Αιμόφιλος

Με Αιμόφιλος υποδηλώνει ένα γένος 16 διαφορετικών ειδών σε σχήμα ράβδου, αρνητικών κατά gram, βακτηρίων, τα οποία προέρχονται από την οικογένεια Pasteurellaceae. Τα προληπτικά (προσωρινά) αναερόβια βακτήρια μπορούν να αποικίσουν τους βλεννογόνους και χρειάζονται ορισμένους αυξητικούς παράγοντες που περιέχονται στα ερυθροκύτταρα για την ανάπτυξή τους. Μερικοί από τους 16 τύπους μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστικές λοιμώξεις ή την αφροδίσια νόσο "soft chancre" ή "ulcus molle".

Τι είναι ο Αιμόφιλος;

Το γένος των Gram-αρνητικών βακτηρίων Haemophilus περιλαμβάνει 16 διαφορετικούς τύπους αναισθητικών αναερόβιων βακτηρίων, μερικά από τα οποία εμφανίζονται ως παθογόνα. Το όνομα του γένους Haemophilus συνάδει με την ανάγκη τους για ορισμένους αυξητικούς παράγοντες που περιέχονται στην αιμοσφαιρίνη.

Τα βακτήρια αιμόφιλου δεν σχηματίζουν σπόρια και δεν μπορούν να κινηθούν ενεργά. Μερικοί τύποι βακτηρίων μπορούν να προκαλέσουν αναπνευστικές λοιμώξεις, την αφροδίσια νόσο, την επιπεφυκίτιδα των ματιών και τη μη ειδική φλεγμονή του κόλπου και της μήτρας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι υποομάδες των βακτηρίων μπορούν επίσης να προκαλέσουν φλεγμονή της επένδυσης της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα) και μηνιγγίτιδα (φλεγμονή των μηνίγγων).

Κατ 'αρχήν, τα ενθυλακωμένα βακτηριακά στελέχη Haemophilus πρέπει να ταξινομηθούν ως παθογόνα επειδή ο έλεγχός τους καθίσταται δυσκολότερος από τα φαγοκύτταρα του ίδιου του σώματος (μακροφάγα). Τα μη ενθυλακωμένα βακτηριακά στελέχη είναι πιθανότερο μέρος της φυσιολογικής βακτηριακής χλωρίδας των βλεννογόνων και αναπτύσσουν παθογένεια μόνο όταν διαταράσσεται το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει υποστεί βλάβη το επιθήλιο των βλεννογόνων.

Σημασία & λειτουργία

Η σημασία και οι λειτουργίες των μη παθογόνων βακτηρίων Haemophilus για το μεταβολισμό του σώματος και ειδικά για τους βλεννογόνους των αναπνευστικών οργάνων δεν είναι γνωστές. Τα είδη που δεν έχουν εγκλωβιστεί - δεν είναι παθογόνα - είναι σχεδόν πανταχού παρόντα στους βλεννογόνους της αναπνευστικής οδού, ειδικά στην άνω αναπνευστική οδό, και αποτελούν μέρος της φυσικής βακτηριακής χλωρίδας.

Τα περισσότερα βακτήρια Haemophilus είναι βιώσιμα μόνο έξω από το σώμα για μικρό χρονικό διάστημα. Δεδομένου ότι δεν αναπτύσσουν σπόρια, οι μολύνσεις ή η μετάδοση των βακτηρίων από άτομο σε άτομο είναι δυνατές μόνο μέσω λοίμωξης σταγονιδίων. Χαρακτηριστικό των βακτηρίων είναι η ανάγκη τους για αιμίνη και NAD, τα οποία περιέχονται στα ερυθρά αιμοσφαίρια (ερυθροκύτταρα) και παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή ισορροπία των κυττάρων κατά τη διάρκεια της ελεγχόμενης οξείδωσης.

Δεδομένου ότι τα ίδια τα βακτήρια δεν είναι σε θέση να λάβουν τις απαιτούμενες ουσίες μέσω αιμόλυσης των ερυθροκυττάρων, χρειάζονται άλλα βακτήρια, π.χ. Β. Σταφυλόκοκκοι, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να απελευθερώνουν αιμοσφαιρίνη μέσω αιμόλυσης των ερυθροκυττάρων. Αυτή η διαδικασία μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί σε εργαστηριακές καλλιέργειες και είναι γνωστή ως το φαινόμενο της υγρής νοσοκόμας. Δεδομένου ότι τα βρέφη και τα μικρά παιδιά διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο, η Μόνιμη Επιτροπή Εμβολιασμών (STIKO) συνιστά τον εμβολιασμό για την πρόληψη της μόλυνσης με το βακτήριο της γρίπης τύπου b σε βρέφη ήδη από 2 μήνες.

Πριν ξεκινήσει ο εμβολιασμός το 1990, υπήρχαν περίπου 2.000 περιπτώσεις λοιμώξεων με το βακτήριο της γρίπης στη Γερμανία. Ο αριθμός των νέων υποθέσεων μειώθηκε δραστικά στη συνέχεια, και το 2004 καταγράφηκαν μόνο 70 υποθέσεις. Μια αποδεδειγμένη λοίμωξη με Haemophilus influenzae, τύπου b, πρέπει να αναφέρεται ονομαστικά στη Γερμανία. Η περίοδος επώασης από τη μόλυνση έως την έναρξη της νόσου είναι μερικές ημέρες.

Ασθένειες και παθήσεις

Οι γνωστοί κίνδυνοι προκύπτουν κυρίως από τα λίγα παθογόνα είδη βακτηρίων Haemophilus όταν το ανοσοποιητικό σύστημα δέχεται επίθεση ταυτόχρονα. Το πιο γνωστό βακτήριο με το μεγαλύτερο παθογόνο δυναμικό είναι το Haemophilus influenzae.

Το βακτήριο - επίσης γνωστό ως βακτήρια Pfeiffer influenza - αποικίζει σχεδόν αποκλειστικά τους βλεννογόνους της μύτης, του λαιμού και των βρόγχων και μπορεί να οδηγήσει σε λοιμώξεις εκεί. Επειδή το βακτήριο έχει σχεδόν πάντα βρεθεί σε ασθενείς με γρίπη, πιστεύεται εδώ και πολύ καιρό ότι το ίδιο το βακτήριο είναι η αιτία της γρίπης, μια υπόθεση που εδώ και πολύ καιρό αμφισβητείται.

Είναι γνωστές 6 διαφορετικές παραλλαγές του Haemophilus influenzae, καθεμία από τις οποίες διαφέρει στη δομή των τοιχωμάτων της κάψουλας από πολυσακχαρίτες (τύποι Α έως ΣΤ), όπου ο τύπος Β θεωρείται ιδιαίτερα παθογόνος. Με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή βλάβη στην αντίστοιχη βλεννογόνο μεμβράνη, οι διάφοροι τύποι βακτηρίων γρίπης μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες όπως βρογχίτιδα, πνευμονία, μέση ωτίτιδα, φλεγμονή του λάρυγγα, επιπεφυκίτιδα και ακόμη και μηνιγγίτιδα.

Το Haemophilus parainfluenzae, που σχετίζεται στενά με το βακτήριο της γρίπης, αποικίζει επίσης τους βλεννογόνους των αναπνευστικών οργάνων, αλλά είναι περιστασιακά παθογόνο μόνο εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, το βακτήριο μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές αναπνευστικές λοιμώξεις, μηνιγγίτιδα ή ακόμη και σήψη. Ένα άλλο είδος που σχετίζεται στενά με το βακτήριο της γρίπης είναι το Haemophilus aegypticus, το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στη Βόρεια Αφρική και έχει αναγνωριστεί ως ο αιτιολογικός παράγοντας της επιπεφυκίτιδας (επιπεφυκίτιδα).

Το βακτήριο Haemophilus ducreyi, ο αιτιολογικός παράγοντας της φλεβικής νόσου ulcus molle (μαλακό chancre), το οποίο είναι ευρέως διαδεδομένο στις τροπικές περιοχές, έχει ήδη αναπτύξει αντοχή σε ορισμένα αντιβιοτικά.Μια μόλυνση με Haemophilus aphrophilus μπορεί να προκαλέσει πυώδη αποστήματα και εάν το βακτήριο μολυνθεί μέσω της κυκλοφορίας του αίματος (βακτηριαιμία), ενδοκαρδίτιδα (φλεγμονή της εσωτερικής επένδυσης της καρδιάς) ή σήψη. Οι λοιμώξεις με βακτήρια Haemophilus μπορούν να αντιμετωπιστούν με στοχευμένη θεραπεία με αντιβιοτικά με καλή πρόγνωση, αλλά πρέπει να αναμένεται υπάρχουσα αντίσταση σε ορισμένα αντιβιοτικά.