Θεραπεία κατάγματος

Σε ένα Θεραπεία κατάγματος είναι η επούλωση ενός κατάγματος των οστών. Γίνεται διάκριση μεταξύ πρωτογενούς και δευτερογενούς θεραπείας κατάγματος. Οι διαταραχές σε αυτήν τη διαδικασία μπορεί να οδηγήσουν σε ψευδαρθρώσεις.

Τι είναι η θεραπεία κατάγματος;

Η διαδικασία επούλωσης μετά από ένα ελάττωμα των οστών ονομάζεται θεραπεία κατάγματος. Υπάρχουν δύο τύποι ελαττωμάτων των οστών. Είτε πρόκειται για κάταγμα οστού με πλήρη αποκοπή του οστού ή σχισμή (σχίσιμο οστού) με ατελή καταστροφή της δομής των οστών.

Η επούλωση ενός οστικού ελαττώματος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πρώτον, γίνεται διάκριση μεταξύ πρωτογενούς και δευτερογενούς θεραπείας κατάγματος. Δεν σχηματίζεται ορατός ιστός κάλους κατά την αρχική επούλωση του κατάγματος των οστών. Το οστό θεραπεύεται άμεσα. Η προϋπόθεση για αυτό, ωστόσο, είναι ότι τα άκρα του κατάγματος παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους, για παράδειγμα μέσω του περιόστεου (εξωτερικό περιόστεο), το οποίο δεν καταστρέφεται όταν σπάει ένα οστό. Η δευτερογενής επούλωση του κατάγματος πραγματοποιείται όταν και τα δύο άκρα του οστού δεν είναι πλέον σε επαφή με τον ιστό.

Ενώ η διαδικασία της αρχικής επούλωσης κατάγματος συνήθως ολοκληρώνεται μετά από τρεις εβδομάδες, η δευτερογενής επούλωση κατάγματος μπορεί να διαρκέσει έως και 24 μήνες. Η δευτερογενής διαδικασία επούλωσης πραγματοποιείται σε πέντε φάσεις. Αυτή η διαδικασία είναι επίσης γνωστή ως έμμεση θεραπεία κατάγματος.

Οι διαταραχές στην επούλωση του κατάγματος μπορούν να οδηγήσουν σε παραμορφωμένα οστά στο πλαίσιο της ψευδοαρθρώσεως.

Λειτουργία & εργασία

Τα οστά σχηματίζουν τον υποστηρικτικό ιστό όλων των σπονδυλωτών και έχουν επίσης το καθήκον να προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα και να υποστηρίζουν τον οργανισμό σε κίνηση.

Ένα κάταγμα των οστών περιορίζει σοβαρά τη λειτουργία του προσβεβλημένου οστού. Επομένως, μετά την καταστροφή του οστού, η επούλωση του κατάγματος αρχίζει αμέσως. Όπως ήδη αναφέρθηκε, η διαδικασία επούλωσης κατάγματος εξαρτάται από την έκταση του κατάγματος. Εάν και τα δύο άκρα του οστού είναι ακόμη συνδεδεμένα μεταξύ τους μέσω του περιόστεου, για παράδειγμα, τα κομμένα οστά εξακολουθούν να παρέχονται από κοινού μετά το σπάσιμο. Σε αυτήν την περίπτωση, η επούλωση του κατάγματος πραγματοποιείται χωρίς ορατό σχηματισμό κάλων (ουλώδης ιστός του οστού).

Στην πρωτογενή επούλωση κατάγματος, τα πρόδρομα κύτταρα των οστεοβλαστών (κύτταρα οστών) εναποτίθενται γύρω από τα τριχοειδή απευθείας από το περιόστεο ή το ενδοστόμιο (εσωτερικό περιόστεο). Σχηματίζουν οστεόνια (ελάσματα γύρω από το οστικό κανάλι). Τα πρόδρομα κύτταρα των οστεοβλαστών ονομάζονται οστεογενετικά κύτταρα πύλης. Οι οστεών αποκαθιστούν τη λειτουργικότητα του οστού μετά από περίπου τρεις εβδομάδες.

Στη δευτερογενή επούλωση κατάγματος, η διαδικασία επούλωσης δεν λαμβάνει χώρα άμεσα, αλλά σχηματίζεται ένας ενδιάμεσος ιστός (τύλος), ο οποίος σκληραίνει και μεταλλοποιείται σε οστική ουσία σε μια μακρύτερη διαδικασία. Η δευτερογενής επούλωση καταγμάτων μπορεί να χωριστεί σε πέντε φάσεις. Αυτή είναι η φάση τραυματισμού, η φάση φλεγμονής, η φάση κοκκοποίησης, η φάση σκλήρυνσης κάλων και η φάση αναδιαμόρφωσης (μοντελοποίηση και αναδιαμόρφωση).

Κατά τη διάρκεια της φάσης τραυματισμού, η δύναμη δύναμης καταστρέφει τη δομή των οστών με το σχηματισμό αιματώματος στο διάκενο κατάγματος. Όλοι οι ιστοί των οστών χωρίζονται μεταξύ τους. Κατά τη διάρκεια της φλεγμονώδους φάσης (φλεγμονώδης φάση) το αιμάτωμα διηθείται από μακροφάγα, ιστιοκύτταρα και κοκκιοκύτταρα. Μέσα στο αιμάτωμα, οστεοβλάστες, χονδροβλάστες και ινοβλάστες αναπτύσσονται από πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.

Ως μέρος αυτών των διεργασιών, η ηπαρίνη και η ισταμίνη αφενός και οι αυξητικοί παράγοντες και οι κυτοκίνες αφετέρου εκκρίνονται στο αιμάτωμα. Αυτό οδηγεί σε διάσπαση του αιματώματος με ταυτόχρονη συσσώρευση κυττάρων που σχηματίζουν οστά.

Η τρίτη φάση δευτερογενούς επούλωσης κατάγματος χαρακτηρίζεται από την αντικατάσταση του αιματώματος με ιστό κοκκοποίησης που περιέχει ινοβλάστες, τριχοειδή αγγεία και επιπλέον κολλαγόνο. Οι οστεοβλάστες δημιουργούν νέα οστά, ενώ οι οστεοκλάστες (πολυπύρηνα γιγαντιαία κύτταρα από το μυελό των οστών) διαλύουν την οστική ουσία που δεν τροφοδοτείται με αίμα.

Στην τέταρτη φάση, η σκλήρυνση των κάλων λαμβάνει χώρα με το σχηματισμό του πλεγμένου οστού. Αυτό οδηγεί στην ανοργανοποίηση του κάλους. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώνεται μετά από περίπου τρεις έως τέσσερις μήνες.

Τέλος, στην πέμπτη φάση, το πλεγμένο οστό μετατρέπεται σε ελαστικό οστό μέσω της διαδικασίας αναδιαμόρφωσης. Η αρχική δομή των οστών αποκαθίσταται.

Ωστόσο, δεν είναι 100% σαφές εάν οι πρωτογενείς και δευτερογενείς διεργασίες επούλωσης των οστών αντιπροσωπεύουν διαφορετικές διαδικασίες. Οι ίδιες διαδικασίες αναδιαμόρφωσης στην πρωτοβάθμια επούλωση κατάγματος μπορεί να πραγματοποιούνται μόνο σε μικρότερο βαθμό.

Ασθένειες και παθήσεις

Σε σχέση με την επούλωση του κατάγματος, μπορεί επίσης να υπάρχουν διαταραχές που καθυστερούν τη διαδικασία επούλωσης. Η επούλωση του κατάγματος καθυστερεί εάν μετά από 20 εβδομάδες το κάταγμα δεν έχει ακόμη επουλωθεί. Αιτίες για αυτό μπορεί να είναι πολύ μεγάλα κατάγματα, λοιμώξεις, ανεπαρκής ακινητοποίηση των οστών ή ανεπαρκής παροχή αίματος στις πληγείσες περιοχές. Εάν τα οστά δεν έχουν αναπτυχθεί μαζί μετά από αρκετές εβδομάδες, αυτό συχνά οδηγεί σε ψευδοαρθρίτιδα.

Ο όρος ψευδοαρθρίτιση σημαίνει ψευδή άρθρωση. Ο πόνος στην περιοχή του κατάγματος δεν μειώνεται. Εμφανίζονται χρόνια οίδημα και η πληγείσα περιοχή δεν είναι σε θέση να αντέξει το άγχος. Επιπλέον, υπάρχει μια εξασθένηση της λειτουργίας και της κίνησης, η οποία εκδηλώνεται σε μόνιμη αδυναμία της προσβεβλημένης άρθρωσης.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να προωθήσουν την ψευδοαρθρίτιδα. Εκτός από τις υποκείμενες ασθένειες όπως λοιμώξεις, ηπατικές παθήσεις, κακοήθειες, αγγειακές παθήσεις, ανοσοανεπάρκειες, παχυσαρκία ή σακχαρώδης διαβήτης, εξωτερικοί παράγοντες όπως η ανεπαρκής ακινητοποίηση των αρθρώσεων μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε καθυστερήσεις στην επούλωση.

Τα αποτελέσματα της καθυστερημένης επούλωσης του κατάγματος κυμαίνονται από καθυστερημένη πλήρη επούλωση έως την ολοκλήρωση της θεραπείας. Η θεραπεία στράφηκε προς την υποκείμενη αιτία. Οποιαδήποτε υποκείμενη ασθένεια πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Εκτός από τις μεθόδους χειρουργικής θεραπείας, χρησιμοποιούνται θεραπείες με υπερήχους, θεραπείες με κύματα σοκ ή ακόμη και γονιδιακές θεραπείες.