τύφος

τύφος είναι γνωστό από τα μέσα του 16ου αιώνα και έχει εξερευνηθεί όλο και περισσότερο με τους αιώνες. Είναι μια ασθένεια που είναι διαδεδομένη παγκοσμίως μέχρι σήμερα και οφείλεται κυρίως στην κακή υγιεινή. Περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως αναπτύσσουν τυφοειδή πυρετό κάθε χρόνο και η ασθένεια έχει μοιραίο αποτέλεσμα για περίπου 200.000.

Τι είναι ο τυφοειδής;

Η ασθένεια είναι συνήθως συχνή στις αναπτυσσόμενες χώρες και παίζει μικρό ρόλο στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Είναι μια μολυσματική ασθένεια που εκδηλώνεται ως πυρετός και διάρροια.

Μεταδίδεται από τα βακτήρια "Salmonella Typhi". Κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης (συνήθως περίπου 6-30 ημέρες), τα παθογόνα διεισδύουν στο εντερικό τοίχωμα. Στη συνέχεια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω του λεμφικού συστήματος και προκαλούν την πραγματική ασθένεια. Το όνομα της σαλμονέλας προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «typhos», που σημαίνει «ομίχλη» ή «ομίχλη». Αυτός ο όρος χρησιμοποιήθηκε επειδή οι ασθενείς παραπονέθηκαν για «ομιχλώδη κατάσταση του νου».

Με την πάροδο του χρόνου, το όνομα του παθογόνου έγινε επίσημα «Salmonella enterica ssp. enterica Serovar Typhi », όπου και οι δύο όροι εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται. Η ασθένεια αναφέρεται συχνά ως «τύφος». Γίνεται διάκριση μεταξύ του πραγματικού "Typhus abdominalis" (κοιλιακός τύφος ή κοιλιακός τύφος) και μια ασθενέστερη μορφή της νόσου, η λεγόμενη "Paratyphus".

αιτίες

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η μόλυνση προκαλείται από βακτήρια. Μετά από μεγάλες επιδημίες τυφοειδούς στις αρχές του 20ού αιώνα, η έρευνα για την ασθένεια διαπίστωσε ότι η μετάδοση των βακτηρίων είναι κυρίως «κοπράνων-στόματος». Σε αυτό το σημείο, η ευαισθητοποίηση του ανθρώπου για την υγιεινή δεν ήταν πολύ υψηλή.

Τα βακτήρια διαδόθηκαν συχνά μέσω τροφής και πόσιμου νερού. Ένα πρακτικό παράδειγμα αυτού είναι ο ανύπαρκτος ή κακώς υφιστάμενος διαχωρισμός των αποχωρητηρίων από τις περιοχές μαγειρέματος, την παροχή πόσιμου νερού ή τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης. Επιπλέον, λίγη σημασία δόθηκε στο πλύσιμο των χεριών. Ο εντατικός καθαρισμός των χεριών μετά τη χρήση της τουαλέτας, πριν από τη λειτουργία ή σε σχέση με την υγιεινή της κουζίνας έγινε υποχρεωτικός μόνο μετά από αυτή τη γνώση.

Αυτοί είναι επίσης οι λόγοι για τους οποίους ο τυφοειδής πυρετός σήμερα εμφανίζεται κυρίως σε φτωχότερες χώρες του τρίτου κόσμου που έχουν φτωχότερες υποδομές. Μια άμεση μετάδοση από άτομο σε άτομο είναι δυνατή αλλά πολύ απίθανη. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος μόλυνσης είναι από λερωμένα τρόφιμα ή νερό. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μόλυνσης σε παιδιά έως 9 ετών ή άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα του τυφοειδούς πυρετού είναι πονοκέφαλος, πυρετός, κόπωση και σοβαρή γαστρεντερική δυσφορία. Η πορεία της νόσου χωρίζεται βασικά σε τέσσερα στάδια, στα οποία τα συμπτώματα μερικές φορές ποικίλλουν.

Στα αρχικά στάδια, τα συμπτώματα περιορίζονται συχνά σε κοινά συμπτώματα κρυολογήματος όπως πονοκέφαλος και πόνοι στο σώμα και ελαφρώς αυξημένη θερμοκρασία. Στα επόμενα στάδια, ο πυρετός εντείνεται και ηρεμεί σε υψηλό επίπεδο. Υπάρχει επίσης μια αύξηση των γαστρεντερικών καταγγελιών με τη μορφή κοιλιακού πόνου, δυσκοιλιότητας ή διάρροιας.

Οι ασθενείς συχνά πάσχουν από ανορεξία και απάθεια ή, σε σπάνιες περιπτώσεις, ακόμη και από μειωμένη συνείδηση. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι μια γκριζωπή επικάλυψη γλώσσας, η οποία ονομάζεται «γλώσσα typhus». Στο τελικό, πιο περίπλοκο στάδιο, τα εντερικά παράπονα συνήθως επιδεινώνονται και η γενική κατάσταση επιδεινώνεται λόγω απώλειας υγρών και απώλειας βάρους.

Σε αυτό το στάδιο εμφανίζεται μια τυπική μορφή διάρροιας που ονομάζεται διάρροια τύπου «μπιζελιού». Με αυτό, ο ασθενής σταδιακά εκκρίνει τα παθογόνα. Υπάρχει συνεπώς υψηλός κίνδυνος μόλυνσης αυτήν τη στιγμή. Ένα μάλλον σπάνιο αλλά εξαιρετικά χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι τα «τριαντάφυλλα». Αυτό είναι ένα κοκκινωπό δερματικό εξάνθημα με τη μορφή κηλίδων στο στομάχι και στο άνω μέρος του σώματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις, εμφανίζεται οίδημα της σπλήνας.

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές κατά τη διάρκεια της μη θεραπευόμενης πορείας της νόσου δεν μπορούν να αποκλειστούν, ειδικά στα δύο τελευταία στάδια. Η εντερική οδός ειδικότερα αποτελεί σημαντική πηγή κινδύνου.Λόγω της μεγάλης χρήσης αυτής της περιοχής (εξασθενημένη από φωλιά του παθογόνου, διάρροιας ή δυσκοιλιότητας) υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εντερικής αιμορραγίας ή εντερικής διάτρησης (εντερική διάτρηση).

Το τελευταίο ενέχει υψηλό κίνδυνο θανατηφόρου έκβασης. Άλλες επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν είναι ο σχηματισμός θρόμβων ή θρόμβωσης, φλεγμονή του μυελού των οστών ή των καρδιακών μυών και μηνιγγίτιδα (φλεγμονή των μηνιγγιών). Δεν μπορεί επίσης να αποκλειστεί η γενική βλάβη στο σύστημα των μυών ή των οστών λόγω εξάντλησης. Τα παιδιά κάτω του ενός έτους αντιπροσωπεύουν μια ειδική ομάδα κινδύνου. Τα μολυσμένα άτομα σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα συχνά εμφανίζουν επιπλοκές παρά τη θεραπεία.

Οι «μόνιμοι εξολοθρευτές» αντιπροσωπεύουν έναν ιδιαίτερο κίνδυνο. Συνήθως, μετά την υπέρβαση της νόσου (ανεξάρτητα από το εάν με ή χωρίς θεραπεία), ένας ασθενής μπορεί να εξαλείψει τα τυφοειδή παθογόνα για έως και 6 μήνες. Οι "μόνιμοι εκκρίτες" είναι άτομα που συνήθως εκκρίνουν παθογόνα για το υπόλοιπο της ζωής τους χωρίς να συνεχίζουν να υποφέρουν από την ίδια την ασθένεια. Αυτό ενέχει διαρκή κίνδυνο μόλυνσης για τον εαυτό σας και τους άλλους.

Περιστασιακά συμβαίνει ότι τα μολυσμένα άτομα γίνονται "μόνιμοι αποβολείς" χωρίς να αναπτύξουν ποτέ τα ίδια τα συμπτώματα της νόσου. Σύμφωνα με μελέτες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), περίπου το 3 έως 5 τοις εκατό των μολυσμένων είναι «μόνιμοι εξωθητές».

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν υποψιάζεστε μια λοίμωξη από τυφοειδή, είναι εξαιρετικά σημαντικό να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό. Δεν έχει σημασία αν η υποψία συμπτωμάτων ή πιθανής μόλυνσης βασίζεται σε ταξίδι σε μια ιδιαίτερα απειλούμενη χώρα.

Η θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα είναι τεράστιας σημασίας για την πορεία της νόσου. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει επίσης η ευθύνη να δοθεί προσοχή στους συνανθρώπους μας, καθώς είναι μια μεταδοτική ασθένεια. Συνήθως αρκεί να πάτε σε έναν οικογενειακό γιατρό. Εάν είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό κατά τη διάρκεια της ασθένειας, μπορεί να γίνει παραπομπή.

Αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο στην περίπτωση των προαναφερθεισών επιπλοκών. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, τα παιδιά ηλικίας κάτω του ενός έτους αντιπροσωπεύουν μια ειδική ομάδα κινδύνου. Σε μια τέτοια περίπτωση, συνιστάται η αρχική διαβούλευση με έναν ειδικό για αυτήν την ασθένεια στα παιδιά.

διάγνωση

Στα πρώτα στάδια της μόλυνσης, η διάγνωση είναι δύσκολη στην αρχή. Τα συμπτώματα αρχικά μοιάζουν με πιο ακίνδυνες ασθένειες όπως το κοινό κρυολόγημα, ο κοινός πυρετός ή οι γαστρεντερικές λοιμώξεις. Όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα, είναι επομένως εξαιρετικά σημαντικό να ενημερώσετε τον θεράποντα ιατρό για οποιοδήποτε προηγούμενο ταξίδι σε μία από τις προαναφερθείσες χώρες.

Με αυτές τις πληροφορίες και την υπάρχουσα υποψία τυφοειδούς πυρετού, θεραπευτικά μέτρα μπορούν να ληφθούν σε πρώιμο στάδιο. Διαφορετικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί μια αρχική εσφαλμένη διάγνωση. Ο τυφοειδής πυρετός διαγιγνώσκεται κυρίως με την ανίχνευση του παθογόνου στο αίμα.

Ωστόσο, αυτό είναι δυνατό μόνο μετά την περίοδο επώασης και τη διείσδυση του παθογόνου στην κυκλοφορία του αίματος. Στη μεταγενέστερη πορεία της νόσου, όταν τα βακτήρια αρχίζουν να εκκρίνονται στα κόπρανα, μπορούν επίσης να προσδιοριστούν εξετάζοντας τα κόπρανα. Στην αρχή της περιόδου επώασης, μπορεί να εμφανιστεί χαμηλός αριθμός λευκοκυττάρων (λευκά αιμοσφαίρια) και αυτό μπορεί να υποδηλώνει λοίμωξη.

Θεραπεία & Θεραπεία

Ο τυφοειδής πυρετός αντιμετωπίζεται γενικά με αντιβιοτικό. Τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, το παθογόνο έχει αναπτύξει μια πολύ ισχυρή αντίσταση σε ορισμένα φάρμακα. Επομένως, νέα ενεργά συστατικά αναπτύσσονται και χρησιμοποιούνται συνεχώς στις μέρες μας.

Εκτός από τα φάρμακα, συνιστάται στους ασθενείς να πίνουν αρκετά υγρά για να επιταχύνουν την αποβολή του παθογόνου. Μην πάρετε αντιδιαρροϊκά φάρμακα, καθώς αυτό καθιστά πολύ πιο δύσκολο για την εξάλειψη των βακτηρίων.

Οι «μόνιμοι εξολοθρευτές» είναι μια ειδικότητα της θεραπείας. Τα παθογόνα συχνά εγκαθίστανται σε αυτούς τους ανθρώπους στη χοληδόχο κύστη. Εάν τα αντιβιοτικά δεν βοηθούν σε μια τέτοια περίπτωση, πρέπει να εξεταστεί η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης.

Προοπτικές και προβλέψεις

Στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και σε άλλες χώρες με καλή ιατρική περίθαλψη, η πρόγνωση για τον τυφοειδή πυρετό είναι πολύ καλή. Με την έγκαιρη και σωστή θεραπεία ναρκωτικών, το ποσοστό θανάτου είναι μικρότερο από ένα τοις εκατό. Σε αυτήν την περίπτωση, η ασθένεια προχωρά με μικρές ή καθόλου επιπλοκές.

Συνεπής ή μακροπρόθεσμη ζημία συμβαίνει μόνο στις σπάνιες περιπτώσεις. Χωρίς κατάλληλη θεραπεία, η πρόγνωση είναι πολύ χειρότερη. Υπάρχει ο κίνδυνος των προαναφερθεισών επιπλοκών και των συνεπειών τους. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι "μόνιμοι εκκρίτες" χωρίς θεραπεία αντιπροσωπεύουν μακροπρόθεσμο κίνδυνο μόλυνσης για συνανθρώπους. Το ποσοστό θανάτου αυξάνεται σημαντικά σε αυτές τις περιπτώσεις έως και είκοσι τοις εκατό.

πρόληψη

Η μόλυνση από Typhus μπορεί καταρχήν να εμφανιστεί οπουδήποτε, οπότε κάθε άτομο εκτίθεται σε συγκεκριμένο κίνδυνο. Ένας εμβολιασμός είναι δυνατός ως προληπτικό μέτρο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε από το στόμα ως εμβολιασμός κατάποσης ή σε μορφή σύριγγας. Ο στοματικός εμβολιασμός είναι ένας ζωντανός εμβολιασμός.

Εδώ εισάγονται εξασθενημένες μορφές βακτηρίων, τα οποία εξουδετερώνουν το πραγματικό παθογόνο σε περίπτωση μόλυνσης. Η δεύτερη παραλλαγή περιέχει ένα νεκρό εμβόλιο, το οποίο αποτελείται κυρίως από μέρη νεκρών κυττάρων των βακτηρίων που χρησιμεύουν στην καταπολέμηση μιας λοίμωξης. Καμία από τις παραλλαγές δεν προσφέρει εγγυημένη προστασία.

Περίπου εξήντα τοις εκατό αυτών που εμβολιάστηκαν έχει αποδειχθεί ότι προστατεύονται. Αυτό διαρκεί συνήθως για ένα έτος. Ένας εμβολιασμός είναι ιδιαίτερα χρήσιμος όταν ταξιδεύετε σε περιοχές με κακή υγιεινή. Αυτές περιλαμβάνουν την Ασία, την Ινδία, τμήματα της Νότιας Αμερικής και της Βόρειας Αφρικής. Κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου ταξιδιού, η αυξημένη προσοχή όσον αφορά την υγιεινή μπορεί να έχει προληπτικό αποτέλεσμα.

Αυτό περιλαμβάνει μέτρα όπως τακτικό, ενδεδειγμένο πλύσιμο των χεριών, βραστό πόσιμο νερό και αποφυγή κατανάλωσης ωμών τροφίμων. Παρατηρώντας αυτές τις συμπεριφορές, ωστόσο, ο κίνδυνος μόλυνσης δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά μόνο να μειωθεί.

Μετέπειτα φροντίδα

Η επακόλουθη φροντίδα για τον τύφο περιλαμβάνει φυσική εξέταση και συνομιλία με το γιατρό. Ως μέρος της μετεγκατάστασης, τα συμπτώματα θα εξεταστούν ξανά. Πάνω απ 'όλα, πρέπει να διευκρινιστεί ο πυρετός και η τυπική υπνηλία. Εάν είναι απαραίτητο, ο ασθενής μπορεί να συνταγογραφήσει φάρμακο ή να παραπέμψει τον ασθενή σε ειδικό.

Εάν το αποτέλεσμα είναι θετικό, η ασθένεια θα υποχωρήσει μετά από μερικές εβδομάδες. Μετά την παρακολούθηση, ο ασθενής μπορεί να απολυθεί. Μετά από τυφοειδή πυρετό, ο ασθενής είναι άνοσος για περίπου ένα χρόνο. Αφού τελειώσει αυτό το έτος, θα πρέπει να κάνετε έναν άλλο ιατρικό έλεγχο. Το ίδιο ισχύει εάν ο ασθενής εκτέθηκε σε υψηλή δόση παθογόνου.

Μια εξέταση αίματος δείχνει εάν υπάρχουν ακόμα παθογόνα στο αίμα. Στην περίπτωση χρόνιων ασθενειών, ένα δείγμα κοπράνων ή ούρων μπορεί να αποτελεί επαρκή ένδειξη. Εάν υπάρχει υποψία χρόνιας νόσου, μπορεί επίσης να γίνει εξέταση του μυελού των οστών, καθώς τα παθογόνα του τυφοειδούς και του παρατυφοειδούς πυρετού μπορούν να βρεθούν στο μυελό των οστών εβδομάδες ή μήνες μετά την ανάρρωση. Ο οικογενειακός γιατρός ή ένας παθολόγος θα φροντίσει τον τυφοειδή πυρετό. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, εννοείται νοσηλεία.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Ο τυφοειδής και ο παρατυφοειδής πυρετός είναι σοβαρές ασθένειες που απαιτούν ιατρική βοήθεια. Εάν τα τυπικά συμπτώματα τυφοειδών εμφανίζονται σε διακοπές ή κατά τη διάρκεια ταξιδιού στο εξωτερικό, συνιστάται να διακόψετε το ταξίδι σας. Στη Γερμανία, η ασθένεια πρέπει να αντιμετωπίζεται από έναν παθολόγο ή έναν γενικό ιατρό.

Τα παθογόνα αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά. Τα καθορισμένα χρονικά διαστήματα πρέπει να τηρούνται αυστηρά κατά τη λήψη του φαρμάκου. Το φάρμακο πρέπει να συνεχίζεται μέχρι το τέλος, ακόμη και αν ο ασθενής έχει αναρρώσει νωρίς. Για να αποφευχθούν αλληλεπιδράσεις, ο γιατρός πρέπει να ενημερώνεται για τυχόν ασθένειες και τη χρήση άλλων φαρμάκων. Επιπλέον, ισχύουν γενικά μέτρα όπως η ανάπαυση και η προστασία. Επειδή τα παθογόνα μπορούν να εγκατασταθούν στη χοληδόχο κύστη, πρέπει επίσης να δοθεί προσοχή σε τυχόν εμφανή συμπτώματα που μπορεί να παραμείνουν πέρα ​​από την πραγματική ασθένεια.

Η διατροφή πρέπει να αλλάξει. Οι ασθενείς με τυφοειδή και παρατυφοειδή αποφεύγουν καλύτερα ωμά και όχι καλά μαγειρεμένα τρόφιμα. Οι ασθενείς με τυφοειδή πυρετό θα πρέπει επίσης να πίνουν πολύ. Η ισορροπία των ηλεκτρολυτών ισορροπείται με ισοτονικά ποτά και μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα. Προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση του παθογόνου σε άτομα επαφής, είναι επίσης σημαντική η καλή προσωπική υγιεινή. Ο υπεύθυνος γιατρός μπορεί να δώσει περαιτέρω συμβουλές και συμβουλές σχετικά με την αυτοβοήθεια τυφοειδούς.