Προσαγωγή

Με Προσαγωγή είναι κινήσεις ενός μέρους του σώματος που κατευθύνονται προς το κέντρο του σώματος (εξάπλωση). Η προσθήκη εμφανίζεται σε 4 αρθρώσεις στο ανθρώπινο σώμα: στην άρθρωση του ισχίου, στην άρθρωση του ώμου, στις μετακαρφαφαλαγγικές αρθρώσεις και στην άρθρωση της σέλας του αντίχειρα.

Τι είναι η προσθήκη;

Ο όρος ορίζεται στην περιγραφική ανατομία χρησιμοποιώντας το σύστημα του άξονα του επιπέδου. Εκεί οι κινήσεις καθορίζονται με βάση τη λεγόμενη μηδενική θέση. Αυτό ορίζεται για όλες τις αρθρώσεις από την όρθια θέση με τα χέρια να κρέμονται προς τα κάτω.

Βασικά, η προσθήκη περιγράφει την κίνηση των τμημάτων του σώματος στο σώμα, για παράδειγμα την εφαρμογή ενός βραχίονα που είχε προηγουμένως περιστραφεί.

Λειτουργία & εργασία

Η κίνηση της προσθήκης έχει αναλυτικό νόημα για γιατρούς ή φυσιοθεραπευτές. Δεδομένου ότι η κίνηση ορίζεται με το πλάτος, μπορεί να ελεγχθεί και να τεκμηριωθεί σε περίπτωση διαταραχών κίνησης εάν υπάρχει περιορισμός στη λειτουργία. Με τον τρόπο αυτό εξετάζεται η αντοχή και η ευκινησία. Οι εξετάσεις επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα για να ελεγχθεί εάν ιατρικές ή άλλες θεραπείες έχουν επιφέρει βελτίωση ή όχι. Ανάλογα με το αποτέλεσμα, η περαιτέρω διαδικασία πρέπει να τροποποιηθεί.

Οι πιο γνωστοί είναι οι προσαγωγείς του μηρού, οι οποίοι τραβούν το πόδι προς τα μέσα πάνω από την άρθρωση του ισχίου. Αυτοί είναι πέντε μύες που όλοι προέρχονται από το ηβικό οστό, τραβιούνται πάνω από την άρθρωση του ισχίου και συνδέονται με το εσωτερικό του οστού του μηρού ή το εσωτερικό της κνήμης.

Εκτός από την προσθήκη, αυτοί οι μύες εμπλέκονται επίσης σε άλλες κινήσεις. Ειδικά σε κάμψη και εξωτερική περιστροφή. Αυτός ο συνδυασμός των τριών τύπων κίνησης χρησιμοποιείται συχνά στην καθημερινή ζωή και στον αθλητισμό. Όταν περπατάτε και τρέχετε στη φάση του swing leg και για παράδειγμα όταν παίζετε ποδόσφαιρο όταν παίζετε την μπάλα με το εσωτερικό του ποδιού.

Στην άρθρωση του ώμου, οι ισχυρότεροι προσθετικοί είναι ο μεγάλος μυς του στήθους (μυώδης θωρακικός τομέας) και ο ευρύς μυς της πλάτης (musculus latissimus dorsi). Όπως στην άρθρωση του ισχίου, συνδυάζουν την προσθήκη με άλλες κινήσεις για λειτουργικές ακολουθίες κίνησης. Το pectoralis τραβά το χέρι προς τα εμπρός και προς τα κάτω από μια ανυψωμένη θέση, μια δραστηριότητα που συμβαίνει κατά τη διάρκεια πολλών κινήσεων ρίψης και άλλων αθλητικών δραστηριοτήτων. Στο βόλεϊ, για παράδειγμα, κατά τη διάτρηση, στο χάντμπολ κατά τη ρίψη και κατά το κολύμπι, ειδικά με την πεταλούδα στην πρώτη φάση της κίνησης μετά τη βύθιση. Το latissimus τραβά το χέρι πίσω και κάτω, το οποίο συμβαίνει, για παράδειγμα, με pull-ups και με όλα τα στυλ κολύμβησης.

Οι προσαγωγείς των δακτύλων βρίσκονται στο εσωτερικό των δακτύλων και τραβούν τα δάχτυλα 2, 4 και 5 προς το μεσαίο δάχτυλο σε μια καθαρή κίνηση προσθήκης. Αυτή η λειτουργία εμφανίζεται πάντα όταν αρπάζουμε κάτι.

Η προσθήκη αντίχειρα είναι στην πραγματικότητα μια κίνηση που δεν λειτουργεί λειτουργικά. Ο εκτελεστικός μυς, ο μυς του προσαγωγού, εμπλέκεται σε συνδυαστικές κινήσεις που φέρνουν τον αντίχειρα στα άλλα δάχτυλα, για παράδειγμα όταν πιάνετε με τα δάχτυλα ή ολόκληρο το χέρι.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Η πιο κοινή δυσλειτουργία της προσθήκης επηρεάζει έναν τραυματισμό του μυός, πολύ συχνά τους προσδέτες του ισχίου. Τα στελέχη των προσαγωγών ή οι σχισμένες ίνες των μυών σε αυτήν την περιοχή είναι πολύ συχνές στον αθλητισμό. Το στέλεχος, η σχισμένη μυϊκή ίνα ή ο σχισμένος μυς διαφέρει μόνο ως προς τη σοβαρότητά τους. Κατά συνέπεια, τα συμπτώματα είναι παρόμοια, αλλά διαφορετικής έντασης, πράγμα που σημαίνει ότι η φάση επούλωσης είναι διαφορετική στο χρόνο. Αυτοί οι τραυματισμοί συνδέονται πάντα με πόνο και απώλεια λειτουργίας. Το σώμα μεταβαίνει σε προστασία, ώστε να μην ερεθίζει περαιτέρω την εστία του τραυματισμού. Για εκείνους που έχουν πληγεί, υπάρχει λίγο πολύ η φάση ανάπαυσης στην πληγείσα περιοχή, με επακόλουθη θεραπεία και αργή συσσώρευση του στρες.

Όπως και με άλλους μυς, οι προσαγωγείς μπορούν επίσης να επηρεαστούν από ερεθισμό στην περιοχή των τενόντων εισαγωγής (τενοντοπάθεια εισαγωγής). Αυτή η μορφή ερεθισμού είναι ένα τυπικό σύνδρομο υπερφόρτωσης και συχνότερα επηρεάζει δύο ή περισσότερους μυς. Στην άρθρωση του ισχίου, ο μυς του γκρακίλη, ο οποίος εκτείνεται πάνω από την άρθρωση του γόνατος και στην άρθρωση του ώμου, οι δύο έχουν ήδη κατονομαστεί. Το αποτέλεσμα είναι πόνος όταν οι προσβεβλημένοι μύες είναι τεντωμένοι και τεντωμένοι. Η θεραπεία είναι παρόμοια με αυτήν για τα στελέχη, αλλά πρέπει πάντα να ερευνάτε την αιτία της υπερφόρτωσης για να μπορείτε να την ελαχιστοποιήσετε μακροπρόθεσμα. Οι τένοντες προέλευσης των προσαγωγών ισχίου εμφανίζουν επίσης συχνότερες φλεγμονώδεις αντιδράσεις αυτού του τύπου. Λόγω του εντοπισμού, αυτό ονομάζεται ηβική φλεγμονή των οστών.

Όπως όλες οι άλλες κινήσεις, η προσθήκη επηρεάζεται επίσης εάν η σχετική άρθρωση έχει οστεοαρθρίτιδα. Αυτή η ασθένεια φθοράς σταδιακά οδηγεί σε πόνο στις αρθρώσεις, απώλεια δύναμης και περιορισμένη κινητικότητα. Η μείωση της δύναμης και της κινητικότητας επηρεάζει κυρίως τις κινήσεις που πραγματοποιούνται ενάντια στη βαρύτητα κατά τη διάρκεια των καθημερινών στρες. Επομένως η προσθήκη επηρεάζεται μόνο σε προχωρημένο στάδιο. Για τους ασθενείς, αυτό έχει συνέπειες για το περπάτημα στην άρθρωση του ισχίου. Στην άρθρωση του ώμου, όλες οι κινήσεις πραγματοποιούνται με βάρη προς την κατεύθυνση του κέντρου του σώματος όπως το φαγητό και το ποτό, επηρεάζονται.