Η δραστική ουσία Οξυβουτυνίνη ανήκει στα αντιχολινεργικά. Συνδέεται δομικά με το αλκαλοειδές ατροπίνη.
Τι είναι η οξυβουτυνίνη;
Η οξυβουτυνίνη ανήκει στην ομάδα των αντιχολινεργικών και των παρασυμπαθητικών. Το φάρμακο χρησιμοποιείται για τη θεραπεία μιας έντονης επιθυμίας ούρησης ή κορεσμού το βράδυ. Οι λείοι μύες της ουροδόχου κύστης χαλαρώνουν και η επιθυμία ούρησης μειώνεται, έτσι ώστε ο ασθενής να μην χρειάζεται πλέον να αδειάζει την κύστη του όσο συχνά.
Η οξυβουτυνίνη χρησιμοποιείται στην Ευρώπη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Εκτός από τα δισκία, διαδερμικά έμπλαστρα είναι επίσης διαθέσιμα από το 2007. Στις ΗΠΑ, προσφέρονται επίσης μορφές δοσολογίας που δεν έχουν εγκριθεί στην Ευρώπη. Αυτά είναι πηκτές που ο ασθενής εφαρμόζει στο δέρμα, το οποίο προκαλεί το δραστικό συστατικό να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος.
Δομικά, η οξυβουτυνίνη είναι ένα ρακεμικό που σχετίζεται με την ατροπίνη. Η τριτοταγής αμίνη εμφανίζεται σε φαρμακευτικά προϊόντα ως υδροχλωρική οξυβουτυνίνη ή οξυβουτυνίνη. Η υδροχλωρική οξυβουτυνίνη είναι μια κρυσταλλική, λευκή σκόνη που μπορεί εύκολα να διαλυθεί σε νερό.
Φαρμακολογική επίδραση
Η οξυβουτυνίνη ανήκει στην ομάδα των δραστικών ουσιών που ονομάζονται αντισπασμωδικά, τα οποία έχουν αντισπασμωδική δράση. Το φάρμακο μπορεί να δράσει τόσο στους μύες όσο και στα νεύρα. Η ακετυλοχολίνη του ίδιου του νευροδιαβιβαστή εκτοπίζεται από τους υποδοχείς του, οι οποίοι βρίσκονται στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα. Το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα ανήκει στα κύρια νεύρα του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Αναστέλλοντας τους μουσκαρινικούς υποδοχείς Μ-ακετυλοχολίνης, οι λείοι μύες της ουροδόχου κύστης χαλαρώνουν. Αυτό το αποτέλεσμα προκαλεί υποχώρηση της υπερβολικής έντασης στους μυς της ουροδόχου κύστης. Αυτό δίνει στην ουροδόχο κύστη περισσότερη ικανότητα. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής αισθάνεται λιγότερη ανάγκη για ούρηση και λιγότερο συχνά υποφέρει από ανεξέλεγκτη διαρροή ούρων. Επιπλέον, η οξυβουτυνίνη αναστέλλει την έκκριση των αδένων του ιδρώτα.
Ιατρική εφαρμογή & χρήση
Η οξυβουτυνίνη χρησιμοποιείται κυρίως κατά διαφόρων μορφών ακράτειας ούρων. Οι πάσχοντες πάσχουν κυρίως από υπερβολική ένταση στο μυ της ουροδόχου κύστης, η οποία είναι συνήθως αισθητή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Επιπλέον, μπορεί να οδηγήσει σε ακούσια διαρροή ούρων.
Άλλοι τομείς εφαρμογής για την οξυβουτυνίνη είναι το νυχτερινό κρεβάτι (enuresis nocturna), μια σπαστική νευρογενής ουροδόχος κύστη, υπερευαισθησία στους μύες του τοίχου της ουροδόχου κύστης λόγω νευρογενών διαταραχών και μια ασταθή κύστη στις γυναίκες.
Υπάρχουν επίσης τομείς εφαρμογής για την οξυβουτυνίνη που δεν έχουν ακόμη εγκριθεί πλήρως. Το αντιχολινεργικό χορηγείται επίσης ως εκτός σήμανσης για υπεριδρωσία (υπερβολική εφίδρωση). Ωστόσο, αυτός ο τομέας εφαρμογής δεν έχει εγκριθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η οξυβουτυνίνη λαμβάνεται με τη μορφή δισκίων. Η συνιστώμενη δόση στο αρχικό στάδιο είναι τρεις φορές μισό δισκίο την ημέρα. Στην περαιτέρω πορεία της θεραπείας, η ημερήσια δόση είναι μισό δισκίο σε ένα δισκίο. Αργότερα, συνιστάται η χαμηλότερη δόση. Εάν είναι απαραίτητο, η δόση μπορεί να αυξηθεί σε τέσσερις φορές ένα δισκίο την ημέρα. Η οξυβουτυνίνη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί από παιδιά άνω των πέντε ετών. Η συνιστώμενη ημερήσια δόση είναι μισό δισκίο δύο φορές.
Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ
➔ Φάρμακα για την υγεία της ουροδόχου κύστης και του ουροποιητικού συστήματοςΚίνδυνοι και παρενέργειες
Σε ορισμένους ασθενείς, η χρήση οξυβουτυνίνης έχει ανεπιθύμητες παρενέργειες. Ωστόσο, αυτά δεν εμφανίζονται σε όλους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πάσχοντες πάσχουν από δυσκοιλιότητα, ξηροστομία, επιταχυνόμενο καρδιακό ρυθμό, συσσώρευση θερμότητας, καρδιακές αρρυθμίες, γρήγορο καρδιακό παλμό, εκτεταμένο πρήξιμο του δέρματος και των βλεννογόνων, πρήξιμο του προσώπου, κόπωση, ζάλη, κατακράτηση ούρων, εξανθήματα, ανικανότητα, ναυτία, έμετος και απώλεια όρεξης .
Θολή όραση, ευαισθησία στο φως, διαστολή των μαθητών, μειωμένη ροή δακρύων, δυσφορία κατά την ούρηση, πονοκεφάλους και αλλεργικές δερματικές αντιδράσεις είναι επίσης δυνατές. Σε σπάνιες περιπτώσεις, εμφανίζονται νυχτερινές διαταραχές άγχους ή σύγχυση.
Με τη μακροχρόνια χρήση της οξυβουτυνίνης, υπάρχει κίνδυνος ασθένειας των ούλων, φθοράς των δοντιών ή μόλυνσης ζύμης στο στόμα.
Η χορήγηση οξυβουτυνίνης δεν έχει νόημα εάν ο ασθενής είναι υπερευαίσθητος στο φάρμακο. Περαιτέρω αντενδείξεις είναι διαταραχές εκροής ούρων λόγω στένωσης της ουρήθρας ή καλοήθους διεύρυνσης του προστάτη (προστάτης αδένας), η ώθηση ούρησης και ούρηση τη νύχτα λόγω αδυναμίας των νεφρών ή καρδιακής μυϊκής αδυναμίας, γαστρεντερικών παθήσεων, εντερικής απόφραξης (ειλεός) ή ελκών του παχέος εντέρου.
Δεν συνιστάται η χρήση οξυβουτυνίνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Το φάρμακο δεν είναι κατάλληλο για παιδιά κάτω των πέντε ετών.
Ορισμένες αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη. Η επίδραση της οξυβουτυνίνης αυξάνεται όταν λαμβάνονται ταυτόχρονα άλλα αντιχολινεργικά ή φάρμακα κατά του Πάρκινσον όπως η αμανταδίνη. Το ίδιο ισχύει για την ατροπίνη, τα νευροληπτικά όπως οι βουτυροφαινόνες ή οι φαινοθειαζίνες, η κινιδίνη, τα Η1 αντιισταμινικά και τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά.
Η επίδραση της οξυβουτυνίνης μπορεί να παραταθεί με τη χρήση αντιμυκητιασικών παραγόντων όπως η ιτρακοναζόλη ή η κετοκοναζόλη και τα μακρολιδικά αντιβιοτικά όπως η ερυθρομυκίνη.
.jpg)
