Διαταραχή κινητικότητας

Σε ένα Διαταραχή κινητικότητας είναι μια διαταραχή των πεπτικών οργάνων. Οι διαδικασίες φυσιολογικής κίνησής τους δεν πραγματοποιούνται όπως σε υγιείς ανθρώπους, γι 'αυτό διαταράσσεται η πέψη. Ο όρος διαταραχές κινητικότητας θεωρείται ότι σημαίνει πολλές διαφορετικές διαταραχές των πεπτικών διεργασιών.

Τι είναι η Διαταραχή Κινητικότητας;

Βασικά, ο όρος «διαταραχές της γαστρεντερικής κινητικότητας» περιλαμβάνει συγκεκριμένους τύπους κινητικών διαταραχών του πεπτικού σωλήνα που οδηγούν σε μια σειρά διαφορετικών συμπτωμάτων και παθήσεων.
© martialred - stock.adobe.com

Να καταλαβεις Διαταραχές κινητικότητας Η γνώση της δομής του πεπτικού σωλήνα είναι απαραίτητη. Ο πεπτικός σωλήνας έχει έναν ειδικό τύπο μυϊκού συστήματος σε όλο το μήκος του. Αυτοί οι μύες είναι λείοι και βρίσκονται στο τοίχωμα της οδού. Δεδομένου ότι οι διαταραχές κινητικότητας σχετίζονται ουσιαστικά με αυτόν τον λείο τύπο μυών, σχεδόν όλα τα τμήματα του πεπτικού συστήματος μπορούν να επηρεαστούν από τις διαταραχές κινητικότητας.

Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, το στομάχι, τον οισοφάγο, το δωδεκαδάκτυλο, το λεπτό έντερο, το παχύ έντερο και το ορθό. Από κλινική άποψη, το στομάχι, οισοφάγος, το παχύ έντερο και το ορθό επηρεάζονται ιδιαίτερα από δυσκινησία. Δεδομένου ότι οι διαταραχές κινητικότητας είναι πολύ διαφορετικές, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι κατηγοριοποίησης των διαταραχών.

Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να ταξινομηθούν οι ασθένειες ανάλογα με τον τύπο της διαταραχής. Αυτή η ταξινόμηση βασίζεται στο γεγονός ότι διαταραχές κινητικότητας μπορούν να προκύψουν τόσο από μειωμένη όσο και από αυξημένη κινητικότητα. Κατά συνέπεια, γίνεται διάκριση μεταξύ υποκινητικότητας, η οποία προκύπτει μέσω μειωμένων κινήσεων των μυών και της υπερκινητικότητας με αυξημένη δραστηριότητα.

Οι διαταραχές κινητικότητας μπορούν επίσης να ταξινομηθούν ανάλογα με την αιτία της διαταραχής. Οι λεγόμενες διαταραχές πρωτογενούς κινητικότητας είναι ένα ανεξάρτητο φαινόμενο ασθένειας. Οι δευτερογενείς διαταραχές κινητικότητας, από την άλλη πλευρά, είναι δευτερογενείς διαταραχές που προκύπτουν από άλλες υποκείμενες ασθένειες.

αιτίες

Η ακριβής αιτία κάθε διαταραχής κινητικότητας διαφέρει κατά περίπτωση και εξαρτάται επίσης από το ποιο τμήμα του πεπτικού σωλήνα επηρεάζεται από τη διαταραχή. Κατ 'αρχήν, όλες οι διαταραχές κινητικότητας και τα σχετικά συμπτώματα και παράπονα προκαλούνται από μη φυσιολογικές συστολές των μυών. Αυτοί οι μύες βρίσκονται κατά μήκος του πεπτικού συστήματος, ξεκινώντας από τον οισοφάγο και τρέχοντας στο ορθό.

Κατ 'αρχήν, οι διαταραχές κινητικότητας είναι σχετικά διαδεδομένες στον πληθυσμό. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συγκριτικά αβλαβείς και συνήθως δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για τη ζωή του συγκεκριμένου ασθενούς. Ωστόσο, θεωρούνται ενοχλητικά από πολλούς άρρωστους και μερικές φορές βλάπτουν την ατομική ποιότητα ζωής.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν επίσης μορφές διαταραχών κινητικότητας που, λόγω της σοβαρότητάς τους και της σοβαρότητάς τους, απαιτούν επειγόντως ιατρική θεραπεία. Επειδή εάν τα συμπτώματα της διαταραχής κινητικότητας δεν αντιμετωπιστούν, το χειρότερο σενάριο είναι ο θάνατος του πάσχοντος ασθενούς, όπως σε ορισμένες περιπτώσεις προκύπτουν απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Βασικά, ο όρος «διαταραχές της γαστρεντερικής κινητικότητας» περιλαμβάνει συγκεκριμένους τύπους κινητικών διαταραχών του πεπτικού σωλήνα που οδηγούν σε μια σειρά διαφορετικών συμπτωμάτων και παθήσεων. Αυτά τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με τον ασθενή και τη σοβαρότητα των διαταραχών.

Διαταραχές κινητικότητας εμφανίζονται είτε μεμονωμένα είτε σε πολλαπλά τμήματα του γαστρεντερικού σωλήνα. Για παράδειγμα, επηρεάζουν τον οισοφάγο, το παχύ ή το λεπτό έντερο και το στομάχι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι διαταραχές κινητικότητας προκαλούν μόνο ήπια συμπτώματα, ενώ σε άλλες περιπτώσεις οδηγούν σε μακροχρόνια και απειλητικά συμπτώματα. Οι διαταραχές κινητικότητας βασίζονται είτε σε μειωμένη κίνηση των μυών, στην οποία οι μύες είναι μερικώς παράλυτοι.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η πιθανότητα οι μύες του πεπτικού σωλήνα να εργάζονται πολύ σκληρά και συχνά κινούνται με μη συντονισμένο τρόπο. Τα συμπτώματα ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με το γαστρεντερικό σωλήνα που επηρεάζεται. Πιθανές κλινικές εικόνες είναι, για παράδειγμα, η αχαλασία, η γαστροπάρεση, η λειτουργική δυσπεψία (ή το λεγόμενο ευερέθιστο στομάχι), το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και η χρόνια ψευδο-απόφραξη του εντέρου.

Διάγνωση & πορεία της νόσου

Όσον αφορά τη διάγνωση διαταραχών κινητικότητας, υπάρχουν διάφορες δυνατότητες και μέθοδοι εξέτασης. Βασικά, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σχετικά επίπονο να γίνεται αξιόπιστη διάγνωση διαταραχών κινητικότητας. Επειδή η εικονογραφική αναπαράσταση μόνο του πεπτικού σωλήνα δεν αρκεί, αφού αφορά κυρίως τη λειτουργική διερεύνηση των κινήσεων του εντέρου ή άλλων περιοχών του πεπτικού σωλήνα.

Σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποιείται η λεγόμενη manometry. Ωστόσο, αυτό είναι κατάλληλο μόνο για ορισμένα τμήματα του πεπτικού σωλήνα. Η οισοφαγική manometry εξετάζει τον οισοφάγο, ενώ η antroduodenal manometry εξετάζει τη γαστρική έξοδο και το δωδεκαδάκτυλο. Υπάρχει επίσης η επιλογή της μανομετρίας του λεπτού εντέρου, του παχέος εντέρου και του ορθού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, πραγματοποιείται επίσης εξέταση barostat, η οποία αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ πίεσης και όγκου. Για να γίνει αυτό, ένα ενδοαυλικό μπαλόνι εισάγεται στο ορθό. Καθώς το μπαλόνι ξεδιπλώνεται αργά, μπορεί να εξεταστεί το αντανακλαστικό αντίληψης και αφόδευσης του ασθενούς.

Στην περίπτωση της φθοριοσκόπησης, εμφανίζεται μια δυναμική εικόνα ακτίνων Χ, στην οποία χρησιμοποιούνται ειδικά μέσα αντίθεσης. Εξετάζεται η συμπεριφορά κίνησης μεμονωμένων περιοχών του γαστρεντερικού σωλήνα.

Επιπλοκές

Κατά κανόνα, η διαταραχή κινητικότητας οδηγεί σε διάφορα παράπονα και διαταραχές στο στομάχι και τα έντερα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες επιπλοκές και παράπονα, τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη σοβαρότητα της διαταραχής κινητικότητας. Συνήθως, ωστόσο, η καθημερινή ζωή του πάσχοντος περιορίζεται σημαντικά.

Δεν είναι ασυνήθιστο για τη διαταραχή κινητικότητας να οδηγήσει στο λεγόμενο ευερέθιστο έντερο ή ευερέθιστο στομάχι, έτσι ώστε το προσβεβλημένο άτομο να πρέπει να αγωνιστεί με κοιλιακό άλγος ή δυσκοιλιότητα ακόμη και με μια ελαφριά διατροφή. Τα μόνιμα προβλήματα στο στομάχι μπορεί συχνά να οδηγήσουν σε ψυχολογικά παράπονα ή ακόμη και κατάθλιψη. Σε πολλές περιπτώσεις, η έγκαιρη διάγνωση δεν είναι δυνατή επειδή τα συμπτώματα δεν είναι χαρακτηριστικά της νόσου και συνεπώς μπορεί να συγχέονται με άλλες ασθένειες.

Η θεραπεία για αυτήν την ασθένεια γίνεται συνήθως μέσω διαφόρων φαρμάκων και θεραπειών. Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες επιπλοκές και το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς δεν περιορίζεται από αυτήν την ασθένεια. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, το άτομο που επηρεάζεται εξαρτάται επίσης από έναν υγιεινό τρόπο ζωής για να περιορίσει τα συμπτώματα της διαταραχής κινητικότητας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η ασθένεια εξελίσσεται θετικά.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Οι διαταραχές του πεπτικού συστήματος θα πρέπει να διευκρινιστούν από έναν γιατρό εάν επιμένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση εφάπαξ βλαβών, μπορεί να υπάρχουν βραχυπρόθεσμες πεπτικές διαταραχές που υποχωρούν μέσω του μηχανισμού αυτοθεραπείας του οργανισμού. Εάν η διαταραχή παραμείνει, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί η αιτία ώστε να μπορεί να λάβει χώρα η θεραπεία και να ανακουφίζονται τα συμπτώματα. Εάν οι παρατυπίες εμφανίζονται αμέσως μετά την πρόσληψη τροφής, η δυσανεξία στην κατανάλωση τροφής μπορεί να είναι ο λόγος.

Το επίμονο συναισθηματικό ή διανοητικό άγχος καθώς και οι αγχωτικές συνθήκες διαβίωσης είναι επίσης πιθανές αιτίες για τη διαταραχή κινητικότητας. Σε μια συνομιλία με τον γιατρό, συζητούνται και περιορίζονται οι πιθανοί παράγοντες που επηρεάζουν. Εάν ο ενδιαφερόμενος πάσχει από ευερέθιστο στομάχι, θόρυβο στο στομάχι ή έντερα και διάχυτο πόνο, απαιτείται ιατρός.

Εάν εμφανιστεί μετεωρισμός, διάρροια ή δυσκοιλιότητα για αρκετές ημέρες ή εβδομάδες, αυτά πρέπει να εξεταστούν και να αντιμετωπιστούν. Η απώλεια της όρεξης, η βραδύτητα, η αυξημένη κόπωση και η εξάντληση δείχνουν διαταραχές της υγείας που πρέπει να διευκρινιστούν από γιατρό. Τα σημάδια όπως η παράλυση των μυών, η περιορισμένη κινητικότητα και η απώλεια της συνηθισμένης ικανότητας για εκτέλεση και συγκέντρωση είναι ανησυχητικά. Εάν οι καθημερινές απαιτήσεις δεν μπορούν πλέον να ικανοποιηθούν ως συνήθως, ο ενδιαφερόμενος χρειάζεται βοήθεια. Εάν υπάρχουν διαταραχές του κυκλοφορικού, γενικό αίσθημα ασθένειας ή διαταραχές του ύπνου, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό.

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία των διαταραχών κινητικότητας εξαρτάται κυρίως από τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά της διαταραχής. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η δυνατότητα διαιτητικών μέτρων που μπορεί να έχουν θετική επίδραση στην πεπτική οδό. Διάφορα φάρμακα είναι επίσης διαθέσιμα, για παράδειγμα προκινητική. Σε σοβαρές περιπτώσεις, είναι απαραίτητες μέθοδοι επεμβατικής θεραπείας.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για διάρροια

Προοπτικές και προβλέψεις

Η προοπτική εξαρτάται από την έκταση και την αιτία της νόσου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μια διαταραχή κινητικότητας μπορεί να διορθωθεί με απλά μέσα. Τις περισσότερες φορές, απλώς ακολουθώντας μια δίαιτα αρκεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Σε άλλες περιπτώσεις, η λήψη φαρμάκων οδηγεί σε θεραπεία. Τα ίδια τα φάρμακα μπορεί μερικές φορές να προκαλέσουν διαταραχές κινητικότητας. Στη συνέχεια, πρέπει να βρεθεί ένα υποκατάστατο των δραστικών συστατικών. Αυτά τα μέτρα υπόσχονται συνήθως ανάκαμψη. Ορισμένα από αυτά μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν από τον ίδιο τον ασθενή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια καλή πρόβλεψη που μπορεί να επιτευχθεί με απλά μέσα.

Μια διαταραχή κινητικότητας σπάνια οδηγεί σε μείωση της ποιότητας ζωής. Αυτό συμβαίνει εάν τα μέτρα που περιγράφονται δεν οδηγούν σε επιτυχία. Οι επεμβατικές παρεμβάσεις καθίστανται απαραίτητες. Εάν οι ασθενείς εγκαταλείψουν τη θεραπεία σε τόσο σοβαρή πορεία, είναι αποτέλεσμα παράλυσης του στομάχου ή εντερικής απόφραξης. Αυτό οδηγεί σε υψηλό κίνδυνο που έχει αντίκτυπο στη ζωή. Ορισμένες ασθένειες όπως οι τροφικές αλλεργίες, ο διαβήτης, μια ασθένεια του νευρικού συστήματος και ένας ανενεργός θυρεοειδής συμβάλλουν σε μια σοβαρή πορεία. Στη συνέχεια, η προοπτική επιδεινώνεται ανάλογα.

πρόληψη

Υπάρχουν πολλά πιθανά μέτρα για την πρόληψη διαταραχών κινητικότητας. Βασικά, ένας υγιεινός τρόπος ζωής με ισορροπημένη διατροφή και άσκηση συμβάλλει στην ομαλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος.

Μετέπειτα φροντίδα

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν διατίθενται ειδικά ή άμεσα μέτρα παρακολούθησης σε εκείνους που πάσχουν από τη διαταραχή κινητικότητας, έτσι ώστε το προσβεβλημένο άτομο πρέπει πρώτα και κύρια να συμβουλευτεί έναν γιατρό πολύ γρήγορα και πάνω απ 'όλα σε πρώιμο στάδιο. Κατά κανόνα, δεν υπάρχει ανεξάρτητη θεραπεία, έτσι ώστε να απαιτείται πάντοτε γρήγορη διάγνωση και επακόλουθη θεραπεία από γιατρό.

Συνήθως, η διαταραχή κινητικότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί σχετικά καλά με μια αυστηρή δίαιτα. Ο γιατρός μπορεί επίσης να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα διατροφής για τον ενδιαφερόμενο. Σε γενικές γραμμές, είναι σημαντικό να διατηρηθεί ένας υγιεινός τρόπος ζωής με μια ισορροπημένη διατροφή με αυτήν την ασθένεια, αποφεύγοντας το αλκοόλ και τον καπνό.Η χρήση διαφόρων φαρμάκων μπορεί επίσης να ανακουφίσει και να περιορίσει τα συμπτώματα της διαταραχής κινητικότητας.

Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να διασφαλίσει ότι η δοσολογία είναι σωστή και ότι το φάρμακο λαμβάνεται τακτικά. Οι τακτικοί έλεγχοι από γιατρό είναι επίσης πολύ σημαντικοί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η ασθένεια δεν μειώνει το προσδόκιμο ζωής του προσβεβλημένου ατόμου και η περαιτέρω πορεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το χρόνο της διάγνωσης, έτσι ώστε μια γενική πρόβλεψη να είναι συνήθως αδύνατη.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Τα μέτρα που μπορούν να λάβουν οι πάσχοντες με διαταραχή κινητικότητας εξαρτάται κυρίως από τον τύπο και τη σοβαρότητα της διαταραχής. Γενικά, οι αλλαγές στη διατροφή μπορούν να βελτιώσουν την υγεία του γαστρεντερικού. Οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τα ερεθιστικά τρόφιμα και τα διεγερτικά και, αντίθετα, να περιλαμβάνουν περισσότερα πεπτικά τρόφιμα και ποτά στο μενού.

Σε συνδυασμό με ένα καλά ελεγχόμενο φάρμακο, τα συμπτώματα μπορούν να μετριαστούν αποτελεσματικά. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ωστόσο, απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Δεδομένου ότι οι παρεμβάσεις στο γαστρεντερικό σωλήνα ενέχουν μεγάλο κίνδυνο για τον ασθενή, απαιτείται στενή παρακολούθηση από τον γιατρό. Επιπλέον, πρέπει να δοθεί προσοχή σε τυχόν συνοδευτικά συμπτώματα ή ασυνήθιστα παράπονα. Εάν, για παράδειγμα, εμφανιστεί αιμορραγία ή σοβαρός πόνος μετά από εγχείρηση, πρέπει να ενημερωθεί ο υπεύθυνος γιατρός.

Βασικά, είναι σημαντικό να ξεκουραστείτε μετά από χειρουργική επέμβαση. Ειδικά τις πρώτες ημέρες και εβδομάδες μετά την επέμβαση, το σώμα και ειδικά η γαστρεντερική οδός δεν πρέπει να επιβαρύνονται υπερβολικά. Οι οδηγίες του γιατρού σχετικά με τη διατροφή, τα μέτρα υγιεινής και τη συγκράτηση πρέπει πάντα να τηρούνται. Διαφορετικά, μπορεί να προκύψουν σοβαρές επιπλοκές και να καθυστερήσουν τη διαδικασία επούλωσης.