθλητισμό και από τη δευτερογενή τενοντίαση εισαγωγής, η οποία μπορεί να συμβεί σε σχέση με μυϊκή ένταση ως αποτέλεσμα αρθρώσεων ή σπονδυλικών παθήσεων (που προέρχονται από τη σπονδυλική στήλη).

Ειδικά σε αθλητές και μη εκπαιδευμένους ανθρώπους, οι εισαγωγές τένοντα είναι έντονα τεταμένες κατά τη διάρκεια των φορτίων αιχμής. Τα μονομερή φορτία, οι λανθασμένες κινήσεις και οι εξωτερικοί παράγοντες (συμπεριλαμβανομένου του πολύ σκληρού δαπέδου, της έκθεσης στο κρύο) μπορούν να προκαλέσουν εσφαλμένη φόρτωση των περιοχών εισαγωγής, οι οποίες από τη μία πλευρά εξασφαλίζουν τη μετάδοση δύναμης από τον τένοντα στο οστό και, αφετέρου, απορροφούν τα υπερβολικά φορτία.

Επιπλέον, οι παραμορφώσεις που επηρεάζουν τις αρθρώσεις ή τους άξονες των οστών μπορούν να οδηγήσουν σε μόνιμο μηχανικό ερεθισμό των τενόντων (μικροτραύμα). Ως αποτέλεσμα της μόνιμης ανακούφισης που σχετίζεται με τον πόνο της πληγείσας περιοχής, οι γειτονικοί μύες μπορούν επίσης να ατροφούν. Οι φλεγμονώδεις (π.χ. ρευματισμοί, νόσο του Bechterew) ή μεταβολικές ασθένειες μπορούν επίσης να προωθήσουν την ανάπτυξη τενοντοπάθειας εισαγωγής.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Η εισαγωγή της τενοπάθειας εκδηλώνεται κυρίως ως αυξανόμενος πόνος στο προσβεβλημένο μέρος του σώματος. Τα συμπτώματα εμφανίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης και προκαλούν ένταση και σκλήρυνση των μυών καθώς εξελίσσονται. Ο πόνος μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μόνιμη μυϊκή αδυναμία.

Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ατροφία. Εξωτερικά, ο τένοντας εισαγωγής μπορεί να αναγνωριστεί από την αισθητή διόγκωση ή πάχυνση του τένοντα. Η πληγείσα περιοχή του σώματος μπορεί να κοκκινίσει και να υπερθερμανθεί. Τα συμπτώματα εμφανίζονται κυρίως στις προσδέσεις τένοντα του αγκώνα καθώς και στην περιοχή του τένοντα του Αχιλλέα και του επιγονατιδικού τένοντα.

Μετά από αθλητικό τραυματισμό, μπορεί να εμφανιστεί επώδυνη φλεγμονή ή ερεθισμός στην πυελική περιοχή. Ο ίδιος ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της άσκησης και σε ηρεμία. Συνήθως, η φλεγμονή είναι πιο αισθητή τη νύχτα. Στη συνέχεια, υπάρχει έντονος πόνος, που οδηγεί σε προβλήματα ύπνου, κατάθλιψη και άλλες επιπλοκές σε εκείνους που επηρεάζονται.

Ως αποτέλεσμα, αυτοί που επηρεάζονται είναι συχνά ευερέθιστοι και περιστασιακά υποφέρουν από καταθλιπτική διάθεση. Η ανακούφιση της στάσης του σώματος μπορεί να οδηγήσει σε φθορά των αρθρώσεων, μόνιμες εσφαλμένες ευθυγραμμίσεις, διαταραχές του κυκλοφορικού και σε ορισμένα άλλα συμπτώματα και παράπονα. Τα παιδιά μπορεί ακόμη και να παρουσιάσουν αναπτυξιακές διαταραχές ή μόνιμη μυϊκή αδυναμία.

Διάγνωση & πορεία

Σε πολλές περιπτώσεις η υποψία προκύπτει από μία Εισαγωγική τενοπάθεια από τα κλινικά συμπτώματα, καθώς και από το άθλημα ειδικά στρες που περιγράφεται από τον ενδιαφερόμενο στην αναμνησία.

Μια ακτινολογική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει τις χαλαρωμένες περιοχές στην οστική περιοχή των θέσεων εισαγωγής, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές της χρόνιας τενοντοπάθειας εισαγωγής, καθώς και των δομικών αλλαγών, όπου σε ορισμένες περιπτώσεις μια αξιολόγηση που συγκρίνεται με την αντίθετη πλευρά μπορεί να είναι χρήσιμη. Η μαγνητική τομογραφία (MRI) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση των μεταβολών των οστών και της τυπικής πάχυνσης και διόγκωσης των τενόντων στην περιοχή εισαγωγής (οιδήματος και εκφυλισμός λιπαρών).

Επιπλέον, τα τελικά σημεία των τενόντων συνήθως έχουν ινώδη τραχύτητα. Η πρόγνωση και η πορεία των τενοντοπαθειών εισαγωγής εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ειδικά προσβεβλημένη προσκόλληση των τενόντων και από τη συμμόρφωση (συνεργασία σε σχέση με τη θεραπεία) του ατόμου που επηρεάζεται, αλλά μπορεί γενικά να χαρακτηριστεί ως καλή.

Επιπλοκές

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τενοντοπάθεια εισαγωγής εμφανίζεται κυρίως σε αθλητές. Αυτό οδηγεί σε πόνο και φλεγμονή των τενόντων, που συνήθως οδηγεί σε σοβαρούς περιορισμούς στην κίνηση. Η ποιότητα ζωής του ασθενούς μειώνεται από αυτήν την ασθένεια. Δεν είναι ασυνήθιστο να εμφανίζεται πόνος στους μύες, γεγονός που οδηγεί σε μειωμένη ανθεκτικότητα του ενδιαφερόμενου.

Παρομοίως, οι περιορισμοί κίνησης μπορεί να είναι τόσο έντονοι που ο ενδιαφερόμενος εξαρτάται από τη βοήθεια άλλων ανθρώπων στην καθημερινή ζωή. Χωρίς θεραπεία, η τενοντοπάθεια εισαγωγής οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία. Η καθημερινή ζωή του ατόμου που επηρεάζεται περιορίζεται σημαντικά από αυτήν την ασθένεια. Δεν είναι ασυνήθιστο να φουσκώνουν οι πληγείσες περιοχές. Εάν υπάρχει πόνος ανάπαυσης, αυτός ο πόνος ανάπαυσης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε προβλήματα ύπνου ή κατάθλιψη.

Η θεραπεία πραγματοποιείται με τη βοήθεια φαρμάκων ή θεραπειών. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες επιπλοκές. Ωστόσο, ο πόνος και η ταλαιπωρία μπορεί να μην ανακουφιστούν πλήρως. Η εισαγωγή της τενοπάθειας συνήθως δεν μειώνει ή επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής. Κατά κανόνα, ορισμένα αθλήματα δεν μπορούν πλέον να διεξάγονται εύκολα.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν παρατηρηθεί πόνος στην πίεση, μυϊκή ένταση ή πόνος στο άγχος κατά την εισαγωγή του τένοντα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό ή ειδικό αθλητικό ιατρικό το συντομότερο δυνατόν. Απαιτείται ιατρική εξέταση εάν τα συμπτώματα επιμένουν για περισσότερο από μερικές ημέρες ή εάν αυξάνονται γρήγορα στην ένταση. Εάν τα συμπτώματα εμφανίζονται σε σχέση με έναν τραυματισμό, θα πρέπει να επισκεφθείτε αμέσως έναν γιατρό. Η ιατρική συμβουλή είναι ιδιαίτερα σημαντική στην περίπτωση εξωτερικά ορατών συμπτωμάτων, όπως ερυθρότητα ή ακόμη και αιμορραγία. Εάν παρατηρηθεί σκλήρυνση των μυών, η ασθένεια μπορεί να έχει προχωρήσει περαιτέρω.

Ένας γιατρός πρέπει να διαγνώσει την τενοντοπάθεια εισαγωγής πριν από την πάχυνση του τένοντα ή άλλες σοβαρές επιπλοκές. Οι αθλητές και οι άνθρωποι που ασκούν μεγάλη πίεση στην εργασία τους είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στην ασθένεια και θα πρέπει να επισκεφθούν έναν γιατρό εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα. Ο σωστός υπεύθυνος επικοινωνίας είναι ο οικογενειακός γιατρός, ένας αθλητής ή ένας ορθοπεδικός χειρουργός. Εάν το προσβεβλημένο πόδι δεν μπορεί πλέον να μετακινηθεί καθόλου, είναι καλύτερο να πάτε στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Στην ιδανική περίπτωση, η τενοντοπάθεια εισαγωγής αντιμετωπίζεται σε εξειδικευμένη κλινική. Τα παιδιά πρέπει να μεταφέρονται σε παιδίατρο εάν υπάρχουν ενδείξεις ασθένειας τένοντα.

Θεραπεία & Θεραπεία

Τα θεραπευτικά μέτρα εξαρτώνται σημαντικά από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του πόνου και από το εάν υπάρχει οξεία ή χρόνια φλεγμονή της εισαγωγής του τένοντα. Σε οξεία Εισαγωγική τενοπάθεια Για παράδειγμα, τα μέτρα θεραπείας στοχεύουν αρχικά στην ακινητοποίηση της πληγείσας περιοχής.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν κρυοθεραπευτικά μέτρα (π.χ. με CO2 ή πάγο) καθώς και από του στόματος ή τοπικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα (αντιφλεγμονώδη φάρμακα). Αφού υποχωρήσουν τα συμπτώματα του οξέος πόνου, συνήθως υποδεικνύονται ηλεκτροθεραπευτικές και φυσικές μετρήσεις (συμπεριλαμβανομένων των TENS, υπερηχογραφική θεραπεία, ιοντοφόρηση). Στην περίπτωση των τενοντοπαθών χρόνιας εισαγωγής, οι ισομετρικές ασκήσεις συστολής συνήθως συνιστώνται αρχικά για την ενίσχυση των μυών, οι οποίοι αντικαθίστανται στη μεταγενέστερη πορεία της θεραπείας με δυναμικές ασκήσεις κάτω από το όριο του πόνου.

Επιπλέον, κορτικοστεροειδή διεισδύουν, τοπικές εφαρμογές θερμότητας και εξωσωματική θεραπεία κυμάτων σοκ (ESWT) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανακούφιση του πόνου και τη διασφάλιση της ελαστικότητας. Επιπλέον, η υποκείμενη αιτία της τενοντοπάθειας εισαγωγής πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να εξαλειφθεί. Εάν, για παράδειγμα, επηρεαστεί η προσκόλληση του Αχιλλέα τένοντα (αχιλοδυνία), τα υποδήματα με ελαφρώς ψηλά τακούνια μπορούν να βοηθήσουν σε ορισμένες περιπτώσεις.

Επιπλέον, στην περίπτωση των τενοντοπαθειών χρόνιας εισαγωγής, ιδίως στους τένοντες του Αχιλλέα, στους αγκώνες ή στην περιοχή του ώμου, η θεραπεία με ACP (αυτόλογο ρυθμισμένο πλάσμα) μπορεί να θεωρηθεί ότι διεγείρει την αναγεννητική ανάπτυξη και επιταχύνει την επούλωση. Η χειρουργική αφαίρεση του προσβεβλημένου τμήματος του τένοντα θεωρείται ως η τελευταία λύση στην περίπτωση των τενοντοπαθειών εισαγωγής και, λόγω του κινδύνου λειτουργικής βλάβης, εξετάζεται μόνο εάν η θεραπεία δεν είναι επιτυχής λόγω συντηρητικών μέτρων.

Προοπτικές και προβλέψεις

Κατά κανόνα, η τενοντοπάθεια εισαγωγής πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται από γιατρό. Εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπιστεί, ο πόνος δεν θα εξαφανιστεί από μόνος του και στις περισσότερες περιπτώσεις τα συμπτώματα θα επιδεινωθούν σημαντικά.

Κατά κανόνα, ο έντονος πόνος της τενοντοπάθειας κατά την εισαγωγή μπορεί να αντιμετωπιστεί καλά με τη βοήθεια ανακουφιστικών πόνων. Δεν υπάρχουν περαιτέρω επιπλοκές ή άλλα παράπονα. Επιπλέον, ο πόνος μπορεί να ανακουφιστεί με τη βοήθεια διαφόρων θεραπειών και ασκήσεων. Αυτό μετριάζει επίσης την περαιτέρω πορεία της νόσου και περιορίζει τα συμπτώματα. Η σωστή θεραπεία της τενοντοπάθειας εισαγωγής οδηγεί επίσης σε μια θετική πορεία της νόσου στις περισσότερες περιπτώσεις, αν και δεν μπορεί πάντα να επιτευχθεί πλήρης θεραπεία.

Εάν η τενοντοπάθεια εισαγωγής δεν αντιμετωπιστεί, θα υπάρξουν σημαντικές επιπλοκές και περιορισμοί στην καθημερινή ζωή του ενδιαφερόμενου. Ο ασθενής πάσχει από σοβαρούς περιορισμούς στην κίνηση και συνήθως δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει μόνο την καθημερινή ζωή. Εξαρτάται από τη βοήθεια άλλων ανθρώπων και πάσχει από μια σημαντικά μειωμένη ποιότητα ζωής. Το προσδόκιμο ζωής συνήθως δεν επηρεάζεται αρνητικά από την τενοντοπάθεια εισαγωγής.

πρόληψη

Υπερφόρτωση ειδικά για σπορ και έτσι επίσης Τεντωπάθειες εισαγωγής μπορεί να αποφευχθεί μέσω κατάλληλων προγραμμάτων κατάρτισης προσαρμοσμένων στις ατομικές ανάγκες. Τα μη εκπαιδευμένα άτομα πρέπει επίσης να αποφεύγουν την υπερβολική πίεση κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων. Επιπλέον, οι καλοχτισμένοι μύες προστατεύουν από την υπερβολική χρήση των τενόντων και μειώνουν τον κίνδυνο εισαγωγής τενοντοπαθειών.

Μετέπειτα φροντίδα

Κατά κανόνα, ο ασθενής με τενοντοπάθεια εισαγωγής έχει πολύ λίγα ή ακόμη και κανένα ειδικό μέτρο παρακολούθησης. Στην περίπτωση αυτής της ασθένειας, το άτομο που επηρεάζεται εξαρτάται κυρίως από μια γρήγορη διάγνωση και επίσης από την ταχεία και, κυρίως, από την έγκαιρη θεραπεία της νόσου, ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω επιπλοκές.

Η αυτοθεραπεία δεν μπορεί να συμβεί με τενοντοπάθεια εισαγωγής, έτσι ώστε αυτοί που επηρεάζονται εξαρτώνται πάντα από τη θεραπεία από γιατρό. Κατά κανόνα, η θεραπεία πραγματοποιείται με τη λήψη φαρμάκων. Εκείνοι που επηρεάζονται πρέπει πάντα να διασφαλίζουν ότι λαμβάνουν τακτικά το φάρμακο και ότι η δοσολογία είναι σωστή για να μειώνουν μόνιμα τα συμπτώματα.

Σε πολλές περιπτώσεις, ασκήσεις συγκέντρωσης είναι επίσης απαραίτητες για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της τενοντοπάθειας εισαγωγής. Πολλές από τις ασκήσεις μπορούν να γίνουν στο σπίτι σας, κάτι που μπορεί να επιταχύνει την επούλωση. Οι περισσότεροι ασθενείς με αυτή την ασθένεια χρειάζονται επίσης τη βοήθεια και την υποστήριξη της ίδιας της οικογένειας και των φίλων τους, αν και μπορεί να είναι απαραίτητες και στοργικές και εντατικές συζητήσεις για την πρόληψη ψυχολογικών αναταραχών ή κατάθλιψης.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Η θεραπεία της τενοντοπάθειας εισαγωγής βασίζεται συνήθως στην ακριβή αιτία. Ωστόσο, το θιγόμενο άτομο πρέπει σε κάθε περίπτωση να ακινητοποιήσει την πληγείσα περιοχή και να την προστατεύσει και να μην την μετακινεί πλέον. Ειδικότερα, οι αθλητές δεν θα πρέπει να συνεχίζουν το άθλημά τους εάν έχουν τενοντοπάθεια εισαγωγής.

Για την ενίσχυση των μυών, ο ασθενής διαθέτει διάφορες ασκήσεις διαθέσιμες που μπορούν να εκτελεστούν στη φυσιοθεραπεία ή στο σπίτι. Πάνω απ 'όλα, οι ασκήσεις συστολής έχουν θετική επίδραση στην πορεία της νόσου. Αυτό επιτρέπει επίσης στην περιοχή να ανακτήσει την κινητικότητά της, ώστε να μην υπάρχουν περιορισμοί στην καθημερινή ζωή. Η εφαρμογή θερμότητας είναι επίσης πολύ χρήσιμη στην περίπτωση τενοντοπάθειας εισαγωγής. Αυτά περιλαμβάνουν ιαματικά λουτρά ή επίσκεψη στη σάουνα.

Εάν τα παράπονα εμφανίζονται στον τένοντα του Αχιλλέα, ειδικά παπούτσια μπορούν να σας βοηθήσουν εδώ. Αυτά θα πρέπει να έχουν ελαφριά φτέρνα και να είναι λίγο πιο φαρδιά από τα κανονικά υποδήματα για να στηρίζουν το πόδι κατά το τρέξιμο. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει επίσης να εφαρμόζει τακτικά το συνταγογραφούμενο φάρμακο στην αντίστοιχη περιοχή για ανακούφιση από τον πόνο, καθώς αυτό αποτρέπει επίσης την περαιτέρω φλεγμονή και αντιμετωπίζει τα τρέχοντα.