Αντανακλαστικό πιπίλισμα

Απο Αντανακλαστικό πιπίλισμα αναφέρεται σε ένα έμφυτο (στην ιατρική άνευ όρων) αντανακλαστικό που καταγράφεται σε έναν αριθμό θηλαστικών - οι άνθρωποι είναι ένα από αυτά. Συνήθως, ωστόσο, αυτό το αντανακλαστικό δεν έχει μάθει κατά την εφηβεία. Στους ανθρώπους, αυτό συμβαίνει συνήθως μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής.

Τι είναι το ανακλαστικό πιπίλισμα;

Η ιατρική και η βιολογία καταλαβαίνουν ότι το αντανακλαστικό του πιπιλίσματος είναι άνευ όρων και ως εκ τούτου έμφυτο αντανακλαστικό που υπάρχει στα περισσότερα θηλαστικά. Συνήθως αυτό το αντανακλαστικό εξαφανίζεται καθώς μεγαλώνετε. Ωστόσο, πόσο καιρό υπάρχει, εξαρτάται από τον τύπο του θηλαστικού. Στους ανθρώπους, συνήθως παρατηρείται μείωση του αντανακλαστικού προς το τέλος του πρώτου έτους της ζωής.

Το ανακλαστικό πιπίλισμα προκαλείται σε ένα παιδί, για παράδειγμα, όταν αγγίζονται τα χείλη και η άκρη της γλώσσας. Εάν συμβαίνει αυτό, το μωρό θα αρχίσει να θηλάζει από μόνο του. Όταν θηλάζετε στο στήθος της μητέρας, για παράδειγμα, αυτό διασφαλίζει ότι το μωρό απορροφά το μητρικό γάλα από το στήθος. Επιπλέον, το παιδί ασκεί πίεση με τη γλώσσα στη θηλή και έτσι στον αγωγό γάλακτος, οπότε το γάλα πιέζεται επίσης. Μόνο όταν ταΐζετε με το μπουκάλι είναι στην πραγματικότητα μόνο το πιπίλισμα - αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμη και τα μωρά το μαθαίνουν πολύ γρήγορα.

Λειτουργία & εργασία

Το ανακλαστικό πιπίλισμα χρησιμεύει ουσιαστικά για τη διατήρηση του θηλαστικού στη νεότερη μορφή του. Πρέπει να διασφαλίζει ότι οι απόγονοι μπορούν να τρέφονται ακόμη και σε νεαρή ηλικία. Εξαιτίας αυτού, το ανακλαστικό πιπίλισμα είναι στην πραγματικότητα ένα φυσικό αντανακλαστικό. Γι 'αυτό βρέφη και μωρά άλλων θηλαστικών ειδών πιπιλίζουν ή πιέζουν αμέσως όταν κάτι φέρνει στο στόμα τους - όπως ένα χέρι ή ένα δάχτυλο.

Το ανακλαστικό πιπίλισμα περιλαμβάνει έναν αριθμό μυών και νεύρων στο πρόσωπο και στο υπόλοιπο σώμα. Ο κατάλογος των ομάδων μυών που συνεργάζονται στο αντανακλαστικό του πιπίλισμα είναι μακρύς: οι πιο γνωστοί είναι οι μύες του δαπέδου του στόματος, οι μύες των χειλιών, οι μύες του μάγουλου και οι μύες της γλώσσας.

Ωστόσο, εάν το ανακλαστικό πιπίλισμα διαταράσσεται σε βρέφος ή δεν υπάρχει σε υγιή έκταση, καθίσταται δύσκολο να το ταΐσετε, ειδικά τους πρώτους μήνες της ζωής. Διότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλές διαδικασίες του σώματος λαμβάνουν χώρα μάλλον ασυνείδητα. Υπάρχουν τώρα πολλά βοηθήματα για αυτό. Ωστόσο, αυτά δεν φέρνουν πάντα την επιθυμητή επιτυχία.

Το ανακλαστικό πιπίλισμα χάνεται ουσιαστικά κατά τη διάρκεια της εφηβείας όταν δεν χρειάζεται πλέον για υποστήριξη ζωής. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν το αγόρι ή το μωρό αρχίζει να τρώει άλλους τύπους τροφίμων εκτός από το μητρικό γάλα. Στους ανθρώπους, το αντανακλαστικό συνήθως εξαφανίζεται μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής. Ωστόσο, δεδομένου ότι η φυσική διαδικασία του πιπιλίσματος μαθαίνεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είναι συνήθως ακόμα δυνατό να θηλάσετε ένα μικρό παιδί ή να το θηλάσετε με μπουκάλι μετά.

Ασθένειες και παθήσεις

Ένα υγιές και μικρό μωρό γεννιέται με διάφορα άνευ όρων αντανακλαστικά και αντιδράσεις. Στους ανθρώπους, για παράδειγμα, αυτά είναι αντανακλαστικά και αντιδράσεις όπως το αντανακλαστικό απορρόφησης, το αντανακλαστικό σύλληψης και το αντανακλαστικό περπατήματος. Όλα αυτά τα αντανακλαστικά λαμβάνουν χώρα υποσυνείδητα και εξυπηρετούν την ανάπτυξη και, όπως και με το αντανακλαστικό απορρόφησης, την επιβίωση του μωρού.

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης περιπτώσεις και ασθένειες στις οποίες το ανακλαστικό πιπίλισμα μπορεί να καταστραφεί, να μειωθεί ή να απουσιάζει εντελώς. Σε αυτό προστίθεται η πολυπλοκότητα των διαδικασιών κατάποσης και απορρόφησης, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να επηρεαστούν από πολλές ασθένειες - όπως οι μύες.

Η μυοτονική δυστροφία, για παράδειγμα, είναι μια πολύ γνωστή μυϊκή ασθένεια που επηρεάζει συχνά τα αντανακλαστικά του πιπίλισμα και της κατάποσης. Αυτό κληρονομείται γενετικά, αλλά σύμφωνα με τις τρέχουσες μελέτες εμφανίζεται μόνο σε 5 από τις 100.000 περιπτώσεις.

Εάν, για παράδειγμα, υπάρχει βλάβη ή ασθένειες του εγκεφάλου, τα αντανακλαστικά και επομένως το αντανακλαστικό απορρόφησης μερικές φορές εξασθενούν. Υπάρχουν επίσης πράγματα όπως μια συγγενής αδυναμία στο πιπίλισμα, στην οποία το αντανακλαστικό του πιπίλισμα υπάρχει, αλλά μόνο πολύ αδύναμο. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχουν σφάλματα στο αντανακλαστικό κατάποσης, το οποίο σχετίζεται πολύ στενά με το αντανακλαστικό απορρόφησης και είναι επίσης ζωτικής σημασίας για ένα βρέφος.

Η ιατρική προσφέρει πολλούς τρόπους και μέσα για να ενισχύσει ένα αδύναμο ανακλαστικό πιπίλισμα ή για να μπορεί να τρέφει μωρά που δεν έχουν. Εάν το αντανακλαστικό απορρόφησης είναι αδύναμο, το παιδί μπορεί να τρέφεται, για παράδειγμα, μέσω ειδικών εξαρτημάτων ή μέσω μπουκαλιών με πολύ μαλακές θηλές που δεν απαιτούν υπερβολική πίεση και αναρρόφηση. Ωστόσο, ειδικά με σοβαρή βλάβη ή βλάβη του αντανακλαστικού πιπίλισμα και κατάποσης, αυτά δεν φέρνουν πάντα την επιθυμητή επιτυχία. Η τεχνητή διατροφή είναι συχνά αναπόφευκτη εδώ.