Διαιτολογία

Αρχικά αναφέρεται ως Διαιτολογία Όλα τα μέτρα για τη θεραπεία και τη διατήρηση της υγείας, σήμερα ο όρος περιλαμβάνει τη συμβουλή ή τη φροντίδα των ανθρώπων σχετικά με τη διατροφή τους, σύμφωνα με την οποία ορισμένες ασθένειες πρέπει να θεραπευτούν.

Ποια είναι η διατροφή;

Ο όρος διαιτολογία περιλαμβάνει όλα τα διατροφικά θεραπευτικά μέτρα που στοχεύουν στην πρόληψη ή τη θεραπεία ασθενειών. Η διαιτολογία ασχολείται κυρίως με τη σωστή διατροφή για διάφορες ασθένειες όπως ανορεξία, σακχαρώδης διαβήτης ή παχυσαρκία, αλλά και με τη διατροφή σε ειδικές καταστάσεις ζωής όπως κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ο όρος διαιτολογία μπορεί να εντοπιστεί στην ιπποκρατική παράδοση, όπου απαιτείται μια κανονική ζωή και επαρκής σωματική δραστηριότητα εκτός από μια υγιεινή διατροφή. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Γκάλεν υιοθέτησε ξανά αυτήν την προσέγγιση. Συνοψίζει έξι πράγματα που ήταν ιδιαίτερα σημαντικά:

• Τόνωση του νου

• Εκκρίσεις και εκκρίσεις

• Κοιμηθείτε και ξυπνήστε

• Ξεκουραστείτε και εργαστείτε

• Φαγητό και ποτό

• Αέρας και φως

Θεραπείες & θεραπείες

Ακόμα και την εποχή της Αναγέννησης, εμφανίστηκαν πολλοί οδηγοί που ασχολήθηκαν με έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Αυτή η διδασκαλία στη συνέχεια βίωσε ένα άλλο υψηλό στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν, για παράδειγμα, ο Christoph Wilhelm Hufeland ή ο Bernhard Christoph Faust ασχολήθηκαν εντατικά με διατροφικά θέματα. Τον 20ο αιώνα, εμφανίστηκαν εντελώς νέες ιδέες, όπως η δίαιτα Bircher-Benner από τον Maximillian Oskar Bircher-Benner ή η διατροφή ολόκληρης της διατροφής από τον Werner Kollath.

Διαφορετικές ασθένειες απαιτούν συμμόρφωση με ένα ειδικό σχέδιο διατροφής. Ανάλογα με την ασθένεια, οι διαιτολόγοι ή οι διαιτολόγοι συνθέτουν μια συγκεκριμένη δίαιτα που προσαρμόζεται ακριβώς στις ανάγκες του ασθενούς. Η διατροφική συμπεριφορά πρέπει να αλλάξει με τη βοήθεια της διαιτολογίας ή της διατροφικής θεραπείας. Τα συστατικά μπορούν είτε να παραλειφθούν είτε να αυξηθούν.

Για παράδειγμα, συχνά απαιτείται μεγαλύτερη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, ενώ ορισμένα τρόφιμα ενδέχεται να μην καταναλώνονται σε περίπτωση αλλεργιών. Ο θεραπευτής διατροφής ασχολείται με τους ασθενείς και τις ασθένειές τους ξεχωριστά και λαμβάνει υπόψη τη διατροφική συμπεριφορά και την προσωπική τους κατάσταση. Η διαιτολογία χρησιμοποιείται για τις ακόλουθες ασθένειες:

• Γαστρεντερικές παθήσεις
• Υποσιτισμός
• ρευματισμός
• αρθρίτιδα
• Ηπατική και νεφρική νόσος
• Διατροφικές δυσανεξίες και αλλεργίες
• οστεοπόρωση
• υψηλή πίεση του αίματος
• Διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων
• Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2
• Διατροφικές διαταραχές όπως βουλιμία ή ανορεξία
• Λιποβαρή ή υπέρβαρη

Για παράδειγμα, τα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση μπορούν να μειώσουν την αρτηριακή τους πίεση χάνοντας βάρος. Εάν έχετε ουρική αρθρίτιδα, μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε πουρίνη μπορεί να βοηθήσει, ενώ η αυξημένη πρόσληψη ινών μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Μια ειδική δίαιτα συνιστάται επίσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού, και το ίδιο ισχύει για τους αθλητές και τους ηλικιωμένους. Για την πρόληψη ή τη θεραπεία ασθενειών, οι ασθενείς μπορούν να επιλέξουν από μια σειρά από διατροφικές διδασκαλίες:

• Ολόκληρη διατροφή τροφίμων (ειδικά μη επεξεργασμένα και φρέσκα τρόφιμα)

• Χορτοφαγία (καταναλώνονται μόνο φυτικά τρόφιμα και τρόφιμα από ζωντανά ζώα)

• Veganism (παραιτείται από όλα τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης)

• Ωμά τρόφιμα (καταναλώνονται κυρίως μη θερμαινόμενα και φρέσκα τρόφιμα)

• Μακροβιοτικά (ένας τρόπος ζωής σχεδιασμένος να οδηγεί σε μια μακρά και υγιή ζωή)

• Συνδυασμός τροφίμων (προτιμώνται τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες και πρωτεΐνες)

• Κινεζική διαιτολογία (τα τρόφιμα ταξινομούνται ανάλογα με τη συμπεριφορά και τις γεύσεις της θερμοκρασίας)

• Αγιουρβέδα (ειδικές διατροφικές συστάσεις για μεμονωμένους τύπους Dosha)

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

Η διαιτολογία ή η διατροφική θεραπεία προσφέρεται είτε σε εξωτερικούς ασθενείς είτε σε εσωτερικούς ασθενείς. Υπάρχουν ειδικές πρακτικές στις οποίες λειτουργούν οι σχετικοί εμπειρογνώμονες, αλλά χρησιμοποιείται επίσης σε νοσοκομεία ως θεραπευτικό μέτρο. Η διατροφική θεραπεία ξεκινά πάντα με το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, όπου γίνεται διάκριση μεταξύ μιας γνωστικής συμβουλευτικής προσέγγισης και μιας πελατοκεντρικής προσέγγισης. Η γνωστική προσέγγιση θεωρείται από καιρό η μέθοδος επιλογής.

Υποθέτει ότι θα ήταν αρκετό να εκπαιδεύσει τους ασθενείς σχετικά με τις πιθανές αρνητικές συνέπειες του υποσιτισμού, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, το περιεχόμενο μεταφέρθηκε κυρίως με τη μορφή μιας διάλεξης, αλλά τα συναισθηματικά και αισθητικά κινητικά επίπεδα δεν ελήφθησαν υπόψη. Στο τέλος, ωστόσο, υπήρξε μια αλλαγή στην αποκαλούμενη πελατοκεντρική συμβουλευτική προσέγγιση, στην οποία ο θεραπευτής ανταποκρίνεται κυρίως στις επιθυμίες του ασθενούς. Εκτός από τις συμβουλές, η εστίαση εδώ είναι επίσης στις πρακτικές ασκήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι πελάτες έχουν επίσης την ευκαιρία, για παράδειγμα, να ζυγίσουν φαγητό ή να προετοιμάσουν μενού.

Δεν δίνεται καμία λύση, αλλά το κύριο μέρος της συνομιλίας γίνεται από τον ασθενή. Είναι επίσης σημαντικό να καταγράφεται το θρεπτικό ιστορικό του ασθενούς, το οποίο αντικατοπτρίζει τις διατροφικές του συνήθειες. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να διατυπωθεί το πρόβλημα ή ο στόχος με ακρίβεια. Με τη βοήθεια του θεραπευτή, διάφορες προτεινόμενες λύσεις μπορούν στη συνέχεια να επεξεργαστούν, αλλά ο ασθενής πρέπει τελικά να αποφασίσει για μια πορεία.

Ως αποτέλεσμα, ο πελάτης δεν ωθείται προς μία κατεύθυνση, αλλά οι ανησυχίες του μπορούν να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα. Οι αντίστοιχες δίαιτες στοχεύουν στη θεραπεία της νόσου ή στην καθυστέρηση της ανάπτυξης ασθενειών. Ειδικά με τις χρόνιες ασθένειες, μια υγιεινή διατροφή μπορεί να υποστηρίξει τις δυνάμεις αυτοθεραπείας του σώματος. Οι ειδικές δίαιτες είναι απολύτως απαραίτητες για ασθένειες που μπορούν να επηρεαστούν από τη διατροφή, όπως, για παράδειγμα, η υψηλή χοληστερόλη ή ο διαβήτης.