Βιοψία εγκεφάλου

ΕΝΑ Βιοψία εγκεφάλου, επίσης Παρακέντηση εγκεφάλου ονομάζεται, είναι μια μέθοδος ιατρικής εξέτασης στην οποία ένα κομμάτι του εγκεφάλου αφαιρείται για περαιτέρω εξέταση. Η εξέταση του αφαιρεθέντος ιστού μπορεί να παρέχει πληροφορίες σχετικά με τον τύπο των εγκεφαλικών βλαβών και, για παράδειγμα, να επιβεβαιώσει εάν υπάρχει όγκος του εγκεφάλου.

Τι είναι η βιοψία του εγκεφάλου;

Κατά τη διάγνωση ασθενειών του εγκεφάλου, μια βιοψία εγκεφάλου, του οποίου το υποκείμενο δείγμα ιστού λαμβάνεται μέσω μιας τρύπας που τρυπιέται στο τοίχωμα του κρανίου, επιτρέπει μια αξιόπιστη διάγνωση της νόσου. Ο στόχος μιας βιοψίας εγκεφάλου είναι να διακρίνει τις εγκεφαλικές βλάβες.

Αυτά συμβαίνουν, για παράδειγμα, με τη μορφή αιμορραγίας, λοιμώξεων, εγκεφαλικής αγγειίτιδας (φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων), αλλά και ως όγκων. Ακόμα και αν οι γιατροί δεν μπορούν να προσδιορίσουν τον τύπο εγκεφαλικής βλάβης από την πορεία της νόσου, συνιστάται εγκεφαλική βιοψία. Επειδή με αυτήν την εξέταση ιστών, το αποτέλεσμα είναι γρήγορα διαθέσιμο, το οποίο επιταχύνει τη διάγνωση - και έτσι επίσης την κατάλληλη θεραπεία. Μια βιοψία εγκεφάλου, για παράδειγμα, δείχνει εάν υπάρχει ένας καλοήθων όγκων που δεν απαιτεί περαιτέρω θεραπεία ή εάν ένας κακοήθης όγκος πρέπει να αφαιρεθεί αμέσως με χημειοθεραπεία.

Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι

Μια κοινή μέθοδος λήψης δείγματος ιστού από τον εγκέφαλο είναι μια στερεοτακτική βιοψία. Κατά την προετοιμασία για τη βιοψία του εγκεφάλου, ο γιατρός στερεώνει ένα κράνος στο κεφάλι του ασθενούς. Οι διαδικασίες απεικόνισης πριν από την αναισθησία, π.χ. Μέσω σάρωσης μαγνητικής τομογραφίας, ο χειρουργός έχει ήδη ενημερωθεί σε ποιο σημείο του εγκεφάλου υπάρχουν ανωμαλίες. Φορά τώρα τους συντονιστές στο κράνος του, οι οποίοι του δείχνουν πού να πάρει το δείγμα ιστού.

Στο κατάλληλο σημείο, ο χειρουργός τρυπά έπειτα το τοίχωμα του κρανίου και παίρνει ένα δείγμα ιστού μέσω μιας βελόνας. Η συγκεκριμένη περιοχή απολυμαίνεται εκ των προτέρων για να αποφευχθεί η μόλυνση του τραύματος και προετοιμάζεται κάνοντας μια τομή πλάτους περίπου 4 εκατοστών. Δεδομένου ότι τα μαλλιά πρέπει να ξυριστούν μόνο επιλεκτικά, η βιοψία δεν είναι αισθητή στο χτένισμα. Η οπή μέσω του τοιχώματος του κρανίου έχει βάθος περίπου 7 mm και διάμετρο μικρότερο από ένα εκατοστό. Η παρακέντηση μπορεί επίσης να επαναληφθεί σε πολλά σημεία προκειμένου να εξεταστούν με ακρίβεια οι διάφορες περιοχές μιας εγκεφαλικής βλάβης. Ο στόχος της παρακέντησης είναι να βλάψει τον εγκεφαλικό ιστό όσο το δυνατόν λιγότερο. Λόγω των διαθέσιμων μέσων απεικόνισης σήμερα, τα οποία είναι διαθέσιμα στον χειρουργό ακόμη και κατά τη διάρκεια της επέμβασης, αυτό μπορεί επίσης να επιτευχθεί.

Η επέμβαση διαρκεί περίπου δύο ώρες, με περίπου το μισό χρόνο που αφιερώνεται στην εύρεση του σωστού τόπου γεώτρησης. Στα σημεία όπου ελήφθη ένα δείγμα ιστού, ο χειρουργός αφήνει μια σφαίρα τιτανίου που είναι ορατή σε επόμενες εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας και μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η παρακέντηση έλαβε χώρα στο σωστό μέρος. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ένας νευροπαθολόγος παρίσταται στο χειρουργείο που εξετάζει αμέσως το αφαιρεθέν δείγμα ιστού - αυτό γίνεται, για παράδειγμα, χρωματίζοντας το δείγμα ιστού και στη συνέχεια το εξετάζουμε κάτω από το μικροσκόπιο.

Η χρήση κυτταρολογικών διαγνωστικών (που σχετίζεται με τα κύτταρα) επιτρέπει στον νευροπαθολόγο να επιβεβαιώσει την υποψία ενός όγκου ή να τον εξαλείψει με βάση την κυτταρική δραστηριότητα στο δείγμα ιστού. Η υποψία εγκεφαλικής αγγειίτιδας, δηλαδή φλεγμονή των αγγείων στον εγκέφαλο, μπορεί επίσης να αποσαφηνιστεί γρήγορα και πολύ αξιόπιστα με τη βοήθεια βιοψίας. Εάν το απαιτούν τα αποτελέσματα της νευροπαθολογικής εξέτασης, λαμβάνονται επιπλέον δείγματα ιστών.

Διαφορετικά, ο νευροπαθολόγος δηλώνει ότι η επέμβαση ολοκληρώθηκε και προετοιμάζει την έκθεση, την οποία ο γιατρός συζητά στη συνέχεια με τον ασθενή σχετικά με τα επόμενα βήματα θεραπείας. Μετά τη διαδικασία, ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για μερικές ημέρες για παρατήρηση. Ο γιατρός μπορεί επίσης να ελέγξει τη διαδικασία επούλωσης σε εξωτερικούς ασθενείς.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι

Η βιοψία του εγκεφάλου είναι μια επεμβατική διαδικασία, και έτσι υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με αυτήν. Μπορεί να υπάρχει αιμορραγία στο κανάλι του κλάδου. Προκειμένου να μειωθούν οι κίνδυνοι εδώ, γίνεται εύρημα πήξης πριν από τη λειτουργία. Μια βιοψία εγκεφάλου συνιστάται μόνο εάν δεν υπάρχουν αιμορραγικές διαταραχές. Επειδή η αιμορραγία στον εγκέφαλο ενέχει τον κίνδυνο μόνιμης παράλυσης ή διαταραχών της ομιλίας στον ασθενή.

Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρα επιπλοκή αιμορραγίας - αλλά ο κίνδυνος αυτού είναι εξαιρετικά χαμηλός στο 0,2 τοις εκατό. Η θέση τυχόν εγκεφαλικών βλαβών και η ηλικία του ασθενούς επηρεάζουν επίσης την απόφαση υπέρ ή κατά μιας εγκεφαλικής βιοψίας. Μετά τη διάτρηση του εγκεφάλου, σπάνια μπορεί να εμφανιστεί λοίμωξη του τραύματος, η οποία στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να εξαπλωθεί στα μηνιγγίματα ή στον εγκέφαλο. Για να αποφευχθεί αυτό, είναι υποχρεωτική η συμμόρφωση με τα υψηλότερα πρότυπα υγιεινής κατά τη χειρουργική επέμβαση και τη φροντίδα τραυμάτων. Επιπλέον, το πρήξιμο του εγκεφαλικού ιστού μπορεί να συμβεί μετά τη διάτρηση και το νερό του εγκεφάλου μπορεί επίσης να διαρρεύσει.

Επιπλέον, οι επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της αναισθησίας, όπως διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη κατά τη διάρκεια μιας βιοψίας εγκεφάλου. Συνολικά, ωστόσο, η παρακέντηση του εγκεφάλου θεωρείται μέθοδος εξέτασης που έχει χαμηλό ποσοστό επιπλοκών και μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου. Πριν ο ασθενής αποφασίσει, για παράδειγμα, σχετικά με τη χημειοθεραπεία, η οποία από μόνη της ενέχει υψηλούς κινδύνους για την υγεία, η βιοψία του εγκεφάλου παρέχει οριστική βεβαιότητα ως προς το εάν υπάρχει όγκος ή άλλη εγκεφαλική βλάβη - η οποία απαιτεί διαφορετική θεραπεία - στην πραγματικότητα υπάρχει. Στο 98 τοις εκατό των βιοψιών εγκεφάλου, μια σαφής διάγνωση μπορεί να γίνει μετά από εξέταση ιστών.