φαντασία

ο φαντασία είναι η δημιουργική δύναμη της συνείδησης σκέψης και χρησιμεύει ως δημιουργικό στοιχείο για την ενσυναίσθηση, τις τέχνες και κάθε είδους επίλυση προβλημάτων. Ο Sigmund Freud είδε στη φαντασία εκείνη τη στιγμή μια διέξοδο για ενστικτώδη ικανοποίηση. Σήμερα, για την ψυχολογία, η φαντασία είναι πάνω από όλα μια εναλλακτική επεξεργασία της πραγματικότητας.

Ποια είναι η φαντασία;

Στην ψυχολογία, το ανθρώπινο πνεύμα ονομάζεται σκέψη συνείδησης και είναι το άθροισμα όλων των εσωτερικών διαδικασιών. Εκτός από τις σκέψεις και τα συναισθήματα, αυτό περιλαμβάνει επίσης εκτιμημένες αντιλήψεις ή αναμνήσεις.

Η συνειδητότητα σκέψης έχει τη δική της δημιουργική δύναμη. Έτσι μπορεί να παράγει συνέπειες μιας αντίληψης παρόλο που δεν έχει γίνει αντίληψη. Αυτή η ικανότητα συνείδησης ονομάζεται φαντασία στην ψυχολογία.

Σύμφωνα με τον Wilhelm Wundt, η φαντασία σκέφτεται με όρους ατομικών αισθησιακών ιδεών ή εικόνων. Η φαντασία είναι επομένως μια δημιουργική ικανότητα που σχετίζεται τόσο με τη μνήμη όσο και με τη φαντασία. Αλλά σχετίζεται επίσης με γλωσσικές ή λογικές ιδέες που απαιτούν μια συγκεκριμένη φαντασία. Μέσα από τη φαντασία, ένας εσωτερικός κόσμος αναδύεται από εσωτερικές εικόνες, το αποτέλεσμα της οποίας ονομάζεται φάντασμα.

Στις νευροεπιστήμες, η φαντασία, η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητα έχουν θεωρηθεί ως μάλλον ανεξερεύνητες περιοχές. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η φαντασία χρησιμοποιεί τη μνήμη του εγκεφάλου ως μέρος της δημιουργικότητας. Ο προμετωπιαίος φλοιός παραμένει αθόρυβος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έτσι ώστε οι πληροφορίες από το σύστημα μνήμης να μπορούν να ανασυνδυαστούν.

Λειτουργία & εργασία

Ως παραγωγική δύναμη της συνείδησης, η φαντασία είναι μια ειδική μορφή επεξεργασίας της πραγματικότητας. Σχεδιάζει εναλλακτικές λύσεις αντί της πραγματικότητας και μπορεί να καλύψει διαφορετικές ανάγκες στη διαδικασία. Οι φανταστικές εναλλακτικές μπορούν, για παράδειγμα, να διευρύνουν τον χώρο της προσωπικής εμπειρίας. Η φαντασία, από την άλλη πλευρά, επιτρέπει στους ανθρώπους να προβλέπουν μελλοντικές συνέπειες. Τελικά, η δημιουργική δύναμη μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο ικανοποίησης. Μια χαλασμένη αυτοπεποίθηση μπορεί να αντισταθμιστεί στη φαντασία με ονειροπόληση ή ουτοπίες, για παράδειγμα. Με αυτόν τον τρόπο, η φαντασία σταθεροποιεί την ευημερία και τη ναρκισσιστική ισορροπία. Οι ντροπιαστικές εμπειρίες αποτρέπονται ταυτόχρονα.

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ υποπτεύεται ενστικτώδη παρόρμηση πίσω από τις φαντασιώσεις. Είναι πεπεισμένος ότι οι αδρανοποιημένες και καταπιεσμένες παρορμήσεις λειτουργούν με αντισταθμιστικό τρόπο στη φαντασία. Η δημιουργική δύναμη της συνείδησης χρησιμεύει έτσι ως εργαλείο για την ικανοποίηση των επιθυμιών ευχαρίστησης και, σύμφωνα με τις ψυχοδυναμικές ιδέες, είναι, για να το πούμε, μόνο μια διέξοδος για ενστικτώδη ικανοποίηση.

Αυτή η υπόθεση είχε προφανώς επιβεβαιωθεί σε πρώιμα πειράματα στην ψυχολογία. Οι μαθητές ενήργησαν την επιθετικότητά τους μετά από προσβολή, για παράδειγμα στις φαντασίες τους. Ωστόσο, η πρόσφατη έρευνα στη μάθηση της ψυχολογίας δείχνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Υπάρχει τώρα μια συναίνεση για τα μεγάλα οφέλη της φαντασίας για τη διαπροσωπική ενσυναίσθηση. Η κατανόηση ενός άλλου ατόμου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη φαντασία. Ταυτόχρονα, η επιστήμη συμφωνεί με το δημιουργικό στοιχείο της φαντασίας. Οι φαντασιώσεις θεωρούνται ακόμη και απαραίτητη προϋπόθεση για την τέχνη και κατανοούνται ως πηγή δημιουργικότητας.

Η φαντασία παίζει επίσης ρόλο στη σκόπιμη δράση. Κατά την επίλυση προβλημάτων, για παράδειγμα, οι άνθρωποι χρειάζονται μια ιδέα για το πώς να λύσουν το πρόβλημα. Ο στόχος της δράσης απεικονίζεται ως σκοπός ή επιθυμία, ώστε να είναι δυνατή η σκόπιμη δράση. Στις επιστήμες, η φαντασία επιτρέπει επίσης τη γνώση. Η ικανότητα είναι σχετική, για παράδειγμα, για τη σύνθεση των ευρημάτων και των εμπειρικών παρατηρήσεων, οι οποίες παρέχουν μόνο μια συγκεκριμένη σημασία μέσω της ερμηνείας.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Το δωμάτιο φαντασίας διαφέρει από άτομο σε άτομο. Η ικανότητα φαντασίας σε μεγάλο βαθμό επομένως δεν είναι εξίσου ισχυρή σε κάθε άτομο και πιθανώς σχετίζεται με τη διάνοια, καθώς και με τον αυτοέλεγχο και, πάνω απ 'όλα, τη δυνατότητα διαφορετικών εμπειριών.

Για την ψυχολογία, η φαντασία παίζει ρόλο ειδικά όταν αναλαμβάνει μη φυσιολογικές αναλογίες. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με φαντασιώσεις βίας ή ακόμα και φαντασιώσεις θανάτωσης. Οι τακτικές φαντασιώσεις θανάτωσης συνδέονται τώρα, για παράδειγμα, με την οργή στα σχολεία. Η επιθετικότητα και η βία θεωρούνται ως γνωστικό σενάριο που υποστηρίζεται ιδίως από επιρροές των μέσων ενημέρωσης και αρνητικές διαπροσωπικές εμπειρίες.

Συγκεκριμένα, οι πρώιμες εμπειρίες κοινωνικοποίησης σχετίζονται με βίαιες φαντασιώσεις. Για παράδειγμα, τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς εμφανίζουν ένα πιο βίαιο παιχνίδι φαντασίας από τους συνομηλίκους τους. Οι μη φυσιολογικές φαντασιώσεις επηρεάζουν κυρίως τα παιδιά με κακή αυτοέλεγχο. Οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις φαίνεται να πυροδοτούν τις φαντασιώσεις. Αυτό ισχύει ιδίως για τις αλληλεπιδράσεις που αντιμετωπίζει ο ενδιαφερόμενος ως απειλητικός ή εξευτελιστικός. Οι βίαιες φαντασιώσεις είναι ένα είδος αντίδρασης σε μια αισθητή απώλεια ελέγχου στο κοινωνικό περιβάλλον. Φαντασιάζοντας τις μελλοντικές πράξεις βίας, αυτοί που επηρεάζονται συχνά αισθάνονται ότι έχουν τον έλεγχο ξανά και έτσι μειώνουν το αίσθημα του άγχους.

Μερικοί συγγραφείς μιλούν για μια στρατηγική αντιμετώπισης επιθετικών παρορμήσεων που χρησιμεύουν στη μείωση της επιθετικότητας. Από την άλλη πλευρά, μελέτες δείχνουν ότι οι φαντασιώσεις τείνουν να αυξάνουν την επιθετική συμπεριφορά στο μέλλον. Υπάρχει πάντα ένας ιδιαίτερος κίνδυνος όταν ο ενδιαφερόμενος κακοποιεί τις βίαιες φαντασιώσεις του ως τακτική απόδραση από την πραγματικότητα και αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί σε μια προοδευτική απώλεια της πραγματικότητας.

Όχι μόνο οι βίαιες φαντασιώσεις, αλλά οι εκτεταμένες φαντασιώσεις όλων των ειδών μπορούν να αντιστοιχούν σε μια απόδραση από την πραγματικότητα και να προκαλέσουν μια προοδευτική απώλεια της πραγματικότητας. Οι τραυματικές εμπειρίες μπορούν να προωθήσουν αυτήν την απώλεια της πραγματικότητας. Τα νεαρά θύματα βιασμού, για παράδειγμα, συχνά χτίζουν έναν κόσμο φαντασίας στον οποίο μπορούν να αποσυρθούν έτσι ώστε να μην χρειάζεται να βιώσουν την τραυματική κατάσταση με πλήρη επίγνωση.

Πιστεύεται ότι οι νευρολογικές διαταραχές ή τραυματισμοί μπορούν επίσης να προκαλέσουν μη φυσιολογικές, ασυνήθιστα ισχυρές ή ασυνήθιστα μειωμένες φαντασιώσεις. Ωστόσο, λόγω της έλλειψης έρευνας σε αυτόν τον τομέα, η σχέση αυτή ήταν μέχρι στιγμής σχετικά ασαφής.