Φρονιμίτες

Η οδοντοστοιχία ενός ενήλικα υπάρχει εάν όλα Φρονιμίτες (Sapiens) είναι παρόντα, αποτελούμενα από 32 δόντια, τα οποία χωρίζονται σε τέσσερις τύπους δοντιών: κοπτήρες, κυνόδοντες, μπροστινοί γομφίοι και πίσω γομφίοι, οι οποίοι είναι επίσης γνωστοί ως γομφίοι. Δεδομένου ότι οι τρίτοι γομφίοι εκρήγνυνται μόνο στην ενηλικίωση, είναι επίσης γνωστοί ως δόντια σοφίας.

Τι είναι τα δόντια σοφίας;

ο Φρονιμίτες, επίσης γνωστή ως οδοντοστοιχία σεροτίνη (= τα δόντια έρχονται αργά), εμφανίζονται μεταξύ των ηλικιών 16 και 25 και επομένως είναι τα τελευταία δόντια που αναπτύσσονται στα ανθρώπινα δόντια.

Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις στις οποίες εκρήγνυνται αργότερα ή καθόλου, επειδή τα άνω και κάτω δόντια σοφίας συχνά δεν δημιουργούνται στη γνάθο. Δεδομένου ότι είναι στο τέλος, δηλαδή, από τη μέση της οδοντοστοιχίας στην όγδοη θέση στη σειρά των δοντιών, ονομάζονται επίσης όγδοο.

Τα δόντια ανώτερης σοφίας δείχνουν τις περισσότερες ανωμαλίες όλων των δοντιών όσον αφορά το στέμμα και το σχήμα της ρίζας. Τα δόντια χαμηλότερης σοφίας έχουν συχνά ανωμαλίες στη θέση τους, έτσι ώστε η έκρηξη να σχετίζεται συχνά με επιπλοκές. Σε πολλούς ανθρώπους τα δόντια σοφίας βρίσκονται έξω από τη σειρά των δοντιών και επομένως δεν αποτελούν σπάνια αιτία διαφόρων ασθενειών ή καταγγελιών.

Ανατομία & δομή

Απο Φρονιμίτης συνίσταται, όπως και όλα τα άλλα δόντια μόνιμης οδοντοστοιχίας, της στεφάνης των δοντιών (corona dentis), του αυχένα των δοντιών (τράχηλος οδοντίτιδας) και της ρίζας των δοντιών (radix dentis). Ένα δόντι αποτελείται από πολλά στρώματα.

Το εξώτατο στρώμα, το σμάλτο, είναι η σκληρότερη ουσία που βρίσκεται στο ανθρώπινο σώμα. Αποτελείται από το 95 τοις εκατό ενός κρυσταλλικού υλικού που ονομάζεται υδροξυαπατίτης, τα κύρια συστατικά του οποίου είναι το ασβέστιο και το φωσφορικό. Το σμάλτο των δοντιών σχηματίζεται από αδαμαντοβλάστες, κύτταρα που σχηματίζουν σμάλτο. Το σμάλτο των δοντιών είναι ελαφρώς διαπερατό από υδατοδιαλυτές ουσίες όπως ασβέστιο, φωσφορικό άλας και φθόριο.

Η οδοντίνη, που είναι η κύρια μάζα του δοντιού, βρίσκεται ακριβώς κάτω από το σμάλτο. Τα δύο τρίτα της σκληρής ουσίας της οδοντίνης, όπως το σμάλτο των δοντιών, αποτελείται από φωσφορικό και ασβέστιο. Το τελευταίο τρίτο αποτελείται από πρωτεΐνες και νερό, γι 'αυτό η οδοντίνη είναι λιγότερο σκληρή και ως εκ τούτου πιο επιρρεπής σε τερηδόνα από το σμάλτο των δοντιών. Η οδοντίνη είναι επίσης ευαίσθητη στον πόνο.

Τα ερεθίσματα αφής, κρύου και θερμότητας προκαλούν κινήσεις υγρών στους οδοντικούς σωλήνες, μέσω των οποίων διεγείρονται οι κυτταρικές διεργασίες (ίνες Tomes) των κυττάρων που σχηματίζουν οδοντίνη (odontoblasts). Τα νευρικά άκρα που συνδέονται με τους οδοντοβλάστες μεταδίδουν αυτό το ερέθισμα στο κεντρικό νευρικό σύστημα ως αίσθημα πόνου.

Το εσωτερικό μέρος του δοντιού γεμίζεται από τον πολτό, ο οποίος αναφέρεται λανθασμένα ως νευρικό δόντι. Ο πολτός διαπερνάται από νευρικές ίνες και αιμοφόρα αγγεία και τρέφει το δόντι. Στην περιοχή της ρίζας των δοντιών, η οδοντίνη τυλίγεται από το τσιμέντο ρίζας, το οποίο σε αυτό το σημείο σχηματίζει το εξωτερικό κέλυφος του δοντιού και το αγκυροβολεί στη γνάθο.

Λειτουργίες & εργασίες

Αρχικά είχαν Φρονιμίτες το καθήκον της σύνθλιψης ωμών τροφίμων που βρήκαν οι άνθρωποι στη φύση. Η αλλαγή της διατροφής σε μαγειρεμένα τρόφιμα και η αυτοκαλλιέργεια σιτηρών, λαχανικών και φρούτων οδήγησαν σε μια αυξανόμενη ατροφία των δοντιών σοφίας κατά τη διάρκεια των χιλιετιών.

Ταυτόχρονα, το ανθρώπινο σαγόνι έγινε μικρότερο, έτσι ώστε σήμερα θεωρούνται λείψανα μόνο από περασμένους χρόνους. Ωστόσο, εάν τα δόντια σοφίας εκραγούν εντελώς στη σωστή θέση, είναι χρήσιμα στοιχεία μάσησης.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες

προβλήματα με Φρονιμίτες συμβαίνει συνήθως όταν δεν υπάρχει αρκετός χώρος στη γνάθο. Εάν αυτό είναι πολύ στενό, τα δόντια δεν μπορούν να αναπτυχθούν αρκετά στην στοματική κοιλότητα και να κολλήσουν εν μέρει ή πλήρως στην γνάθο.

Τα δόντια που παραμένουν στη γνάθο μπορούν να βλάψουν ή να μετακινήσουν γειτονικά δόντια. Αυτό δεν μπορεί μόνο να οδηγήσει σε αισθητικές απώλειες λόγω εσφαλμένης ευθυγράμμισης δοντιών, αλλά μπορεί επίσης να σχηματίσει κόγχες μεταξύ των δοντιών που είναι δύσκολο να καθαριστούν και επομένως είναι επιρρεπείς σε τερηδόνα και περιοδοντική νόσο.

Οι τσέπες των ούλων, που σχηματίζονται μόνο από μερικώς εκρηγμένα δόντια σοφίας, αποτελούν πραγματικό επίκεντρο των βακτηρίων, καθώς τα υπολείμματα τροφίμων συσσωρεύονται εκεί, τα οποία είναι δύσκολο ή αδύνατο να αφαιρεθούν. Αυτό συχνά οδηγεί σε φλεγμονή των ούλων σε αυτές τις περιοχές, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αποστήματα ή ακόμη και απειλητικό για τη ζωή φλέγμα.