Στο Κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων Είναι μια ιατρική διαδικασία στην οποία οι καθορισμένες περιοχές του ιστού καταστρέφονται από ρεύματα υψηλής συχνότητας που προκαλούνται από τις επιπτώσεις της θερμότητας.
Οι διαδικασίες χρησιμοποιούνται κυρίως για την καταστροφή μεταστάσεων στο ήπαρ και για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής. Η αφαίρεση υψηλής συχνότητας μπορεί να πραγματοποιηθεί ελάχιστα επεμβατικά χρησιμοποιώντας έναν καθετήρα και επομένως είναι ιδιαίτερα ήπια. Μπορεί να επαναληφθεί εάν είναι απαραίτητο σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων προβλημάτων.
Τι είναι η κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων;
Η κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων είναι συνώνυμη με Ραδιοσυχνοτητα- ή Θερμική αφαίρεση καθορισμένο. Χρησιμοποιώντας ένα απλικατέρ ή καθετήρα, τα ηλεκτρόδια τοποθετούνται στην άμεση γειτνίαση του ιστού προς καταστροφή και θερμαίνονται με ρεύμα υψηλής συχνότητας περίπου 460 έως 480 kilohertz.
Παρά τα διαφορετικά, ανταγωνιστικά συστήματα, η κατανάλωση ισχύος στα ηλεκτρόδια είναι συνήθως περίπου 200 watt. Η επίδραση της θερμότητας δημιουργεί σχετικά έντονα καθορισμένες περιοχές κατεστραμμένου ιστού (θερμική νέκρωση), οι οποίες μπορούν να αναλυθούν περαιτέρω από τον μεταβολισμό του ίδιου του σώματος και, σε περίπτωση σκληροθεραπείας σε ένα από τα αυτιά, χάνει την ηλεκτρική αγωγιμότητα και το ηλεκτρικό δυναμικό έναρξης. Η κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων πραγματοποιείται συνήθως χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Αυτό προσφέρει το πλεονέκτημα της επαναληψιμότητας σε περίπτωση μη ικανοποιητικών αποτελεσμάτων ή επαναλαμβανόμενων προβλημάτων. Η καταπολέμηση των μεταστάσεων στο ήπαρ αφαιρεί σημαντικά λιγότερο πολύτιμους λειτουργικούς ιστούς του ήπατος από τις συμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι
Η κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων χρησιμοποιείται κυρίως σε δύο εντελώς διαφορετικούς τομείς εφαρμογής. Αφενός, αφορά ογκολογικές εφαρμογές, οι οποίες χρησιμεύουν κυρίως για την καταπολέμηση των μεταστάσεων και, αφετέρου, μιας καρδιολογικής μεθόδου θεραπείας της λεγόμενης κολπικής μαρμαρυγής.
Στην ιατρική για τον καρκίνο, η θερμική αφαίρεση χρησιμοποιείται λιγότερο για την καταστροφή ενός πρωτογενούς όγκου από ό, τι για τις νεκρωτικές μεταστάσεις εάν ο πρωτογενής όγκος ανήκει στην κατηγορία των όγκων που μπορούν να μετασταθούν. Υπάρχει εκτεταμένη εμπειρία στην καταστροφή μεταστάσεων στο ήπαρ και στους σπονδυλικούς οργανισμούς - κυρίως ως συμπληρωματική θεραπεία με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που θα μπορούσαν να αποδείξουν τα πιθανά πλεονεκτήματα της κατάλυσης υψηλής συχνότητας σε σχέση με την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.
Θεωρείται γενικά ότι το κύριο πλεονέκτημα της ελάχιστα επεμβατικής καταστροφής των μεταστάσεων που βρίσκονται στο ήπαρ με θερμική αφαίρεση προκαλεί λιγότερη βλάβη στον άθικτο ηπατικό ιστό από τις ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις. Σε χειρουργικές επεμβάσεις είναι αναπόφευκτο να αφαιρεθεί πιο λειτουργικά υγιής ηπατικός ιστός από ό, τι στην περίπτωση της αφαίρεσης ραδιοσυχνοτήτων. Ο στόχος της κατάλυσης στην ογκολογία είναι να κρατήσει τις μεταστάσεις να αναπτυχθούν περαιτέρω και να τις προκαλέσουν να πεθάνουν. Η χρήση κατάλυσης υψηλής συχνότητας στην καρδιολογία αφορά λιγότερο την καταστροφή του ιστού και περισσότερο την αλλαγή των ηλεκτροφυσιολογικών ιδιοτήτων ορισμένων κυττάρων καρδιακού μυός έτσι ώστε να μην μπορούν να μεταδώσουν ή να δημιουργήσουν ηλεκτρικά ερεθίσματα για τη σύσπαση του κόλπου.
Η κολπική μαρμαρυγή, η οποία είναι σχετικά συχνή σε ηλικιωμένους, οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα μυοκαρδιακά κύτταρα στον αριστερό κόλπο κοντά στη συμβολή των πνευμονικών φλεβών μεταδίδουν μη συντονισμένα ηλεκτρικά σήματα από τις πνευμονικές φλέβες και προκαλούν τον κόλπο να συστέλλεται πολύ γρήγορα και αρρυθμικά. Αγνοούν τις ηλεκτρικές παλμούς που στέλνει ο κόλπος, το κύριο ρολόι στο δεξιό κόλπο. Ο στόχος της αφαίρεσης υψηλής συχνότητας για την καταπολέμηση της κολπικής μαρμαρυγής είναι να καταστήσει τον καρδιακό μυϊκό ιστό γύρω από τους κόμβους των πνευμονικών φλεβών ηλεκτρικά ανενεργό.
Αυτό αντιστοιχεί περίπου σε ηλεκτρική μόνωση των κόμβων των πνευμονικών φλεβών στο αριστερό κόλπο (απομόνωση πνευμονικής φλέβας). Ενώ ο στόχος της θερμικής αφαίρεσης στην ογκολογία είναι η καταστροφή ασθενών ιστών (μεταστάσεις), οι στόχοι της κατάλυσης υψηλής συχνότητας για τη θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής είναι η παρατεταμένη ηλεκτροφυσιολογική αλλαγή στα βασικά υγιή κύτταρα του μυοκαρδίου. Τα ιδιαίτερα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής θερμικής αφαίρεσης σε σύγκριση με τη χειρουργική επέμβαση είναι η επαναληψιμότητα της κατάλυσης σε περίπτωση μη ικανοποιητικών αποτελεσμάτων ή εάν εμφανιστούν υποτροπές.
Η κατάλυση υψηλής συχνότητας στην κολπική μαρμαρυγή είναι αντίθετη με τη λεγόμενη κρυοαποστολή, στην οποία η κατάλυση επιτυγχάνεται όχι μέσω των επιπτώσεων της θερμότητας αλλά μάλλον μέσω των επιπτώσεων του κρύου. Το κύριο πλεονέκτημα της κρυοαυλίωσης έναντι της θερμικής αφαίρεσης είναι ότι ο εν λόγω ιστός μπορεί να προ-ψύχεται κατά τη διάρκεια της κρυοαίρεσης. Τα ηλεκτροφυσιολογικά αποτελέσματα μπορούν στη συνέχεια να μετρηθούν και να ελεγχθούν. Εάν το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν συμβεί, η διαδικασία μπορεί να ακυρωθεί και ο ιστός να λειτουργήσει ξανά πλήρως μετά τη ρύθμιση της θερμοκρασίας.
Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι
Οι άμεσοι κίνδυνοι που σχετίζονται με την ελάχιστα επεμβατική κατάλυση υψηλής συχνότητας για την καταπολέμηση των μεταστάσεων εκτιμάται ότι είναι πολύ χαμηλοί. Είναι κάτω από εκείνες μιας συμβατικής χειρουργικής επέμβασης. Ο μεγαλύτερος «κίνδυνος» είναι ότι οι επιδιωκόμενοι στόχοι δεν θα επιτευχθούν με την πρώτη θεραπεία ή ότι θα εμφανιστούν υποτροπές.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θερμική αφαίρεση μπορεί στη συνέχεια να επαναληφθεί χωρίς προβλήματα. Η θεραπεία της κολπικής μαρμαρυγής με αφαίρεση ραδιοσυχνοτήτων, για παράδειγμα στον αριστερό κόλπο, θεωρείται επίσης χαμηλού κινδύνου. Ωστόσο, υπάρχουν υψηλότεροι τεχνικοί κίνδυνοι επειδή, για παράδειγμα, η προγραμματισμένη ηλεκτρική μόνωση των πνευμονικών φλεβών απαιτεί να προωθηθεί ένας καθετήρας μέσω μιας βουβωνικής φλέβας στο δεξιό κόλπο και στη συνέχεια να τρυπήσει το διάφραγμα μεταξύ των δύο κόλπων για να εισέλθει στον αριστερό κόλπο Κοντά στους κόμβους των τεσσάρων πνευμονικών φλεβών.
Οι κύριοι κίνδυνοι που εμπλέκονται σε αυτήν τη θεραπεία δεν είναι τόσο η εκτομή που εκτελείται όσο η ανάγκη ελιγμών του καρδιακού καθετήρα στη θέση στο αριστερό κόλπο. Πιθανές επιπλοκές μπορεί να προκύψουν από σχηματισμό θρόμβων αίματος, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν θρομβωτικά συμβάντα και από τραυματισμό στο περικάρδιο ή τον οισοφάγο. Βαριά αιμορραγία μπορεί επίσης να συμβεί στο σημείο εισόδου του καρδιακού καθετήρα στη βουβωνική φλέβα. Ο παραπάνω κίνδυνος τραυματισμού ελαχιστοποιείται εάν η επέμβαση πραγματοποιηθεί από έμπειρο γιατρό.
.jpg)
.jpg)
