Καλοηθής όγκος

ΕΝΑ καλοηθής όγκος είναι ένας όγκος που δεν πληροί τα κριτήρια για έναν κακοήθη ή ημι-κακοήθη όγκο. Σε αντίθεση με τους κακοήθεις όγκους, οι καλοήθεις όγκοι δεν κάνουν μετάσταση.

Τι είναι ένας καλοήθης όγκος;

Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Τα αδενώματα του γαστρεντερικού σωλήνα διογκώνονται στον εντερικό αυλό, το οποίο μπορεί να εμποδίσει τη διέλευση των κοπράνων.
© nathan - stock.adobe.com

Η αύξηση του ιστού ονομάζεται όγκος. Ο όρος νεοπλασία χρησιμοποιείται συνώνυμα. Τα νεοπλάσματα είναι νέοι σχηματισμοί ιστών του σώματος που προκύπτουν από μειωμένη ρύθμιση της ανάπτυξης των κυττάρων. Όλοι οι ιστοί του σώματος μπορεί να επηρεαστούν. Μπορεί να γίνει διάκριση ανάμεσα σε καλοήθεις (καλοήθεις) και κακοήθεις (κακοήθεις) παραλλαγές. Οι κακοήθεις όγκοι είναι γνωστοί ως καρκίνος.

Οι καλοήθεις όγκοι χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι εκτοπίζουν τον περιβάλλοντα ιστό, αλλά δεν τον διεισδύουν. Επιπλέον, δεν σχηματίζουν «οικισμούς». Το "Dislocations" είναι μια άλλη λέξη για μεταστάσεις. Αντίθετα, οι κακοήθεις όγκοι αναπτύσσονται επεμβατικά. Αναπτύσσονται στον περιβάλλοντα ιστό και έτσι τον καταστρέφουν. Εξαπλώθηκαν επίσης μέσω του αίματος ή του λεμφικού συστήματος. Οι ημι-κακοήθεις όγκοι υπάρχουν ως ενδιάμεση μορφή. Κατά κανόνα, δεν κάνουν μετάσταση, αλλά αναπτύσσονται με καταστροφικό και διεισδυτικό τρόπο.

Οι καλοήθεις όγκοι οριοθετούνται καλά από υγιή ιστό με κάψουλες ή ψευδοκάψουλες. Ο ιστός των όγκων είναι ομοιογενής και καλά διαφοροποιημένος. Τα κελιά εμφανίζουν μικρές ή καθόλου αλλαγές κυττάρων. Η μιτωτική δραστηριότητα είναι χαμηλή. Αυτό σημαίνει ότι οι καλοήθεις όγκοι έχουν χαμηλό ρυθμό κυτταρικής διαίρεσης.

Οι καλοήθεις όγκοι διαφοροποιούνται περαιτέρω ανάλογα με την προέλευσή τους. Ένας καλοήθης όγκος ονομάζεται πάντα από το λατινικό όνομα του ιστού προέλευσής του. Το τέλος "-om" επισυνάπτεται σε αυτό το όνομα. Για παράδειγμα, ο καλοήθης όγκος του επιθηλιακού αδενικού ιστού ονομάζεται αδένωμα. Ένας καλοήθης όγκος που προέρχεται από λιπώδη ιστό ονομάζεται λιπόμα.

αιτίες

Οι αιτίες και η ανάπτυξη καλοήθων όγκων δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές. Η γενετική διάθεση φαίνεται να παίζει ρόλο. Επιπλέον, η ανάπτυξη ορισμένων καλοήθων όγκων προωθείται με τη λήψη ορισμένων φαρμάκων. Για παράδειγμα, οι γυναίκες που έχουν λάβει από του στόματος αντισυλληπτικά για πολλά χρόνια έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης αδενώματος των ηπατικών κυττάρων.

Άλλοι όγκοι εμφανίζονται σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Για παράδειγμα, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι μια ευρέως διαδεδομένη ασθένεια. Η πλειοψηφία των ανδρών άνω των 50 ετών έχει καλοήθη διογκωμένο προστάτη. Τα αδενώματα των αμυγδαλών είναι επίσης κοινά. Ωστόσο, τα παιδιά επηρεάζονται κυρίως εδώ.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Τα αδενώματα του γαστρεντερικού σωλήνα διογκώνονται στον εντερικό αυλό, το οποίο μπορεί να εμποδίσει τη διέλευση των κοπράνων. Το αποτέλεσμα είναι δυσκοιλιότητα και πόνος κατά τη διάρκεια των κινήσεων του εντέρου. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί αίμα στα κόπρανα.

Τα αδενώματα των αμυγδαλών, επίσης γνωστά ως πολύποδες, μπορούν να προκαλέσουν δυσκολίες στην αναπνοή και αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις. Τα αδενώματα του θυρεοειδούς αδένα μπορούν να παράγουν θυρεοειδικές ορμόνες ανεξάρτητα από το κύκλωμα ελέγχου ορμονών. Το αποτέλεσμα είναι ένας υπερδραστικός θυρεοειδής αδένας (υπερθυρεοειδισμός) με συμπτώματα όπως διάρροια, καρδιακή κίνηση, εφίδρωση ή απώλεια βάρους. Τα αδενώματα των επινεφριδίων μπορούν επίσης να παράγουν ορμόνες.

Εάν η ορμόνη κορτιζόλη υπερπαραχθεί, μπορεί να αναπτυχθεί η νόσος του Cushing. Τυπικά συμπτώματα αυτού του υπερκορτιζόλιου είναι η αύξηση βάρους, η κόπωση, ο λαιμός ενός ταύρου και το περγαμηνό δέρμα. Τα αδενώματα του προστάτη συχνά οδηγούν σε δυσκολία ούρησης. Ανάλογα με το μέγεθος του όγκου, οι κινήσεις του εντέρου μπορεί επίσης να μειωθούν.

Τα αδενώματα των ωοθηκών προκαλούν συμπτώματα μόνο όταν εκτοπίζουν άλλα όργανα λόγω της ανάπτυξής τους. Τα τυπικά συμπτώματα είναι φούσκωμα, προβλήματα με κινήσεις του εντέρου και ούρηση, κοιλιακό άλγος και πόνος στην πλάτη. Εάν το αδένωμα των ωοθηκών παράγει ορμόνες, μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγία ανεξάρτητα από τον κύκλο σας. Τα αδενώματα των ηπατικών κυττάρων συχνά σχετίζονται με σοβαρό κοιλιακό άλγος.

Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστεί νέκρωση με απειλητική για τη ζωή αιμορραγία. Τα αδενώματα της υπόφυσης οδηγούν σε αυξημένη απελευθέρωση ορμονών. Ανάλογα με τον τύπο της ορμόνης, μπορεί να προκύψουν διαφορετικά συμπτώματα.

διάγνωση

Διατίθενται διάφορες μέθοδοι δοκιμής για τη διάγνωση καλοήθων όγκων. Με τη βοήθεια της ακτινογραφίας, οι παθολογικές αλλαγές στα όργανα ή τα μέρη του σώματος μπορούν να γίνουν ορατές. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται διαδικασίες απεικόνισης όπως υπερηχογράφημα, υπολογιστική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία. Ορισμένα αδενώματα αφαιρούνται και μετά εξετάζονται με μικροσκόπιο για να αποκλειστεί ο κακοήθης καρκίνος.

Επιπλοκές

Ένας καλοήθης όγκος μπορεί επίσης να προκαλέσει μια σειρά επιπλοκών. Πρώτα απ 'όλα, υπάρχει ο κίνδυνος η ανάπτυξη να συμπιέσει τον περιβάλλοντα ιστό και έτσι να καταστρέψει τα κοίλα όργανα. Εάν ένα αιμοφόρο αγγείο συμπιέζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή παροχή οξυγόνου στα άκρα ή τα όργανα. Στη χειρότερη περίπτωση, ο ιστός πεθαίνει.

Ένας καλοήθης όγκος στο γαστρεντερικό σωλήνα μπορεί να προκαλέσει απόφραξη ή απόφραξη στα έντερα. Εάν η χολή επηρεάζεται, τα ούρα μπορεί να μην είναι πλέον σε θέση να στραγγίσουν σωστά και να εμφανιστεί καθυστέρηση της χολής. Μια τέτοια καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε ίκτερο, μεταξύ άλλων, αλλά και σε λοιμώξεις και νεφρική στάση στα ούρα.

Ένας καλοήθης όγκος μπορεί επίσης να προκαλέσει κυκλοφορικές διαταραχές. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σχηματισμό θρόμβων αίματος, κάτι που μπορεί να προκαλέσει πολλές άλλες τοπικές επιπλοκές. Ένας όγκος στο εντερικό τοίχωμα μπορεί να σπάσει το εντερικό τοίχωμα, το οποίο συνήθως οδηγεί σε απειλητική για τη ζωή φλεγμονή του περιτοναίου.

Ως αποτέλεσμα μιας ανακάλυψης, περαιτέρω συρίγγια μπορούν να σχηματιστούν σε άλλα όργανα όπως η ουροδόχος κύστη ή η μήτρα, η οποία με τη σειρά της μπορεί να μολυνθεί. Κατά την αφαίρεση καλοήθους όγκου, υπάρχει κίνδυνος βλάβης των ιστών και των νεύρων. Οι φυσικώς εξαντλητικές μέθοδοι θεραπείας όπως η χημειοθεραπεία μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω συμπτώματα.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Ένας γιατρός πρέπει πάντα να συμβουλεύεται έναν καλοήθη όγκο. Αυτό μπορεί να αποτρέψει τον εκφυλισμό του όγκου. Κατά κανόνα, ο γιατρός θα πρέπει να συμβουλευτεί εάν υπάρχει απώλεια βάρους και δυσφορία στο στομάχι και τα έντερα χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Συγκεκριμένα, ένα αιματηρό σκαμνί μπορεί να υποδηλώνει αυτόν τον όγκο. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν οδυνηρές κινήσεις του εντέρου ή σοβαρή δυσκοιλιότητα. Επιπλέον, μια επίσκεψη στο γιατρό είναι απαραίτητη εάν ο ασθενής πάσχει συχνά από γρήγορο καρδιακό παλμό ή έντονη εφίδρωση.

Ένας υπερδραστικός θυρεοειδής δείχνει συχνά έναν καλοήθη όγκο. Εκτός από την δυσφορία με τις κινήσεις του εντέρου, ο πόνος κατά την ούρηση θα πρέπει πάντα να εξετάζεται από γιατρό. Ένα αίσθημα πληρότητας ή σοβαρού μετεωρισμού μπορεί επίσης να υποδηλώνει αυτήν την ασθένεια.

Δεδομένου ότι τα συμπτώματα δεν είναι πάντα συγκεκριμένα, οι τακτικές και οι πρώιμες εξετάσεις μπορούν να έχουν πολύ θετική επίδραση στην πορεία της νόσου. Πρώτα απ 'όλα, εάν υπάρχει υποψία καλοήθους όγκου, μπορεί να δει κανείς έναν γενικό ιατρό. Αυτό συνήθως αναφέρεται στο άτομο που πάσχει από παθολόγο ή ουρολόγο.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο, τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Ενώ οι μικροί όγκοι στην εντερική περιοχή σπάνια προκαλούν συμπτώματα, ένας μικρός καλοήθης όγκος στον εγκέφαλο μπορεί να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα. Τα αδενώματα στο έντερο τείνουν να μετατραπούν σε κακοήθεις όγκους, επομένως τα αδενώματα συνήθως αφαιρούνται κατά τη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης.

Τα αδενώματα των αμυγδαλών αφαιρούνται επίσης μέσω αδενοτομίας εάν υπάρχουν ήδη συμπτώματα στην παιδική ηλικία. Στην περίπτωση αδενωμάτων του θυρεοειδούς αδένα, το προσβεβλημένο μέρος του θυρεοειδούς αδένα καταστρέφεται χρησιμοποιώντας θεραπεία με ραδιοϊώδιο ή αφαιρείται με χειρουργική επέμβαση. Τα αδενώματα των επινεφριδίων που παράγουν ορμόνες απομακρύνονται επίσης χειρουργικά.

Τα αδενώματα του προστάτη αντιμετωπίζονται συνήθως με φάρμακα. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται φυτοφαρμακευτικά και βιογενή φάρμακα. Η επεμβατική ή χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται για σοβαρά συμπτώματα. Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται επίσης για αδενώματα των ωοθηκών. Σε γυναίκες άνω των 40 ετών, αφαιρείται ολόκληρος ο σάλπιγγας.

Μετά την εμμηνόπαυση, αφαιρούνται επίσης η μήτρα, οι ωοθήκες και οι δύο σάλπιγγες. Συνιστάται επίσης χειρουργική αφαίρεση για μεγάλα αδενώματα του ήπατος. Όγκοι που παράγουν αυξητική ορμόνη της υπόφυσης, από την άλλη πλευρά, μπορούν να μειωθούν σε μέγεθος με φάρμακα. Ωστόσο, ανάλογα με το μέγεθος του όγκου, μπορεί επίσης να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πρόγνωση για έναν καλοήθη όγκο εξαρτάται από τη θέση και το μέγεθος της αλλαγής ιστού. Το προσδόκιμο ζωής συνήθως δεν μειώνεται. Παρά την παρατυπία, ορισμένοι ασθενείς μπορούν να απολαύσουν έναν τρόπο ζωής χωρίς συμπτώματα μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος ο όγκος να πιέσει τα γύρω όργανα, αρθρώσεις, αδένες, αγγεία ή νεύρα. Η λειτουργικότητά τους είναι μειωμένη και προκύπτουν παράπονα. Καθώς ο όγκος συνεχίζει να αυξάνεται, η υγεία του ασθενούς σταδιακά επιδεινώνεται.

Σε σοβαρές περιπτώσεις, μεμονωμένα συστήματα ενδέχεται να δυσλειτουργούν ή να αποτύχουν εντελώς. Η καθημερινή ζωή είναι περιορισμένη και ο ασθενής χρειάζεται βοήθεια. Χωρίς ιατρική περίθαλψη, μπορεί να αναπτυχθούν εσωτερικοί τραυματισμοί, πόνος ή απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις. Λόγω της στεγανότητάς τους, καλοήθεις όγκοι μέσα στο κρανίο συχνά οδηγούν σε περιορισμούς στην εγκεφαλική δραστηριότητα. Οι αισθητηριακές λειτουργίες διακόπτονται και οι πληροφορίες που καταγράφονται δεν μπορούν πλέον να υποστούν επαρκή επεξεργασία.

Αν και οι καλοήθεις όγκοι μπορούν κανονικά να αφαιρεθούν εύκολα, εάν ο όγκος βρίσκεται σε δυσμενή θέση, υπάρχει ο κίνδυνος η απομάκρυνση να οδηγήσει σε επιπλοκές και βλάβες στο περιβάλλον. Σε σοβαρές περιπτώσεις, καλοήθεις όγκοι μπορούν να μεταλλαχθούν καθώς αναπτύσσονται. Μόλις γίνουν κακοήθη, η πρόγνωση του ασθενούς επιδεινώνεται σημαντικά.

πρόληψη

Δεδομένου ότι η αιτία των περισσότερων καλοήθων όγκων δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί, η πρόληψη δεν είναι δυνατή.

Μετέπειτα φροντίδα

Ο τύπος και η διάρκεια της μετεγκατάστασης εξαρτάται από τη θέση και τη θεραπεία του καλοήθους όγκου. Συχνά δεν είναι απαραίτητα μέτρα μετά τη φροντίδα. Εάν ο καλοήθης όγκος αφαιρέθηκε χειρουργικά, θα πρέπει να παρατηρηθεί η επούλωση των χειρουργικών ουλών. Εάν υπάρχουν μετεγχειρητικές επιπλοκές, απαιτείται εντατική παρακολούθηση.

Κατά κανόνα, αφού ο όγκος αφαιρεθεί επιτυχώς, πραγματοποιούνται αρκετοί έλεγχοι για να προσδιοριστεί εάν ο όγκος θα επανεμφανιστεί. Σε ορισμένα μέρη του σώματος, όπως στην περιοχή του θώρακα, αυτοί που επηρεάζονται μπορούν να το προσδιορίσουν οι ίδιοι με τακτική ψηλάφηση. Ωστόσο, συνιστάται επίσης τακτική εξέταση από γιατρό σε αυτές τις περιπτώσεις.

Το ακριβές διάστημα μεταξύ των ελέγχων καθορίζεται από τον αντίστοιχο ειδικό. Ορισμένες μορφές καλοήθων όγκων διεγείρουν έντονα την ανάπτυξη του ιστού μετά την αφαίρεσή τους, η οποία μπορεί επίσης να οδηγήσει στο σχηματισμό νέων ελκών. Υπάρχει επομένως σε ορισμένες περιπτώσεις αυξημένος κίνδυνος κακοήθων όγκων.

Μόλις οι πάσχοντες αντιληφθούν ξανά, πρέπει να συμβουλευτούν έναν ειδικό, ανεξάρτητα από τα συμφωνηθέντα διαστήματα ελέγχου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, λόγω της θέσης και της ανάπτυξής τους, οι καλοήθεις όγκοι μπορεί να είναι μη λειτουργικοί και, μακροπρόθεσμα, θανατηφόροι. Οι πληγέντες θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά σε αυτές τις περιπτώσεις.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Εάν βρεθεί καλοήθης όγκος, δεν απαιτείται πάντα ιατρική θεραπεία. Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν λεπτομερώς και τι μπορούν να κάνουν αυτοί που επηρεάζονται εξαρτώνται από τον τύπο, τη θέση και το μέγεθος του όγκου.

Τα αδενώματα των αμυγδαλών, του προστάτη, του εντέρου ή του εγκεφάλου συνήθως αφαιρούνται χειρουργικά. Οι ασθενείς πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για λίγες εβδομάδες ανάπαυσης στο κρεβάτι και ενδεχομένως να αλλάξουν τη διατροφή τους. Τελικά, ο γιατρός θα πει στον ασθενή ποια μέτρα μπορεί να κάνει. Στην περίπτωση μεγαλύτερων εντερικών όγκων, για παράδειγμα, μπορεί να είναι χρήσιμα τα παρασκευάσματα για προσωρινή ακράτεια.

Με καλοήθεις όγκους του εγκεφάλου, σοβαρές επιπλοκές μπορεί να προκύψουν λόγω της πολυπλοκότητας της διαδικασίας. Συνιστάται επομένως να αναζητήσετε θεραπευτική υποστήριξη σε πρώιμο στάδιο. Η προετοιμασία για τη διαμονή στο νοσοκομείο περιλαμβάνει επίσης την οργάνωση όλων των απαραίτητων εγγράφων, φαρμάκων και βοηθημάτων. Οι φίλοι και οι συγγενείς πρέπει επίσης να ενημερώνονται.

Εάν η διαδικασία είναι επιτυχής, ο ασθενής μπορεί συνήθως να φύγει από το νοσοκομείο μετά από μερικές ημέρες. Μετά από αυτό, αναφέρονται τακτικές εξετάσεις. Μερικές φορές έχει νόημα να αλλάξετε τον τρόπο ζωής σας προκειμένου να μειώσετε τον κίνδυνο επανεμφάνισης του όγκου.