Ραδιοανοσοθεραπεία

ο Ραδιοανοσοθεραπεία είναι μια σχετικά νέα μέθοδος θεραπείας για καρκινοπαθείς. Το πλεονέκτημα έναντι των συμβατικών μεθόδων θεραπείας όπως η χημειοθεραπεία ή η συμβατική ακτινοθεραπεία έγκειται στην υψηλή επιλεκτικότητα της διαδικασίας. Ο σκοπός της θεραπείας είναι να παράγει υψηλή δόση ραδιενεργού ακτινοβολίας κοντά στα καρκινικά κύτταρα, η οποία σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα.

Τι είναι η ραδιοανοσοθεραπεία;

Χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα συζευγμένα ραδιοφαρμακευτικά προϊόντα. Είναι ένας συνδυασμός ενός μορίου φορέα και ενός ραδιοϊσότοπου. Τα μόρια φορείς είναι συνήθως αντιγόνα ή πεπτίδια.

Αυτά αγκυροβολούν ειδικά στις επιφανειακές δομές των καρκινικών κυττάρων, οπότε το ραδιοϊσότοπο, συνήθως ένας εκπομπός μικρής εμβέλειας, καταστρέφει το καρκινικό κύτταρο.

Το αντίσωμα πρέπει να είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδέεται μόνο με καρκινικά κύτταρα και να διατηρεί υγιή ιστό. Τα δύο συστατικά συνδέονται μέσω ενός ενδιάμεσου μορίου.

Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι

Στην περίπτωση της χημειοθεραπείας, επιτίθενται σε όλα τα γρήγορα διαιρούμενα κύτταρα στο σώμα. Εκτός από τα καρκινικά κύτταρα, αυτό περιλαμβάνει επίσης τα κύτταρα των βλεννογόνων του στόματος, του στομάχου και των εντέρων, καθώς και κύτταρα των ριζών των μαλλιών. Υπάρχουν επομένως σχεδόν πάντα σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως διάρροια, τριχόπτωση, βλεννογόνοι ασθένειες και αλλαγές στον αριθμό αίματος.

Η ακτινοβολία του όγκου από το εξωτερικό με χρήση ακτίνων Χ, ηλεκτρονίων ή ακτινοβολίας πρωτονίων συνήθως βλάπτει επίσης μέρη του περιβάλλοντος υγιούς ιστού. Επιπλέον, ορισμένα όργανα υποφέρουν μόνο μια συγκεκριμένη δόση ανοχής, η οποία δεν πρέπει να ξεπεραστεί. Εν τω μεταξύ, πολλές αδύναμες ακτίνες χρησιμοποιούνται συχνά σε ακτινοθεραπεία, οι οποίες διασταυρώνονται και προστίθενται στον όγκο για θεραπεία. Αλλά το βάρος για υγιή ιστό παραμένει σημαντικό σε πολλές περιπτώσεις.

Στην περίπτωση της ραδιοανοσοθεραπείας, τα αντισώματα που εγχύονται στην κυκλοφορία του αίματος στοχεύουν συγκεκριμένα κύτταρα όγκου σε όλο το σώμα. Με αυτόν τον τρόπο, τα συζευγμένα ραδιοφάρμακα μπορούν να χρησιμοποιήσουν απεικονίσεις και κλινικές εξετάσεις για τον εντοπισμό μη ανακαλυφθέντων θέσεων καρκίνου στο σώμα του ασθενούς, καθώς ολόκληρο το σώμα αναζητείται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Τα καρκινικά κύτταρα μέσα στο σώμα ακτινοβολούνται πολύ κοντά και συνεπώς εκτίθενται σε μια ιδιαίτερα υψηλή δόση ακτινοβολίας, ενώ ο υγιής ιστός σώζεται. Δεδομένου ότι τα ραδιοϊσότοπα προσκολλώνται απευθείας στα κύτταρα του όγκου, απαιτείται χαμηλότερη ένταση ακτινοβολίας λόγω της μικρότερης απόστασης από την πηγή ακτινοβολίας.

Επιπλέον, τα νεοπλασματικά κύτταρα στους γειτονικούς λεμφαδένες που δεν είναι προσβάσιμα μέσω αντιγόνων επιτυγχάνονται επίσης από την ακτινοβολία. Αυτό είναι γνωστό ως «φαινόμενο σταυρού». Η ραδιενεργή ουσία που χρησιμοποιείται ακτινοβολείται με χρόνο ημιζωής συνήθως ωρών ή ημερών και απεκκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στα ούρα μέσω των νεφρών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, χορηγούνται επιπλέον φάρμακα και υγρά για την προστασία των νεφρών.

Για να είναι δυνατή η ραδιοανοσοθεραπεία, πρέπει πρώτα να βρεθεί μια επιφανειακή δομή του καρκινικού κυττάρου που εμφανίζεται μόνο εκεί. Στη συνέχεια, πρέπει να παραχθεί ένα αντιγόνο που συνδέεται μόνο με αυτόν τον τύπο επιφανειακής δομής. Η εύρεση τέτοιων επιφανειακών δομών στα αντίστοιχα καρκινικά κύτταρα και η παραγωγή κατάλληλων αντιγόνων είναι οι κύριες δυσκολίες στην ανάπτυξη αυτής της θεραπείας.

Αυτό ήταν επιτυχές για ορισμένους τύπους όγκων, όπως το λέμφωμα εκτός του Hodgkin, για παράδειγμα. Η επιφανειακή δομή στην περίπτωση αυτή είναι η δομή CD-20 και ο εκπομπός beta που χρησιμοποιείται είναι το ύττριο. Σε αυτήν την περίπτωση, η θεραπεία μπορεί ακόμη και να πραγματοποιηθεί σε εξωτερικούς ασθενείς.

Υπάρχουν πολλά υποσχόμενες προσεγγίσεις για το συνδυασμό ραδιοανοσοθεραπείας και χημειοθεραπείας. Μέχρι στιγμής, πολύ λίγοι τύποι καρκίνου είναι γνωστό ότι έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία ραδιοανοσοθεραπεία. Το πρώτο, και για μεγάλο χρονικό διάστημα το μόνο, ήταν μη λέμφωμα Hodgkin. Η ραδιοανοσοθεραπεία είναι μια αρκετά νέα θεραπεία που έχει χρησιμοποιηθεί τακτικά μόνο για τη θεραπεία του καρκίνου από τις αρχές του 21ου αιώνα. Σε πολλές προκλινικές και, πιο πρόσφατα, σε ορισμένες κλινικές μελέτες, έχει αποδειχθεί πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία.

Είναι μια πολύ ελπιδοφόρα ιδέα για το μέλλον της θεραπείας του όγκου και αποτελεί αντικείμενο εντατικής έρευνας παγκοσμίως. Ο κύριος στόχος εδώ είναι η έρευνα νέων δυνατοτήτων στην κατασκευή μορίων φορέα.

Κίνδυνοι και παρενέργειες

Η πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια είναι η ναυτία. Συνολικά, οι αναμενόμενες παρενέργειες είναι συνήθως λιγότερο σοβαρές σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία.