Οστά δάχτυλων

ο Οστά δάχτυλων ανήκουν στις οστικές δομές των άνω άκρων του ανθρώπινου μυοσκελετικού συστήματος. Με εξαίρεση τον αντίχειρα, όλα τα δάχτυλα αποτελούνται από τρία μεμονωμένα οστά (φάλαγγες) που συνδέονται με τις αρθρώσεις.

Τι είναι το δάκτυλο;

Το χέρι είναι η λειτουργικά πολύπλοκη ανθρώπινη συσκευή πρόσφυσης. Αποτελείται κατά προσέγγιση από τον καρπό, το μετακαρπικό και τα δάχτυλα. Οι οστικές δομές, δηλαδή τα οκτώ καρπιαία οστά, πέντε μετακαρπικά οστά και 14 οστά δακτύλων, σχηματίζουν τη βασική δομή του χεριού.

Από ανατομική άποψη, τα δάχτυλα συνδέονται απομακρυσμένα με τα μετακαρπικά οστά και σηματοδοτούν πρακτικά τους πέντε ακροδέκτες του χεριού. Τα οστά των δακτύλων των πέντε δακτύλων, δηλαδή ο αντίχειρας, ο δείκτης, το μεσαίο δάχτυλο, ο δακτύλιος και το μικρό δάχτυλο, το καθένα αποτελείται από διάφορα μεμονωμένα μέλη οστών, τα λεγόμενα φάλαγγες. Η συνοχή και η κινητικότητα των οστών βασίζονται στην άρθρωση αυτών των μεμονωμένων αρθρώσεων των δακτύλων, συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων μυών, τενόντων και συνδέσμων.

Ανατομία & δομή

Τα δάχτυλα του αντίχειρα αποτελούνται από δύο, διαφορετικά με όλα τα άλλα δάχτυλα των τριών. Ξεκινώντας από το μετακαρπό απόμακρα, διαιρούνται εννοιολογικά στη βασική, μεσαία και τελική φάλαγγα ή πρώτη (εγγύς), δεύτερη (μεσαία) και τρίτη (απόμακρη) φάλαγγα.

Ο χαρακτηρισμός βασίζεται στην εγγύτητά τους ή στην απόσταση από τον κορμό του αμαξώματος. Δομικά, οι φάλαγγες, δηλ. Οι οστικές φάλαγγες, ανήκουν στα επιμήκη σωληνοειδή οστά, τα οποία αποτελούνται από δύο άκρα άρθρωσης καλυμμένα με χόνδρο και έναν ενδιάμεσο άξονα. Κατά συνέπεια, αποτελούνται από μια εγγύς βάση, ένα σώμα και μια περιφερική κεφαλή. Η πρώτη φάλαγγα, η εγγύς φάλαγγα, είναι γενικά το μακρύτερο από τα οστά των δακτύλων, αν και το μήκος ποικίλλει με τα διαφορετικά δάχτυλα. Η μεσαία φάλαγγα θα πρέπει επίσης να τοποθετείται μεταξύ της μακρινής και της εγγύς φάλαγγας σε όρους μήκους. Ο τρίτος σύνδεσμος είναι ο συντομότερος σε σύγκριση με τους άλλους συνδέσμους.

Οι μεμονωμένες φάλαγγες συνδέονται με μικρές αρθρώσεις. Οι μετακαρφαφαγγειακές αρθρώσεις, οι οποίες είναι γνωστές ως αρθρώσεις, βρίσκονται μεταξύ των μετακαρπικών οστών και της σχετικής βασικής φάλαγγας. Οι δύο σειρές αρθρώσεων που βρίσκονται μεταξύ της βάσης και της μεσαίας φάλαγγας και της μέσης και τελικής φάλαγγας ονομάζονται μεσαίες και τελικές αρθρώσεις των δακτύλων. Είναι επίσης γνωστοί ως οι εγγύς και οι απομακρυσμένες διαφαγικές αρθρώσεις.

Λειτουργία & εργασίες

Υπάρχουν τρεις αρθρώσεις στον δείκτη, τα μεσαία και τα δακτυλικά δάχτυλα, καθώς και στο μικρό δάχτυλο: η άρθρωση βάσης και οι δύο διαφαγικές αρθρώσεις. Οι μεταταρσοφαλαγγικές αρθρώσεις των δακτύλων 2 έως 5 είναι λειτουργικά τοποθετημένες στις λεγόμενες αρθρώσεις αυγών, οι οποίες επιτρέπουν δύο κατευθύνσεις κίνησης: κινήσεις προς τη δεξιά και αριστερή πλευρά, δηλαδή προς τα κάτω και την προσθήκη, καθώς και προς τα εμπρός και προς τα πίσω κινήσεις, δηλαδή κάμψη και επέκταση.

Οι διαφυλικές αρθρώσεις είναι αρθρώσεις αρθρώσεων και επομένως έχουν ένα βαθμό ελευθερίας με κάμψη (κάμψη) και τέντωμα (προέκταση). Σε σύγκριση με τα άλλα δάχτυλα, υπάρχουν μόνο δύο αρθρώσεις στον αντίχειρα. Η βασική άρθρωση αντιστοιχεί ανατομικά και λειτουργικά σε μια άρθρωση σέλας. Όπως στην περίπτωση της άρθρωσης του αυγού, κινήσεις προς δύο κατευθύνσεις, δηλαδή Απαγωγή και προσθήκη καθώς και κάμψη και επέκταση μπορούν να πραγματοποιηθούν. Το κύριο καθήκον της άρθρωσης της σέλας είναι η λειτουργία της αντίθεσης, δηλαδή η παράθεση του αντίχειρα στα άλλα δάχτυλα. Οι ποικίλες, ακριβείς ικανότητες κίνησης του χεριού βασίζονται στα αρθρωτά, ελεύθερα κινούμενα δάχτυλα.

Η στοχευμένη αλληλεπίδραση μεταξύ του αντίχειρα και των άλλων δακτύλων αποτελεί τη βάση για τις διάφορες λαβές ακρίβειας και ισχύος και συνεπώς για λεπτές κινητικές δεξιότητες, δηλ. για πολύπλοκες ακολουθίες κίνησης. Η λεπτή κινητικότητα των δακτύλων είναι απαραίτητη για λειτουργίες όπως πιάσιμο, άγγιγμα, στήριξη ή κράτημα και τους επιτρέπει να χειρίζονται και να μετακινούν αντικείμενα με ελεγχόμενο και συντονισμένο τρόπο. Επιπλέον, τα δάχτυλα έχουν επικοινωνιακή σημασία, καθώς αποτελούν προϋπόθεση για χειρονομίες, γραφή ή ακόμη και νοηματικές γλώσσες.

Ασθένειες

Λείπουν δάχτυλα ή δάχτυλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε περιορισμένο βαθμό ως προς τη λειτουργία μπορούν να εμποδίσουν σοβαρά την καθημερινή ικανότητα δράσης. Η αιτία των λειτουργικών περιορισμών ή της περιορισμένης κινητικότητας μπορεί να είναι διαφορετικές κλινικές εικόνες, όπως ρευματισμοί, ουρική αρθρίτιδα και οστεοαρθρίτιδα, αλλά και κατάγματα, όγκοι ή γενετικά προκαλούμενες δυσπλασίες.

Το Polyarthrosis αναφέρεται σε εκφυλιστική φθορά σε πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα, ιδίως στις ακραίες και μεσαίες αρθρώσεις των δακτύλων και στην άρθρωση της σέλας του αντίχειρα. Τα συμπτώματα οφείλονται κυρίως στην πρόωρη φθορά ή σταδιακή καταστροφή του προστατευτικού χόνδρου των αρθρώσεων. Γίνεται διάκριση μεταξύ της αρθρώσεως του Heberden, εάν επηρεάζονται οι τελικές αρθρώσεις των δακτύλων και της αρθρώσεως του Bouchard, εάν επηρεάζονται οι μεσαίες αρθρώσεις των δακτύλων. Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης της σέλας του αντίχειρα είναι γνωστή ως ριζαρθρίτιδα. Η δυσκαμψία των αρθρώσεων, η διόγκωση των αρθρώσεων ή οι ψηλαφητές διόγκωση καθώς και ο πόνος που εξαρτάται από το φορτίο και αργότερα, επίσης, ο πόνος κατά την ηρεμία είναι συμπτωματικοί

Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, υπάρχουν συνήθως επιπλέον λανθασμένες στάσεις που σχετίζονται με μια αλλαγή στη δομή των αρθρώσεων. Οι αρθρώσεις περιορίζονται όλο και περισσότερο στην κινητικότητά τους και μπορούν ακόμη και να σκληρύνουν σε παθολογικές θέσεις. Παρόμοια συμπτώματα παρατηρούνται σε φλεγμονώδεις συστηματικές ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οποία επίσης επιτίθεται και καταστρέφει τις αρθρώσεις. Το μάθημα είναι ως επί το πλείστον χρονικά προοδευτικό, αλλά μερικές φορές επίσης με υποτροπές και μια πολύ ατομική κλινική εικόνα. Οι συγγενείς δυσπλασίες περιλαμβάνουν, αφενός, adactyly, στον οποίο όλα τα δάχτυλα συνήθως λείπουν από τη μία πλευρά και, από την άλλη πλευρά, πολυδυστακτικά με υπερβολικό αριθμό δακτύλων.

Στην περίπτωση κλινικοδραστικά, οι φάλαγγες κάμπτονται στο πλάι, που προκαλούνται από μεμονωμένη δυσπλασία ή ως ταυτόχρονο σύμπτωμα γενετικών ασθενειών. Ένα κάταγμα των δακτύλων μπορεί να επηρεάσει τη βάση, τη μέση ή την τελική φάλαγγα. Η αιτία του σπασίματος είναι συνήθως τραύμα, δηλαδή άμεση εξωτερική δύναμη στο οστό.