Εντεροϊοί

Εντεροϊοί είναι μη τυλιγμένοι, ιοσαεδρικοί ιοί των οποίων το γενετικό υλικό έχει τη μορφή RNA. Επομένως ανήκουν στους ιούς RNA. Πολλαπλασιάζονται στο κυτταρικό πλάσμα του μολυσμένου κυττάρου ξενιστή. Ως παθογόνα στον άνθρωπο, μπορούν να οδηγήσουν σε πολλά μη ειδικά συμπτώματα, ιδίως σε γαστρεντερικά παράπονα και λοιμώξεις που μοιάζουν με γρίπη. Η αυξημένη εμφάνιση καλοκαιρινής γρίπης σε ζεστές μέρες οφείλεται συχνά στους εντεροϊούς. Εκτός από αυτό, ωστόσο, είναι επίσης υπεύθυνοι για κοινές ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα και η ηπατίτιδα Α.

Τι είναι οι εντεροϊοί;

Οι εντεροϊοί είναι ένα γένος ιών στο οποίο μετράται συνολικά 9 είδη με πολλούς διαφορετικούς υποτύπους. Αυτοί είναι μονοκλωνικοί ιοί RNA, επίσης γνωστοί ως ιοί pico-RNA. Οι εντεροϊοί έχουν σχήμα εικοσαεδρικού ναού και έχουν μέγεθος περίπου 25 nm κατά μέσο όρο. Δεν καλύπτεστε.

Οι γενετικές πληροφορίες αυτών των ιών έχουν τη μορφή RNA ως μονόκλωνο με θετική πόλωση. Λόγω της θετικής πόλωσης, το RNA του ιού μπορεί να μεταφραστεί απευθείας σε πρωτεΐνη καθώς πολλαπλασιάζεται στο κύτταρο ξενιστή. Αντιθέτως, οι ιοί που περιέχουν DNA πρέπει πρώτα να μετατρέψουν το γενετικό τους υλικό σε RNA.

Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες

Οι εντεροϊοί δεν εντοπίζονται μόνο σε ανθρώπους, αλλά και σε χοίρους, τρωκτικά, βοοειδή και διάφορα είδη πιθήκων. Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός της περιοχής διανομής, οι εντεροϊοί εμφανίζονται παγκοσμίως. Ωστόσο, ορισμένες από τις ασθένειες που προκαλούνται από αυτές είναι πολύ πιο συχνές στις αναπτυσσόμενες χώρες, επειδή τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, όπως ο εμβολιασμός σε εθνικό επίπεδο ή ορισμένα πρότυπα υγιεινής, δεν μπορούν να εφαρμοστούν επαρκώς εκεί. Οι εντεροϊοί είναι σταθεροί σε οξύ.

Κατά κανόνα, γίνεται διάκριση μεταξύ των ακόλουθων τύπων εντεροϊών που είναι σημαντικοί για τον άνθρωπο: ιοί πολιομυελίτιδας, ιοί ηπατίτιδας Α, ιοί Coxsackie, ηχοϊοί και ανθρώπινοι εντεροϊοί 68-71 και 73.

Οι πιθανές οδοί μετάδοσης είναι η λοίμωξη σταγονιδίων και επιχρισμάτων, με συχνή συχνότητα λοίμωξης από κόπρανα (λοίμωξη επιχρίσματος). Μπορεί να πραγματοποιηθεί, για παράδειγμα, μέσω τροφής ή πόσιμου νερού μολυσμένου με κόπρανα ή σάλιο, παιχνίδια και χέρια. Πισίνες ή λίμνες μολυσμένες με κόπρανα αποτελούν επίσης σημαντική πηγή μόλυνσης. Ως εκ τούτου, οι λοιμώξεις με εντεροϊούς εμφανίζονται ιδιαίτερα συχνά στην εύκρατη κλιματική ζώνη το καλοκαίρι.

Εάν μια έγκυος γυναίκα μολυνθεί με εντεροϊούς, μπορεί επίσης να μολύνει το παιδί μέσω του πλακούντα, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της πνευμονίας στο βρέφος.

Ο χρόνος επώασης για λοίμωξη με εντεροϊούς μπορεί να είναι δύο έως 35 ημέρες, αλλά συνήθως κυμαίνεται μεταξύ πέντε και επτά ημερών κατά μέσο όρο. Οι εντεροϊοί πολλαπλασιάζονται στο εντερικό τοίχωμα του ασθενούς και στους μεσεντερικούς λεμφαδένες μετά τη μόλυνση. Από εκεί μπορούν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος του ασθενούς. μπορεί να εμφανιστεί προσωρινή ιαιμία. Στη συνέχεια, σχεδόν οποιοδήποτε όργανο στο σώμα μπορεί να μολυνθεί. Επομένως μπορεί να υπάρχουν πολλά διαφορετικά συμπτώματα που από μόνα τους δεν επαρκούν για μια σαφή κλινική διάγνωση. Η ανίχνευση πραγματοποιείται συνήθως μέσω καλλιέργειας ιών σε κυτταρική καλλιέργεια ή γενετικών μεθόδων όπως το qr-RT-PCR.

Ασθένειες και παθήσεις

Δεν υπάρχει σταθερός σύνδεσμος μεταξύ ενός τύπου εντεροϊού και μιας συγκεκριμένης κλινικής εικόνας. Τα συμπτώματα είναι συχνά μη ειδικά και αλληλεπικαλύπτονται μεταξύ των διαφόρων εντεροϊών καθώς και άλλων παθογόνων. Ωστόσο, ορισμένοι εντεροϊοί ανιχνεύονται ιδιαίτερα συχνά σε ορισμένες κλινικές εικόνες, έτσι ώστε να θεωρούνται τυπικοί. Τα πιο συνηθισμένα μη ειδικά συμπτώματα περιλαμβάνουν γαστρεντερικά παράπονα.

Οι ιοί πολιομυελίτιδας, που προσβάλλουν κυρίως τα παιδιά, προκαλούν λοιμώξεις που μοιάζουν με γρίπη ή ασηπτική μηνιγγίτιδα (φλεγμονή του εγκεφάλου), πιθανώς επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η πιο γνωστή συνέπεια μιας λοίμωξης με ιό πολιομυελίτιδας είναι πιθανώς πολιομυελίτιδα. Τα συμπτώματα της πολιομυελίτιδας περιλαμβάνουν πυρετό, κόπωση, κεφαλαλγία, ναυτία, πόνους στο σώμα και άκαμπτο λαιμό. Ωστόσο, η μόνιμη παράλυση εμφανίζεται μόνο σε μερικά από τα μολυσμένα. Η πιο αποτελεσματική προστασία από την ασθένεια είναι ο εμβολιασμός. Δεν είναι δυνατή η θεραπεία από πολιομυελίτιδα. Σήμερα η πολιομυελίτιδα δεν είναι πλέον συχνή στις περισσότερες χώρες λόγω της καλής κατάστασης εμβολιασμού του πληθυσμού.

Οι ιοί Coxsackie είναι επίσης το έναυσμα για λοιμώξεις που μοιάζουν με γρίπη, αλλά επίσης οδηγούν σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος ή του καρδιακού μυός, καθώς και της νόσου των χεριών, του αφθώδους πυρετού και της νόσου Bornholm. Τα νεογέννητα και τα παιδιά κινδυνεύουν ιδιαίτερα από τον ιό Coxsackie.

Οι ηχοϊοί εκδηλώνονται σε μη ειδικές εμπύρετες ασθένειες και αναπνευστικές λοιμώξεις. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν διάρροια. Οι ηχοϊοί ανιχνεύονται ιδιαίτερα συχνά σε ασηπτική μηνιγγίτιδα και φλεγμονή του περικαρδίου ή του καρδιακού μυός.

Ο ιός της ηπατίτιδας Α είναι επίσης γνωστός ως Enterovirus 72 και είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της ηπατίτιδας Α. Αφού εξαπλωθεί μέσω του αίματος του μολυσμένου ατόμου, το ήπαρ μολυνθεί, γεγονός που οδηγεί σε φλεγμονή (ηπατίτιδα).

Οι λεγόμενοι ανθρώπινοι εντεροϊοί 68-71 και 73 προκαλούν συνήθως οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις. Μερικές φορές εμφανίζονται επίσης συμπτώματα που μοιάζουν με πολιομυελίτιδα.

Οι περισσότερες λοιμώξεις με εντεροϊούς, έως και 90-95%, παραμένουν εντελώς χωρίς συμπτώματα και ως εκ τούτου συχνά δεν παρατηρούνται καθόλου. Η θεραπεία μιας λοίμωξης με εντεροϊούς είναι συμπτωματική και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σύστημα οργάνων που επηρεάζεται. Μέχρι στιγμής δεν είναι δυνατή η φαρμακευτική θεραπεία των αιτίων. Μετά από λοίμωξη με εντεροϊούς, το σώμα έχει μόνιμη ανοσία ειδικά για τον ορότυπο έναντι του τύπου του ιού με τον οποίο εμφανίστηκε η λοίμωξη.