Μηνιγγίτιδα

μηνιγγίτιδα, Μηνιγγίτιδα ή Μηνιγγίτιδα είναι μια ασθένεια των μηνιγγιών, η οποία μπορεί να προσβληθεί από φλεγμονή και να υποστεί μόνιμη βλάβη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μηνιγγίτιδα ή η μηνιγγίτιδα προκαλείται από μόλυνση από βακτήρια, ιούς, παράσιτα ή μύκητες.

Τι είναι η μηνιγγίτιδα;

Η μηνιγγίτιδα, η μηνιγγίτιδα ή η μηνιγγίτιδα είναι μια πολύ σοβαρή και πολύπλοκη ασθένεια. Αυτό οδηγεί σε φλεγμονή των μηνιγγιών.

Η μηνιγγίτιδα πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα και εάν ανακαλυφθεί, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως γιατρό ή νοσοκομείο. Εάν υπάρχει μηνιγγίτιδα, είναι σημαντικό να δράσετε γρήγορα καθώς η πορεία της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη της νόσου.

Η μηνιγγίτιδα είναι μια κλασική βακτηριακή λοίμωξη που εμφανίζεται συνήθως σε μικρά παιδιά ή εφήβους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τρεις τύποι βακτηρίων είναι καθοριστικοί για την έναρξη της νόσου.

αιτίες

Τρεις τύποι βακτηρίων ειδικότερα μπορεί να οδηγήσουν σε μηνιγγίτιδα ή μηνιγγίτιδα. Αυτοί είναι οι meningococci (Neisseria meningitidis), οι pneumococci (Streptococcus pneumoniae) και το Haemophilus influenzae.

Η περισσότερη μηνιγγίτιδα μπορεί να εντοπιστεί στους τύπους βακτηρίων που αναφέρονται παραπάνω, τα οποία συνήθως μεταδίδονται από άτομο σε άτομο μέσω λοίμωξης από σταγονίδια, για παράδειγμα μέσω φτέρνισμα ή βήχα. Συχνά συμβαίνει εκ των προτέρων μια μάλλον απλή και αβλαβής φλεγμονή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, η οποία στη συνέχεια οδηγεί σε μηνιγγίτιδα.

Ωστόσο, ο εμβολιασμός κατά του Haemophilus influenzae είναι δυνατός στη Γερμανία, και γι 'αυτό οι meningococci ειδικότερα αποτελούν αιτία μηνιγγίτιδας σήμερα. Οι μηνιγγίτιδοκοκκοι εκτιμάται ότι είναι υπεύθυνοι για τα μισά από τα καταγεγραμμένα κρούσματα μηνιγγίτιδας. Στα νεογέννητα, ωστόσο, άλλα παθογόνα συνήθως οδηγούν σε μηνιγγίτιδα.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Στις διάφορες μορφές μηνιγγίτιδας (μηνιγγίτιδα), τα συμπτώματα και τα παράπονα είναι διαφορετικά στην ανάπτυξη και τη σοβαρότητά τους. Με βακτηριακή μηνιγγίτιδα, σχεδόν πάντα εμφανίζονται σοβαροί πονοκέφαλοι. Τυπικό για βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι η εμφάνιση τουλάχιστον ενός από τα ακόλουθα συμπτώματα: δύσκαμπτος λαιμός, μειωμένη συνείδηση, υψηλός πυρετός.

Συγκεκριμένα, ο άκαμπτος λαιμός (μηνιγγισμός) είναι μια σαφής ένδειξη μηνιγγίτιδας. Με τον μηνιγγισμό των ποδιών, αυτοί που επηρεάζονται δεν μπορούν να κουνήσουν το κεφάλι τους ή να μετακινήσουν το στέρνο τους μόνο με σημαντικό πόνο. Συχνά η μηνιγγίτιδα οδηγεί επίσης σε ευαισθησία στον θόρυβο, στα άκρα των πόνων και στη φωτοφοβία. Έμετος, ζάλη, διαταραχές ακοής και ομιλίας και ναυτία είναι επίσης σχετικά συχνές.

Με μηνιγγίτιδα που προκαλείται από μηνιγγιτιδόκοκκους, η σήψη εμφανίζεται σε περίπου 30 τοις εκατό των περιπτώσεων. Αυτή η δηλητηρίαση από το αίμα μπορεί να αναγνωριστεί από κόκκινα και καφέ μπαλώματα του δέρματος. Τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας που προκαλείται από ιούς είναι χαρακτηριστικά λιγότερο έντονα από ό, τι στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα.

Σε βρέφη και παιδιά με μηνιγγίτιδα, υπάρχουν συχνά μόνο τα μη ειδικά σημάδια πυρετού ή ναυτίας, τα οποία εμφανίζονται επίσης με άλλες ασθένειες. Η δυσκαμψία του αυχένα ως σύμπτωμα είναι άτυπη σε αυτήν την ηλικία. Στις σπάνιες ειδικές περιπτώσεις φυματιώδους μηνιγγίτιδας και νευροβορλίωσης, ο πυρετός είναι συχνά το μόνο σύμπτωμα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

σειρά μαθημάτων

Στην περίπτωση της μηνιγγίτιδας, συνήθως μπορούν να επιτευχθούν θετικές εξελίξεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, δεν μπορούν να αποκλειστούν επιπλοκές. Μερικές φορές το προσβεβλημένο άτομο μπορεί να αναπτύξει μηνιγγιοεγκεφαλικό. Αυτό σημαίνει ότι η φλεγμονή εξαπλώνεται από τις μηνιγγίνες στον εγκέφαλο.

Δεδομένου ότι ο εγκέφαλος συνδέεται με τον νωτιαίο μυελό μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, μπορεί επίσης να εμφανιστεί μηνιγγιοεγκεφαλομυελίτιδα, μια φλεγμονή των μηνιγγιών, του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Δεν μπορεί επίσης να αποκλειστεί η νευρολογική βλάβη, όπως η απώλεια ακοής ή η παράλυση. Επιπλέον, οι ψυχολογικές βλάβες (αναπηρίες ή προβλήματα συμπεριφοράς) δεν είναι ασυνήθιστες.

Μια συσσώρευση πύου σε κοιλότητα που έχει σχηματιστεί μπορεί επίσης να αναφερθεί ως παράδειγμα αρνητικής πορείας. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί η διακοπή της κυκλοφορίας του εγκεφαλικού νερού. Οι αγγειακές αποφράξεις από θρόμβους αίματος δεν είναι ασυνήθιστες.

Επιπλοκές

Υπάρχει ένας ιδιαίτερος κίνδυνος επιπλοκών στην πρώιμη πορεία της μηνιγγίτιδας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απαιτείται ειδική μεταχείριση. Ωστόσο, η πρόγνωση της νόσου μπορεί να είναι δυσμενής. Με βακτηριακή μηνιγγίτιδα, κατά μέσο όρο ένας έως δύο στους δέκα ασθενείς έχουν επιπλοκές.

Η δηλητηρίαση του αίματος (σήψη) είναι μια από τις πιο σοβαρές συνέπειες της μηνιγγίτιδας. Εμφανίζεται όταν τα παθογόνα μηνιγγίτιδας πολλαπλασιάζονται στο αίμα. Τα τοξικά απόβλητα από τα μικρόβια δηλητηριάζουν το αίμα. Η δηλητηρίαση του αίματος ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο για τη ζωή από την ίδια τη μηνιγγίτιδα.

Τα βακτήρια διεισδύουν στην κυκλοφορία του αίματος σε άλλα όργανα και ιστούς και τα καταστρέφουν. Στη χειρότερη περίπτωση, το προσβεβλημένο άτομο πάσχει από σηπτικό σοκ. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε οξεία κυκλοφορική ανεπάρκεια. Επειδή τα όργανα και οι ιστοί τροφοδοτούνται ελάχιστα με αίμα, είναι κατεστραμμένα.

Επιπλέον, υπάρχει κίνδυνος θρόμβου αίματος λόγω της μειωμένης ροής αίματος στα άκρα. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, υπάρχει κίνδυνος απειλητικής για τη ζωή ανεπάρκειας οργάνων. Για αυτόν τον λόγο, οι επιπλοκές της μηνιγγίτιδας πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται αμέσως στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Μια άλλη επικίνδυνη συνέπεια είναι η μηνιγγειοεγκεφαλομυελίτιδα, η οποία επηρεάζει τις μηνιγγίνες και τον εγκέφαλο και εξαπλώνεται στον νωτιαίο μυελό. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής μπορεί να υποστεί μόνιμη νευρολογική βλάβη. Αυτά περιλαμβάνουν απώλεια ακοής, παράλυση και διανοητική αναπηρία. Άλλες πιθανές επιπλοκές της μηνιγγίτιδας είναι η μηνιγγιοεγκεφαλίτιδα, η αγγειακή απόφραξη και το απόστημα του εγκεφάλου.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό σε περίπτωση μειωμένης απόδοσης, αδιαθεσίας, κόπωσης ή γενικής αδυναμίας, ειδικά εάν αυτά τα παράπονα παραμένουν για αρκετές ημέρες χωρίς λόγο ή εάν αυξάνονται σε ένταση. Εάν υπάρχει πυρετός, ζάλη, έμετος ή ναυτία, απαιτείται γιατρός.

Η επίμονη κόπωση, η εσωτερική ανησυχία και η χαμηλή ανθεκτικότητα πρέπει να εξεταστούν και να αντιμετωπιστούν. Εάν εμφανιστούν διαταραχές του ύπνου, εμφανίζονται προβλήματα συγκέντρωσης ή προσοχής, απαιτείται επίσκεψη γιατρού. Σε περίπτωση διαταραχής της συνείδησης, πρέπει να ζητηθεί η γνώμη του γιατρού το συντομότερο δυνατόν ή να καλείται υπηρεσία έκτακτης ανάγκης. Αλλαγές στην εμφάνιση του δέρματος, ωχρή επιδερμίδα, πτώση της αρτηριακής πίεσης ή κρύα πόδια και χέρια είναι ενδείξεις που πρέπει να διερευνηθούν. Εάν διαταραχθεί η ισορροπία, εμφανιστούν περαιτέρω λειτουργικές ή πεπτικές διαταραχές ή κράμπες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.

Σε περίπτωση πόνου στα οστά ή στις αρθρώσεις, γενική αδιαθεσία και αίσθημα ασθένειας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε ένα είδος. Εάν έχετε πονοκέφαλο, αίσθημα πίεσης μέσα στο κεφάλι σας, πόνο στα άκρα ή αποστροφή στην κανονική έκθεση στο φως, ο ενδιαφερόμενος χρειάζεται ιατρική περίθαλψη. Εάν προκύψουν διαταραχές στη μνήμη ή δεν μπορούν πλέον να εκπληρωθούν τα καθημερινά καθήκοντα, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να διευκρινίσετε την αιτία.

Γιατροί και θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Οι παρενέργειες και μια αρνητική πορεία μηνιγγίτιδας μπορούν, ωστόσο, να αποφευχθούν. Είναι σημαντικό η θεραπεία για μηνιγγίτιδα να ξεκινήσει αμέσως. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ισχυρά αντιβιοτικά χορηγούνται για θεραπεία. Αφού ληφθεί αυτό το αρχικό μέτρο και η εξέταση αίματος είναι διαθέσιμη στον θεράποντα ιατρό, τα αντιβιοτικά ταιριάζουν με την εξέταση αίματος.

Κατά κανόνα, λαμβάνεται για 7 έως 14 ημέρες. Στην περίπτωση της μηνιγγίτιδας, τα βακτήρια μπορούν επίσης να εξαπλωθούν στο σώμα, έτσι ώστε να μπορεί επίσης να εμφανιστεί δηλητηρίαση αίματος. Σε μια τέτοια περίπτωση, η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται σε νοσοκομείο υπό στενή παρακολούθηση και θεραπεία. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών και επακόλουθης βλάβης.

Για δική σας ασφάλεια, η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται σε νοσοκομείο υπό ιατρική παρακολούθηση, ακόμη και αν η μηνιγγίτιδα δεν είναι πολύ προχωρημένη.

Μετέπειτα φροντίδα

Η φλεγμονή των μηνιγγιών είναι μια επικίνδυνη και υψηλού κινδύνου ασθένεια που απαιτεί κατάλληλη φροντίδα παρακολούθησης ακόμη και μετά την αντιμετώπιση της διαδικασίας επούλωσης. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της θεραπείας μιας τέτοιας φλεγμονής των μηνιγγιών, δεν πρέπει να χάσετε τακτικές επισκέψεις στο γιατρό. Εάν δεν το κάνετε μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές που δεν μπορούν να αποκατασταθούν μετά.

Για το λόγο αυτό, η κατάλληλη παρακολούθηση παρακολούθησης είναι πολύ σημαντική και σημαντική. Τυχόν επιπλοκές μπορούν να εντοπιστούν, να θεραπευτούν και να εξαλειφθούν σε πρώιμο στάδιο. Εάν η φλεγμονή των μηνιγγιών έχει τελειώσει, απαιτούνται περαιτέρω επισκέψεις στο γιατρό. Με την κατάλληλη φροντίδα παρακολούθησης, η μεταγενέστερη εγκεφαλική βλάβη μπορεί να διαγνωστεί σε πρώιμο στάδιο, ώστε να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις.

Ακόμα και αρκετά χρόνια μετά την επιβίωση της μηνιγγίτιδας, πρέπει να πραγματοποιούνται πάντοτε προληπτικές εξετάσεις. Τέτοιες εξετάσεις μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές στον οφθαλμό. Η κατάλληλη και τακτική παρακολούθηση είναι εξίσου σημαντική με την ίδια τη θεραπεία.Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν μακροχρόνιες επιδράσεις ή άλλες ασθένειες που μπορούν να εντοπιστούν στο παρελθόν φλεγμονή των μηνιγγιών. Η πλήρης και διαρκής ανάρρωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη σωστή παρακολούθηση.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πορεία της μηνιγγίτιδας εξαρτάται από το εάν προκαλείται από βακτήρια ή ιούς. Εάν η ασθένεια είναι ήπια, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ακόμη και να απομακρυνθεί χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, μια βακτηριακή ασθένεια ειδικότερα οδηγεί σε θάνατο εάν δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα. Η μηνιγγίτιδα απλού έρπητα που προκαλείται από τον ιό μπορεί επίσης να αναλάβει απειλητικές για τη ζωή αναλογίες.

Εάν υπάρχει υποψία για ασθένεια, θα πρέπει να λαμβάνονται θεραπευτικά μέτρα το συντομότερο δυνατό. Όσο πιο γρήγορη είναι η θεραπεία, τόσο λιγότερο πιθανό δεν θα είναι σε θέση να την θεραπεύσει. Οι επιπλοκές που σχετίζονται με τη μηνιγγίτιδα είναι πολύ συχνές.

Εάν αυτό προκαλείται βακτηριακά, μπορεί να οδηγήσει σε πρήξιμο του εγκεφάλου με αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση, θρόμβους αίματος, παράλυση των νεύρων ή απώλεια ακοής. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί δηλητηρίαση αίματος. Αυτές οι επιπλοκές προκύπτουν συχνά όταν η ασθένεια προκαλείται από μηνιγγίτιους κόκκους ή πνευμονιόκοκκους.

Ως θεραπευτικό μέτρο, ο γιατρός θα χρησιμοποιήσει αντιβιοτικά για την καταπολέμηση των βακτηρίων. Εάν αυτό συμβεί σε πρώιμο στάδιο της νόσου, υπάρχει μεγάλη ελπίδα για θεραπεία. Ωστόσο, εάν η μηνιγγίτιδα είναι ιογενής, τα αντιβιοτικά δεν θα βοηθήσουν. Εάν δεν επουλωθεί από μόνη της, χρησιμοποιούνται αντιιικά. Ακόμα και τότε, η πρόγνωση είναι θετική.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Η αυτοβοήθεια ή η αυτοθεραπεία που οδηγεί σε επούλωση δεν είναι δυνατή με μηνιγγίτιδα και συνεπώς δεν συνιστάται σε καμία περίπτωση. Η θεραπεία πρέπει πάντα να πραγματοποιείται από γιατρό.

Η απόλυτη ηρεμία στο περιβάλλον του ασθενούς, τα σκοτεινά δωμάτια και οι κρύες κομπρέσες για το κεφάλι έχουν ανακουφιστικό αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Επιπλέον, μπορούν να χορηγηθούν ομοιοπαθητικά φάρμακα όπως το Belladonna κατά των πονοκεφάλων και το Gelsemium sempervirens κατά της φωτοευαισθησίας. Οι συστάσεις για μια διατροφή που υποστηρίζει τη διαδικασία επούλωσης κατά τη διάρκεια της ασθένειας ποικίλλουν.

Από τη μία πλευρά, συνιστάται μια συνειδητά πλούσια σε πρωτεΐνη δίαιτα, όπως ζωμός κρέατος με αυγό και πίνοντας άφθονο γάλα, προκειμένου να διατηρηθεί η σωματική δύναμη όσο το δυνατόν περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, τρόφιμα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να υποστηρίξουν τη διαδικασία επούλωσης. Τα τρόφιμα με αντιβιοτικές ιδιότητες όπως εχινάκεια, κρεμμύδια, λεμόνια, ραπανάκια, σκόρδο και φρέσκους χυμούς λαχανικών είναι ιδιαίτερα χρήσιμα εδώ. Τα θρεπτικά κλύσματα μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη του εμέτου και της πρόσληψης τροφής.

Στη Γερμανία υπάρχουν ομάδες αυτοβοήθειας σχετικά με τη μηνιγγίτιδα. Αφού επιζήσουν από την ασθένεια, εκείνοι που έχουν προσβληθεί και οι συγγενείς τους μπορούν να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους εδώ, να μιλήσουν μεταξύ τους για διάφορες επιλογές θεραπείας, εκπαίδευση μνήμης και καθημερινή βοήθεια.