Το μικρόβιο Ureaplasma urealyticum ανήκει στην οικογένεια των Mycoplasmataceae και στο γένος του ουρεπλάσματος.
Τι είναι το Ureaplasma urealyticum;
Το Ureaplasma urealyticum είναι ένα μικρόβιο της τάξης των μαλακίων. Όπως και άλλα μικρόβια αυτής της κατηγορίας, χαρακτηρίζεται από ένα κυτταρικό τοίχωμα που λείπει και ένα πλειομορφικό σχήμα. Λόγω του ελλείποντος κυτταρικού τοιχώματος, το παθογόνο είναι αρνητικό κατά gram. Περαιτέρω ιδιότητες όπως η φυσική αντίσταση στην πενικιλίνη και η πιθανότητα αλλαγής του σχήματος (πλειομορφικό σχήμα) καθίστανται δυνατές από το κυτταρικό τοίχωμα που λείπει.
Σε αντίθεση με το μυκόπλασμα, το ουρεάπλασμα είναι σε θέση να διασπάσει (λύση) και να διαλύσει την ουρία. Όπως και άλλα μικρόβια της οικογένειας Mycoplasmataceae, παρασιτίζουν τόσο ενδο- όσο και εξωκυτταρικά. Συνιστάται μια διευθέτηση στο ουρογεννητικό σύστημα και ιδιαίτερα στην ουρήθρα λόγω της χαρακτηριστικής ικανότητας διάσπασης της ουρίας.
Οι ιδιότητες του παθογόνου μπορούν να προέλθουν από την προέλευση του ονόματος: Η ονομασία τάξης "Mollicutes" σημαίνει "μαλακό δέρμα" (Molli = παχουλό, μαλακό) και δείχνει τα ελλείποντα κυτταρικά τοιχώματα. Το οικογενειακό όνομα "Mycoplasmataceae" σημαίνει περίπου "μανιτάρι" (Mycos = μανιτάρι) και αναφέρεται στην πλειομορφική μορφή των μικροβίων, η οποία κατά καιρούς επιμηκύνεται και μοιάζει με μανιτάρι. Το όνομα είδους Ureaplasma urealyticum δείχνει την ικανότητα του παθογόνου να διασπά την ουρία, δηλαδή την ουρία.
Τα μικρόβια κατηγορίας μαλακίων απομονώθηκαν για πρώτη φορά σε βοοειδή με πνευμονική νόσο (πλευροπνευμονία) το 1898. Η υπόθεση ότι ήταν ένα αρχέγονο μικρόβιο, το οποίο ενισχύθηκε επίσης από το πολύ μικρό γονιδίωμα (580kbp), θα μπορούσε να απορριφθεί μόνο με ακριβή αλληλούχιση DNA.
Τα μικρόβια της κατηγορίας Mollicutes είναι προϊόντα εκφυλιστικής εξέλιξης. Τα μαλακίδια είναι εκφυλισμένες μορφές ενός είδους Lactobacillus. Το είδος Ureaplasma urealyticum αντιπροσωπεύει μια περαιτέρω ανάπτυξη των αρχικών μαλακίων και είναι ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του γένους Ureaplasma στην ιατρική. Μια προσεκτική εξέταση του γονιδιώματος αποκάλυψε ότι τα Mollicutes απέρριψαν ένα σημαντικό μέρος του αρχικού τους DNA. Με 580-2.300 kbp, είναι μεταξύ των οργανισμών με το μικρότερο διαθέσιμο γονιδίωμα. Για σύγκριση, το γονιδίωμα του βακτηρίου E. Coli έχει μέγεθος 4.500 kbp και το γονιδίωμα του Homo Sapiens έχει μέγεθος 3.400.000 kbp.
Λόγω του μικρού μεγέθους των 200 νανομέτρων, τα μικρόβια της κατηγορίας Mollicutes θεωρούνται εργαστηριακές μολυσματικές ουσίες. Η σειριακή παραγωγή αποστειρωμένων φίλτρων επιτρέπει μόνο πυκνότητα πόρων 220 νανόμετρα, κάτι που δεν εγγυάται αποτελεσματικό φιλτράρισμα μικροβίων της κατηγορίας Mollicutes.
Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες
Τα μικρόβια της οικογένειας Mycoplasmataceae έχουν απορρίψει σημαντικά μέρη του αρχικού DNA και επομένως εξαρτώνται από βασικά μεταβολικά συστατικά από άλλα κύτταρα. Λόγω των απορριφθέντων τμημάτων του γονιδιώματος, τα μυκόπλασμα δεν είναι σε θέση να παράγουν ή να διασπώνουν τα αμινοξέα, τα νουκλεϊκά οξέα και τα λιπαρά οξέα τα ίδια και πρέπει να τα τραβήξουν από άλλα κύτταρα.
Η ικανότητα του ουραπλάσματος να διασπά την ουρία είναι ιδανική για παρασιτικό αποικισμό του ουρογεννητικού συστήματος.
Ασθένειες και παθήσεις
Το βακτηριακό είδος Ureaplasma urealyticum θεωρείται παθογόνο και μπορεί να αποικίσει τους βλεννογόνους του κάτω γυναικείου γεννητικού συστήματος χωρίς επιπλοκές. Στο ανδρικό γεννητικό σύστημα, οι επιθετικές και ανεξέλεγκτες λοιμώξεις είναι πιο συχνές. Ξεκινώντας από την ουρήθρα, αναπτύσσεται κυστίτιδα, η οποία μπορεί να εξαπλωθεί στους όρχεις, στον προστάτη και στα νεφρά. Η φλεγμονή προκαλεί σοβαρό πόνο και πυρετό και, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε στειρότητα.
Το μικρόβιο καθίσταται απαρατήρητο στον κολπικό βλεννογόνο και μπορεί να βρεθεί τακτικά κατά τη διάρκεια γυναικολογικών εξετάσεων. Η μόλυνση του παιδιού μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα κατά τον τοκετό. Στα βρέφη, το μικρόβιο μπορεί να προκαλέσει σοβαρή πνευμονία και χρόνιες λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος. Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, το μικρόβιο προκαλεί σηψαιμία νεογέννητου η οποία, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο του βρέφους.
Η νεογέννητη σήψη προκαλεί περίπου το 5% του συνόλου των θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών παγκοσμίως. Η νεογέννητη σήψη ευνοείται από μια ανοσολογική ανεπάρκεια και υποσιτισμό στο βρέφος και ως εκ τούτου είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται ιδιαίτερα στις φτωχότερες χώρες. Η νεογέννητη σήψη προκαλείται όχι μόνο από ουρεάπλασμα, αλλά μπορεί επίσης να προκληθεί από στρεπτόκοκκους, σταφυλόκοκκους και πολλά άλλα μικρόβια.
Λόγω της μεγάλης επιλογής πιθανών παθογόνων, δεν συνιστάται αυθόρμητη αντιβιοτική θεραπεία. Δεδομένου ότι το Ureaplasma έχει φυσική αντίσταση στην πενικιλίνη και σε άλλα αντιβιοτικά που προσκολλώνται στο κυτταρικό τοίχωμα λόγω της έλλειψης κυτταρικών τοιχωμάτων και δεδομένου ότι πολλά άλλα παθογόνα είναι πλέον εξοπλισμένα με μεγάλο αριθμό αντιστατικών αντιβιοτικών, φαίνεται απαραίτητη μια ακριβής διευκρίνιση με τη βοήθεια εργαστηριακών ιατρικών ευρημάτων. Η ακριβής φύση του παθογόνου, συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού της αντίστασης, είναι επίσης σημαντική για την αποφυγή μόνιμης εκδήλωσης του παθογόνου.
Δεδομένου ότι επίμονες μορφές παθογόνων από τις οικογένειες των Chlamydiaceae και Mycoplasmataceae έχουν παρατηρηθεί μέσω της χορήγησης πενικιλίνης, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή εδώ.Μια βιαστική και ενστικτώδης απόφαση υπέρ της συμβατικής θεραπείας με αντιβιοτικά μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές και μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη περαιτέρω αντιστάσεων. Μια αυθόρμητη αντιβιοτική θεραπεία χωρίς διευκρίνιση των ακριβών αιτίων μπορεί επομένως να αξιολογηθεί ως βαριά αμέλεια.
Για την καταπολέμηση της φλεγμονής που προκαλείται από το Ureaplasma urealyticum, συνιστώνται αντιβιοτικά μακρολίδης και τετρακυκλίνης. Αυτές οι ομάδες αντιβιοτικών λειτουργούν μέσα στο κύτταρο και αναστέλλουν την πρωτεϊνική σύνθεση του παθογόνου. Η αυτόματη αντιγραφή μπορεί επομένως να ανασταλεί και να προαχθεί μια ικανή ανοσολογική άμυνα.
.jpg)
