Οπως και Βανκομυκίνη ονομάζεται αντιβιοτικό γλυκοπεπτιδίου. Χρησιμοποιείται όταν άλλα αντιβιοτικά δεν είναι πλέον αποτελεσματικά λόγω της αντίστασης των βακτηρίων.
Τι είναι η βανκομυκίνη;
Η βανκομυκίνη είναι ένα αντιβιοτικό γλυκοπεπτιδίου που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία θετικών κατά gram βακτηρίων. Παίρνει την κατάσταση ενός εφεδρικού αντιβιοτικού και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της φλεγμονής της επένδυσης της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα) ή της φλεγμονής των μηνιγγιών (μηνιγγίτιδα).
Η βανκομυκίνη αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1950. Οι κατασκευαστές έλαβαν τη θεραπεία από καλλιέργειες βακτηριακών ειδών Amycolatopsis orientalis. Το 1959, το αντιβιοτικό γλυκοπεπτιδίου κυκλοφόρησε στην αγορά. Ωστόσο, μόλις το 1980 χορηγήθηκε το δραστικό συστατικό κατά των σταφυλοκοκκικών βακτηρίων που ήταν ανθεκτικά σε άλλα αντιβιοτικά. Ως νοσοκομειακά μικρόβια, οι σταφυλόκοκκοι είναι υπεύθυνοι για νοσοκομειακές λοιμώξεις.
Η βανκομυκίνη είναι ένα από τα αντιβιοτικά τρίτης γραμμής. Συνήθως χρησιμοποιείται μόνο όταν άλλα αντιβιοτικά δεν είναι πλέον αποτελεσματικά λόγω της αντοχής των σταφυλόκοκκων.
Φαρμακολογική επίδραση
Μαζί με την τεϊκοπλανίνη, η βανκομυκίνη αντιπροσωπεύει την ομάδα των αντιβιοτικών του γλυκοπεπτιδίου, γεγονός που του δίνει την ιδιότητα να αναστέλλει την πρωτεΐνη της βακτηριακής κυτταρικής τοιχώματος της μουρεΐνης. Η μουρεΐνη είναι εξαιρετικά σημαντική για τα βακτήρια. Όταν αναστέλλεται, η βανκομυκίνη αναπτύσσει βακτηριοκτόνα αποτελέσματα τα οποία, μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, οδηγούν στην καταστροφή των βακτηρίων.
Ωστόσο, η διάρκεια δράσης της βανκομυκίνης είναι σημαντικά μικρότερη από εκείνη της τεϊκοπλανίνης. Ένα άλλο μειονέκτημα του προϊόντος είναι ότι είναι ανεκτό από ορισμένους ασθενείς.
Επειδή η βανκομυκίνη παρεμβαίνει στη δομή του κυτταρικού τοιχώματος των βακτηρίων και ως εκ τούτου πεθαίνουν τα μικρόβια, το ανοσοποιητικό σύστημα πρέπει μόνο να απομακρύνει τα παθογόνα από τον οργανισμό. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής γρήγορα βελτιώνεται.
Το πλεονέκτημα της βανκομυκίνης είναι ότι τα αντιβιοτικά γλυκοπεπτιδίων εξακολουθούν να λειτουργούν καλά ενάντια στους περισσότερους τύπους βακτηρίων. Αυτές περιλαμβάνουν κυρίως σταφυλόκοκκους όπως το μικρόβιο νοσοκομείου Staphylococcus aureus και τα βακτήρια εντεροκόκκων. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, ορισμένα βακτηριακά στελέχη έχουν επίσης αναπτύξει ανθεκτικότητα στη βανκομυκίνη, η οποία θέτει περαιτέρω προβλήματα στην ιατρική.
Σε περίπτωση από του στόματος κατάποσης βανκομυκίνης, το φάρμακο δεν εισέρχεται στο αίμα από το έντερο. Έτσι το εντερικό τοίχωμα δεν μπορεί να ξεπεραστεί από το αντιβιοτικό. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο κατά τη θεραπεία τοπικών εντερικών λοιμώξεων. Για να λειτουργήσει η βανκομυκίνη στον ιστό του σώματος, είναι απαραίτητη η ένεση της δραστικής ουσίας απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος. Το αντιβιοτικό αποβάλλεται από το σώμα μέσω των ούρων.
Ιατρική εφαρμογή & χρήση
Η βανκομυκίνη συνήθως χορηγείται για βακτηριακές λοιμώξεις κατά των οποίων άλλα αντιβιοτικά όπως κεφαλοσπορίνες, μακρολιδικά αντιβιοτικά ή πενικιλίνες δεν μπορούν πλέον να είναι αποτελεσματικά επειδή τα παθογόνα είναι ανθεκτικά σε αυτά ή ο ασθενής πάσχει από σοβαρή αλλεργία σε συμβατικά αντιβιοτικά.
Η βανκομυκίνη χρησιμοποιείται για δηλητηρίαση από βακτηριακό αίμα (σήψη), ενδοκαρδίτιδα (φλεγμονή της εσωτερικής επένδυσης της καρδιάς), πνευμονία, λοιμώξεις των μαλακών ιστών, φλεγμονή του μυελού των οστών και του περιόστεου και φλεγμονή των βακτηριακών αρθρώσεων.
Η βανκομυκίνη χρησιμοποιείται επίσης σε χειρουργικές επεμβάσεις. Ο παράγοντας χρησιμοποιείται για την πρόληψη βακτηριακών λοιμώξεων της καρδιάς, των αρθρώσεων, των οστών και των αιμοφόρων αγγείων.
Η βανκομυκίνη λαμβάνεται μόνο ως κάψουλα για τη θεραπεία σοβαρών εντερικών λοιμώξεων. Πρόκειται κυρίως για ψευδομεμβρανώδη εντεροκολίτιδα. Αυτό συχνά προκύπτει από τη θεραπεία με άλλα αντιβιοτικά. Η βανκομυκίνη χορηγείται επίσης μέσω έγχυσης.
Σε περίπτωση σοβαρής βακτηριακής νόσου, η βανκομυκίνη μπορεί ήδη να χρησιμοποιηθεί σε μωρά. Η βανκομυκίνη απαιτεί συνταγή. Επομένως, το προϊόν μπορεί να ληφθεί μόνο με την παρουσίαση ιατρικής συνταγής στο φαρμακείο.
Κίνδυνοι και παρενέργειες
Η βανκομυκίνη μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες παρενέργειες σε περίπου 1 έως 10 τοις εκατό όλων των ασθενών. Δεν είναι ασυνήθιστο να εμφανίζονται αλλεργικές αντιδράσεις ή γαστρεντερικά προβλήματα. Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν εξάνθημα, κνησμό, νεφρική βλάβη, φλεγμονή των βλεννογόνων, χτύπημα στα αυτιά, ναυτία, έμετο, ρίγη, πυρετό, φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων, χαμηλή αρτηριακή πίεση ή σοκ. Στη χειρότερη περίπτωση, υπάρχει ακόμη και ο κίνδυνος καρδιακής ανακοπής. Σπάνια είναι επίσης δυνατή η υπερβολική ανάπτυξη μυκήτων στο σώμα.
Η βανκομυκίνη δεν πρέπει να χορηγείται καθόλου εάν ο ασθενής είναι υπερευαίσθητος στην ουσία. Εάν υπάρχει σοβαρή βλάβη στην ακοή, η θεραπεία με έγχυση με βανκομυκίνη είναι δυνατή μόνο εάν ο ασθενής βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Το αντιβιοτικό πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μόνο εάν ο γιατρός έχει σταθμίσει προσεκτικά τους κινδύνους και τα οφέλη εκ των προτέρων. Η βανκομυκίνη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί μόνο κατά τη διάρκεια του θηλασμού εάν δεν υπάρχει άλλη επιλογή θεραπείας, καθώς ο παράγοντας περνά στο μητρικό γάλα και μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υγείας στο μωρό.
Υπάρχει κίνδυνος αλληλεπιδράσεων με τη λήψη βανκομυκίνης ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Για παράδειγμα, εάν το αντιβιοτικό χορηγείται με αμινογλυκοσίδες, αυτό μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στα αυτιά και στα νεφρά. Επιπλέον, τα αναισθητικά έχουν έντονη επίδραση στις αλλεργίες στη βανκομυκίνη, οι οποίες είναι αισθητές σε πτώση της αρτηριακής πίεσης ή αλλαγές στο δέρμα.
Η χορήγηση βανκομυκίνης δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αντιδραστικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, ο ασθενής μπορεί εύκολα να συμμετάσχει στην οδική κυκλοφορία. Είναι επίσης δυνατή η χρήση βαρέων μηχανημάτων.
.jpg)
