περίοδος επώασης

Οπως και περίοδος επώασης είναι το χρονικό διάστημα μεταξύ της μόλυνσης με ένα παθογόνο και της έναρξης των συμπτωμάτων. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης, τα παθογόνα πολλαπλασιάζονται και το σώμα του ασθενούς παράγει αντισώματα. Η διάρκεια αυτής της φάσης εξαρτάται από τη μόλυνση και τη σύσταση του ασθενούς.

Ποια είναι η περίοδος επώασης;

Η Ιντειολογία ασχολείται με τη θεραπεία και έρευνα ιογενών και βακτηριακών λοιμώξεων καθώς και μυκητιασικών λοιμώξεων. Η περίοδος επώασης είναι γνωστή από αυτόν τον ιατρικό τομέα. Ο όρος επώαση προέρχεται από τον λατινικό όρο "incubare", που σημαίνει "εκκόλαψη".

Σε σχέση με μια μόλυνση, ο χρόνος επώασης είναι ο χρόνος μεταξύ της επαφής με ένα παθογόνο και της έναρξης της νόσου. Αυτή η χρονική περίοδος κυμαίνεται από ώρες έως αρκετά χρόνια ή δεκαετίες, ανάλογα με τη συγκεκριμένη ασθένεια και τη σύσταση του ασθενούς. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης, τα παθογόνα πολλαπλασιάζονται στο σώμα και εξαπλώνονται σε όλο τον οργανισμό. Ο όρος μολυσματικότητα αναφέρεται στο βαθμό στον οποίο ένας οργανισμός είναι σε θέση να προκαλέσει ασθένεια.

Η περίοδος καθυστέρησης των δηλητηρίων πρέπει να διακρίνεται από την περίοδο επώασης. Κατ 'αρχήν, η περίοδος καθυστέρησης και η περίοδος επώασης είναι η ίδια φάση. Ωστόσο, η περίοδος καθυστέρησης εμφανίζεται μετά την έκθεση σε ρύπους και αντιστοιχεί στο κλινικά διάστημα χωρίς συμπτώματα μεταξύ της επαφής με τον ρύπο και των πρώτων συμπτωμάτων. Τόσο τα παθογόνα όσο και οι ρύποι ονομάζονται noxae. Οι μη μικροβιολογικοί ρύποι έχουν περίοδο καθυστέρησης. Η περίοδος επώασης ισχύει για μικροβιολογικά noxae.

Λειτουργία & εργασία

Στην αρχή μιας λοίμωξης υπάρχει η διείσδυση του παθογόνου. Αυτή η μετανάστευση παθογόνων συνήθως γίνεται απαρατήρητη. Τα παθογόνα μπορούν να διεισδύσουν στον οργανισμό με διαφορετικούς τρόπους. Η αερομεταφερόμενη λοίμωξη είναι επίσης γνωστή ως λοίμωξη σταγονιδίων και επιτρέπει στα παθογόνα να μεταναστεύσουν με τον αέρα. Με διατροφική λοίμωξη ή λοίμωξη επιχρίσματος, τα παθογόνα διεισδύουν στο σώμα με τροφή. Σε περίπτωση μόλυνσης από επαφή ή παρεντερικής λοίμωξης, εισέρχονται στον οργανισμό χωρίς να διέρχονται από το γαστρεντερικό σωλήνα. Η μόλυνση από σεξουαλική επαφή μέσω της σεξουαλικής επαφής είναι κάπως πιο γνωστή. Η μεταδοτική λοίμωξη λαμβάνει χώρα μέσω φυσικών οχημάτων όπως κουνούπια, κρότωνες ή μύγες και μια λοίμωξη από διαπλακούντα είναι όταν το παθογόνο μεταδίδεται μεταξύ της μητέρας και ενός αγέννητου παιδιού. Πιθανές οδοί μόλυνσης είναι το δέρμα, οι βλεννογόνοι, τα έντερα και οι πληγές όπως τσιμπήματα, τσιμπήματα και κοψίματα.

Η περίοδος επώασης ξεκινά με τη μετανάστευση του παθογόνου. Τα παθογόνα πολλαπλασιάζονται τοπικά στην πύλη εισόδου. Δεν είστε ακόμα στην κυκλοφορία του αίματος. Φτάνουν στα όργανα-στόχους τους μόνο όταν εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος. Όπως και η εισβολή του παθογόνου, αυτό το δεύτερο στάδιο της λοίμωξης μετράει ως μέρος της περιόδου επώασης.

Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και την λοιμογόνο δράση των παθογόνων, χρειάζεται ώρες, εβδομάδες ή χρόνια από τη στιγμή που το παθογόνο διεισδύει πριν να παρατηρηθούν τα πρώτα συμπτώματα. Με τα πρώτα συμπτώματα, το φάρμακο μιλά για το ξέσπασμα της νόσου και, συνεπώς, το τέλος της περιόδου επώασης.

Κατά τη διάρκεια της φάσης χωρίς συμπτώματα, το ανοσοποιητικό σύστημα καταγράφει τα αντιγόνα και παράγει αντισώματα για την καταπολέμηση των αντιγόνων. Η περίοδος επώασης είναι μια φάση με την υψηλότερη δραστηριότητα για το ανοσοποιητικό σύστημα και δεν χρειάζεται απαραίτητα να οδηγήσει στην εμφάνιση μόλυνσης. Ο οργανισμός του ασθενούς μπορεί να αναπτύξει ανοσία στην ασθένεια κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης ή μπορεί ήδη να έχει ανοσία λόγω προηγούμενης μόλυνσης ή εμβολιασμού. Στην περίπτωση της ανοσίας, η περίοδος επώασης δεν ακολουθείται από εκδήλωση ασθένειας. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς καθιστά επιτυχώς τα παθογόνα ακίνδυνα.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Ο χρόνος επώασης παίζει ρόλο για όλες τις μικροβιολογικές νοξείες και λοιμώξεις και έτσι επηρεάζει ιογενείς, βακτηριακές και παρασιτικές ασθένειες. Ορισμένες μολυσματικές ασθένειες περιορίζονται σε ορισμένα συστήματα οργάνων. Άλλοι επηρεάζουν πολλά συστήματα οργάνων.

Για παράδειγμα, ο ιός πολιομυελίτιδας έχει σχετικά μικρό χρόνο επώασης. Τα παθογόνα εισέρχονται μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα και πολλαπλασιάζονται εκεί στον λεμφικό ιστό. Μετά από δύο εβδομάδες, εμφανίζονται μη ειδικά συμπτώματα όπως πυρετός. Η περίοδος επώασης τελειώνει όταν εμφανίζονται σημάδια παράλυσης.

Σε αντίθεση με τον ιό της πολιομυελίτιδας, η λύσσα μεταδίδεται μέσω δαγκωμάτων. Η θέση του δαγκώματος καθορίζει το χρόνο επώασης. Τα παθογόνα πολλαπλασιάζονται στην περιοχή του δαγκώματος και μεταναστεύουν από εκεί κατά μήκος περιφερειακών νεύρων στον εγκέφαλο. Όσο περισσότερο βρίσκεται κατά μήκος των νευρικών οδών, τόσο μεγαλύτερη είναι η περίοδος επώασης. Εάν η ασθένεια ξεσπάσει μετά την περίοδο επώασης, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν έχει παράγει ανοσία. Ωστόσο, η ανοσία μπορεί να υπάρχει την επόμενη φορά που μολυνθεί το παθογόνο.

Τα αντισώματα αναπτύσσονται από λεμφοκύτταρα Β μετά από επαφή με αντιγόνο. Αυτός ο τύπος ανοσοαπόκρισης είναι γνωστός ως χυμική ανοσοαπόκριση και επομένως διαφοροποιείται από την έμφυτη ανοσοαπόκριση.

Σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια, σχηματίζονται ανεπαρκή αντισώματα κατά τη διάρκεια της περιόδου επώασης. Οι ανοσολογικές ανεπάρκειες μπορεί να συμβούν στο πλαίσιο του στρες. Η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης και η έλλειψη ύπνου μπορούν επίσης να προωθήσουν τις ανοσολογικές ανεπάρκειες.

Υπάρχουν ανοσοανεπάρκειες που σχετίζονται με την ασθένεια, για παράδειγμα, με μολύνσεις από HIV. Το ίδιο ισχύει και για κακοήθεις όγκους και επιθετικές θεραπείες όπως η χημειοθεραπεία. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και η νικοτίνη αξιολογούνται επίσης ως παράγοντες κινδύνου για επίκτητη ανοσοανεπάρκεια. Τα άτομα που έχουν αφαιρέσει τη σπλήνα τους είναι επίσης πιο ευαίσθητα σε βακτηριακές λοιμώξεις.

Η ανοσοαπόκριση αλλάζει με τη φυσιολογία της ηλικίας. Επομένως, η περίοδος επώασης μπορεί να είναι σημαντικά μικρότερη σε ηλικιωμένους από ό, τι στους νεότερους.