Το βακτήριο Στρεπτόκοκκος mitis ανήκει στους στρεπτόκοκκους Viridans. Οι στρεπτόκοκκοι viridans εμφανίζονται κυρίως στον στοματοφάρυγγα.
Τι είναι το Streptococcus Mitis;
Τα βακτήρια Mitis είναι θετικά κατά gram και ανήκουν στο στρεπτόκοκκο γένος. Οι στρεπτόκοκκοι είναι σφαιρικά βακτήρια που τείνουν να ταξινομούνται σε αλυσίδες. Τα θετικά κατά Gram βακτήρια μπορούν να χρωματιστούν μπλε με τη χρώση Gram. Έχουν κυτταρικό τοίχωμα στον οποίο τοποθετείται ένας παχύς, πολυστρωματικός φάκελος μουρεΐνης.
Οι στρεπτόκοκκοι Viridans σχηματίζουν ένα πράσινο φωτοστέφανο στο άγαρ αίματος. Αυτό είναι ένα τυπικό σημάδι α-αιμόλυσης και έδωσε στους κόκκους το όνομά τους. Το Viridans προέρχεται από τα λατινικά και σημαίνει "παραγωγή πράσινου χρώματος".
Το Streptococcus mitis δεν εμφανίζει πλέον ανάπτυξη σε θερμοκρασίες κάτω των 10 ° Κελσίου. Ωστόσο, στους 45 ° C, το παθογόνο μπορεί να πολλαπλασιαστεί καλά. Η ομάδα Mitis ως υποομάδα των στρεπτόκοκκων Viridans εμφανίζεται επίσης στην ιατρική βιβλιογραφία Sanguis- Κάλεσε την ομάδα.
Η παθογένεια των στρεπτόκοκκων της α-αιμολυτικής ομάδας έχει από καιρό υποτιμηθεί. Οι β-αιμολυτικές ομάδες φοβήθηκαν λόγω των σοβαρών ασθενειών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν. Ωστόσο, τα παθογόνα από την α-αιμολυτική ομάδα μπορούν επίσης να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες. Επομένως αναφέρονται ως ευκαιριακά ή προσθετικά παθογόνα μικρόβια. Τα ευκαιριακά βακτήρια είναι ακίνδυνα σε ένα υγιές άτομο. Ωστόσο, χρησιμοποιούν ένα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα για να προκαλέσουν λοίμωξη. Μια τέτοια λοίμωξη ονομάζεται επίσης ευκαιριακή λοίμωξη.
Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες
Οι στρεπτόκοκκοι της ομάδας Mitis ζουν στην στοματική κοιλότητα των ανθρώπων. Μπορούν επίσης να βρεθούν στην περιοχή του αυτιού, της μύτης και του λαιμού. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα βακτήρια μπορούν επίσης να βρεθούν σε άλλα μέρη του σώματος, όπως το δέρμα. Ο στρεπτόκοκκος mitis θα μπορούσε επίσης να ανιχνευθεί στην οδοντική πλάκα διαφόρων ειδών ζώων.
Τα βακτήρια μεταδίδονται μέσω άμεσης επαφής. Σχεδόν όλοι στην ενηλικίωση έχουν στρεπτόκοκκους της ομάδας Mitis στο στόμα τους. Οι στρεπτόκοκκοι μπορούν επομένως να παίξουν επίσης ρόλο στους τραυματισμούς από δάγκωμα. Ο κίνδυνος μόλυνσης είναι υψηλότερος με ανθρώπινο δάγκωμα. Περίπου το 50% όλων των τραυμάτων δαγκώματος που προκαλούνται από ανθρώπους οδηγούν σε λοίμωξη. Οι βαθιές πληγές δαγκώματος κοντά στις αρθρώσεις ιδιαίτερα συχνά φλεγμονώνονται.
Όταν τα αντιβιοτικά δεν ήταν ακόμη διαθέσιμα, οι συνέπειες ενός ανθρώπινου δαγκώματος ήταν επομένως δραστικές. Στην περίπτωση ιατρικής περίθαλψης εντός της πρώτης ώρας μετά το δάγκωμα, ένας ακρωτηριασμός έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε δέκα τοις εκατό όλων των περιπτώσεων. Εάν η ιατρική περίθαλψη ήταν δυνατή μόνο αργότερα, το ποσοστό ακρωτηριασμού αυξήθηκε σε πάνω από 30 τοις εκατό. Τα τσιμπήματα των ζώων οδηγούν σε μόλυνση μόνο σε περίπου 20% των περιπτώσεων.
Ασθένειες και παθήσεις
Ο ιός στρεπτόκοκκου είναι επίσης παθογόνος μόνο στην προφορική κοιλότητα. Σε υγιείς ανθρώπους, τα βακτήρια αποτελούν μέρος της φυσιολογικής στοματικής χλωρίδας. Ωστόσο, υπό ορισμένες συνθήκες, το Streptococcus mitis μπορεί να αυξήσει το σχηματισμό τερηδόνας. Η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης έχει ευεργετική επίδραση. Οι Κάρες είναι επίσης γνωστές ως τερηδόνα. Είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια του δοντιού.
Τα βακτήρια μεταβολίζουν τους υδατάνθρακες από τα τρόφιμα σε οξέα. Τα οξέα διαλύουν το φωσφορικό ασβέστιο από το σμάλτο των δοντιών, έτσι ώστε η απομετάλλωση να συμβεί μακροπρόθεσμα. Αρχικά, σχηματίζονται λευκές κηλίδες στο σμάλτο των δοντιών. Εάν εναποτίθενται χρωστικές ουσίες από τρόφιμα σε αυτά τα σημεία, γίνονται σκοτεινά. Εάν δεν υπάρχει επαναπροσδιορισμός σε αυτό το στάδιο, η ασθένεια εξελίσσεται στην οδοντίνη.
Η τερηδόνα της οδοντίνης μπορεί να προκαλέσει πονόδοντο, επειδή η οδοντίνη είναι σημαντικά πιο μαλακή από το σμάλτο των δοντιών, έτσι ώστε η τερηδόνα να εξαπλωθεί ευρέως σε αυτό το επίπεδο. Στη λεγόμενη τερηδόνα, τη βαθιά τερηδόνα, η βλάβη έχει διεισδύσει στον πολτό των δοντιών. Αυτό το στάδιο σχετίζεται με σοβαρό πονόδοντο. Σε αυτό το στάδιο, το δόντι συχνά δεν μπορεί πλέον να σωθεί και πρέπει να αφαιρεθεί.
Οι στρεπτόκοκκοι της μύτης μπορούν να εισέλθουν στο αίμα μέσω τραυματισμών στην στοματική κοιλότητα, για παράδειγμα μετά από οδοντικές επεμβάσεις. Η αιματογενής εξάπλωση μπορεί να προκαλέσει βακτηριακή βλάστηση με Streptococcus mitis στις καρδιακές βαλβίδες. Αυτά οδηγούν σε μόνιμη φλεγμονή της εσωτερικής επένδυσης της καρδιάς. Η εσωτερική επένδυση της καρδιάς, το ενδοκάρδιο, ευθυγραμμίζει ολόκληρο το εσωτερικό της καρδιάς και σχηματίζει επίσης τις βαλβίδες.
Όταν μολυνθεί με Streptococcus mitis, αναπτύσσεται lenta ενδοκαρδίτιδας. Η ενδοκαρδίτιδα lenta είναι μια υποξεία παραλλαγή της βακτηριακής ενδοκαρδίτιδας. Η ασθένεια αρχίζει συνήθως ύπουλα. Τα συμπτώματα είναι μάλλον μη συγκεκριμένα. Εκείνοι που επηρεάζονται αναπτύσσουν πυρετό άγνωστης προέλευσης και γενικά αισθάνονται μάλλον αδύναμοι. Είναι όρεξη και χλωμό. Συχνά υπάρχει αναιμία. Αυτό προκαλείται από τις προσκολλήσεις στις καρδιακές βαλβίδες, όπου πολλά ερυθρά αιμοσφαίρια καταστρέφονται όταν διέρχονται από τις καρδιακές βαλβίδες.
Σε μεταγενέστερα στάδια, η έλλειψη οξυγόνου που σχετίζεται με την αναιμία μπορεί να οδηγήσει σε κνήμες και να παρακολουθήσει τα γυάλινα νύχια. Τα δάχτυλα του τυμπάνου ξεχωρίζουν λόγω των στρογγυλεμένων πρησμάτων των άκρων των δακτύλων. Παρακολουθήστε τα γυάλινα νύχια προκαλούνται από υπερτροφία συνδετικού ιστού στο κρεβάτι των νυχιών. Τα νύχια είναι έντονα αψιδωτά στην εγκάρσια κατεύθυνση και στη διαμήκη κατεύθυνση. Οι μικρότεροι εμβολιασμοί που σχετίζονται με την καρδιά προκαλούν φακοειδείς, μπλε, οδυνηρούς οζίδια στα δάχτυλα και τα δάχτυλα των ποδιών. Αυτά είναι επίσης γνωστά ως οζίδια Osler. Είναι ένα τυπικό σύμπτωμα βακτηριακής ενδοκαρδίτιδας. Εάν μεμονωμένα βακτήρια ή ομάδες βακτηρίων αποκολληθούν από τις καρδιακές βαλβίδες, μπορούν να φτάσουν σε άλλα όργανα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και να προκαλέσουν δευτερογενείς ασθένειες εκεί.
Λόγω του κινδύνου εμφάνισης βακτηριακής ενδοκαρδίτιδας, πραγματοποιείται προληπτική και παρακολούθηση παρακολούθησης για προβλέψιμες οδοντικές παρεμβάσεις σε ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο ενδοκαρδίτιδας. Στους ασθενείς χορηγούνται αντιβιοτικά περίπου μία ώρα πριν και λίγες ώρες μετά τη θεραπεία. Οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο περιλαμβάνουν αυτούς με αντικατάσταση καρδιακής βαλβίδας, αυτούς με συγγενή καρδιακή ανεπάρκεια και αυτούς με μεταμόσχευση καρδιάς.
