Να καταπιω

ο Να καταπιω αποτελείται από μια εθελοντική φάση προετοιμασίας, το αντανακλαστικό κατάποσης και τη στοματική, φάρυγγα και οισοφαγική φάση μεταφοράς. Αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία κατάποσης μπορεί εν μέρει να ελεγχθεί σκόπιμα. Οι διαταραχές κατάποσης είναι δυσφαγία και μπορεί να είναι νευρολογικές, ψυχολογικές ή προκαλούνται από ασθένειες των σχετικών δομών.

Τι είναι το χελιδόνι;

Η κατάποση είναι μια πολύπλοκη ακολουθία κινήσεων. Πιο συγκεκριμένα, η διαδικασία αντιστοιχεί σε μια τέλεια συντονισμένη συστολή ορισμένων μυών του στόματος, του λαιμού και του λαιμού. Εκτός από τη μεταφορά τροφής προς το στομάχι, η κατάποση αφαιρεί επίσης το σάλιο. Η διαδικασία κατάποσης καθαρίζει επίσης τον οισοφάγο και απομακρύνει κάθε εναπομένον οξύ του στομάχου από την ευαίσθητη περιοχή. Οι άνθρωποι βιώνουν έως και 3000 διαδικασίες κατάποσης την ημέρα. Όταν κοιμάται καταπίνει σημαντικά λιγότερο από ό, τι όταν είναι ξύπνιος.

Η πράξη της κατάποσης αποτελείται από ένα εθελοντικό προπαρασκευαστικό μέρος και από το ακούσιο αντανακλαστικό κατάποσης. Ο ερεθισμός μεμονωμένων περιοχών στη βάση της γλώσσας είναι μέρος της εθελοντικής προετοιμασίας. Οι επόμενες διαδικασίες είναι πέρα ​​από τον έλεγχο. Μόνο η στοματική φάση προετοιμασίας και η στοματική φάση μεταφοράς μπορούν να επηρεαστούν σκόπιμα. Οι φάσεις μεταφοράς του φάρυγγα και του οισοφάγου αποτελούν μέρος του ακούσιου αντανακλαστικού κατάποσης.

Λειτουργία & εργασία

Η διαδικασία της κατάποσης πραγματοποιείται με τη συμμετοχή διαφόρων ανατομικών δομών. Εκτός από την στοματική κοιλότητα και τις οριακές δομές της, ο λαιμός, ο λάρυγγας, οισοφάγος και το στομάχι εμπλέκονται στην κατάποση. Περισσότερα από 20 ζεύγη μυών παίζουν μαζί κατά την κατάποση. Ο συντονισμός αυτών των μυϊκών ζευγών υπόκειται στον έλεγχο του λεγόμενου κέντρου κατάποσης, το οποίο βρίσκεται κυρίως στο στέλεχος του εγκεφάλου και στα υψηλότερα κέντρα φραγής και φλοιών.

Αρκετά ζευγάρια κρανιακών νεύρων σχετίζονται με την κατάποση. Εκτός από το τρίδυμο νεύρο, το νεύρο του προσώπου, το γλωσσοφαρυγγικό νεύρο, το κολπικό νεύρο και το υπογλώσσιο νεύρο έχουν σημαντικές λειτουργίες στην κατάποση. Οι άνθρωποι χρειάζονται τρία αυχενικά νεύρα για να καταπιούν. Και οι τρεις προέρχονται από τα τμήματα νωτιαίου μυελού C1 έως C3.

Το αντανακλαστικό κατάποσης είναι υποχρεωτικό μέρος της διαδικασίας κατάποσης. Το έμφυτο εξωτερικό αντανακλαστικό προστατεύει τους αεραγωγούς και επιτρέπει μόνο την ασφαλή πρόσληψη τροφής. Η βλεννογόνος μεμβράνη στη βάση της γλώσσας, στο λαιμό ή στο οπίσθιο τοίχωμα του φάρυγγα διεγείρεται κατά την προπαρασκευαστική φάση και οι μηχανικοί υποδοχείς που βρίσκονται εκεί διεξάγουν το ερέθισμα μέσω προσαγωγών ινών των νευρογλοφαρυγγικών και κολπικών νεύρων στα επιμήκη μυελό του εγκεφάλου, τα οποία με τη σειρά τους λαμβάνουν τις πληροφορίες του ερεθισμού επικοινωνώντας με το Απάντησαν οι μύες.

Είναι ενδιαφέρον ότι το μέγεθος της γουλιάς ποικίλλει σημαντικά από γουλιά σε γουλιά και εξαρτάται επίσης από τον τύπο του φαγητού. 20 γραμμάρια υδατικού πολτού ή 40 ml υγρού είναι το μέγιστο ανά γουλιά. Η διάρκεια της κατάποσης μπορεί επίσης να ποικίλλει σημαντικά και εξαρτάται κυρίως από τη συνοχή των δαγκωμάτων και τον τρόπο με τον οποίο αναμιγνύονται με το σάλιο. Το ταξίδι ενός δαγκώματος μέσω του οισοφάγου διαρκεί 20 δευτερόλεπτα ή λιγότερο.

Κάθε πράξη κατάποσης αποτελείται από τρεις διαφορετικές φάσεις μεταφοράς και μια προπαρασκευαστική φάση, η οποία σχετίζεται ιδιαίτερα με την κατανάλωση στερεών τροφών. Στη φάση προετοιμασίας από το στόμα, το δάγκωμα της τροφής μασάται επαρκώς. Στη συνέχεια, το ψιλοκομμένο φαγητό εγχύεται με σάλιο ώστε να γίνει ολισθηρό. Εκτός από τα χείλη, τα δόντια, την κροταφογναθική άρθρωση και τους μαστικούς μαστούς, τη γλώσσα και τους σιελογόνους αδένες συμμετέχουν στη φάση προετοιμασίας. Η κατάποση είναι δυνατή μόνο όταν ολοκληρωθεί η προπαρασκευαστική φάση.

Στην επόμενη φάση της στοματικής μεταφοράς, τα χείλη κλείνουν τελείως. Αυτό αποτρέπει την απώλεια σάλιου. Επιπλέον, δεν πρέπει να καταπίνετε αέρα. Οι μύες των μάγουλων συστέλλονται και η γλώσσα μεταναστεύει στον σκληρό ουρανίσκο, η οποία παίρνει μια λειτουργία στήριξης. Ο βλωμός κινείται προς τα πίσω σε μια κίνηση που μοιάζει με κύμα και στηρίζεται από τους μυς του στυλόγλωσσου και του hyoglossus. Η γλώσσα τραβά προς τα πίσω σαν σφραγίδα και ωθείται στο λαιμό. Το αντανακλαστικό κατάποσης ενεργοποιείται μόνο όταν η βάση της γλώσσας αγγίζεται από το δάγκωμα. Η διαδικασία μπορεί να επηρεαστεί μόνο εν μέρει από το αντανακλαστικό κατάποσης.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Η ιατρική αποκαλεί τυχόν διαταραχές της κατάποσης δυσφαγίας. Οι δομές που εμπλέκονται στην πράξη είτε εξασθενούν τη λειτουργία τους είτε η αλληλεπίδρασή τους δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Όλες οι ασθένειες της στοματικής κοιλότητας, οι περιορισμοί της, οι ασθένειες του λαιμού, αυτές του οισοφάγου και εκείνες της εισόδου του στομάχου μπορεί να σχετίζονται με διαταραχές κατάποσης.

Επίσης, τα νευρολογικά προβλήματα συχνά σχετίζονται με προβλήματα κατάποσης. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το ALS. Με την αποσύνθεση των πυρήνων του κινητικού κρανιακού νεύρου, το ALS παραλύει τους μύες του σώματος βήμα προς βήμα. Αυτό δημιουργεί διαταραχές κατάποσης και συμπτώματα βολβού. Οι ασθενείς πνίγουν τακτικά με το δικό τους σάλιο και συχνά αντιμετωπίζονται με σιελογόνο φάρμακο.

Οι ασθενείς με αυτοάνοση νόσο πολλαπλή σκλήρυνση συχνά πάσχουν από νευρολογική δυσφαγία, η οποία προκαλείται από αυτοάνοση φλεγμονή στο κέντρο κατάποσης του εγκεφάλου. Οι διαταραχές κατάποσης προκαλούνται μερικές φορές από ψυχικές διαταραχές.

Εάν η δυσφαγία προκαλεί επίσης συμπτώματα πόνου, ονομάζεται odynophagia. Πιθανά συμπτώματα είναι η αίσθηση της πίεσης στο λαιμό, ένα αντανακλαστικό πρήγματος κατά την κατάποση, ο βήχας κατά τη διάρκεια των γευμάτων, η αναρρόφηση των συστατικών των τροφίμων και η υπερπαραγωγή του σάλιου. Συνοδευτικά συμπτώματα, οι ασθενείς με δυσφαγία συχνά παραπονούνται για ρινική γλώσσα και γενική βραχνάδα. Όταν το φαγητό αναρροφάται, η πνευμονία με πυρετό είναι συχνή.

Η δυσφαγία μπορεί να είναι ένα φαινομενολογικό φαινόμενο ηλικίας και στην περίπτωση αυτή εκδηλώνεται κυρίως σε άτομα άνω των 75 ετών. Αυτός ο τύπος δυσφαγίας οφείλεται κυρίως σε νευρολογικές, ψυχιατρικές ή γενικές χρόνιες παθήσεις στα γηρατειά. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάθε ασθενής μια διαταραχή κατάποσης.