Οξέωση

ο Οξέωση, ή Οξέωση ονομάζεται, είναι μια οστική δομή που μπορεί να βρεθεί περιτριγυρισμένη από μια κοινή κάψουλα στη λεκάνη των σπονδυλωτών με ανεπτυγμένα οπίσθια άκρα. Λόγω του σχήματος του κυπέλλου, όχι μόνο φιλοξενεί την κεφαλή του μηρού, αλλά επιτρέπει επίσης την πολυκατευθυντική του κίνηση, συστέλλοντας τους αντίστοιχους μυς. Οι ασθένειες της κοτύλης οδηγούν πάντα σε διαταραχές της κίνησης ή της ελεύθερης κυκλοφορίας.

Τι είναι το κοτύλη;

ο Οξέωση έχει σχεδιαστεί ως ημισφαιρική κατάθλιψη στο πλευρικό τμήμα του αντίστοιχου μισού της λεκάνης ενός ατόμου και χρησιμεύει για να φιλοξενήσει την κεφαλή του μηρού. ο Οξέωση είναι επομένως ένα σημαντικό μέρος της άρθρωσης του ισχίου (Articulatio coxae) μέσω της οποίας η λεκάνη (Λεκάνη) με το οστό του μηρού (Μηριαίο οστό) συνδέεται με κινητό τρόπο.

Ένα στρώμα χόνδρου πάχους λίγων χιλιοστών στηρίζεται στην εσωτερική επιφάνεια της υποδοχής άρθρωσης, χωρίζοντας τα δύο στοιχεία το ένα από το άλλο και επιτρέποντας την ολισθαίνουσα κίνηση. Λόγω του σφαιρικού του σχήματος, η άρθρωση του ισχίου ταξινομείται μαζί με την άρθρωση ώμου και τις μετακαρφαφαλαγγικές αρθρώσεις (με εξαίρεση τον αντίχειρα) με τον συλλογικό όρο "άρθρωση μπάλας"

Δεδομένου ότι η κοτύλη ή το γύρω χείλος ινώδους χόνδρου (Labrum acetabuli) περικλείει το κεφάλι του μηρού πάνω από τον ισημερινό του, σε αυτή την ειδική περίπτωση αναφέρεται επίσης ως σύνδεσμος παξιμαδιών. Στα θηλαστικά, το articulatio coxae είναι η δεύτερη μεγαλύτερη άρθρωση. Ανάλογα με το μέγεθος και το βάρος, η διάμετρος της υποδοχής άρθρωσης στους ανθρώπους είναι περίπου 2,7 cm.

Ανατομία & δομή

Τα τρία οστά που είναι υπεύθυνα για το σχηματισμό ολόκληρης της λεκάνης εμπλέκονται στη δομή της κοτύλης. Συναντιούνται στη μέση της κοτύλης και σχηματίζουν έναν χόνδρο σύνδεσμο σε σχήμα «Υ», το οποίο, ωστόσο, οστεοποιείται κατά την ογκογένεση. Αυτό είναι το λαγόνιο οστό (Os ilium), το ισχίο (Os ischii) και το ηβικό οστό (Παμπ). Ενώ το ισχίο και το ηβικό οστό αποτελούν τα πρόσθια και οπίσθια μέρη στην κάτω περιοχή, το os ilium σχηματίζει την οροφή της κοτύλης. Το ισχίο είναι το οστό που συμβάλλει περισσότερο στη δομή της κοτύλης. Η κοτύλη βυθίζεται στη λεκάνη με τη μορφή κυπέλλου, οι άκρες του οποίου εκτοξεύονται με τη μορφή κρατήρα από το γύρω οστό της λεκάνης. Η περιφερειακή, ανώμαλη, παχιά άκρη των οστών (Limbus acetabuliχρησιμεύει ως σημείο σύνδεσης για το τοξωτό ινώδες χόνδρο χόνδρου, το οποίο μειώνει το άνοιγμα της υποδοχής άρθρωσης και σταθεροποιεί τη μηριαία κεφαλή στην κοτύλη. Κοντά στο ηβικό άνοιγμα (Συγκρατημένα όργανα) είναι το τοίχωμα της κοτύλης μέσω ενός κενού (Κοιλιακή εγκοπή) διακόπηκε, το οποίο δίνει στην κοτύλη το σχήμα ενός ημισελήνου. Ωστόσο, η εσοχή περιοχή επηρεάζεται από το Ligamentum transversum acetabuli περιλαμβάνει. Στο κέντρο της κοτύλης υπάρχει ένα ρηχό λάκκο που Κοτυλιαία βότανα. Σχετικά με αυτό που ξεκινάει εκεί Ligamentum teres femoris, η οποία επίσης αγκυροβολεί στο μηριαίο κεφάλι, ο μηρός κρατιέται στην υποδοχή.

Λειτουργία & εργασίες

Η κύρια λειτουργία του κοτυλιαίου κυπέλλου είναι να παρέχει μια ευέλικτη σύνδεση μεταξύ του μηρού και της λεκάνης. Η σχετική, εκτεταμένη ελευθερία κινήσεων του μηρού σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα αποτελεί τη βάση για την ικανότητα του ατόμου να κινείται.

Λόγω του σχήματος μπάλας της άρθρωσης του ισχίου (Articulatio coxae) και οι τρεις βαθμοί ελευθερίας για το μηρό είναι προσβάσιμοι. Αυτό επιτρέπει στο μηρό να κινείται σε έξι διαφορετικές κατευθύνσεις. Εκτός από την κάμψη (κάμψη), το τέντωμα (προέκταση), την προσέγγιση (προσθήκη) και την εξάπλωση (απαγωγή), τη στροφή (εσωτερική περιστροφή) και τη στροφή (εξωτερική περιστροφή) του οστού του μηρού.

Η οστική, χόνδροι και συνδετική καθοδήγηση της άρθρωσης του ισχίου, ωστόσο, περιορίζει κάπως αυτές τις κατευθύνσεις κίνησης. Ο μηριαίος μετακινείται σε μία από τις έξι κατευθύνσεις μέσω συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων, μερικές από τις οποίες λειτουργούν ανταγωνιστικά. Λόγω του εκτεταμένου εύρους κίνησης, η άρθρωση του ισχίου είναι εξοπλισμένη με μια πολύ ισχυρή συνδετική συσκευή.

Ασθένειες και παθήσεις

Οι ασθένειες της άρθρωσης του ισχίου μπορεί να έχουν εκφυλιστική, φλεγμονώδη, συγγενή ή σχετιζόμενη με ατύχημα φύση. Μία από τις πιο κοινές ασθένειες είναι η κοξάρθροση, η οποία χαρακτηρίζεται από φλεγμονή και παλινδρόμηση του αρθρικού χόνδρου και, εκτός από τον πόνο, προκαλεί περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας. Η κοξίτιδα fugax, η οποία εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους, είναι επίσης ένα από τα φλεγμονώδη συμπτώματα της άρθρωσης του ισχίου. Η ασηπτική φλεγμονή οδηγεί σε αναφερόμενο πόνο στο γόνατο, χόμπι και περιορισμό στην περιστροφή του ισχίου.

Τα πεπλατυσμένα κοτυλιαία κύπελλα είναι επίσης λιγότερο συχνές ασθένειες, οι οποίες εμφανίζονται είτε στα νεογέννητα λόγω ανάπτυξης ή σε γήρατα. Η δυσπλασία του ισχίου αναγκάζει την κεφαλή του οστού του μηρού να γλιστρήσει έξω από την κοτύλη, γεγονός που οδηγεί σε λανθασμένη φόρτωση, αυξημένη τριβή του χόνδρου και, ως αποτέλεσμα, πρώιμη οστεοαρθρίτιδα.

Η γενετικά εκδηλωμένη προεξοχή της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής (Protrusio acetabuli) σημαντικές απομειώσεις. Ένας περιορισμός στην περιστροφή, την προσθήκη και την απαγωγή του μηρού γίνεται εμφανής, γεγονός που καθιστά αργότερα πιο δύσκολο να λυγίσει και να ισιώσει το πόδι. Όμως τα τραυματικά γεγονότα που καταλήγουν σε κάταγμα της κοτύλης ως αποτέλεσμα άμεσης ή έμμεσης βίας προκαλούν σημαντική ενόχληση.

Εκτός από μια διαταραγμένη λειτουργία των αρθρικών κοξών, υπάρχει δυσλειτουργία ή συντόμευση του ποδιού. Λόγω άλλων συνακόλουθων ασθενειών, όπως ραχίτιδα ή ακινησία μετά από μυϊκή παράλυση, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει κακή ευθυγράμμιση του μηριαίου λαιμού. Ανάλογα με τη γωνία, γίνεται διάκριση μεταξύ του Coxa vara, του "knock-γόνατα" και του Coxa valga, του "bowleg".