Η ασθένεια των κυττάρων

ο Η ασθένεια των κυττάρων είναι μια λυοσωμική βλεννολιπίδωση. Η αιτία της ασθένειας αποθήκευσης είναι μια μετάλλαξη του γονιδίου GNPTA με τον γονιδιακό τόπο q23.3 στο χρωμόσωμα 12. Η συμπτωματική θεραπεία πραγματοποιείται κυρίως με χορήγηση διφωσφονικών.

Τι είναι η ασθένεια των κυττάρων;

Ένας βιοχημικός προσδιορισμός της δραστηριότητας του λυσοσωμικού ενζύμου στον ορό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβεβαίωση της διάγνωσης. Αυτός ο προσδιορισμός αποκαλύπτει μια παράλογη σχέση μεταξύ ενδο- και εξωκυτταρικής δραστηριότητας.
© red150770 - stock.adobe.com

Οι ασθένειες αποθήκευσης χαρακτηρίζονται από την απόθεση διαφόρων ουσιών σε κύτταρα και όργανα του ανθρώπινου σώματος. Είναι μια ετερογενής ομάδα ασθενειών που μπορεί να χωριστεί σε διάφορες υπο-μορφές. Εκτός από τις γλυκογονόζες, τους βλεννοπολυσακχαρίτες και τις λιπιδόζες, το φάρμακο διαφοροποιείται, ανάλογα με την ουσία που έχει κατατεθεί, τις σφιγγολιπιδόζες, τις αιμοσιδερόζες και τις αμυλοειδώσεις.

Οι ασθένειες αποθήκευσης λυσοσωμάτων επηρεάζουν τα λυσοσώματα. Αυτά είναι μικροσκοπικά, επικαλυμμένα με μεμβράνη κυτταρικά οργανίδια στα ευκαρυωτικά. Τα λυσοσώματα σχηματίζονται από τη συσκευή Golgi και είναι εξοπλισμένα με υδρολυτικά ένζυμα και φωσφατάσες. Με τη βοήθεια των ενζύμων τους, πρέπει πρώτα να αφομοιώσουν ξένες ουσίες και τις ουσίες του ίδιου του σώματος.

Η νόσος των κυττάρων I είναι μια λυοσωμική βλεννολιπίδωση με δύο διαφορετικούς υποτύπους. Οι Leroy και DeMars κατέγραψαν για πρώτη φορά την ασθένεια τη δεκαετία του 1960, επισημαίνοντας την ομοιότητά της με τη βλεννοπολυσακχαρίτιδα τύπου Ι, γνωστή ως νόσος του Hurler. Το όνομα της νόσου προέρχεται από τα εγκλείσματα ινοβλαστών, τα λεγόμενα κύτταρα εγκλεισμού, στο δέρμα του ασθενούς.

αιτίες

Η αιτία της νόσου των κυττάρων Ι έγκειται στην έλλειψη δραστικότητας της Ν-ακετυλογλυκοζαμινυλ-1-φωσφοτρανσφεράσης. Η περιορισμένη δραστικότητα αυτού του ενζύμου εμποδίζει ένα μεγάλο μέρος των λυσοσωμικών ενζύμων να εισέλθουν στο εσωτερικό του λυσοσώματος. Η ρύθμιση των λυσοσωμικών ενζύμων διαμορφώνεται από τη δραστικότητα της φωσφοτρανσφεράσης.

Επιτρέπει τη σύνθεση ενός σήματος διαλογής σε έναν υγιή οργανισμό. Αυτή η διαδικασία διαταράσσεται στην ασθένεια των κυττάρων I. Επομένως, δεν υπάρχει επισήμανση με 6-φωσφορική μαννόζη. Για το λόγο αυτό, τα λυσοσωμικά ένζυμα δεν ταξινομούνται πλέον σωστά και μεταναστεύουν στην εξωκυτταρική μήτρα με ανεξέλεγκτο τρόπο μέσω της μεμβράνης πλάσματος.

Ο λόγος για αυτό είναι μια μετάλλαξη στο γονίδιο GNPTAB. Αφαιρεί τη λειτουργικότητα της Ν-ακετυλογλυκοζαμινυλ-1-φωσφοτρανσφεράσης και συνεπώς την ικανότητα να καταλύει τη σύνθεση της 6-φωσφορικής μαννόζης. Η μεταφορά λυσωμικών ενζύμων είναι τόσο διαταραγμένη. Η Ν-ακετυλο-γλυκοζαμίνη-1-φωσφοτρανσφεράση αποτελείται από τις υπομονάδες άλφα, βήτα και γάμμα. Κωδικοποιούνται σε δύο γονίδια.

Η κληρονομική νόσος των κυττάρων Ι επηρεάζει το γονίδιο GNPTA στο χρωμόσωμα 12. Υπάρχει μια μετάλλαξη στον τόπο γονιδίου q23.3. Για τη σπάνια ασθένεια, δίνεται μια συχνότητα περίπου 0,3: 100.000. Η κληρονομικότητα υπόκειται σε αυτοσωματική υπολειπόμενη κληρονομιά. Και οι δύο γονείς πρέπει επομένως να φέρουν το ελαττωματικό γονίδιο για να μεταδώσουν την ασθένεια.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα της νόσου των κυττάρων I μπορούν να παρατηρηθούν αμέσως μετά τη γέννηση ή το αργότερο λίγους μήνες αργότερα, και τα χαρακτηριστικά τους είναι παρόμοια με αυτά του συνδρόμου Hurler. Σε αντίθεση με τους ασθενείς με σύνδρομο Hurler, εκείνοι με νόσο των κυττάρων Ι δεν παρουσιάζουν έκκριση βλεννοπολυσακχαρίτη.

Τα μεμονωμένα συμπτώματα της νόσου υπόκεινται σε μεγάλο αριθμό παραλλαγών. Οι Kornfeld και Sly συνοψίζουν τα κλινικά χαρακτηριστικά του σκελετού, των εσωτερικών οργάνων, των ματιών, του δέρματος, του κεντρικού νευρικού συστήματος και του προσώπου. Ο σκελετός επηρεάζεται τόσο συχνά από κυκλοσκολίωση και εξάρσεις ισχίου.

Μπορούν επίσης να υπάρχουν πόδια κλαμπ, αρθρώσεις και παραμορφώσεις των σπονδύλων. Το ίδιο ισχύει για το πολύπλευρο μικρού μεγέθους και τη δυσόσταση. Η ασθένεια μπορεί να εκδηλωθεί στα εσωτερικά όργανα με τη μορφή ηπατοσπληνομεγαλίας και καρδιομεγαλίας ή καρδιακής νόσου. Το πρόσωπο του ασθενούς έχει χονδροειδή χαρακτηριστικά.

Τα εξόφθαλμα, τα υπερπλαστικά ούλα ή η σκαφοκεφαλία είναι τυπικά συμπτώματα. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ένα ανοιχτό στόμα και μια βαθιά βυθισμένη μύτη. Τα μάτια αυτών που προσβάλλονται συχνά έχουν αδιαφάνεια του κερατοειδούς ή πρησμένα βλέφαρα. Το δέρμα είναι παχύ και χοντρό, με σοβαρή ψυχοκινητική ή διανοητική καθυστέρηση στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Διάγνωση & πορεία της νόσου

Η πρώτη ύποπτη διάγνωση της νόσου των κυττάρων I μπορεί να γίνει με οπτική διάγνωση με βάση την αναμνησία. Ένας βιοχημικός προσδιορισμός της δραστηριότητας του λυσοσωμικού ενζύμου στον ορό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβεβαίωση της διάγνωσης. Αυτός ο προσδιορισμός αποκαλύπτει μια παράλογη σχέση μεταξύ ενδο- και εξωκυτταρικής δραστηριότητας.

Η δράση της φωσφοτρανσφεράσης στους ινοβλάστες μπορεί επίσης να προσδιοριστεί για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Τα εγκλείσματα αντιστοιχούν είτε σε βλεννοπολυσακχαρίτες, λιπίδια είτε σε ολιγοσακχαρίτες. Τα μοριακά γενετικά διαγνωστικά μπορούν να εξαλείψουν τις υπόλοιπες αμφιβολίες. Εάν υπάρχει κατάλληλο ιστορικό, η ασθένεια μπορεί επίσης να διαγνωστεί ως μέρος της προγεννητικής διάγνωσης.

Λόγω του χαμηλού επιπολασμού, η προγεννητική επεξεργασία συνιστάται μόνο εάν υπάρχει οικογενειακή διάθεση. Η πορεία της νόσου εξαρτάται από τα συμπτώματα σε κάθε περίπτωση και δεν είναι άμεσα προβλέψιμη. Ωστόσο, οι περισσότεροι ασθενείς επιβιώνουν μόλις μετά την ηλικία των δέκα ετών. Ωστόσο, οι ήπιες μορφές ανάπτυξης δεν αποκλείονται πλήρως σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

Επιπλοκές

Η ασθένεια των κυττάρων I μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες επιπλοκές και παράπονα. Ωστόσο, αυτά αναγνωρίζονται αργά, έτσι ώστε η ασθένεια των κυττάρων Ι να μπορεί να διαγνωστεί μόνο αργά. Τα συμπτώματα είναι σχετικά ασυνεπή, γεγονός που συχνά καθιστά δύσκολη τη θεραπεία. Αυτό συνήθως οδηγεί σε δυσφορία και δυσπλασίες του δέρματος, των ματιών και των εσωτερικών οργάνων.

Στη χειρότερη περίπτωση, το προσβεβλημένο άτομο μπορεί να τυφλωθεί ή να πεθάνει απευθείας από ανεπάρκεια οργάνων. Επιπλέον, υπάρχει έντονο κοντό ανάστημα και επίσης καρδιακά προβλήματα. Τα βλέφαρα είναι συχνά πρησμένα και υπάρχει μειωμένη νοημοσύνη και διανοητική καθυστέρηση. Δεν είναι ασυνήθιστο το άτομο που επηρεάζεται να εξαρτάται από τη βοήθεια άλλων ανθρώπων στην καθημερινή ζωή λόγω της καθυστέρησης για να το αντιμετωπίσει.

Η ποιότητα ζωής του ασθενούς μειώνεται σημαντικά από την ασθένεια των κυττάρων I. Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες επιπλοκές στη θεραπεία της νόσου. Χρησιμοποιούνται φάρμακα και ψυχολογικές θεραπείες που μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Ωστόσο, δεν είναι δυνατή η πλήρης και αιτιώδης θεραπεία αυτής της νόσου. Το προσδόκιμο ζωής μειώνεται από την ασθένεια.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Η νόσος των κυττάρων I διαγιγνώσκεται συνήθως αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού. Το εάν απαιτούνται περαιτέρω μέτρα θεραπείας εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Μικρές δυσπλασίες δεν πρέπει απαραίτητα να αντιμετωπίζονται. Τα πόδια του κλαμπ και οι παραμορφώσεις των σπονδύλων, από την άλλη πλευρά, είναι σοβαρές δυσπλασίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν χειρουργικά και με φαρμακευτική αγωγή. Οι γονείς πρέπει να συμβουλευτούν έναν ειδικό αμέσως εάν ο υπεύθυνος γιατρός στο νοσοκομείο μητρότητας δεν το έχει ήδη πράξει.

Εάν συμβεί ατύχημα ή πτώση ως αποτέλεσμα των παραπόνων, το παιδί πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο ή οι γονείς θα πρέπει να καλέσουν αμέσως τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Σε περίπτωση σοβαρών δυσπλασιών, οι οποίες μπορεί επίσης να επηρεάσουν την ψυχή του παιδιού αργότερα στη ζωή, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν θεραπευτή για να συνοδεύσετε την ιατρική θεραπεία. Η ασθένεια των κυττάρων I απαιτεί επομένως πάντα ιατρική εξέταση. Το σωστό πρόσωπο επαφής είναι ο παιδίατρος ή ειδικός σε κληρονομικές ασθένειες. Σε περίπτωση οπτικών διαταραχών, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν οφθαλμίατρο.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Η ασθένεια των κυττάρων I θεωρείται ανίατη. Επομένως, δεν υπάρχει αιτιώδης θεραπεία. Η θεραπεία είναι μόνο συμπτωματική και υποστηρικτική. Η ψυχοθεραπευτική φροντίδα για τις πληγείσες οικογένειες αποτελεί μεγάλο μέρος της υποστηρικτικής θεραπείας. Η συμπτωματική θεραπεία εξαρτάται από τη μεμονωμένη περίπτωση. Τα συμπτώματα των οστών αντιμετωπίζονται συχνά δίνοντας διφωσφονικά.

Αυτά τα φάρμακα είναι γνωστά από τη θεραπεία της οστεοπόρωσης και έχουν υψηλή συγγένεια για την επιφάνεια των οστών. Ειδικά στην περιοχή των κενών απορρόφησης, προσκολλούνται στα οστά. Με αυτόν τον τρόπο, αναστέλλουν τους οστεοκλάστες που αποικοδομούν τα οστά και έτσι μειώνουν την απορρόφηση των οστών. Τα φάρμακα είναι πυροφωσφορικά ανάλογα με δεσμό Ρ-Ο-Ρ που περιέχει άνθρακα.

Δεν πραγματοποιείται ενζυματική υδρόλυση. Τα αμινοδιφωσφονικά είναι από τα πιο πρόσφατα από αυτές τις ουσίες. Επιπλέον, το alendronate, το clodronate, το etidronate, το ibandronate, το pamidronate και το risendronate έχουν εγκριθεί στη Γερμανία από την ίδια ομάδα φαρμάκων. Το ίδιο ισχύει για το tiludronate και το zoledronate.

Εκτός από αυτά τα φάρμακα, μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της νόσου των κυττάρων Ι. Η επιτυχία αυτής της θεραπείας ήταν περιορισμένη μόνο σε προηγούμενες περιπτώσεις. Οι γονιδιακές θεραπείες διερευνούνται τώρα ως μια νέα θεραπευτική προσέγγιση για γονιδιακά ελαττώματα. Οι γονιδιακές θεραπείες έχουν δείξει αρχική επιτυχία σε ζωικά μοντέλα. Μέχρι στιγμής, δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιηθούν στην πράξη σε ανθρώπους. Ωστόσο, αυτή η σχέση πιθανώς θα αλλάξει στο μέλλον.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για τον πόνο

Προοπτικές και προβλέψεις

Η νόσος των κυττάρων I είναι μια κληρονομική ασθένεια που δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί συμπτωματικά. Η πρόγνωση είναι συνεπώς αρνητική. Αν και τα συμπτώματα μπορούν να μειωθούν σημαντικά με την πρώιμη θεραπεία, η νόσος των κυττάρων Ι σχεδόν πάντα ακολουθεί σοβαρή πορεία.

Το μικρό ανάστημα και η βλάβη στα εσωτερικά όργανα και το κεφάλι μειώνουν ήδη το προσδόκιμο ζωής σημαντικά. Επιπλέον, οι δυσπλασίες στο πρόσωπο, το δέρμα και τα μάτια μπορούν να μειώσουν το προσδόκιμο ζωής, αλλά κυρίως επίσης την ποιότητα ζωής του ατόμου που επηρεάζεται. Μερικοί από αυτούς που επηρεάζονται φτάνουν την ηλικία των 40 ή 50 ετών, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς πεθαίνουν στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία.

Εάν η ασθένεια των κυττάρων I δεν αντιμετωπιστεί, οι ασθενείς συχνά πεθαίνουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Η πρόγνωση είναι επομένως μάλλον αρνητική. Παρ 'όλα αυτά, η προοπτική μιας ζωής χωρίς συμπτώματα παρέχεται εάν ο ασθενής αντιμετωπίζεται ως μέρος μιας ολοκληρωμένης θεραπείας και, εάν είναι απαραίτητο, τοποθετείται σε ίδρυμα για άτομα με σωματική αναπηρία. Η φυσιοθεραπεία και τα θεραπευτικά μέτρα μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ευημερία του ασθενούς μακροπρόθεσμα.

πρόληψη

Η ασθένεια των κυττάρων I μπορεί να προληφθεί μόνο με μοριακή γενετική εξέταση πριν από τον οικογενειακό προγραμματισμό. Ως μέρος της προγεννητικής διάγνωσης, οι μέλλουσες γονείς μπορούν επίσης να αποφασίσουν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη.

Μετέπειτα φροντίδα

Στις περισσότερες περιπτώσεις, εκείνοι που πάσχουν από ασθένεια των κυττάρων I δεν διαθέτουν καθόλου ή πολύ λίγα μέτρα παρακολούθησης. Η ασθένεια πρέπει να αναγνωριστεί από γιατρό το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση των συμπτωμάτων. Δεδομένου ότι πρόκειται για γενετικά καθορισμένη ασθένεια, μια γενετική εξέταση και διαβούλευση πρέπει πάντοτε να πραγματοποιείται πρώτα σε περίπτωση επιθυμίας να αποκτήσουν παιδιά, προκειμένου να αποφευχθεί η κληρονομική νόσος των κυττάρων I σε απογόνους.

Οι περισσότεροι ασθενείς εξαρτώνται από διάφορα φάρμακα για αυτήν την ασθένεια. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι η δοσολογία είναι σωστή και ότι το φάρμακο λαμβάνεται τακτικά. Εάν κάτι είναι ασαφές, υπάρχουν ανεπιθύμητες ενέργειες ή εάν έχετε απορίες, πρέπει πρώτα να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Ομοίως, πολλοί πάσχοντες χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη με αυτήν την ασθένεια, αν και οι στοργικές συζητήσεις με γονείς ή συγγενείς μπορούν να έχουν θετική επίδραση στην πορεία της νόσου. Ένα άτομο που επηρεάζεται χρειάζεται τη βοήθεια και υποστήριξη στην καθημερινή του ζωή από την οικογένειά του. Σε πολλές περιπτώσεις, η νόσος των κυττάρων I περιορίζει σημαντικά ή μειώνει το προσδόκιμο ζωής του προσβεβλημένου ατόμου.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Οι ασθενείς που πάσχουν από I-cell ασθένεια μπορούν να καταφύγουν σε διάφορες συντηρητικές και εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας. Η συντηρητική θεραπεία επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και των παθήσεων.

Η χρήση βοηθημάτων όπως δεκανίκια ή ορθοπεδικά πέλματα μπορεί να επιβραδύνει την πορεία των αντίστοιχων δυσπλασιών και έτσι να μειώσει επίσης τον πόνο. Η φαρμακευτική αγωγή βοηθά στην ανακούφιση του πόνου και μπορεί να συμπληρωθεί με εναλλακτικά μέτρα όπως μασάζ ή βελονισμός. Οι εναλλακτικές θεραπείες πρέπει να συζητηθούν εκ των προτέρων με τον αρμόδιο γιατρό. Ο γιατρός μπορεί να είναι σε θέση να παραπέμψει τον ασθενή απευθείας σε έναν ομοιοπαθητικό ή να δώσει περαιτέρω συμβουλές σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης του αντίστοιχου συμπτώματος.

Δεδομένου ότι η νόσος των κυττάρων I είναι συνήθως θανατηφόρα παρά όλες τις επιλογές θεραπείας, θα πρέπει να αναζητηθούν θεραπευτικές συμβουλές. Όχι μόνο εκείνοι που επηρεάζονται πρέπει να επιλύσουν τους φόβους τους. Οι συγγενείς και οι φίλοι συνήθως χρειάζονται επίσης υποστήριξη για την αντιμετώπιση της νόσου και την πιθανή αρνητική της έκβαση. Η συμμετοχή σε μια ομάδα αυτοβοήθειας είναι επίσης μια επιλογή για τον ασθενή και τους συγγενείς του. Η επαφή με άλλους πάσχοντες βοηθά στην αποδοχή της νόσου και συχνά άλλοι πάσχοντες μπορούν επίσης να προτείνουν περαιτέρω μέτρα θεραπείας και στρατηγικές για την καθημερινή ζωή με την ασθένεια των κυττάρων I.